Friday, April 25, 2025

கோபத்தின் நுனியிலை: ஒரு திறனாய்வு

கோபத்தின் நுனியிலை: ஒரு திறனாய்வு


சுகிர்த ராணியின் கவிதை “கோபத்தின் நுனியிலை” பெண்களின் அனுபவங்களையும், சமூகத்தால் அவர்கள் மீது திணிக்கப்படும் ஒடுக்குமுறைகளையும் ஆழமாக வெளிப்படுத்தும் ஒரு சக்திவாய்ந்த படைப்பு. இந்தக் கவிதை, கோபத்தையும் எதிர்ப்பையும் மையப்படுத்தி, பெண்களின் உடல், உணர்வு, மற்றும் இருப்பு மீதான வன்முறையை கேள்விக்குட்படுத்துகிறது. இந்தக் கட்டுரை, கவிதையின் கருப்பொருள், மொழி, புனைவியல் அம்சங்கள், மற்றும் சமூகப் பின்னணியை ஆராய்ந்து, அதன் தாக்கத்தை விளக்குகிறது.


கவிதையின் மையக் கருப்பொருள், பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையும், அதற்கு எதிரான அவர்களின் கோபமும் ஆகும். “புணர்ந்து வீசவும் கொன்று போடவும்தான் பெண்கள்” என்ற வரி, பெண்களின் உடல் மீதான சமூகத்தின் கொடூரமான பார்வையை அப்பட்டமாக வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த வரிகள், பெண்களை வெறும் பொருளாகவோ, பயன்பாட்டு உடலாகவோ மட்டுமே கருதும் ஆணாதிக்க மனநிலையை விமர்சிக்கின்றன. கவிதையின் கடைசி வரியான “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்பது, இத்தகைய ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான தீவிரமான எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. இது, பெண்களின் இருப்பை மறுதலிக்கும் ஒரு கலகக் குரலாகவும், சமூகத்தை மறு சிந்தனைக்கு உட்படுத்தும் ஒரு எச்சரிக்கையாகவும் அமைகிறது.


சுகிர்த ராணியின் மொழி நேரடியானது மற்றும் கூர்மையானது. “கோபத்தின் நுனியிலை” என்ற தலைப்பே, கவிதையின் உணர்வு மையத்தை உடனடியாக புலப்படுத்துகிறது. “நுனியிலை” என்பது, கோபத்தின் உச்சத்தையும், அது வெடிக்கும் தருணத்தையும் குறிக்கிறது. கவிதையில் பயன்படுத்தப்பட்ட “புணர்ந்து”, “வீசவும்”, “கொன்று” போன்ற வார்த்தைகள், வன்முறையின் மூர்க்கத்தனத்தை வெளிப்படையாக சித்தரிக்கின்றன. இந்த வார்த்தைகள், வாசகரின் உணர்வுகளை தூண்டி, பெண்களின் மீதான வன்முறையின் கொடூரத்தை உணர வைக்கின்றன.


கவிதையின் கட்டமைப்பு சுருக்கமானது, ஆனால் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் ஆழமான பொருளைத் தாங்கி நிற்கிறது. இந்த சுருக்கமான வடிவம், கவிதையின் உணர்ச்சி வேகத்தையும், அதன் கோபத்தின் தீவிரத்தையும் மேலும் வலுப்படுத்துகிறது. மேலும், “நாங்கள்” என்ற முதல் நபர் பன்மைப் பயன்பாடு, தனிப்பட்ட கோபத்தை கூட்டு எதிர்ப்பாக மாற்றி, பெண்களின் ஒருமித்த குரலை வெளிப்படுத்துகிறது.


இந்தக் கவிதை, பெண்களுக்கு எதிரான பாலியல் வன்முறை, பாகுபாடு, மற்றும் ஒடுக்குமுறை ஆகியவை பரவலாக நிலவும் ஒரு சமூகப் பின்னணியில் எழுதப்பட்டுள்ளது. இந்தியத் துணைகண்டத்தில், பெண்கள் மீதான வன்முறை—குடும்ப வன்முறை, பாலியல் துஷ்பிரயோகம், மற்றும் பெண்கொலை போன்றவை—ஒரு தொடர்ச்சியான சமூகப் பிரச்சனையாக உள்ளது. சுகிர்த ராணியின் கவிதை, இந்தப் பிரச்சனைகளை மையப்படுத்தி, பெண்களின் கோபத்தை ஒரு எதிர்ப்பு ஆயுதமாக மாற்றுகிறது. “பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற வரி, பெண்களின் இருப்பு மறுக்கப்படுவதற்கு எதிராக, அவர்களின் உரிமைகளையும், கண்ணியத்தையும் மீட்டெடுக்க வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.


“கோபத்தின் நுனியிலை” வாசகரை சிந்திக்கவும், சமூகத்தின் ஆணாதிக்க கட்டமைப்புகளை கேள்விக்குட்படுத்தவும் தூண்டுகிறது. இது, பெண்களின் கோபத்தை ஒரு புரட்சிகர சக்தியாக முன்வைக்கிறது. கவிதையின் மொழி மற்றும் உணர்வு, வாசகரை பெண்களின் அனுபவங்களுடன் உணர்ச்சி ரீதியாக இணைக்கிறது. மேலும், இந்தக் கவிதை, பெண்ணிய இலக்கியத்தில் ஒரு முக்கியமான பங்களிப்பாக அமைகிறது, ஏனெனில் இது பெண்களின் குரலை உரத்தப்படுத்தி, அவர்களின் போராட்டத்தை முன்னிலைப்படுத்துகிறது.


சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” ஒரு சக்திவாய்ந்த பெண்ணிய கவிதையாக, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையையும், அவர்களின் கோபத்தையும் ஆழமாக வெளிப்படுத்துகிறது. இதன் நேரடியான மொழி, கூர்மையான விமர்சனம், மற்றும் உணர்ச்சி வேகம் ஆகியவை, வாசகரை சமூக மாற்றத்திற்காக சிந்திக்கத் தூண்டுகின்றன. இந்தக் கவிதை, பெண்களின் எதிர்ப்பு மற்றும் அவர்களின் உரிமைகளுக்கான போராட்டத்தின் ஒரு அடையாளமாக நிலைத்து நிற்கிறது.


 தீவிர பெண்ணியம் என்றால் என்ன?


தீவிர பெண்ணியம் (Radical Feminism) என்பது பெண்ணியத்தின் ஒரு கிளை ஆகும், இது ஆணாதிக்கத்தை (Patriarchy) பெண்களுக்கு எதிரான ஒடுக்குமுறையின் மூல காரணமாக அடையாளப்படுத்தி, சமூகத்தின் அடிப்படைக் கட்டமைப்புகளை மாற்ற வேண்டும் என்று வாதிடுகிறது. தாராளவாத பெண்ணியம் சமத்துவத்தை சட்ட மாற்றங்கள் மற்றும் சமூக சீர்திருத்தங்கள் மூலம் அடைய முயல்கிறது என்றால், தீவிர பெண்ணியம் ஆணாதிக்கத்தின் அடித்தளத்தையே அகற்ற வேண்டும் என்கிறது. இது பின்வரும் முக்கிய கோட்பாடுகளை உள்ளடக்கியது:


1. ஆணாதிக்கத்தின் விமர்சனம்: ஆணாதிக்கம் என்பது பெண்களை ஒடுக்குவதற்கு அடிப்படைக் காரணமாக கருதப்படுகிறது. இது குடும்பம், பணியிடம், கலாச்சாரம், மற்றும் சட்ட அமைப்புகள் உள்ளிட்ட சமூகத்தின் அனைத்து அம்சங்களிலும் பரவியுள்ளது.

2. பெண்களின் உடல் மற்றும் பாலியல் வன்முறை: பெண்களின் உடல் மீதான கட்டுப்பாடு (பாலியல் வன்முறை, கருத்தடை மறுப்பு, பெண்ணுறுப்பு வெட்டுதல் போன்றவை) ஆணாதிக்கத்தின் கருவியாக பயன்படுத்தப்படுகிறது.

3. கட்டமைப்பு மாற்றம்: தீவிர பெண்ணியம், சமூகத்தில் சமத்துவத்தை அடைய, ஆணாதிக்கத்தின் அடிப்படைக் கட்டமைப்புகளை (எ.கா., குடும்ப அமைப்பு, பாலின பாத்திரங்கள்) மாற்ற வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறது.

4. பெண்களின் கூட்டு எதிர்ப்பு: பெண்கள் ஒரு அடக்கப்பட்ட வகுப்பாக (class) கருதப்படுகின்றனர், மேலும் அவர்களின் கூட்டு எதிர்ப்பு மற்றும் ஒற்றுமை மாற்றத்திற்கு அவசியமாக கருதப்படுகிறது.

5. கோபம் மற்றும் கலகம்: தீவிர பெண்ணியம், பெண்களின் கோபத்தை ஒரு புரட்சிகர சக்தியாகக் கருதுகிறது, இது ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தை முன்னெடுக்க உதவுகிறது.


தீவிர பெண்ணியம், பெண்களின் அனுபவங்களை மையப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்தின் கட்டமைப்பு இயல்பை வெளிப்படுத்துவதற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது. இது சில நேரங்களில் தாராளவாத பெண்ணியத்தை விட மிகவும் தீவிரமான மற்றும் கட்டமைப்பு மாற்றத்தை வலியுறுத்தும் அணுகுமுறையாக கருதப்படுகிறது.


 தீவிர பெண்ணிய நோக்கில் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையின் திறனாய்வு


சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையையும் ஒடுக்குமுறையையும் வெளிப்படுத்தி, கோபத்தை ஒரு எதிர்ப்பு ஆயுதமாக முன்வைக்கிறது. தீவிர பெண்ணிய நோக்கில் இக்கவிதையை ஆராயும்போது, இது ஆணாதிக்கத்தின் மீதான ஆழமான விமர்சனமாகவும், பெண்களின் கூட்டு கலகத்தின் அடையாளமாகவும் விளங்குகிறது.


தீவிர பெண்ணியம், ஆணாதிக்கத்தை பெண்களுக்கு எதிரான ஒடுக்குமுறையின் மூல காரணமாகக் கருதுகிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையில், “புணர்ந்து வீசவும் கொன்று போடவும்தான் பெண்கள்” என்ற வரி, பெண்களின் உடல் மீதான ஆணாதிக்கத்தின் கொடூரமான கட்டுப்பாட்டை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த வரி, பெண்களை வெறும் பாலியல் பொருளாகவோ அல்லது அழிக்கப்படக்கூடிய பொருளாகவோ கருதும் ஆணாதிக்க மனநிலையை அப்பட்டமாக விமர்சிக்கிறது. ஆணாதிக்கம், பெண்களின் உடல் மற்றும் இருப்பை கட்டுப்படுத்துவதன் மூலம் அவர்களை ஒடுக்குகிறது, மேலும் இக்கவிதை இந்த அடக்குமுறையை நேரடியாக சவால் செய்கிறது.


தீவிர பெண்ணியம், பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை ஆணாதிக்கத்தின் முக்கிய கருவியாகக் கருதுகிறது. கவிதையில், “புணர்ந்து”, “வீசவும்”, “கொன்று” போன்ற வார்த்தைகள், பெண்களின் உடல் மீதான பாலியல் மற்றும் உடல் வன்முறைகளை வெளிப்படையாக சித்தரிக்கின்றன. இந்த வன்முறைகள், ஆணாதிக்கத்தின் பெண்களை ஒடுக்கும் இயல்பை பிரதிபலிக்கின்றன. தீவிர பெண்ணிய நோக்கில், இந்த வரிகள், பெண்களின் உடல் சுதந்திரத்தை மறுக்கும் ஆணாதிக்கத்தின் கட்டமைப்பு இயல்பை வெளிப்படுத்துகின்றன. மேலும், இந்த வன்முறைகளை வெளிப்படுத்துவதன் மூலம், கவிதை, பெண்களின் உடல் மீதான கட்டுப்பாட்டை மறு சிந்தனைக்கு உட்படுத்த வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.


தீவிர பெண்ணியம், பெண்களின் கோபத்தை ஒரு புரட்சிகர சக்தியாகக் கருதுகிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” என்ற தலைப்பே, கவிதையின் உணர்ச்சி மையமாக கோபத்தை முன்வைக்கிறது. கவிதையின் மொழி—நேரடியான, கூர்மையான, மற்றும் உணர்ச்சி வேகம் நிறைந்தது—இந்த கோபத்தை புரட்சிகரமான ஒரு குரலாக மாற்றுகிறது. “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான ஒரு தீவிரமான கலகத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. இது, பெண்களின் இருப்பை மறுக்கும் சமூகக் கட்டமைப்பிற்கு எதிராக, அவர்களின் முழுமையான மறுப்பு மனநிலையை பிரதிபலிக்கிறது. தீவிர பெண்ணிய நோக்கில், இந்த கலக மனநிலை, ஆணாதிக்கத்தின் அடித்தளத்தை அசைக்கும் ஒரு சக்தியாக விளங்குகிறது.


தீவிர பெண்ணியம், பெண்களை ஒரு அடக்கப்பட்ட வகுப்பாகக் கருதி, அவர்களின் கூட்டு எதிர்ப்பை மாற்றத்திற்கு அவசியமாகக் கருதுகிறது. கவிதையில், “நாங்கள்” என்ற முதல் நபர் பன்மைப் பயன்பாடு, பெண்களின் ஒருமித்த குரலை வெளிப்படுத்துகிறது. இது, தனிப்பட்ட அனுபவத்தை கூட்டு எதிர்ப்பாக மாற்றி, பெண்களின் ஒற்றுமையை வலியுறுத்துகிறது. தீவிர பெண்ணிய நோக்கில், இந்த கூட்டு குரல், ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தில் பெண்களின் ஒற்றுமையின் முக்கியத்துவத்தை பிரதிபலிக்கிறது. கவிதையின் இறுதி வரி, இந்த ஒற்றுமையை ஒரு தீவிரமான மறுப்பு மனநிலையாக வெளிப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான கூட்டு கலகத்தை உருவாக்குகிறது.


 தீவிர பெண்ணியம், ஆணாதிக்கத்தின் அடிப்படைக் கட்டமைப்புகளை மாற்ற வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தின் வன்முறை இயல்பை வெளிப்படுத்துவதன் மூலம், இத்தகைய கட்டமைப்பு மாற்றத்திற்கு அழைப்பு விடுக்கிறது. “பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற வரி, ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறைகளை மறுக்கும் ஒரு தீவிரமான நிலைப்பாட்டை எடுக்கிறது. இது, பெண்களை ஒடுக்கும் சமூகக் கட்டமைப்புகளை மறு ஆக்கம் செய்ய வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது. தீவிர பெண்ணிய நோக்கில், இந்த வரி, ஆணாதிக்கத்தின் அடித்தளத்தை அகற்றி, பெண்களுக்கு விடுதலை அளிக்கும் ஒரு புதிய சமூக அமைப்பை உருவாக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையாக விளங்குகிறது.


தாராளவாத பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை தீவிர பெண்ணியத்துடன் மிக நெருக்கமாக இணைகிறது. தாராளவாத பெண்ணியம், சமூகத்தில் சமத்துவத்தை சட்ட மாற்றங்கள் மற்றும் சீர்திருத்தங்கள் மூலம் அடைய முயல்கிறது, ஆனால் இக்கவிதை, ஆணாதிக்கத்தின் அடிப்படைக் கட்டமைப்பையே கேள்விக்குட்படுத்தி, ஒரு முழுமையான மறுப்பு மனநிலையை வெளிப்படுத்துகிறது. தீவிர பெண்ணியத்தைப் போலவே, இது பெண்களின் கோபத்தை ஒரு புரட்சிகர சக்தியாக முன்வைத்து, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான கலகத்தை வலியுறுத்துகிறது.


தீவிர பெண்ணிய நோக்கில், “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தின் வன்முறை இயல்பை வெளிப்படுத்தி, பெண்களின் கோபத்தையும் கலகத்தையும் ஒரு புரட்சிகர சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இது, பெண்களின் உடல் மற்றும் இருப்பு மீதான ஆணாதிக்கக் கட்டுப்பாட்டை சவால் செய்து, சமூகத்தின் அடிப்படைக் கட்டமைப்புகளை மாற்ற வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது. மேலும், இந்தக் கவிதை, பெண்களின் கூட்டு எதிர்ப்பை மையப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான ஒரு ஒருமித்த குரலாக விளங்குகிறது.


தீவிர பெண்ணிய நோக்கில், சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை இயல்பை வெளிப்படுத்தி, பெண்களின் கோபத்தையும் கலகத்தையும் ஒரு புரட்சிகர சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இது, பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையையும், அவர்களின் இருப்பு மறுக்கப்படுவதையும் விமர்சித்து, ஆணாதிக்கத்தின் அடிப்படைக் கட்டமைப்புகளை மாற்ற வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது. கவிதையின் நேரடியான மொழி, கூட்டு எதிர்ப்பு, மற்றும் தீவிரமான மறுப்பு மனநிலை ஆகியவை, தீவிர பெண்ணியத்தின் மையக் கோட்பாடுகளுடன் நெருக்கமாக இணைகின்றன, இதனால் இது பெண்ணிய இலக்கியத்தில் ஒரு சக்திவாய்ந்த பங்களிப்பாக அமைகிறது.


 சோசலிச பெண்ணியம் என்றால் என்ன?


சோசலிச பெண்ணியம் (Socialist Feminism) என்பது பெண்ணியத்தின் ஒரு கிளை ஆகும், இது பெண்களுக்கு எதிரான ஒடுக்குமுறையை ஆணாதிக்கம் (Patriarchy) மற்றும் முதலாளித்துவம் (Capitalism) ஆகிய இரண்டின் இணைந்த விளைவாக புரிந்துகொள்கிறது. இது, பெண்களின் விடுதலைக்கு, ஆணாதிக்கம் மற்றும் முதலாளித்துவத்தின் கட்டமைப்புகளை ஒருங்கிணைந்து மாற்ற வேண்டும் என்று வாதிடுகிறது. சோசலிச பெண்ணியத்தின் முக்கிய கோட்பாடுகள் பின்வருமாறு:


1. ஆணாதிக்கம் மற்றும் முதலாளித்துவத்தின் இணைப்பு: பெண்களின் ஒடுக்குமுறை, ஆணாதிக்கத்தால் மட்டுமல்ல, முதலாளித்துவத்தின் பொருளாதார சுரண்டலாலும் உருவாகிறது. முதலாளித்துவம், பெண்களின் உழைப்பை (வீட்டு உழைப்பு, மறைமுக உழைப்பு) சுரண்டுவதன் மூலம் ஆணாதிக்கத்தை வலுப்படுத்துகிறது.

2. வகுப்பு மற்றும் பாலின ஒடுக்குமுறை: சோசலிச பெண்ணியம், பாலின ஒடுக்குமுறையை வகுப்பு ஒடுக்குமுறையுடன் இணைத்து பார்க்கிறது. பெண்கள், குறிப்பாக தொழிலாள வர்க்க பெண்கள், இரட்டை ஒடுக்குமுறையை (பாலினம் மற்றும் வகுப்பு) எதிர்கொள்கின்றனர்.

3. பெண்களின் உழைப்பு: பெண்களின் வீட்டு உழைப்பு, இனப்பெருக்க உழைப்பு (Reproductive Labor), மற்றும் குறைவாக ஊதியம் பெறும் உழைப்பு ஆகியவை முதலாளித்துவத்தின் இலாபத்திற்கு அவசியமானவை. இந்த உழைப்பு பெரும்பாலும் மதிப்பிடப்படாமல் அல்லது குறைவாக மதிப்பிடப்படுகிறது.

4. கூட்டு எதிர்ப்பு மற்றும் சமூக மாற்றம்: சோசலிச பெண்ணியம், பெண்களின் விடுதலைக்கு, ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அமைப்புகளை மாற்றுவதற்கு, தொழிலாள வர்க்கத்துடன் இணைந்த கூட்டு போராட்டத்தை வலியுறுத்துகிறது.

5. சமத்துவமான பொருளாதார அமைப்பு: முதலாளித்துவத்திற்கு மாற்றாக, சோசலிச பெண்ணியம், பாலினம் மற்றும் வகுப்பு அடிப்படையிலான ஒடுக்குமுறைகள் இல்லாத ஒரு சமத்துவமான சமூக-பொருளாதார அமைப்பை முன்மொழிகிறது.


சோசலிச பெண்ணியம், தாராளவாத பெண்ணியத்தை விட ஆழமான கட்டமைப்பு மாற்றத்தை வலியுறுத்துகிறது மற்றும் தீவிர பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடுகையில், பொருளாதார சுரண்டலுக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது.


 சோசலிச பெண்ணிய நோக்கில் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையின் திறனாய்வு


சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையையும் ஒடுக்குமுறையையும் கோபத்துடன் வெளிப்படுத்தி, எதிர்ப்பு குரலை எழுப்புகிறது. சோசலிச பெண்ணிய நோக்கில் இக்கவிதையை ஆராயும்போது, இது ஆணாதிக்கம் மற்றும் முதலாளித்துவத்தின் இணைந்த ஒடுக்குமுறைகளை மறைமுகமாக விமர்சிக்கிறது, மேலும் பெண்களின் கூட்டு எதிர்ப்பை ஒரு மாற்று சக்தியாக முன்வைக்கிறது.


 சோசலிச பெண்ணியம், பெண்களின் ஒடுக்குமுறையை ஆணாதிக்கம் மற்றும் முதலாளித்துவத்தின் இணைந்த விளைவாகப் பார்க்கிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையில், “புணர்ந்து வீசவும் கொன்று போடவும்தான் பெண்கள்” என்ற வரி, பெண்களின் உடல் மீதான ஆணாதிக்க வன்முறையை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த வன்முறை, ஆணாதிக்கத்தால் மட்டுமல்ல, முதலாளித்துவத்தின் பெண்களை பொருளாக்கும் (Commodification) இயல்பாலும் வலுப்படுத்தப்படுகிறது. முதலாளித்துவம், பெண்களின் உடல் மற்றும் உழைப்பை சந்தைப் பொருளாக மாற்றுவதன் மூலம், ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறைகளை மேலும் தீவிரப்படுத்துகிறது. கவிதையில் இந்த முதலாளித்துவ அம்சம் நேரடியாக குறிப்பிடப்படவில்லை என்றாலும், பெண்களை “வீசவும்” “கொன்று போடவும்” என்று பயன்படுத்தப்படும் பொருளாக சித்தரிக்கும் மொழி, முதலாளித்துவத்தின் பெண்களை பொருளாக்கும் இயல்பை மறைமுகமாக விமர்சிக்கிறது.


சோசலிச பெண்ணியம், பாலின ஒடுக்குமுறையை வகுப்பு ஒடுக்குமுறையுடன் இணைத்து பார்க்கிறது. கவிதையில், “நாங்கள்” என்ற கூட்டு குரல், பெண்களை ஒரு அடக்கப்பட்ட குழுவாக முன்வைக்கிறது, இது சோசலிச பெண்ணியத்தின் “பெண்கள் ஒரு ஒடுக்கப்பட்ட வகுப்பு” என்ற கருத்துடன் ஒத்துப்போகிறது. மேலும், கவிதையில் பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறை, ஒரு குறிப்பிட்ட வர்க்கத்தை மையப்படுத்தாமல், அனைத்து பெண்களையும் உள்ளடக்கியதாக வெளிப்படுத்தப்படுகிறது. இருப்பினும், சோசலிச பெண்ணிய நோக்கில், இந்த வன்முறை, தொழிலாள வர்க்க பெண்கள் மற்றும் விளிம்புநிலை பெண்களுக்கு மேலும் தீவிரமாக இருக்கலாம், ஏனெனில் அவர்கள் பாலின மற்றும் வகுப்பு அடிப்படையிலான இரட்டை ஒடுக்குமுறையை எதிர்கொள்கின்றனர். கவிதையின் பொதுவான தொனி, இந்த இரட்டை ஒடுக்குமுறையை மறைமுகமாக சுட்டிக்காட்டுகிறது, ஆனால் வகுப்பு பிரச்சனையை நேரடியாக முன்வைக்கவில்லை.


சோசலிச பெண்ணியம், பெண்களின் உழைப்பு—குறிப்பாக வீட்டு உழைப்பு மற்றும் இனப்பெருக்க உழைப்பு—முதலாளித்துவத்தால் சுரண்டப்படுவதை விமர்சிக்கிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை மையப்படுத்தினாலும், இந்த வன்முறை, பெண்களின் உழைப்பு மற்றும் உடலை முதலாளித்துவ அமைப்பு சுரண்டும் விதத்துடன் இணைக்கப்படலாம். உதாரணமாக, பெண்களை “வீசவும்” என்று குறிப்பிடும் மொழி, அவர்களை ஒரு பயன்பாட்டு பொருளாக கருதும் முதலாளித்துவ மனநிலையை பிரதிபலிக்கிறது. சோசலிச பெண்ணிய நோக்கில், இந்த பொருளாக்கம், முதலாளித்துவத்தின் பெண்களின் உடல் மற்றும் உழைப்பை சந்தை மதிப்பாக மாற்றும் இயல்பை வெளிப்படுத்துகிறது.


சோசலிச பெண்ணியம், பெண்களின் விடுதலைக்கு, ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அமைப்புகளுக்கு எதிரான கூட்டு போராட்டத்தை வலியுறுத்துகிறது. கவிதையில், “நாங்கள்” என்ற பன்மைப் பயன்பாடு, பெண்களின் ஒருமித்த எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அமைப்புகளுக்கு எதிரான ஒரு தீவிரமான மறுப்பு மனநிலையை பிரதிபலிக்கிறது. சோசலிச பெண்ணிய நோக்கில், இந்த கூட்டு எதிர்ப்பு, பெண்களின் விடுதலைக்கு அவசியமான ஒரு முதல் படியாகக் கருதப்படுகிறது. இருப்பினும், கவிதை, சோசலிச பெண்ணியத்தின் வகுப்பு அடிப்படையிலான போராட்டத்தை நேரடியாக முன்வைக்கவில்லை, ஆனால் அதன் கூட்டு குரல், தொழிலாள வர்க்க பெண்கள் உள்ளிட்ட அனைத்து பெண்களையும் உள்ளடக்கிய ஒரு ஒற்றுமையை மறைமுகமாக சுட்டிக்காட்டுகிறது.


சோசலிச பெண்ணியம், பெண்களின் கோபத்தை, ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அமைப்புகளுக்கு எதிரான புரட்சிகர சக்தியாகக் கருதுகிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” என்ற தலைப்பும், கவிதையின் நேரடியான, உணர்ச்சி வேகம் நிறைந்த மொழியும், இந்த கோபத்தை ஒரு மாற்று சக்தியாக முன்வைக்கின்றன. “புணர்ந்து”, “வீசவும்”, “கொன்று” போன்ற வார்த்தைகள், ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அம வன்முறைகளுக்கு எதிரான கோபத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. சோசலிச பெண்ணிய நோக்கில், இந்த கோபம், பெண்களை ஒரு புரட்சிகர இயக்கமாக ஒருங்கிணைக்கும் சக்தியாக விளங்குகிறது.


 தாராளவாத பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, சோசலிச பெண்ணியத்தின் கூட்டு எதிர்ப்பு மற்றும் கோபத்தை புரட்சிகர சக்தியாகக் கருதும் கோட்பாடுகளுடன் நெருக்கமாக இணைகிறது. தீவிர பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது ஆணாதிக்கத்தின் மீதான விமர்சனத்தில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் முதலாளித்துவத்தின் பங்கை நேரடியாக முன்வைக்கவில்லை. கவிதையின் மையம், பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை விமர்சிப்பதாக இருப்பதால், முதலாளித்துவத்தின் பொருளாதார சுரண்டல் மற்றும் வகுப்பு ஒடுக்குமுறை ஆகியவை மறைமுகமாகவே புலப்படுத்தப்படுகின்றன. இது, சோசலிச பெண்ணியத்தின் வகுப்பு அடிப்படையிலான பகுப்பாய்வை முழுமையாக உள்ளடக்காத ஒரு வரம்பாகக் கருதப்படலாம்.


சோசலிச பெண்ணிய நோக்கில், “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தின் வன்முறை இயல்பை வெளிப்படுத்தி, பெண்களின் கோபத்தையும் கூட்டு எதிர்ப்பையும் ஒரு புரட்சிகர சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இது, பெண்களின் உடல் மற்றும் இருப்பு மீதான ஆணாதிக்கக் கட்டுப்பாட்டை விமர்சித்து, முதலாளித்துவத்தின் பெண்களை பொருளாக்கும் இயல்பை மறைமுகமாக சவால் செய்கிறது. கவிதையின் கூட்டு குரல், பெண்களின் ஒற்றுமையை வலியுறுத்தி, ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அமைப்புகளுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் ஒரு முக்கிய பங்களிப்பாக அமைகிறது.


சோசலிச பெண்ணிய நோக்கில், சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை இயல்பை வெளிப்படுத்தி, பெண்களின் கோபத்தையும் கூட்டு எதிர்ப்பையும் ஒரு மாற்று சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இது, பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை விமர்சித்து, முதலாளித்துவத்தின் பொருளாக்கும் இயல்பை மறைமுகமாக சவால் செய்கிறது. இருப்பினும், கவிதை, வகுப்பு அடிப்படையிலான ஒடுக்குமுறையை நேரடியாக முன்வைக்கவில்லை, இது சோசலிச பெண்ணியத்தின் முழுமையான பகுப்பாய்வை உள்ளடக்காத ஒரு வரம்பாகும். ஆயினும், அதன் கூட்டு எதிர்ப்பு மற்றும் புரட்சிகர கோபம், சோசலிச பெண்ணியத்தின் மையக் கோட்பாடுகளுடன் ஒத்துப்போய், பெண்ணிய இலக்கியத்தில் ஒரு சக்திவாய்ந்த பங்களிப்பாக விளங்குகிறது.


 கலாச்சார பெண்ணியம் என்றால் என்ன?


கலாச்சார பெண்ணியம் (Cultural Feminism) என்பது பெண்ணியத்தின் ஒரு கிளை ஆகும், இது பெண்களின் தனித்துவமான குணாதிசயங்கள், மதிப்புகள், மற்றும் அனுபவங்களை மையப்படுத்தி, அவற்றை சமூகத்தில் உயர்த்துவதற்கு வலியுறுத்துகிறது. இது, ஆணாதிக்கத்தால் பெண்களின் பண்புகள் மற்றும் பங்களிப்புகள் குறைத்து மதிப்பிடப்படுவதாக வாதிடுகிறது மற்றும் பெண்களின் கலாச்சார மதிப்புகளை—குறிப்பாக பராமரிப்பு (care), ஒத்துழைப்பு, உணர்ச்சி வெளிப்பாடு, மற்றும் சமூக உறவுகள்—ஒரு மாற்று சமூக அமைப்பை உருவாக்குவதற்கு அடிப்படையாகக் கருதுகிறது. கலாச்சார பெண்ணியத்தின் முக்கிய கோட்பாடுகள்:


1. பெண்களின் தனித்துவமான மதிப்புகள்: பெண்கள், ஆண்களிடமிருந்து வேறுபட்ட மதிப்புகளையும் குணாதிசயங்களையும் (எ.கா., பராமரிப்பு, புரிதல், உணர்ச்சி ஆழம்) கொண்டுள்ளனர், இவை சமூகத்தால் கொண்டாடப்பட வேண்டும்.

2. ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்திற்கு எதிர்ப்பு: ஆணாதிக்க கலாச்சாரம், ஆண்களின் மதிப்புகளை (எ.கா., ஆதிக்கம், போட்டி, தனிமனிதவாதம்) மையப்படுத்தி, பெண்களின் பங்களிப்புகளை குறைத்து மதிப்பிடுகிறது.

3. பெண்-மைய கலாச்சாரத்தை உருவாக்குதல்: கலாச்சார பெண்ணியம், பெண்களின் அனுபவங்கள், கலை, இலக்கியம், மற்றும் கூட்டு நடவடிக்கைகளை மையப்படுத்தி, ஒரு மாற்று கலாச்சாரத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்று வாதிடுகிறது.

4. கூட்டு ஒற்றுமை: பெண்களின் ஒற்றுமை மற்றும் கூட்டு அனுபவங்கள், ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பை வலுப்படுத்துகின்றன.

5. உணர்ச்சி மற்றும் உள்ளுணர்வு: பெண்களின் உணர்ச்சி வெளிப்பாடு மற்றும் உள்ளுணர்வு, ஆணாதிக்கத்தின் பகுத்தறிவு மைய கலாச்சாரத்திற்கு மாற்றாக, மதிப்புமிக்க அறிவு மூலங்களாகக் கருதப்படுகின்றன.


கலாச்சார பெண்ணியம், தீவிர பெண்ணியத்துடன் சில ஒற்றுமைகளைப் பகிர்ந்துகொண்டாலும், ஆணாதிக்கத்தை முற்றிலும் அகற்றுவதை விட, பெண்களின் தனித்துவமான மதிப்புகளை உயர்த்துவதற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது. இது, தாராளவாத பெண்ணியத்தை விட கலாச்சார மாற்றத்தை மையப்படுத்துகிறது மற்றும் சோசலிச பெண்ணியத்தை விட பொருளாதார அமைப்புகளை விட கலாச்சார மதிப்புகளுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கிறது.


 கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையின் திறனாய்வு


சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையையும் ஒடுக்குமுறையையும் கோபத்துடன் வெளிப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பு குரலை எழுப்புகிறது. கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில் இக்கவிதையை ஆராயும்போது, இது பெண்களின் உணர்ச்சி வெளிப்பாடு, கூட்டு ஒற்றுமை, மற்றும் ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்திற்கு எதிரான விமர்சனம் ஆகியவற்றை மையப்படுத்தி, பெண்-மைய கலாச்சாரத்தை உருவாக்குவதற்கு பங்களிக்கிறது.


கலாச்சார பெண்ணியம், பெண்களின் உணர்ச்சி வெளிப்பாட்டை ஒரு மதிப்புமிக்க சக்தியாகக் கருதுகிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையில், கோபம் மைய உணர்வாக முன்வைக்கப்படுகிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” என்ற தலைப்பு மற்றும் “புணர்ந்து”, “வீசவும்”, “கொன்று” போன்ற கூர்மையான வார்த்தைகள், பெண்களின் ஆழமான உணர்ச்சி வெளிப்பாட்டை—குறிப்பாக ஆணாதிக்க வன்முறைகளுக்கு எதிரான கோபத்தை—வெளிப்படுத்துகின்றன. கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில், இந்த கோபம், ஆணாதிக்கத்தின் பகுத்தறிவு மைய கலாச்சாரத்திற்கு மாறாக, பெண்களின் உணர்ச்சி ஆழத்தையும் உள்ளுணர்வையும் ஒரு எதிர்ப்பு சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இது, பெண்களின் உணர்ச்சிகளை மதிப்பிடுவதற்கும், அவற்றை சமூக மாற்றத்திற்கு பயன்படுத்துவதற்கும் ஒரு அழைப்பாக அமைகிறது.


கலாச்சார பெண்ணியம், ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தால் பெண்களின் மதிப்புகள் மற்றும் அனுபவங்கள் குறைத்து மதிப்பிடப்படுவதை விமர்சிக்கிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையில், “புணர்ந்து வீசவும் கொன்று போடவும்தான் பெண்கள்” என்ற வரி, ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தின் பெண்களை பொருளாக்கும் மற்றும் அவர்களின் உடல் மீது வன்முறை புரியும் இயல்பை அப்பட்டமாக வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த வரி, பெண்களை வெறும் உடல் அல்லது பயன்பாட்டு பொருளாக கருதும் ஆணாதிக்க மதிப்புகளை (ஆதிக்கம், கட்டுப்பாடு) சவால் செய்கிறது. கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில், இந்த விமர்சனம், ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்திற்கு மாறாக, பெண்களின் மதிப்புகளை—அவர்களின் உயிர், கண்ணியம், மற்றும் இருப்பு—உயர்த்துவதற்கு ஒரு அடிப்படையை அமைக்கிறது.


கலாச்சார பெண்ணியம், பெண்களின் அனுபவங்களையும் குரல்களையும் மையப்படுத்தி, ஒரு மாற்று கலாச்சாரத்தை உருவாக்குவதை வலியுறுத்துகிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களின் கோபத்தையும் வலியையும் வெளிப்படுத்துவதன் மூலம், பெண்-மைய இலக்கியத்திற்கு பங்களிக்கிறது. “நாங்கள்” என்ற கூட்டு குரல், பெண்களின் ஒற்றுமையை மையப்படுத்தி, அவர்களின் அனுபவங்களை ஒரு கூட்டு நினைவாகவும் எதிர்ப்பாகவும் முன்வைக்கிறது. கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில், இந்த கூட்டு குரல், பெண்களின் அனுபவங்களை கொண்டாடுவதற்கும், அவற்றை ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்திற்கு மாற்றாக முன்வைப்பதற்கும் ஒரு முயற்சியாக விளங்குகிறது. மேலும், கவிதையின் உணர்ச்சி வேகம், பெண்களின் உள்ளுணர்வு மற்றும் உணர்ச்சி ஆழத்தை ஒரு கலை வெளிப்பாடாக மாற்றுகிறது, இது கலாச்சார பெண்ணியத்தின் பெண்-மைய கலை உருவாக்கத்திற்கு பங்களிக்கிறது.


கலாச்சார பெண்ணியம், பெண்களின் ஒற்றுமையை ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பின் அடிப்படையாகக் கருதுகிறது. கவிதையில், “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற வரி, பெண்களின் கூட்டு மறுப்பு மனநிலையை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த வரி, ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தால் ஒடுக்கப்படும் பெண்களின் ஒருமித்த எதிர்ப்பை பிரதிபலிக்கிறது. கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில், இந்த ஒற்றுமை, பெண்களின் கூட்டு அனுபவங்களை மையப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்திற்கு மாற்றாக ஒரு பெண்-மைய சமூகத்தை உருவாக்குவதற்கு அடித்தளமாக அமைகிறது. கவிதையின் இறுதி வரி, பெண்களின் இருப்பை மறுக்கும் ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்திற்கு எதிராக, அவர்களின் கூட்டு சக்தியை ஒரு கலாச்சார எதிர்ப்பாக முன்வைக்கிறது.


கலாச்சார பெண்ணியம், ஆணாதிக்கத்தால் குறைத்து மதிப்பிடப்பட்ட பெண்களின் மதிப்புகளை மறுவரையறை செய்ய வேண்டும் என்று வாதிடுகிறது. கவிதையில், “பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற மறுப்பு, பெண்களின் உயிர் மற்றும் இருப்பை ஆணாதிக்க கலாச்சாரம் மறுக்கும் விதத்தை சவால் செய்கிறது. கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில், இந்த மறுப்பு, பெண்களின் இருப்பை ஒரு மதிப்புமிக்க பங்களிப்பாக மறுவரையறை செய்ய முயல்கிறது. கவிதையின் கோபம், ஆணாதிக்கத்தின் ஆதிக்க மதிப்புகளுக்கு (வன்முறை, கட்டுப்பாடு) மாறாக, பெண்களின் உணர்ச்சி மற்றும் ஒற்றுமையை ஒரு மாற்று மதிப்பாக முன்வைக்கிறது.


தாராளவாத பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, கலாச்சார பெண்ணியத்தின் பெண்களின் உணர்ச்சி வெளிப்பாடு மற்றும் கூட்டு ஒற்றுமை ஆகிய கோட்பாடுகளுடன் நெருக்கமாக இணைகிறது. தீவிர பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது ஆணாதிக்கத்தின் விமர்சனத்தில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் கட்டமைப்பு மாற்றத்தை விட கலாச்சார எதிர்ப்பை மையப்படுத்துகிறது. சோசலிச பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, கவிதை, முதலாளித்துவத்தின் பொருளாதார சுரண்டலை விட, ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தின் வன்முறையை மையப்படுத்துகிறது, இது கலாச்சார பெண்ணியத்தின் கவனத்துடன் ஒத்துப்போகிறது. இருப்பினும், கவிதை, பெண்களின் தனித்துவமான மதிப்புகளை (எ.கா., பராமரிப்பு, ஒத்துழைப்பு) வெளிப்படையாக கொண்டாடவில்லை, மாறாக அவர்களின் கோபத்தையும் எதிர்ப்பையும் மையப்படுத்துகிறது. இது, கலாச்சார பெண்ணியத்தின் நேர்மறையான மதிப்பு உயர்த்தலை முழுமையாக உள்ளடக்காத ஒரு வரம்பாகக் கருதப்படலாம்.


 கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில், “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தின் வன்முறை இயல்பை விமர்சித்து, பெண்களின் உணர்ச்சி வெளிப்பாடு மற்றும் கூட்டு ஒற்றுமையை ஒரு எதிர்ப்பு சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இது, பெண்களின் அனுபவங்களை மையப்படுத்தி, பெண்-மைய இலக்கியத்திற்கு பங்களிக்கிறது மற்றும் ஆணாதிக்க மதிப்புகளுக்கு மாறாக, பெண்களின் கோபத்தையும் இருப்பையும் மறுவரையறை செய்கிறது. கவிதையின் உணர்ச்சி வேகம் மற்றும் கூட்டு குரல், கலாச்சார பெண்ணியத்தின் பெண்-மைய கலாச்சாரத்தை உருவாக்கும் முயற்சிக்கு ஒரு சக்திவாய்ந்த பங்களிப்பாக அமைகிறது.


கலாச்சார பெண்ணிய நோக்கில், சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தின் ஒடுக்குமுறை இயல்பை விமர்சித்து, பெண்களின் உணர்ச்சி வெளிப்பாடு மற்றும் கூட்டு ஒற்றுமையை ஒரு எதிர்ப்பு சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இது, பெண்களின் கோபத்தை ஒரு கலை வெளிப்பாடாக மாற்றி, பெண்-மைய இலக்கியத்திற்கு பங்களிக்கிறது. இருப்பினும், பெண்களின் நேர்மறையான மதkeys (எ.கா., பராமரிப்பு, ஒத்துழைப்பு) மதிப்பை வெளிப்படையாக உயர்த்தாதது, கலாச்சார பெண்ணியத்தின் முழுமையான கோட்பாடுகளை உள்ளடக்காத ஒரு வரம்பாகும். ஆயினும், அதன் கூட்டு எதிர்ப்பு மற்றும் உணர்ச்சி ஆழம், கலாச்சார பெண்ணியத்தின் மையக் கோட்பாடுகளுடன் ஒத்துப்போய், பெண்ணிய இலக்கியத்தில் ஒரு சக்திவாய்ந்த பங்களிப்பாக விளங்குகிறது.


 சூழல் பெண்ணியம் என்றால் என்ன?


சூழல் பெண்ணியம் (Ecofeminism) என்பது பெண்ணியத்தின் ஒரு கிளை ஆகும், இது பெண்களுக்கு எதிரான ஒடுக்குமுறையையும் இயற்கை மீதான சுரண்டலையும் ஒருங்கிணைந்து புரிந்துகொள்கிறது. இது, ஆணாதிக்கம் (Patriarchy), முதலாளித்துவம், மற்றும் மேற்கத்திய பகுத்தறிவு மைய சிந்தனை ஆகியவை பெண்களையும் இயற்கையையும் ஒடுக்குவதற்கு இணைந்து செயல்படுவதாக வாதிடுகிறது. சூழல் பெண்ணியம், பெண்களையும் இயற்கையையும் இணைக்கும் கலாச்சார மற்றும் சமூக தொடர்புகளை ஆராய்ந்து, இரண்டிற்கும் விடுதலையை முன்மொழிகிறது. இதன் முக்கிய கோட்பாடுகள்:


1. பெண்கள் மற்றும் இயற்கையின் இணைப்பு: ஆணாதிக்க கலாச்சாரம், பெண்களையும் இயற்கையையும் ஒரே மாதிரியாக ஒடுக்குவதற்கு, இரண்டையும் உடல், உணர்ச்சி, அல்லது "கீழ்நிலை" என்று புரிந்துகொள்கிறது. இந்த இணைப்பு, பெண்களையும் இயற்கையையும் சுரண்டுவதற்கு அடிப்படையாக அமைகிறது.

2. ஆணாதிக்கத்தின் சூழல் தாக்கம்: ஆணாதிக்கம் மற்றும் முதலாளித்துவம், இயற்கையை ஒரு வளமாக மட்டுமே கருதி, அதை சுரண்டுவதன் மூலம் சுற்றுச்சூழல் அழிவை ஏற்படுத்துகின்றன. இதேபோல், பெண்களின் உழைப்பு மற்றும் உடலும் சுரண்டப்படுகின்றன.

3. மாற்று மதிப்புகள்: சூழல் பெண்ணியம், ஆணாதிக்கத்தின் ஆதிக்கம், போட்டி, மற்றும் பகுத்தறிவு மைய மதிப்புகளுக்கு மாறாக, பராமரிப்பு (care), ஒத்துழைப்பு, மற்றும் இயற்கையுடனான இணைந்த வாழ்க்கையை முன்மொழிகிறது.

4. கூட்டு எதிர்ப்பு: பெண்கள், இயற்கையுடன் இணைந்து, ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அமைப்புகளுக்கு எதிராக கூட்டு எதிர்ப்பை முன்னெடுக்க வேண்டும்.

5. சுற்றுச்சூழல் நீதி: சூழல் பெண்ணியம், சுற்றுச்சூழல் அழிவு மற்றும் சமூக அநீதிகளுக்கு எதிராக போராடுவதை ஒருங்கிணைக்கிறது, குறிப்பாக விளிம்புநிலை சமூகங்கள் மற்றும் பெண்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கிறது.


சூழல் பெண்ணியம், கலாச்சார பெண்ணியத்துடன் பெண்களின் தனித்துவமான மதிப்புகளை மையப்படுத்துவதில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் இயற்கையுடனான தொடர்பை மேலும் வலியுறுத்துகிறது. சோசலிச பெண்ணியத்தைப் போலவே, இது முதலாளித்துவத்தை விமர்சிக்கிறது, ஆனால் சுற்றுச்சூழல் அழிவுக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது.


 சூழல் பெண்ணிய நோக்கில் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையின் திறனாய்வு


சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையையும் ஒடுக்குமுறையையும் கோபத்துடன் வெளிப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பு குரலை எழுப்புகிறது. சூழல் பெண்ணிய நோக்கில் இக்கவிதையை ஆராயும்போது, இது பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை இயற்கை மீதான சுரண்டலுடன் இணைத்து, ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை இயல்பை விமர்சிக்கிறது, மேலும் பெண்களின் கூட்டு எதிர்ப்பை ஒரு மாற்று சக்தியாக முன்வைக்கிறது.


 சூழல் பெண்ணியம், பெண்களையும் இயற்கையையும் ஆணாதிக்கம் ஒரே மாதிரியாக ஒடுக்குவதாக வாதிடுகிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையில், “புணர்ந்து வீசவும் கொன்று போடவும்தான் பெண்கள்” என்ற வரி, பெண்களின் உடல் மீதான ஆணாதிக்க வன்முறையை வெளிப்படுத்துகிறது. சூழல் பெண்ணிய நோக்கில், இந்த வன்முறை, இயற்கையை சுரண்டி அழிக்கும் ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ மனநிலையுடன் இணைக்கப்படலாம். பெண்களின் உடல், இயற்கையைப் போலவே, ஆணாதிக்கத்தால் ஒரு “வளமாக” அல்லது “பயன்பாட்டு பொருளாக” கருதப்படுகிறது, இது “வீசவும்” மற்றும் “கொன்று” போடப்படுவதற்கு உட்படுத்தப்படுகிறது. கவிதையில் இயற்கை நேரடியாக குறிப்பிடப்படவில்லை என்றாலும், பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறை, இயற்கை மீதான சுரண்டலுடன் ஒப்பிடத்தக்க வகையில், ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை இயல்பை பிரதிபலிக்கிறது.


சூழல் பெண்ணியம், ஆணாதிக்கம் மற்றும் முதலாளித்துவம் இயற்கையை சுரண்டுவதன் மூலம் சுற்றுச்சூழல் அழிவை ஏற்படுத்துவதாக வாதிடுகிறது. கவிதையில், பெண்களை “வீசவும்” மற்றும் “கொன்று” போடுவதற்கு உட்படுத்தும் மனநிலை, இயற்கையை ஒரு பயன்பாட்டு வளமாக கருதி சுரண்டும் ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அணுகுமுறையுடன் ஒத்துப்போகிறது. சூழல் பெண்ணிய நோக்கில், பெண்களின் உடல் மீதான இந்த வன்முறை, இயற்கையை சுரண்டி அழிக்கும் அதே மனநிலையின் வெளிப்பாடாகக் கருதப்படலாம். கவிதையின் “கோபத்தின் நுனியிலை” என்ற தலைப்பு, இந்த ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிரான உணர்ச்சி வெளிப்பாட்டை மையப்படுத்துகிறது, இது சூழல் பெண்ணியத்தின் ஆணாதிக்கத்தின் பகுத்தறிவு மைய சிந்தனைக்கு மாறாக, உணர்ச்சி மற்றும் பராமரிப்பு மதிப்புகளை உயர்த்தும் கோட்பாட்டுடன் இணைகிறது.


சூழல் பெண்ணியம், ஆணாதிக்கத்தின் ஆதிக்கம் மற்றும் சுரண்டல் மதிப்புகளுக்கு மாறாக, பராமரிப்பு, ஒத்துழைப்பு, மற்றும் இயற்கையுடனான இணைந்த வாழ்க்கையை முன்மொழிகிறது. கவிதையில், “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை அமைப்புகளுக்கு எதிரான ஒரு தீவிரமான மறுப்பு மனநிலையை வெளிப்படுத்துகிறது. சூழல் பெண்ணிய நோக்கில், இந்த மறுப்பு, பெண்களையும் இயற்கையையும் சுரண்டும் ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்திற்கு மாறாக, ஒரு மாற்று மதிப்பு அமைப்பை—பராமரிப்பு மற்றும் ஒற்றுமை அடிப்படையிலானது—கோருவதாக புரிந்துகொள்ளலாம். கவிதையின் கூட்டு குரல் (“நாங்கள்”), சூழல் பெண்ணியத்தின் ஒத்துழைப்பு மற்றும் கூட்டு எதிர்ப்பு மதிப்புகளுடன் ஒத்துப்போகிறது, இது பெண்கள் மற்றும் இயற்கையின் விடுதலைக்கு அவசியமாகக் கருதப்படுகிறது.


சூழல் பெண்ணியம், பெண்கள் மற்றும் இயற்கையின் விடுதலைக்கு, ஆணாதிக்க மற்றும் முதலாளித்துவ அமைப்புகளுக்கு எதிரான கூட்டு எதிர்ப்பை வலியுறுத்துகிறது. கவிதையில், “நாங்கள்” என்ற பன்மைப் பயன்பாடு, பெண்களின் ஒருமித்த எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதிலை” என்ற வரி, ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை அமைப்புகளை மறுக்கும் ஒரு கூட்டு கலகத்தை பிரதிபலிக்கிறது. சூழல் பெண்ணிய நோக்கில், இந்த கூட்டு எதிர்ப்பு, பெண்களையும் இயற்கையையும் சுரண்டும் அமைப்புகளுக்கு எதிரான ஒரு முக்கியமான படியாகக் கருதப்படுகிறது. கவிதையின் கோபம், சூழல் பெண்ணியத்தின் உணர்ச்சி மற்றும் உள்ளுணர்வு அடிப்படையிலான எதிர்ப்பு மதிப்புகளுடன் இணைகிறது, இது ஆணாதிக்கத்தின் பகுத்தறிவு மைய அணுகுமுறைக்கு மாற்றாக முன்வைக்கப்படுகிறது.


சூழல் பெண்ணியம், சுற்றுச்சூழல் அழிவு மற்றும் சமூக அநீதிகளுக்கு எதிரான போராட்டத்தை ஒருங்கிணைக்கிறது. கவிதையில், பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறை, இயற்கை மீதான சுரண்டலுடன் ஒப்பிடத்தக்க வகையில், ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை இயல்பை வெளிப்படுத்துகிறது. சூழல் பெண்ணிய நோக்கில், இந்த வன்முறை, சுற்றுச்சூழல் அழிவிற்கு இணையான ஒரு அநீதியாக புரிந்துகொள்ளப்படலாம், இது பெண்கள் மற்றும் இயற்கையின் விடுதலைக்கு ஒரு ஒருங்கிணைந்த போராட்டத்தை கோருகிறது. கவிதையின் கூட்டு எதிர்ப்பு, சுற்றுச்சூழல் நீதிக்கான சூழல் பெண்ணியத்தின் அழைப்புடன் ஒத்துப்போகிறது, குறிப்பாக விளிம்புநிலை பெண்களின் அனுபவங்களை மையப்படுத்துவதன் மூலம்.


 தாராளவாத பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, சூழல் பெண்ணியத்தின் கூட்டு எதிர்ப்பு மற்றும் உணர்ச்சி அடிப்படையிலான மதிப்புகளுடன் நெருக்கமாக இணைகிறது. தீவிர பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது ஆணாதிக்கத்தின் விமர்சனத்தில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் இயற்கையுடனான இணைப்பை நேரடியாக முன்வைக்கவில்லை. சோசலிச பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, கவிதை, முதலாளித்துவத்தின் சுரண்டலை மறைமுகமாக விமர்சிக்கிறது, ஆனால் சுற்றுச்சூழல் அழிவை வெளிப்படையாக குறிப்பிடவில்லை. கலாச்சார பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது பெண்களின் உணர்ச்சி வெளிப்பாட்டை மையப்படுத்துவதில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் இயற்கையுடனான தொடர்பை வெளிப்படையாக ஆராயவில்லை. கவிதையின் மையம், பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை விமர்சிப்பதாக இருப்பதால், இயற்கை மீதான சுரண்டலை நேரடியாக உள்ளடக்காதது, சூழல் பெண்ணியத்தின் முழுமையான பகுப்பாய்வை உள்ளடக்காத ஒரு வரம்பாகக் கருதப்படலாம்.


சூழல் பெண்ணிய நோக்கில், “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை இயல்பை விமர்சித்து, பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை இயற்கை மீதான சுரண்டலுடன் இணைத்து, ஒரு கூட்டு எதிர்ப்பு சக்தியை முன்வைக்கிறது. இது, பெண்களின் கோபத்தையும் ஒற்றுமையையும் ஒரு மாற்று மதிப்பாக முன்வைத்து, ஆணாதிக்கத்தின் பகுத்தறிவு மைய சிந்தனைக்கு மாறாக, உணர்ச்சி மற்றும் பராமரிப்பு மதிப்புகளை உயர்த்துகிறது. கவிதையின் கூட்டு குரல், பெண்கள் மற்றும் இயற்கையின் விடுதலைக்கு அவசியமான ஒரு ஒருங்கிணைந்த போராட்டத்தை மறைமுகமாக சுட்டிக்காட்டுகிறது.


சூழல் பெண்ணிய நோக்கில், சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறை இயல்பை விமர்சித்து, பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை இயற்கை மீதான சுரண்டலுடன் இணைத்து, பெண்களின் கோபத்தையும் கூட்டு எதிர்ப்பையும் ஒரு மாற்று சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இது, ஆணாதிக்கத்தின் ஆதிக்க மதிப்புகளுக்கு மாறாக, பராமரிப்பு மற்றும் ஒத்துழைப்பு மதிப்புகளை மறைமுகமாக உயர்த்துகிறது. இருப்பினும், இயற்கை மீதான சுரண்டலை வெளிப்படையாக குறிப்பிடாதது, சூழல் பெண்ணியத்தின் முழுமையான கோட்பாடுகளை உள்ளடக்காத ஒரு வரம்பாகும். ஆயினும், அதன் கூட்டு எதிர்ப்பு மற்றும் உணர்ச்சி ஆழம், சூழல் பெண்ணியத்தின் மையக் கோட்பாடுகளுடன் ஒத்துப்போய், பெண்ணிய இலக்கியத்தில் ஒரு சக்திவாய்ந்த பங்களிப்பாக விளங்குகிறது.


 பின்நவீன பெண்ணியம் என்றால் என்ன?


பின்நவீன பெண்ணியம் (Postmodern Feminism) என்பது பெண்ணியத்தின் ஒரு கிளை ஆகும், இது பின்நவீனத்துவக் கோட்பாடுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு, பாலினம், அடையாளம், மற்றும் ஒடுக்குமுறை பற்றிய புரிதலை மறு ஆய்வு செய்கிறது. இது, ஒரே மாதிரியான "பெண்" அனுபவம் என்ற கருத்தை சவால் செய்து, பாலினம் மற்றும் அடையாளத்தை சமூக, கலாச்சார, மற்றும் வரலாற்று ரீதியாக கட்டமைக்கப்பட்டவையாகப் பார்க்கிறது. பின்நவீன பெண்ணியம், ஆணாதிக்கத்தை மட்டுமல்லாமல், மேற்கத்திய பகுத்தறிவு மைய சிந்தனை, இருமைப் பாகுபாடுகள் (ஆண்/பெண், இயற்கை/கலாச்சாரம்), மற்றும் ஒற்றை உண்மைகளையும் கேள்விக்குட்படுத்துகிறது. இதன் முக்கிய கோட்பாடுகள்:


1. பாலினத்தின் கட்டமைப்பு: பாலினம் மற்றும் பெண்மை ஆகியவை உயிரியல் அடிப்படையில் நிர்ணயிக்கப்படவில்லை, மாறாக சமூக மற்றும் கலாச்சார கட்டமைப்புகளால் உருவாக்கப்படுகின்றன.

2. பன்முக அடையாளங்கள்: பெண்களின் அனுபவங்கள் ஒரே மாதிரியானவை அல்ல, மாறாக வர்க்கம், இனம், மதம், பாலியல் நோக்குநிலை, மற்றும் பிற அடையாளங்களால் வேறுபடுகின்றன.

3. இருமைப் பாகுபாடுகளை உடைத்தல்: பின்நவீன பெண்ணியம், ஆண்/பெண், பகுத்தறிவு/உணர்ச்சி, உயர்ந்த/கீழ்நிலை போன்ற இருமைப் பாகுபாடுகளை கேள்விக்குட்படுத்தி, அவற்றை ஆணாதிக்கத்தின் கருவிகளாகக் கருதுகிறது.

4. மொழி மற்றும் பிரதிநிதித்துவம்: மொழி, கலாச்சார பிரதிநிதித்துவங்கள், மற்றும் கதைகள் ஆகியவை பாலின அடையாளங்களை உருவாக்குவதில் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன. இவற்றை மறு ஆய்வு செய்வது, ஆணாதிக்க கட்டமைப்புகளை சவால் செய்ய உதவுகிறது.

5. பன்மைவாத மற்றும் உள்ளூர் எதிர்ப்பு: பின்நவீன பெண்ணியம், ஒற்றை, உலகளாவிய பெண்ணிய இயக்கத்திற்கு பதிலாக, உள்ளூர், பன்முக, மற்றும் சூழல் சார்ந்த எதிர்ப்பு முறைகளை ஆதரிக்கிறது.

6. விளையாட்டுத்தனம் மற்றும் கேளிக்கை: பின்நவீன பெண்ணியம், பாலின பாத்திரங்களை கேளிக்கை செய்தல், மறு வரையறை செய்தல், மற்றும் புரிதல்களை உடைத்தல் ஆகியவற்றை மூலம் ஆணாதிக்க கட்டமைப்புகளை சவால் செய்கிறது.


பின்நவீன பெண்ணியம், தாராளவாத பெண்ணியத்தின் சீர்திருத்த அணுகுமுறையையும், தீவிர பெண்ணியத்தின் ஒற்றை ஆணாதிக்க விமர்சனத்தையும் மீறி, பாலினம் மற்றும் ஒடுக்குமுறையின் சிக்கலான மற்றும் பன்முக இயல்பை ஆராய்கிறது. இது, கலாச்சார பெண்ணியத்துடன் பெண்களின் அனுபவங்களை மையப்படுத்துவதில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் அடையாளத்தின் கட்டமைப்பிற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது.


 பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையின் திறனாய்வு


சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையையும் ஒடுக்குமுறையையும் கோபத்துடன் வெளிப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பு குரலை எழுப்புகிறது. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில் இக்கவிதையை ஆராயும்போது, இது பாலினத்தின் கட்டமைப்பு, மொழியின் பங்கு, மற்றும் ஒடுக்குமுறையின் சிக்கலான இயல்பை வெளிப்படுத்துகிறது, மேலும் ஆணாதிக்க கதைகளை சவால் செய்யும் ஒரு பன்முக எதிர்ப்பாக விளங்குகிறது.


 பின்நவீன பெண்ணியம், பாலினத்தை ஒரு சமூக கட்டமைப்பாகப் பார்க்கிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையில், “புணர்ந்து வீசவும் கொன்று போடவும்தான் பெண்கள்” என்ற வரி, பெண்மையை ஒரு ஒடுக்கப்பட்ட அடையாளமாகக் கட்டமைக்கும் ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த வரி, பெண்களை வெறும் உடல் அல்லது பயன்பாட்டு பொருளாக வரையறுக்கும் சமூக கதைகளை சவால் செய்கிறது. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், இந்த வன்முறை, பெண்மையை “கீழ்நிலை” என்று கட்டமைக்கும் ஆணாதிக்க மொழி மற்றும் பிரதிநிதித்துவங்களின் விளைவாக புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. கவிதையின் கோபம், இந்த கட்டமைப்புகளை உடைக்க முயலும் ஒரு எதிர்ப்பு குரலாக விளங்குகிறது, பெண்மையை மறு வரையறை செய்ய முயற்சிக்கிறது.


பின்நவீன பெண்ணியம், ஆண்/பெண், பகுத்தறிவு/உணர்ச்சி போன்ற இருமைப் பாகுபாடுகளை ஆணாதிக்கத்தின் கருவிகளாகக் கருதி, அவற்றை உடைக்க முயல்கிறது. கவிதையில், “கோபத்தின் நுனியிலை” என்ற தலைப்பு மற்றும் உணர்ச்சி வேகம் நிறைந்த மொழி, உணர்ச்சியை—குறிப்பாக கோபத்தை—ஒரு சக்திவாய்ந்த எதிர்ப்பு கருவியாக முன்வைக்கிறது. ஆணாதிக்க கலாச்சாரம், உணர்ச்சியை பெண்மையுடனும், பகுத்தறிவை ஆண்மையுடனும் இணைத்து, உணர்ச்சியை கீழ்நிலையாகக் கருதுகிறது. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், கவிதையின் கோபம், இந்த இருமைப் பாகுபாட்டை உடைத்து, உணர்ச்சியை ஒரு மதிப்புமிக்க மற்றும் புரட்சிகர சக்தியாக மறு வரையறை செய்கிறது. “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற வரி, ஆண்/பெண் இருமையால் வரையறுக்கப்பட்ட பெண்மையை மறுத்து, ஒரு புதிய, கட்டமைப்பற்ற அடையாளத்தை முன்மொழிகிறது.


பின்நவீன பெண்ணியம், மொழி மற்றும் கலாச்சார பிரதிநிதித்துவங்கள் பாலின அடையாளங்களை உருவாக்குவதில் முக்கிய பங்கு வகிப்பதாகக் கருதுகிறது. கவிதையில், “புணர்ந்து”, “வீசவும்”, “கொன்று” போன்ற கூர்மையான வார்த்தைகள், ஆணாதிக்க மொழியின் வன்முறை இயல்பை வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த வார்த்தைகள், பெண்களை பொருளாக்கி, அவர்களின் உடலை சுரண்டும் கலாச்சார கதைகளை பிரதிபலிக்கின்றன. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், கவிதையின் மொழி, இந்த ஆணாதிக்க பிரதிநிதித்துவங்களை அம்பலப்படுத்தி, அவற்றை சவால் செய்ய முயல்கிறது. “நாங்கள்” என்ற கூட்டு குரல், பெண்களின் அனுபவங்களை ஒரு ஒற்றை கதையாக முன்வைக்காமல், பன்முகமான எதிர்ப்பாக வெளிப்படுத்துகிறது, இது பின்நவீன பெண்ணியத்தின் பன்மைவாத அணுகுமுறையுடன் ஒத்துப்போகிறது.


 பின்நவீன பெண்ணியம், பெண்களின் அனுபவங்கள் ஒரே மாதிரியானவை அல்ல என்று வாதிடுகிறது. கவிதையில், “நாங்கள்” என்ற பன்மைப் பயன்பாடு, பெண்களை ஒரு கூட்டு அடையாளமாக முன்வைக்கிறது, ஆனால் இது ஒரு ஒற்றை அனுபவத்தை குறிக்கவில்லை. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், இந்த கூட்டு குரல், வர்க்கம், இனம், மதம், மற்றும் பிற அடையாளங்களால் வேறுபடும் பெண்களின் பன்முக அனுபவங்களை உள்ளடக்கியதாக புரிந்துகொள்ளப்படலாம். கவிதையின் கோபம், பெண்களின் பல்வேறு ஒடுக்குமுறைகளுக்கு—பாலியல் வன்முறை, சமூக பாகுபாடு, கலாச்சார மறுப்பு—பொதுவான ஒரு எதிர்ப்பாக விளங்குகிறது. இது, பின்நவீன பெண்ணியத்தின் பன்முக அடையாளங்களை மையப்படுத்தும் கோட்பாட்டுடன் ஒத்துப்போகிறது.


பின்நவீன பெண்ணியம், உலகளாவிய பெண்ணிய இயக்கத்திற்கு பதிலாக, உள்ளூர் மற்றும் சூழல் சார்ந்த எதிர்ப்பு முறைகளை ஆதரிக்கிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான ஒரு உள்ளூர் எதிர்ப்பாக, தமிழ் சூழலில் பெண்களின் அனுபவங்களை மையப்படுத்துகிறது. “புணர்ந்து வீசவும்” போன்ற வார்த்தைகள், தமிழ் கலாச்சாரத்தில் பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை குறிப்பிடும் உள்ளூர் மொழியை பயன்படுத்துகின்றன. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், இந்த உள்ளூர் எதிர்ப்பு, பெண்களின் சூழல் சார்ந்த அனுபவங்களை வெளிப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்தின் உலகளாவிய கதைகளை சவால் செய்கிறது. மேலும், கவிதையின் தீவிரமான மறுப்பு மனநிலை (“பிறக்கவே போவதில்லை”), பாலின பாத்திரங்களை மறு வரையறை செய்யும் ஒரு விளையாட்டுத்தனமான மற்றும் புரட்சிகர சவாலாக புரிந்துகொள்ளப்படலாம்.


பின்நவீன பெண்ணியம், பாலின பாத்திரங்களை கேளிக்கை செய்யும் மற்றும் மறு வரையறை செய்யும் முறைகளை ஆதரிக்கிறது. கவிதையின் “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, ஆணாதிக்கத்தால் வரையறுக்கப்பட்ட பெண்மையை மறுக்கும் ஒரு தீவிரமான மற்றும் கேளிக்கையான சவாலாக விளங்குகிறது. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், இந்த மறுப்பு, பெண்களின் அடையாளத்தை ஆணாதிக்க கட்டமைப்புகளுக்கு அப்பாற்பட்டு மறு ஆக்கம் செய்ய முயல்கிறது. கவிதையின் கோபம், ஆணாதிக்கத்தின் தீவிரத்தன்மையை கேளிக்கை செய்யும் ஒரு விளையாட்டுத்தனமான எதிர்ப்பாகவும் புரிந்துகொள்ளப்படலாம், இது பாலின கதைகளை உடைக்க முயல்கிறது.


 தாராளவாத பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பின்நவீன பெண்ணியத்தின் பாலினத்தின் கட்டமைப்பு மற்றும் பன்முக அடையாளங்களை மையப்படுத்தும் கோட்பாடுகளுடன் நெருக்கமாக இணைகிறது. தீவிர பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது ஆணாதிக்கத்தின் விமர்சனத்தில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் ஒற்றை ஆணாதிக்க விமர்சனத்தை மீறி, மொழி மற்றும் பிரதிநிதித்துவத்தின் பங்கை ஆராய்கிறது. சோசலிச பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, கவிதை, முதலாளித்துவத்தை விட கலாச்சார கட்டமைப்புகளை மையப்படுத்துகிறது, இது பின்நவீன பெண்ணியத்தின் கவனத்துடன் ஒத்துப்போகிறது. கலாச்சார பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது பெண்களின் அனுபவங்களை மையப்படுத்துவதில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் தனித்துவமான மதிப்புகளை உயர்த்துவதற்கு பதிலாக, அடையாளத்தின் கட்டமைப்பை உடைக்க முயல்கிறது. சூழல் பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, கவிதை, இயற்கையுடனான இணைப்பை விட, பாலினத்தின் கலாச்சார கட்டமைப்பை மையப்படுத்துகிறது. கவிதையின் மையம், ஒரு உள்ளூர் எதிர்ப்பாக இருந்தாலும், பன்முக அடையாளங்களை வெளிப்படையாக ஆராயாதது, பின்நவீன பெண்ணியத்தின் முழுமையான பகுப்பாய்வை உள்ளடக்காத ஒரு வரம்பாகக் கருதப்படலாம்.


 பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பாலினத்தின் கட்டமைப்பை அம்பலப்படுத்தி, ஆணாதிக்க மொழி மற்றும் பிரதிநிதித்துவங்களை சவால் செய்கிறது. இது, உணர்ச்சியை ஒரு புரட்சிகர சக்தியாக மறு வரையறை செய்து, ஆண்/பெண் இருமைப் பாகுபாடுகளை உடைக்க முயல்கிறது. கவிதையின் கூட்டு குரல் மற்றும் உள்ளூர் எதிர்ப்பு, பின்நவீன பெண்ணியத்தின் பன்மைவாத மற்றும் சூழல் சார்ந்த அணுகுமுறையுடன் ஒத்துப்போய், பெண்களின் பன்முக அனுபவங்களை மையப்படுத்துகிறது. இது, ஆணாதிக்க கதைகளை மறு ஆக்கம் செய்யும் ஒரு கலை வெளிப்பாடாக விளங்குகிறது.


 சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையையும் ஒடுக்குமுறையையும் கோபத்துடன் வெளிப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பு குரலை எழுப்புகிறது. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், இக்கவிதை பாலினத்தின் கட்டமைப்பு, மொழியின் பங்கு, இருமைப் பாகுபாடுகளை உடைத்தல், மற்றும் பன்முக அடையாளங்களை மையப்படுத்துவதன் மூலம் ஆணாதிக்க கதைகளை சவால் செய்கிறது. முந்தைய பகுதியில் ஆரம்பிக்கப்பட்ட இந்த திறனாய்வை முடிக்க, கவிதையின் முக்கிய அம்சங்களை பின்நவீன பெண்ணிய கோணத்தில் மேலும் ஆழமாக ஆராய்கிறேன்.


 பின்நவீன பெண்ணியம், பாலினத்தை உயிரியல் அடிப்படையில் நிர்ணயிக்கப்படாத, சமூக மற்றும் கலாச்சார ரீதியாக கட்டமைக்கப்பட்ட ஒரு அடையாளமாகப் பார்க்கிறது. “புணர்ந்து வீசவும் கொன்று போடவும்தான் பெண்கள்” என்ற வரி, ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தால் பெண்மையை ஒரு ஒடுக்கப்பட்ட, பொருளாக்கப்பட்ட அடையாளமாக வரையறுக்கும் விதத்தை அம்பலப்படுத்துகிறது. இந்த வரி, பெண்களை வெறும் உடலாகவோ அல்லது பயன்பாட்டு பொருளாகவோ கட்டமைக்கும் சமூக கதைகளை வெளிப்படுத்தி, அவற்றை கேள்விக்குட்படுத்துகிறது. “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, ஆணாதிக்கத்தால் திணிக்கப்பட்ட பெண்மை அடையாளத்தை மறுத்து, ஒரு மறு வரையறைக்கான சாத்தியத்தை முன்மொழிகிறது. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், இந்த மறுப்பு, பாலின அடையாளத்தை நிலையற்றதாக்கி, அதை மறு ஆக்கம் செய்ய முயல்கிறது, இது ஆணாதிக்கத்தின் நிலையான பாலின கட்டமைப்புகளுக்கு எதிரான ஒரு புரட்சிகர செயலாகும்.


பின்நவீன பெண்ணியம், ஆண்/பெண், பகுத்தறிவு/உணர்ச்சி, உயர்ந்த/கீழ்நிலை போன்ற இருமைப் பாகுபாடுகளை ஆணாதிக்கத்தின் கருவிகளாகக் கருதி, அவற்றை உடைக்க முயல்கிறது. கவிதையின் மைய உணர்வான கோபம், “கோபத்தின் நுனியிலை” என்ற தலைப்பில் தெளிவாக வெளிப்படுகிறது. ஆணாதிக்க கலாச்சாரம், உணர்ச்சியை பெண்மையுடன் இணைத்து, அதை பகுத்தறிவுக்கு கீழ்நிலையாகக் கருதுகிறது. ஆனால், கவிதையில், கோபம் ஒரு சக்திவாய்ந்த எதிர்ப்பு கருவியாக மாற்றப்படுகிறது, இது பகுத்தறிவு/உணர்ச்சி இருமையை உடைக்கிறது. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், இந்த மாற்றம், உணர்ச்சியை ஒரு மதிப்புமிக்க அறிவு மூலமாக மறு வரையறை செய்கிறது, ஆணாதிக்கத்தின் பகுத்தறிவு மைய சிந்தனையை சவால் செய்கிறது. மேலும், “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற வரி, ஆண்/பெண் இருமையால் வரையறுக்கப்பட்ட பெண்மையை மறுத்து, ஒரு நிலையற்ற, பன்முக அடையாளத்தை முன்மொழிகிறது.


 பின்நவீன பெண்ணியம், மொழி மற்றும் கலாச்சார பிரதிநிதித்துவங்கள் பாலின அடையாளங்களை உருவாக்குவதில் முக்கிய பங்கு வகிப்பதாக வாதிடுகிறது. கவிதையில், “புணர்ந்து”, “வீசவும்”, “கொன்று” போன்ற வார்த்தைகள், ஆணாதிக்க மொழியின் வன்முறை இயல்பை அம்பலப்படுத்துகின்றன. இந்த வார்த்தைகள், பெண்களை பொருளாக்கி, அவர்களின் உடலை சுரண்டும் கலாச்சார கதைகளை பிரதிபலிக்கின்றன. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், கவிதையின் நேரடியான மற்றும் கூர்மையான மொழி, இந்த ஆணாதிக்க பிரதிநிதித்துவங்களை உடைத்து, பெண்களின் அனுபவங்களை ஒரு எதிர்ப்பு கதையாக மறு ஆக்கம் செய்கிறது. “நாங்கள்” என்ற கூட்டு குரல், ஒரே மாதிரியான “பெண்” அனுபவத்தை முன்வைக்காமல், பன்முகமான எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது, இது பின்நவீன பெண்ணியத்தின் மொழி மற்றும் கதைகளை மறு ஆய்வு செய்யும் அணுகுமுறையுடன் ஒத்துப்போகிறது.


 பின்நவீன பெண்ணியம், பெண்களின் அனுபவங்கள் ஒரே மாதிரியானவை அல்ல என்று வலியுறுத்துகிறது, மேலும் உள்ளூர், சூழல் சார்ந்த எதிர்ப்பு முறைகளை ஆதரிக்கிறது. கவிதையில், “நாங்கள்” என்ற கூட்டு குரல், பெண்களை ஒரு ஒற்றை அடையாளமாக முன்வைக்காமல், வர்க்கம், இனம், மதம், மற்றும் பிற அடையாளங்களால் வேறுபடும் பன்முக அனுபவங்களை உள்ளடக்கியதாக புரிந்துகொள்ளப்படலாம். “புணர்ந்து வீசவும்” போன்ற வார்த்தைகள், தமிழ் சூழலில் பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை குறிப்பிடும் உள்ளூர் மொழியை பயன்படுத்தி, ஒரு சூழல் சார்ந்த எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகின்றன. பின்நவீன பெண்ணிய நோக்கில், இந்த உள்ளூர் எதிர்ப்பு, ஆணாதிக்கத்தின் உலகளாவிய கதைகளை சவால் செய்யும் ஒரு பன்மைவாத அணுகுமுறையாக விளங்குகிறது. கவிதையின் கோபம், பெண்களின் பல்வேறு ஒடுக்குமுறைகளுக்கு—பாலியல் வன்முறை, சமூக பாகுபாடு, கலாச்சார மறுப்பு—பொதுவான ஒரு எதிர்ப்பாக ஒருங்கிணைகிறது.


 பெரும்பாலும் விளையாட்டுத்தனம், முரண் மற்றும் கலாச்சார விதிமுறைகளை சவால் செய்வதன் மூலம் பாலின பாத்திரங்களை மறுவரையறை செய்வதை ஊக்குவிக்கிறது. கவிதையில், "நாம் மீண்டும் ஒருபோதும் பிறக்க மாட்டோம்" என்ற இறுதி வரியை, பெண்மையின் ஆணாதிக்க வரையறைகளுக்கு ஒரு வியத்தகு மற்றும் முரண்பாடான சவாலாகக் காணலாம். அடக்குமுறை அமைப்பில் "பிறக்க" மறுப்பதன் மூலம், கவிதை பெண் இருப்பை மறுவரையறை செய்கிறது, நிலையான பாலின கட்டமைப்புகளுக்கு அப்பால் நகர்கிறது. பின்நவீனத்துவ பெண்ணியத்தின் பார்வையில், இந்த மறுப்பு ஒரு விளையாட்டுத்தனமான செயலாகும், இது ஆணாதிக்க கதைகளின் தீவிரத்தை உடைத்து, பாலின விதிமுறைகளால் கட்டுப்படாத புதிய அடையாளங்களுக்கான சாத்தியத்தைத் திறக்கிறது.


தாராளவாத பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, ​​இந்தக் கவிதை சட்ட சீர்திருத்தத்தை விட கலாச்சார கட்டமைப்புகள் மற்றும் பாலின அடையாளத்தை சவால் செய்வதில் கவனம் செலுத்துவதால் பின்நவீனத்துவ பெண்ணியத்துடன் மிகவும் நெருக்கமாகப் பொருந்துகிறது. தீவிர பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, ​​இந்தக் கவிதை ஆணாதிக்கத்தின் மீதான விமர்சனத்தைப் பகிர்ந்து கொள்கிறது, ஆனால் அது ஆணாதிக்கத்தில் மட்டுமே கவனம் செலுத்துவதைத் தாண்டி, ஒடுக்குமுறையைப் பராமரிப்பதில் மொழி மற்றும் குறியீட்டின் பங்கை ஆராய்கிறது. சோசலிச பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, ​​இந்தக் கவிதை முதலாளித்துவத்தின் பொருளாதார அம்சங்களுக்கு குறைந்த முக்கியத்துவத்தை அளிக்கிறது, அதற்கு பதிலாக கலாச்சார கட்டமைப்புகளில் கவனம் செலுத்துகிறது, பின்நவீனத்துவ பெண்ணியத்தின் மையத்திற்கு ஏற்ப. கலாச்சார பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, ​​இந்தக் கவிதை தனித்துவமான பெண் மதிப்புகளை (கவனிப்பு, ஒத்துழைப்பு போன்றவை) நேரடியாகக் கொண்டாடுவதில்லை, மாறாக அடக்குமுறை கட்டமைப்புகளை உடைப்பதில் கவனம் செலுத்துகிறது, இது பின்நவீனத்துவ அணுகுமுறையுடன் மிகவும் ஒத்துப்போகிறது. சுற்றுச்சூழல் பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, ​​இந்தக் கவிதை இயற்கையுடனான தொடர்பை நேரடியாகக் குறிப்பிடவில்லை, மாறாக பெண் உடலை வன்முறையின் இடமாக மையப்படுத்துகிறது, இது மறைமுகமாக இயற்கையின் சுரண்டலுடன் இணைக்கப்படலாம், ஆனால் அது கவனம் செலுத்துவதில்லை.



பின்நவீனத்துவ பெண்ணியக் கண்ணோட்டத்தில் கவிதையின் ஒரு வரம்பு என்னவென்றால், பின்நவீனத்துவ பெண்ணியம் பெரும்பாலும் வலியுறுத்தும் வர்க்கம், இனம் அல்லது மதம் போன்ற அடையாளங்களின் குறுக்குவெட்டை அது வெளிப்படையாக ஆராயவில்லை. இருப்பினும், கூட்டு தொனி ("நாம்") என்பது பல்வேறு அனுபவங்களின் உள்ளடக்கத்தைக் குறிக்கிறது, இதனால் கவிதையை இந்த வழியில் விளக்க முடியும்.


பின்நவீனத்துவ பெண்ணியக் கண்ணோட்டத்தில், "கோபத்தின் நுனியிலை" என்பது ஆணாதிக்கத்தால் திணிக்கப்பட்ட பாலின கட்டமைப்புகளை கூர்மையான மொழி மற்றும் கலகத்தனமான தொனியின் மூலம் சவால் செய்யும் ஒரு சக்திவாய்ந்த படைப்பாகும். இந்தக் கவிதை பாலின இருமைகளை சீர்குலைக்கிறது, உணர்ச்சியை சக்தியின் ஆதாரமாக மறுவரையறை செய்கிறது, மேலும் பெண் அடையாளத்தை வடிவமைக்கும் கலாச்சார விவரிப்புகளை கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது. ஒரு கூட்டுக் குரலையும் உள்ளூர் சூழலையும் (தமிழ்) பயன்படுத்துவதன் மூலம், இந்தக் கவிதை பின்நவீனத்துவ பெண்ணியத்தின் உணர்வுக்கு ஏற்ப, பன்முக எதிர்ப்பிற்கு பங்களிக்கிறது. இது பாலின வன்முறைக்கு எதிராகப் போராடுவதற்கான அழைப்பு மட்டுமல்ல, கலாச்சார விதிமுறைகளை உடைப்பதன் மூலம் பெண் அடையாளத்தை மறுவடிவமைப்பதற்கான அழைப்பாகும்.


பின்நவீனத்துவ பெண்ணியக் கண்ணோட்டத்தில், சுகிர்தா ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” என்ற கவிதை, பாலினத்தின் கட்டமைக்கப்பட்ட தன்மையை அம்பலப்படுத்துவதோடு, கூர்மையான மொழி மற்றும் கூட்டு எதிர்ப்பின் மூலம் ஆணாதிக்கக் கதைகளை சவால் செய்யும் ஒரு சக்திவாய்ந்த படைப்பாகும். இந்தக் கவிதை பாலின இருமைகளை சீர்குலைத்து, உணர்ச்சியை (கோபத்தை) புரட்சிகர சக்தியின் ஆதாரமாக நிலைநிறுத்தி, அடக்குமுறை கட்டமைப்புகளுக்கு அப்பால் பெண் அடையாளத்தை மறுவரையறை செய்வதற்கான சாத்தியத்தைத் திறக்கிறது. அடையாளத்தின் குறுக்குவெட்டுகளை இது வெளிப்படையாக ஆராயவில்லை என்றாலும், கவிதையின் கூட்டுக் குரலும் உள்ளூர் சூழலும் பின்நவீனத்துவ பெண்ணியத்தின் பன்மைத்துவ அணுகுமுறைக்குள் பொருந்துகின்றன, இது தமிழ் பெண்ணிய இலக்கியத்திற்கு ஒரு முக்கிய பங்களிப்பாக அமைகிறது.


 Pro-Sex Feminism / Sex-Positive Feminism என்றால் என்ன?


Pro-Sex Feminism அல்லது Sex-Positive Feminism என்பது பெண்ணியத்தின் ஒரு கிளை ஆகும், இது பெண்களின் பாலியல் சுதந்திரம், சுயாட்சி, மற்றும் பாலியல் இன்பத்தை வலியுறுத்துகிறது. இது, பெண்களின் பாலியல் வெளிப்பாடு மற்றும் தேர்வுகளை ஆணாதிக்கத்தின் ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிரான ஒரு எதிர்ப்பு சக்தியாகக் கருதுகிறது. Sex-Positive Feminism, பாலியல் என்பது அவமானமோ, அடக்குமுறையோ இல்லாமல், பெண்களின் உரிமையாகவும், இன்பமாகவும் அனுபவிக்கப்பட வேண்டும் என்று வாதிடுகிறது. இதன் முக்கிய கோட்பாடுகள்:


1. பாலியல் சுதந்திரம் மற்றும் சுயாட்சி: பெண்கள் தங்கள் பாலியல் தேர்வுகளில் முழு சுதந்திரம் கொண்டவர்களாக இருக்க வேண்டும், இதில் பாலியல் வெளிப்பாடு, பாலியல் நோக்குநிலை, மற்றும் பாலியல் செயல்பாடுகள் அடங்கும்.

2. பாலியல் இன்பத்தை கொண்டாடுதல்: பாலியல் இன்பம், பெண்களுக்கு ஒரு உரிமையாகவும், அவர்களின் மகிழ்ச்சி மற்றும் நல்வாழ்வின் ஒரு பகுதியாகவும் கருதப்படுகிறது.

3. ஆணாதிக்க பாலியல் கட்டுப்பாட்டிற்கு எதிர்ப்பு: ஆணாதிக்க கலாச்சாரம், பெண்களின் பாலியலை அவமானப்படுத்தவோ, கட்டுப்படுத்தவோ, அல்லது பொருளாக்கவோ முயல்கிறது. Sex-Positive Feminism, இந்த கட்டுப்பாடுகளுக்கு எதிராக பெண்களின் பாலியல் சுயாட்சியை மீட்டெடுக்க முயல்கிறது.

4. பன்முக பாலியல் அடையாளங்கள்: இது, பல்வேறு பாலியல் நோக்குநிலைகள், பாலின அடையாளங்கள், மற்றும் பாலியல் வெளிப்பாடுகளை (எ.கா., செக்ஸ் வொர்க், BDSM, பாலியல் திறந்த உறவுகள்) ஏற்றுக்கொள்கிறது, அவை ஒருமைப்பாட்டுடன் நடைபெறும் வரை.

5. பாலியல் ஒருமைப்பாடு மற்றும் பாதுகாப்பு: பாலியல் சுதந்திரம், ஒருமைப்பாடு (consent), பரஸ்பர மரியாதை, மற்றும் பாதுகாப்பான பாலியல் நடைமுறைகளுடன் இணைந்து இருக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறது.

6. பாலியல் கலாச்சாரத்தை மறு ஆக்கம் செய்தல்: ஆணாதிக்கத்தால் பெண்களின் பாலியலை அவமானப்படுத்தும் அல்லது பொருளாக்கும் கலாச்சார கதைகளை மறு ஆய்வு செய்து, பெண்களின் பாலியல் சுதந்திரத்தை மையப்படுத்தும் ஒரு கலாச்சாரத்தை உருவாக்க முயல்கிறது.


Sex-Positive Feminism, தீவிர பெண்ணியத்தின் சில பிரிவுகளுடன் முரண்படுகிறது, குறிப்பாக பாலியல் வேலை அல்லது ஆபாசத்தை ஆணாதிக்கத்தின் கருவிகளாகக் கருதும் கருத்துகளுடன். இது, பின்நவீன பெண்ணியத்துடன் பன்முக அடையாளங்களை ஏற்றுக்கொள்வதில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் பாலியல் சுதந்திரத்திற்கு குறிப்பாக முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது.


 Sex-Positive Feminism நோக்கில் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையின் திறனாய்வு


சுகிர்த ராணியின் “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையையும் ஒடுக்குமுறையையும் கோபத்துடன் வெளிப்படுத்தி, ஆணாதிக்கத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பு குரலை எழுப்புகிறது. Sex-Positive Feminism நோக்கில் இக்கவிதையை ஆராயும்போது, இது பெண்களின் உடல் மற்றும் பாலியல் மீதான ஆணாதிக்க கட்டுப்பாட்டை விமர்சித்து, பெண்களின் பாலியல் சுயாட்சியை மறைமுகமாக மீட்டெடுக்க முயல்கிறது. இருப்பினும், கவிதையின் மைய கோபம் வன்முறையை விமர்சிப்பதில் இருப்பதால், பாலியல் இன்பத்தை கொண்டாடுவதற்கு நேரடியாக முக்கியத்துவம் அளிக்கவில்லை.


 Sex-Positive Feminism, ஆணாதிக்கத்தால் பெண்களின் பாலியலை கட்டுப்படுத்தும் மற்றும் பொருளாக்கும் முயற்சிகளை விமர்சிக்கிறது. “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதையில், “புணர்ந்து வீசவும் கொன்று போடவும்தான் பெண்கள்” என்ற வரி, பெண்களின் உடல் மற்றும் பாலியல் மீதான ஆணாதிக்க வன்முறையை அப்பட்டமாக வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த வரி, பெண்களின் பாலியலை அவர்களின் சுயாட்சியிலிருந்து பறித்து, அதை ஒரு பொருளாகவோ அல்லது சுரண்டப்படக்கூடிய வளமாகவோ மாற்றும் ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தை விமர்சிக்கிறது. Sex-Positive Feminism நோக்கில், இந்த விமர்சனம், பெண்களின் பாலியல் சுதந்திரத்தை மறுக்கும் ஆணாதிக்க கட்டமைப்புகளுக்கு எதிரான ஒரு முக்கியமான எதிர்ப்பாக விளங்குகிறது. கவிதையின் கோபம், இந்த கட்டுப்பாடுகளுக்கு எதிரான ஒரு உணர்ச்சி வெளிப்பாடாக, பெண்களின் பாலியல் உரிமைகளை மீட்டெடுக்க முயல்கிறது.


 Sex-Positive Feminism, பெண்களின் பாலியல் சுயாட்சியை மையப்படுத்துகிறது. கவிதையில், “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, ஆணாதிக்கத்தால் பெண்களின் உடல் மற்றும் பாலியல் மீது திணிக்கப்பட்ட ஒடுக்குமுறைகளை மறுக்கும் ஒரு தீவிரமான எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. Sex-Positive Feminism நோக்கில், இந்த மறுப்பு, பெண்களின் உடலையும் பாலியலையும் ஆணாதிக்கத்தின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து விடுவிக்க முயலும் ஒரு மறைமுக முயற்சியாக புரிந்துகொள்ளப்படலாம். இது, பெண்களின் பாலியல் சுயாட்சியை மீட்டெடுக்கும் ஒரு அடையாளமாக, ஆணாதிக்கத்தால் வரையறுக்கப்பட்ட பெண்மையை மறு ஆக்கம் செய்ய முயல்கிறது. இருப்பினும், கவிதை, பாலியல் இன்பத்தை வெளிப்படையாக கொண்டாடுவதற்கு பதிலாக, வன்முறையை விமர்சிப்பதில் கவனம் செலுத்துகிறது, இது Sex-Positive Feminism இன் முழுமையான கோட்பாடுகளை உள்ளடக்காத ஒரு வரம்பாகக் கருதப்படலாம்.


Sex-Positive Feminism, பாலியல் ஒருமைப்பாடு (consent) மற்றும் பாதுகாப்பான பாலியல் நடைமுறைகளை வலியுறுத்துகிறது. கவிதையில், “புணர்ந்து” என்ற வார்த்தை, பெண்களின் ஒருமைப்பாடு மறுக்கப்பட்டு, அவர்களின் உடல் மீது வன்முறை புரியப்படுவதை குறிக்கிறது. இந்த வன்முறை, ஆணாதிக்கத்தால் பெண்களின் பாலியல் ஒருமைப்பாடு மீறப்படுவதை வெளிப்படுத்துகிறது. Sex-Positive Feminism நோக்கில், கவிதையின் இந்த விமர்சனம், பெண்களின் பாலியல் ஒருமைப்பாடு மற்றும் பாதுகாப்பு மீறப்படுவதற்கு எதிரான ஒரு கூக்குரலாக விளங்குகிறது. கவிதையின் கோபம், இந்த மீறல்களுக்கு எதிரான ஒரு எதிர்ப்பாக, பெண்களின் பாலியல் உரிமைகளை மீட்டெடுக்க வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.


Sex-Positive Feminism, பல்வேறு பாலியல் அடையாளங்கள் மற்றும் வெளிப்பாடுகளை ஏற்றுக்கொள்கிறது. கவிதையில், “நாங்கள்” என்ற கூட்டு குரல், பெண்களின் பன்முக அனுபவங்களை உள்ளடக்கியதாக இருக்கிறது, இது Sex-Positive Feminism இன் பன்மைவாத அணுகுமுறையுடன் ஒத்துப்போகிறது. ஆனால், கவிதை, குறிப்பிட்ட பாலியல் நோக்குநிலைகள் அல்லது வெளிப்பாடுகளை (எ.கா., செக்ஸ் வொர்க், பாலியல் திறந்த உறவுகள்) வெளிப்படையாக ஆராயவில்லை. மாறாக, இது பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை ஒரு பொதுவான அனுபவமாக மையப்படுத்துகிறது. Sex-Positive Feminism நோக்கில், இந்த கூட்டு குரல், பெண்களின் பன்முக பாலியல் அடையாளங்களை மறைமுகமாக உள்ளடக்கியதாக புரிந்துகொள்ளப்படலாம், ஆனால் இது குறிப்பிட்ட பாலியல் வெளிப்பாடுகளை கொண்டாடுவதற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கவில்லை.


Sex-Positive Feminism, ஆணாதிக்கத்தால் பெண்களின் பாலியலை அவமானப்படுத்தும் கலாச்சார கதைகளை மறு ஆய்வு செய்ய முயல்கிறது. கவிதையில், “புணர்ந்து வீசவும்” போன்ற வார்த்தைகள், பெண்களின் பாலியலை பொருளாக்கும் மற்றும் அவமானப்படுத்தும் ஆணாதிக்க கலாச்சாரத்தை அம்பலப்படுத்துகின்றன. “நாங்கள் இனி பிறக்கவே போவதில்லை” என்ற வரி, இந்த கலாச்சார கதைகளை மறுத்து, பெண்களின் பாலியல் மற்றும் உடல் சுதந்திரத்தை மையப்படுத்தும் ஒரு மாற்று கதையை முன்மொழிகிறது. Sex-Positive Feminism நோக்கில், இந்த மறுப்பு, பெண்களின் பாலியலை அவமானத்திலிருந்து விடுவித்து, அதை ஒரு உரிமையாக மறு ஆக்கம் செய்ய முயல்கிறது. இருப்பினும், கவிதை, பாலியல் இன்பத்தை கொண்டாடுவதற்கு பதிலாக, வன்முறையை விமர்சிப்பதில் கவனம் செலுத்துவதால், Sex-Positive Feminism இன் நேர்மறையான பாலியல் கலாச்சாரத்தை உருவாக்கும் முயற்சியை முழுமையாக உள்ளடக்கவில்லை.


 தாராளவாத பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, Sex-Positive Feminism இன் பாலியல் சுதந்திரம் மற்றும் ஆணாதிக்க கட்டுப்பாட்டிற்கு எதிரான எதிர்ப்பு ஆகிய கோட்பாடுகளுடன் நெருக்கமாக இணைகிறது. தீவிர பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது ஆணாதிக்கத்தின் விமர்சனத்தில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் பாலியல் வன்முறையை விட பாலியல் இன்பத்தை கொண்டாடுவதற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கவில்லை. சோசலிச பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, கவிதை, முதலாளித்துவ சுரண்டலை விட ஆணாதிக்க பாலியல் கட்டுப்பாட்டை மையப்படுத்துகிறது, இது Sex-Positive Feminism இன் கவனத்துடன் ஒத்துப்போகிறது. கலாச்சார பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது பெண்களின் உணர்ச்சி வெளிப்பாட்டை மையப்படுத்துவதில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் பெண்களின் தனித்துவமான மதிப்புகளை உயர்த்துவதற்கு பதிலாக, பாலியல் ஒருமைப்பாட்டை விமர்சிக்கிறது. சூழல் பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, கவிதை, இயற்கையுடனான இணைப்பை விட, பெண்களின் உடல் மீதான வன்முறையை மையப்படுத்துகிறது. பின்நவீன பெண்ணியத்துடன் ஒப்பிடும்போது, இது பாலினத்தின் கட்டமைப்பை விமர்சிப்பதில் ஒத்துப்போகிறது, ஆனால் பன்முக பாலியல் அடையாளங்களை வெளிப்படையாக ஆராயவில்லை.


கவிதையின் முக்கிய வரம்பு, Sex-Positive Feminism இன் பாலியல் இன்பத்தை கொண்டாடும் மற்றும் நேர்மறையான பாலியல் கலாச்சாரத்தை உருவாக்கும் முயற்சிகளை நேரடியாக உள்ளடக்காமல் இருப்பது. கவிதையின் மையம், பாலியல் வன்முறையை விமர்சிப்பதில் இருப்பதால், பாலியல் சுதந்திரத்தை கொண்டாடுவதற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கவில்லை.


Sex-Positive Feminism நோக்கில், “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தால் பெண்களின் பாலியல் மற்றும் உடல் மீது திணிக்கப்பட்ட வன்முறையை விமர்சித்து, பெண்களின் பாலியல் சுயாட்சி மற்றும் ஒருமைப்பாட்டை மறைமுகமாக மீட்டெடுக்க முயல்கிறது. இது, பெண்களின் உடலை பொருளாக்கும் ஆணாதிக்க கலாச்சார கதைகளை சவால் செய்து, பெண்களின் கோபத்தை ஒரு எதிர்ப்பு சக்தியாக முன்வைக்கிறது. கவிதையின் கூட்டு குரல், பெண்களின் பன்முக அனுபவங்களை உள்ளடக்கி, Sex-Positive Feminism இன் பன்மைவாத அணுகுமுறையுடன் ஒத்துப்போகிறது. இருப்பினும், பாலியல் இன்பத்தை கொண்டாடுவதற்கு நேரடியாக முக்கியத்துவம் அளிக்காமல், வன்முறையை விமர்சிப்பதில் கவனம் செலுத்துவது, இதன் தாக்கத்தை Sex-Positive Feminism இன் முழுமையான கோட்பாடுகளுடன் மட்டுப்படுத்துகிறது.


Sex-Positive Feminism நோக்கில், சுகிர்த ராணிய  “கோபத்தின் நுனியிலை” கவிதை, ஆணாதிக்கத்தால் பெண்களின் பாலியல் மற்றும் உடல் மீது திணிக்கப்பட்ட வன்முறையை விமர்சித்து, பெண்களின் பாலியல் சுயாட்சி மற்றும் ஒருமைப்பாட்டை மறைமுகமாக மீட்டெடுக்க முயல்கிறது. இது, பெண்களின் உடலை பொருளாக்கும் ஆணாதிக்க கலாச்சார கதைகளை சவால் செய்து, பெண்களின் கோபத்தை ஒரு எதிர்ப்பு சக்தியாக முன்வைக்கிறது. இருப்பினும், பாலியல் இன்பத்தை கொண்டாடுவதற்கு நேரடியாக முக்கியத்துவம் அளிக்காமல், வன்முறையை விமர்சிப்பதில் கவனம் செலுத்துவது, Sex-Positive Feminism இன் முழுமையான கோட்பாடுகளை உள்ளடக்காமல் இருக்கிறது. ஆயினும், அதன் கூட்டு எதிர்ப்பு மற்றும் ஆணாதிக்க பாலியல் கட்டுப்பாட்டிற்கு எதிரான விமர்சனம், Sex-Positive Feminism இன் மையக் கோட்பாடுகளுடன் ஒத்துப்போய், பெண்ணிய இலக்கியத்தில் ஒரு சக்திவாய்ந்த பங்களிப்பாக விளங்குகிறது.

Friday, April 11, 2025

நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள்

நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள்


(பன்னிரெண்டு வருடங்களுக்கு முன் எழுதியது)


1

மெயின் கேட்டில் உட்கார்ந்து

குரலெழுப்பும் குருவிகளே

ரோட்டில் செல்வோர்கள்

நினைக்ககூடும்

இந்த வீட்டில் ஏதோ பிரச்சனை போல


2

ஒவ்வொரு பருவத்திலும்

அந்த பட்டுப்போன மரம்

தளிர்கிறதா என்று பார்க்கிறேன்

சில பறவைகளும் தான்

3

பூக்களை சுற்றும் வண்டுகளே

வெட்கத்தில் நாணம்கொண்டாலும்

யாராவது ஒரு கிள்ளி

விடுவதற்குள் காதல் கொள்ளுங்கள்

4

குறு குறு என்று புறாக்கள்

பேசும் பாஷை புரியவில்லையா

கொஞ்சம் ஆழ்ந்து கவனி

பிறிதொன்றை தமக்காகலின்

உன் போன்ற மொழி

5

யாரோ பேசி முடித்து

விட்டிருந்த எச்சம் தானே

உனக்கான மெளனமாய்

இருக்கிறது?

6

மிக எளிமையாய்

அதை விட எளிமையாய்

மேலும் எளிமையாய்

கவிதை ஒன்றை

பார்க்கமுடிகிறதா?

அது பட்டாம் பூச்சியாக இருக்கலாம்.

7

பேனாவை உதறிய பின்பு

தான் எழுத முடிகிறதா

உங்களின் நிஜங்களில்

அதுவும் ஒன்றென்பதை

மற்ந்துவிடாதீர்கள்

8

வாய் கொப்பளிக்கும் போதா

அந்த செய்தியை கேட்கவேண்டும்

கொப்பளித்த தண்ணீரை

குடித்தது தெரியாமல்

9

சற்றுமுன் கவிந்த நிழலில்

தெரியலாம்

கடன் பட்டவர்களுக்கு

கொடுக்க வேண்டிய

பாக்கிகளின் கிடைகோட்டு பட்டியல்

10

டவலை உதறாமல் தோளில்

போடமுடிகிறதா?

இருப்பின் இயல்பை

கடந்த இன்னுமொரு தருணம்

11

சின்னவிசயத்துக்கும் கலங்கும்

சாதாரண பிரஜை என்றால்

ஒரு மிஸ்டு கால் கூட

உன்னை கலைத்துவிடும்

நிஜத்தை அறியும் முன்பே

12

சற்று வளைந்து தான்

முக்க்கண்ணாடியை பார்த்து

தலை கோத முடிகிறதா?

உன்னொரு இருப்பின்

பிறழ்வை நீயே

காட்டிக்கொடுக்கிறாய்

13

நெஞ்சம் பாரத்துடன் இருப்பதாக

படுக்கும் போது தோன்றியது.

மகனை கண்டிக்கும் தந்தையின்

உணர்வை சமாதானபடுத்துவது

எப்படி என்று இரவு முழுவதும்

மனம் கொத்தும் பறவை

14

சின்னதாய் ஒரு வேதனை

இருப்பு கொள்ளாமல் தவிக்கும்

மனதை சொல்ல

தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்

அமைதியை போலொரு சொல்.

15

அட்டகத்திகளை வைத்துக்

கொள்கிறோம்

நிஜத்தை தொலைக்க

முற்படும் வேளைகளில்

எனினும் அப்படிதான்

இருக்கவேண்டியிருக்கிறது

16

உன்னுடன் பேசிக்கொண்டிருந்த 

அந்த மெய்மறந்த வேளையில்

என் கையில் சிக்கிய பூவின்

துயரம் இதழாய் வீழ்ந்து

யாரிடம் சொல்லும்?

17

நாற்காலியில் உட்காரும் போது

அதன் இருப்பை திடபடுத்திக்

கொண்டாயா?

இந்த எதார்த்தமாவது

எத்தனை பேருக்கு புரிகிறது.

18

நாம் புரிந்து கொள்ளாமலே

செயற்கையாக சிரித்து வைப்போம்

அவரும் சிரித்து கொள்வார்

ஊர் பேர் அறியாமல் சிரிப்பது

மனித இயல்பன்றி வேறென்ன சொல்ல?

19

போதாமையுடனே இரவை கழிக்கும்

நம்மில் பலருக்கும்

இரவை பற்றிச் சொல்ல

மனமின்றி போவது ஏனோ?

20

பஸ்ஸில் ஒரு கணத்தில்

சட்டென பிரிந்தாள்

முதல் காதலி எதிர்பாராதவேளையில்

பழைய நினைவுகளை அசைபோட வைத்து

21

எப்போதோ மறந்து போன முகம்

இப்போது  அல்லது எப்போதாவது

சில முகங்களை கண்டால்

தவிர்காமல் ஞாபகத்தில் வரும்

எல்லோருக்கும் அப்படிதான்

22

அடம் பிடித்து அழும் குழந்தையின்

அழுகையடக்க முலைப்பால்

கொடுக்க சொல்லலாம்

முலையும் கண்டு களிக்கலாம்

23

பஸ்ஸில் நின்று கொண்டிருக்கும்

சகமனிதனை நிற்கவைத்து 

வேடிக்கை பார்க்கவாவது

சீட்டில் அமரவேண்டும்

என்ற மனதுடையவர்களை

பற்றி என்ன சொல்ல?

24

நீளமுள்ள கரும் கூந்தலையுடைய

பெண்ணை எல்லோருக்கும்

பிடிக்கும் மனைவியாக

அமைந்தாலும் பேதமில்லை

25

சற்று வளைந்து தான்

முகக்கண்ணாடியை பார்த்து

தலை கோத முடிகிறதா?

உன்னொரு இருப்பின்

பிறழ்வை நீயே

காட்டிக்கொடுக்கிறாய்

*****

நட்சத்திரவாசியின் இந்தக் கவிதைகள், எளிமையான மொழியிலும் அன்றாட வாழ்வின் நுண்ணிய அவதானிப்புகளிலும் தங்கள் அழகியல் தன்மையைப் பெறுகின்றன. பன்னிரெண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் எழுதப்பட்ட இவை, நவீனத்துவத்தின் சாரத்தையும், மனித உணர்வுகளின் உலகளாவிய தன்மையையும் பறைசாற்றுகின்றன. கவிதைகளின் அமைப்பு, உள்ளடக்கம், மற்றும் ரசனை சார்ந்த அழகியலை மூன்று முக்கிய பரிமாணங்களில் ஆராயலாம்.

  நவீனத்துவ அணுகுமுறையை பொறுத்தவரைந வீன கவிதைக்கு உரிய பண்புகளான எளிமை, அகவயமான தேடல், மற்றும் சமூகஅன்றாட வாழ்வின் பிரதிபலிப்பு ஆகியவை இந்தக் கவிதைகளில் தெளிவாகக் காணப்படுகின்றன. அன்றாட வாழ்வின் கவித்துவமாக்கல் அதாவது கவிதைகள் அனைத்தும் சாதாரண மனிதனின் அனுபவங்களை—குருவிகளின் குரல், பட்டுப்போன மரம், புறாக்களின் பேச்சு, பஸ்ஸில் நிகழும் சந்திப்பு, மிஸ்டு கால் போன்றவற்றை—கவித்துவமாக மாற்றுகின்றன. உதாரணமாக, முதல் கவிதையில், "மெயின் கேட்டில் உட்கார்ந்து / குரலெழுப்பும் குருவிகளே" என்ற வரிகள், வெறும் இயற்கை அவதானிப்பைத் தாண்டி, சமூகத்தின் தவறான புரிதல்களைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. இது நவீன கவிதைக்கு உரிய சமூக விமர்சனத்தின் ஒரு நுட்பமான வெளிப்பாடு ஆகும்.அகவயமான தேடல் அதாவது பல கவிதைகள் (எ.கா., 13, 14, 19) உள்ளார்ந்த பாரம், வேதனை, மற்றும் அமைதிக்கான தேடலைப் பேசுகின்றன. "நெஞ்சம் பாரத்துடன் இருப்பதாக / படுக்கும் போது தோன்றியது" (13) போன்ற வரிகள், மனித மனத்தின் நிலையற்ற தன்மையையும், அதற்கு ஆறுதல் தேடும் முயற்சியையும் பதிவு செய்கின்றன. இது நவீனத்துவத்தின் முக்கிய பண்பான அகவய அலைதலுக்கு எடுத்துக்காட்டு ஆகும்.

 புனைவு அற்ற நேர்மை அதாவது கவிதைகள் பெரும்பாலும் புனைவு அல்லது புனைதல் (fiction) என்ற பாவனையைத் தவிர்க்கின்றன. "பேனாவை உதறிய பின்பு / தான் எழுத முடிகிறதா" (7) போன்ற வரிகள், எழுத்தின் நிஜத்தையும், அதற்கு முந்தைய உணர்ச்சிகரமான உந்துதலையும் நேரடியாக வெளிப்படுத்துகின்றன. இது நவீன கவிதையின் நேர்மையான அணுகுமுறையைப் பிரதிபலிக்கிறது.

  அழகியல் கூறுகள் என்பதை பொறுத்தவரை நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகளின் அழகியல், மொழியின் எளிமை, உருவகங்களின் புதுமை, மற்றும் உணர்ச்சிகரமான ஆழம் ஆகியவற்றில் தங்கியுள்ளது. மொழியின் எளிமை மற்றும் இயல்பு அதாவது கவிதைகள் தமிழின் பேச்சு வழக்கு மற்றும் இலக்கிய மரபு இரண்டையும் இணைத்து, ஒரு இயல்பான மொழி நடையை உருவாக்குகின்றன. உதாரணமாக, "குறு குறு என்று புறாக்கள் / பேசும் பாஷை புரியவில்லையா" (4) என்ற வரிகள், பேச்சு வழக்கின் இசையையும், அதே நேரம் ஒரு கவித்துவமான ஆழத்தையும் இணைக்கின்றன. இந்த எளிமை, வாசகனை உடனடியாகக் கவிதையுடன் இணைக்கிறது.உருவகங்களின் புதுமை அதாவது கவிதைகளில் பயன்படுத்தப்பட்ட உருவகங்கள் (metaphors) மிகவும் புதுமையாகவும், அன்றாட வாழ்வுடன் தொடர்புடையதாகவும் உள்ளன. "பட்டாம் பூச்சியாக இருக்கலாம்" (6) என்று கவிதையை ஒரு பட்டாம்பூச்சியுடன் ஒப்பிடுவது, கவிதையின் இலேசான, ஆனால் ஆழமான தன்மையை அழகாக வெளிப்படுத்துகிறது. இது வாசகனுக்கு புதிய பார்வையைத் தருகிறது.இயற்கையுடனான இணைவு அதாவது இயற்கை (குருவிகள், மரம், பூக்கள், வண்டுகள், புறாக்கள்) கவிதைகளில் ஒரு முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. இயற்கையை வெறும் பின்னணியாக அல்லாமல், மனித உணர்வுகளின் பிரதிபலிப்பாகவும், வாழ்வின் உருவகமாகவும் பயன்படுத்தியிருப்பது அழகியல் ரீதியாக முக்கியமானது. உதாரணமாக, "ஒவ்வொரு பருவத்திலும் / அந்த பட்டுப்போன மரம் / தளிர்கிறதா என்று பார்க்கிறேன்" (2) என்ற வரிகள், நம்பிக்கையையும் மறுபிறப்பையும் இயற்கையுடன் இணைக்கின்றன.

 அமைதியும் மெளனமும் அதாவது பல கவிதைகளில் (5, 14) மெளனம் ஒரு முக்கியமான அழகியல் கூறாக வெளிப்படுகிறது. "யாரோ பேசி முடித்து / விட்டிருந்த எச்சம் தானே / உனக்கான மெளனமாய் / இருக்கிறது?" (5) என்ற வரிகள், மெளனத்தை ஒரு உணர்ச்சிகரமான இடமாக மாற்றுகின்றன. இது கவிதையின் ஆழத்தை மேலும் வலுப்படுத்துகிறது.ரசனை சார் தன்மை என்பதை பொறுத்தவரை இந்தக் கவிதைகளின் ரசனை, வாசகனின் உணர்ச்சிகரமான ஈடுபாட்டையும், அவருடைய அனுபவங்களுடன் கவிதையை இணைத்துப் பார்க்கும் திறனையும் சார்ந்துள்ளது. உலகளாவிய உணர்வுகள் அதாவது கவிதைகள் மிகவும் உள்ளூர் தன்மை கொண்டவையாக இருந்தாலும் (தமிழகத்தின் பேச்சு வழக்கு, கிராமிய உருவகங்கள்), அவை பேசும் உணர்வுகள்—காதல், வேதனை, நம்பிக்கை, நினைவு, புரிதல்—உலகளாவியவை. உதாரணமாக, "பஸ்ஸில் ஒரு கணத்தில் / சட்டென பிரிந்தாள் / முதல் காதலி" (20) என்ற வரிகள், எந்த வாசகனையும் தங்கள் முதல் காதலின் நினைவுக்கு அழைத்துச் செல்லும் ஆற்றல் கொண்டவை.நகைச்சுவையும் நையாண்டியும் அதாவது சில கவிதைகளில் (11, 23) ஒரு மென்மையான நகைச்சுவையும், சமூகத்தின் மீதான நையாண்டியும் காணப்படுகிறது. "சின்னவிசயத்துக்கும் கலங்கும் / சாதாரண பிரஜை என்றால் / ஒரு மிஸ்டு கால் கூட / உன்னை கலைத்துவிடும்" (11) என்ற வரிகள், நவீன வாழ்க்கையின் அபத்தத்தை மென்மையாகக் கேலி செய்கின்றன. இது வாசகனுக்கு ஒரு இலகுவான, ஆனால் சிந்திக்க வைக்கும் அனுபவத்தை அளிக்கிறது.

 வாசகனின் பங்கு அதாவது கவிதைகள் வாசகனை ஒரு செயலூக்கமான பங்கேற்பாளராக மாற்றுகின்றன. "கொஞ்சம் ஆழ்ந்து கவனி" (4) போன்ற வரிகள், வாசகனை உற்று நோக்கவும், சிந்திக்கவும் தூண்டுகின்றன. இது ரசனையை ஒரு தனிப்பட்ட அனுபவமாக மாற்றுகிறது. விமர்சனப் பார்வையில் நட்சத்திரவாசியின் இந்தக் கவிதைகள், தமிழ் நவீன கவிதை மரபில் ஒரு முக்கிய இடத்தைப் பிடிக்கக் கூடியவை. அவை எளிமையான மொழியில் ஆழமான உணர்வுகளைப் பதிவு செய்வதோடு, இயற்கையையும் மனித வாழ்வையும் ஒருங்கிணைக்கின்றன. இருப்பினும், சில கவிதைகள் (எ.கா., 12, 25) ஒரே மாதிரியான கருத்து அல்லது உருவகத்தை மீண்டும் பயன்படுத்துவது, சற்று ஒற்றைத்தன்மையை உருவாக்கலாம். மேலும், சில இடங்களில் உருவகங்கள் மிகவும் நேரடியாக இருப்பது, கவிதையின் பல அடுக்கு அர்த்தங்களைச் சற்று குறைக்கலாம்.எனினும், இந்தக் கவிதைகளின் மிகப்பெரிய பலம், அவற்றின் உண்மைத்தன்மை மற்றும் வாசகனுடனான உரையாடல் தன்மை. இவை வாசகனை அவருடைய சொந்த அனுபவங்களை நினைவு கூரவும், அவற்றைப் புதிய பார்வையில் பார்க்கவும் தூண்டுகின்றன. அழகியல் ரீதியாக, இவை ஒரு பட்டாம்பூச்சியைப் போல—எளிமையானவை, ஆனால் பறக்கும்போது கண்களை மயக்குபவை.

நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், நவீன தமிழ் கவிதையின் அழகியல் மற்றும் ரசனை சார் பரிமாணங்களை மிகச் சிறப்பாக வெளிப்படுத்துகின்றன. அவை இயற்கையையும், மனித உணர்வுகளையும், அன்றாட வாழ்வையும் ஒரு கவித்துவமான பின்னலாக மாற்றுகின்றன. இந்தக் கவிதைகள், வாசகனைச் சிந்திக்கவும், உணரவும், சிரிக்கவும், நினைவு கூரவும் தூண்டுவதன் மூலம், ஒரு முழுமையான கவிதை அனுபவத்தை வழங்குகின்றன.


000


நட்சத்திரவாசியின் இந்தக் கவிதைகளை, தமிழ் நவீன கவிதையின் முக்கிய கூறுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஒப்பு நோக்கி ஆராய்வது, இவற்றின் இலக்கிய மதிப்பையும், தமிழ் நவீன கவிதை மரபில் இவற்றின் இடத்தையும் தெளிவாக்க உதவும். தமிழ் நவீன கவிதையின் கூறுகளாக, எளிமையான மொழி, அகவயமான தேடல், சமூக விமர்சனம், இயற்கையுடனான இணைவு, புதுமையான உருவகங்கள், அன்றாட வாழ்வின் கவித்துவமாக்கல், மற்றும் வாசகனுடனான உரையாடல் தன்மை ஆகியவற்றைக் கருதலாம். இந்தக் கூறுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு, நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகளை மற்ற தமிழ் நவீன கவிஞர்களின் படைப்புகளுடன் (போல, ந. பிச்சமூர்த்தி, அப்துல் ரகுமான், மு. மேத்தா, சி. மணி போன்றோருடன்) ஒப்பு நோக்கி விமர்சிக்கலாம். எளிமையான மொழி என்பதை பொறுத்தவரை தமிழ் நவீன கவிதையின் முக்கிய பண்பு, புரிந்துகொள்ள எளிதான, பேச்சு வழக்கு மற்றும் இலக்கிய மரபு இரண்டையும் இணைக்கும் மொழி நடை. 


 நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் அதாவது இவரது கவிதைகள் மிகவும் எளிமையான மொழியில் உள்ளன. உதாரணமாக, "மெயின் கேட்டில் உட்கார்ந்து / குரலெழுப்பும் குருவிகளே" (1) அல்லது "குறு குறு என்று புறாக்கள் / பேசும் பாஷை புரியவில்லையா" (4) போன்ற வரிகள், பேச்சு வழக்கின் இயல்பையும் இசையையும் கொண்டவை. இந்த எளிமை, வாசகனை உடனடியாகக் கவிதையுடன் இணைக்கிறது.ஒப்பு நோக்கல் அதாவது ந. பிச்சமூர்த்தியின் கவிதைகளும் இதேபோன்ற எளிமையைப் பயன்படுத்தினாலும், அவரது மொழி பெரும்பாலும் இயற்கையின் விரிவான படிமங்களால் (imagery) நிரம்பியிருக்கும். உதாரணமாக, பிச்சமூர்த்தியின் "கரையான்" கவிதையில், இயற்கையின் நுண்ணிய அவதானிப்பு மொழியில் ஆழமாகப் பதிகிறது. நட்சத்திரவாசியின் மொழி, இதைவிட இலகுவானது மற்றும் நேரடியானது, ஆனால் சில இடங்களில் பிச்சமூர்த்தியைப் போல விரிவான படிமங்களைக் காட்டிலும் உணர்ச்சிகரமான தாக்கத்தை நோக்கிச் செல்கிறது. மு. மேத்தாவின் கவிதைகளில் காணப்படும் நகைச்சுவையும் நையாண்டியும் (எ.கா., "என் பாஸ்போர்ட்") நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகளில் (எ.கா., 11) மென்மையாகவே வெளிப்படுகின்றன.அகவயமான தேடல் அதாவது நவீன கவிதைகள் பெரும்பாலும் மனித மனத்தின் உள்ளார்ந்த பயணத்தையும், அகவயமான கேள்விகளையும் ஆராய்கின்றன.நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் அதாவது இவரது கவிதைகள் அகவயமான தேடலை மென்மையாக வெளிப்படுத்துகின்றன. "நெஞ்சம் பாரத்துடன் இருப்பதாக / படுக்கும் போது தோன்றியது" (13) அல்லது "சின்னதாய் ஒரு வேதனை / இருப்பு கொள்ளாமல் தவிக்கும்" (14) போன்ற வரிகள், மனித மனத்தின் நிலையற்ற தன்மையையும், அமைதிக்கான தேடலையும் பதிவு செய்கின்றன. இவை நேரடியாக உணர்ச்சிகளைப் பேசுகின்றன.

 ஒப்பு நோக்கல் அதாவது அப்துல் ரகுமானின் கவிதைகள் (எ.கா., "ஆலாபனை") இதே அகவயத் தேடலை ஆன்மிக மற்றும் தத்துவார்த்த பரிமாணங்களுடன் ஆழமாக ஆராய்கின்றன. நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், இதைவிட மிகவும் அன்றாட அனுபவங்களுடன் இணைந்தவை மற்றும் ஆன்மிகத்தை விட உணர்ச்சிகரமான ஆழத்தை மையப்படுத்துகின்றன. சி. மணியின் கவிதைகளில் (எ.கா., "நதி") அகவயத் தேடல் இயற்கையுடனான இணைவாக வெளிப்படுகிறது, இது நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகளில் (எ.கா., 2, 3) பகுதியளவு ஒத்திருந்தாலும், சி. மணியின் கவிதைகள் மிகவும் அடர்த்தியான உருவகங்களைக் கொண்டவை.சமூக விமர்சனம் என்பதை பொறுத்தவரை தமிழ் நவீன கவிதைகள் பெரும்பாலும் சமூகத்தின் குறைபாடுகளை, அபத்தங்களை, அல்லது மனித இயல்புகளை விமர்சிக்கின்றன.

நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் அதாவது இவரது கவிதைகள் மென்மையான சமூக விமர்சனத்தைக் கொண்டவை. உதாரணமாக, "பஸ்ஸில் நின்று கொண்டிருக்கும் / சகமனிதனை நிற்கவைத்து / வேடிக்கை பார்க்கவாவது" (23) என்ற வரிகள், மனிதர்களின் சுயநலத்தையும், புரிதல் இன்மையையும் நுட்பமாகக் கேலி செய்கின்றன. "சின்னவிசயத்துக்கும் கலங்கும் / சாதாரண பிரஜை" (11) நவீன வாழ்க்கையின் அபத்தத்தைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. ஒப்பு நோக்கல் அதாவது மு. மேத்தாவின் கவிதைகள் சமூக விமர்சனத்தில் மிகவும் கூர்மையானவை மற்றும் நையாண்டி நிறைந்தவை (எ.கா., "நாட்டு வைத்தியம்"). நட்சத்திரவாசியின் விமர்சனம் இதைவிட மென்மையானது மற்றும் உணர்ச்சிகரமானது. கல்யாண்ஜியின் கவிதைகள் (எ.கா., "நகரம்") சமூகத்தின் மீதான விமர்சனத்தை தத்துவார்த்தமாகவும், நகர வாழ்க்கையின் அந்நியமாக்கலுடனும் இணைக்கின்றன, ஆனால் நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இதைவிட அன்றாட மனிதர்களின் அனுபவங்களை மையப்படுத்துகின்றன.

  இயற்கையுடனான இணைவு அதாவது இயற்கை, தமிழ் நவீன கவிதைகளில் ஒரு முக்கிய உருவகமாகவும், மனித உணர்வுகளின் பிரதிபலிப்பாகவும் தோன்றுகிறது.நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் அதாவது இயற்கை இவரது கவிதைகளில் ஒரு மையப் பங்கு வகிக்கிறது. "ஒவ்வொரு பருவத்திலும் / அந்த பட்டுப்போன மரம் / தளிர்கிறதா என்று பார்க்கிறேன்" (2) அல்லது "பூக்களை சுற்றும் வண்டுகளே" (3) போன்ற வரிகள், இயற்கையை நம்பிக்கை, காதல், மற்றும் மறுபிறப்பின் உருவகமாகப் பயன்படுத்துகின்றன. இயற்கை இங்கு வெறும் பின்னணியாக இல்லாமல், மனித உணர்வுகளுடன் இணைந்து நிற்கிறது. ஒப்பு நோக்கல் அதாவது ந. பிச்சமூர்த்தியின் கவிதைகளில் இயற்கை ஒரு ஆழமான தத்துவார்த்த பரிமாணத்தைக் கொண்டது (எ.கா., "விதை"). நட்சத்திரவாசியின் இயற்கை உருவகங்கள் இதைவிட எளிமையானவை மற்றும் மனித உணர்வுகளுடன் நேரடியாக இணைந்தவை. அப்துல் ரகுமானின் கவிதைகளில் இயற்கை ஆன்மிகத்துடன் இணைந்து தோன்றுகிறது, ஆனால் நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகளில் இயற்கை மிகவும் அன்றாடமானது மற்றும் உணர்ச்சிகரமானது.புதுமையான உருவகங்கள் அதாவது நவீன கவிதைகள் புதுமையான உருவகங்களால் தங்கள் தனித்தன்மையைப் பெறுகின்றன.


 நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் அதாவது "மிக எளிமையாய் / கவிதை ஒன்றை / பார்க்கமுடிகிறதா? / அது பட்டாம் பூச்சியாக இருக்கலாம்" (6) போன்ற வரிகள், கவிதையைப் பட்டாம்பூச்சியுடன் ஒப்பிடுவது மிகவும் புதுமையானது. "யாரோ பேசி முடித்து / விட்டிருந்த எச்சம் தானே / உனக்கான மெளனமாய்" (5) மெளனத்தை ஒரு புதிய கோணத்தில் அணுகுகிறது.ஒப்பு நோக்கல் அதாவது சி. மணியின் கவிதைகளில் உருவகங்கள் மிகவும் அடர்த்தியானவை மற்றும் பல அடுக்கு அர்த்தங்களைக் கொண்டவை (எ.கா., "கல்"). நட்சத்திரவாசியின் உருவகங்கள் இதைவிட எளிமையானவை, ஆனால் வாசகனுக்கு உடனடியாகப் புரியக்கூடியவை. மு. மேத்தாவின் உருவகங்கள் நகைச்சுவையுடன் இணைந்தவை, ஆனால் நட்சத்திரவாசியின் உருவகங்கள் உணர்ச்சிகரமான ஆழத்தை மையப்படுத்துகின்றன.அன்றாட வாழ்வின் கவித்துவமாக்கல் அதாவது 

நவீன கவிதைகள் அன்றாட வாழ்வின் சாதாரண நிகழ்வுகளை கவித்துவமாக மாற்றுவதில் தனித்து நிற்கின்றன.

 நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் அதாவது "பேனாவை உதறிய பின்பு / தான் எழுத முடிகிறதா" (7), "டவலை உதறாமல் தோளில் / போடமுடிகிறதா?" (10), "பஸ்ஸில் ஒரு கணத்தில் / சட்டென பிரிந்தாள்" (20) போன்ற வரிகள், அன்றாட வாழ்வின் சிறு சிறு தருணங்களை கவித்துவமாக்குகின்றன. இவை வாசகனுக்கு மிகவும் பரிச்சயமானவை. ஒப்பு நோக்கல் அதாவது இந்த அம்சத்தில், நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் ந. பிச்சமூர்த்தி மற்றும் கல்யாண்ஜியின் கவிதைகளுடன் ஒத்துப்போகின்றன. பிச்சமூர்த்தியின் "காக்கை" கவிதை, சாதாரண இயற்கை நிகழ்வை கவித்துவமாக்குவதில் ஒத்திருக்கிறது. ஆனால், நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், பிச்சமூர்த்தியை விட மிகவும் தனிப்பட்ட அனுபவங்களை மையப்படுத்துகின்றன. கல்யாண்ஜியின் "நகரம்" அன்றாட வாழ்வை நகர அந்நியமாக்கலுடன் இணைக்கிறது, ஆனால் நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இதைவிட இலகுவானவை மற்றும் உணர்ச்சிகரமானவை.வாசகனுடனான உரையாடல் தன்மை என்பது நவீன கவிதைகள் வாசகனை ஒரு செயலூக்கமான பங்கேற்பாளராக மாற்றுவதில் முக்கியத்துவம் கொடுக்கின்றன.

 நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் அதாவது "கொஞ்சம் ஆழ்ந்து கவனி" (4) அல்லது "நாற்காலியில் உட்காரும் போது / அதன் இருப்பை திடபடுத்திக் / கொண்டாயா?" (17) போன்ற வரிகள், வாசகனை சிந்திக்கவும், தங்கள் அனுபவங்களுடன் இணைத்துப் பார்க்கவும் தூண்டுகின்றன. இது கவிதையை ஒரு உரையாடலாக மாற்றுகிறது. ஒப்பு நோக்கல் அதாவது மு. மேத்தாவின் கவிதைகளும் இதேபோல் வாசகனை உரையாடலுக்கு அழைக்கின்றன, ஆனால் அவை நகைச்சுவை மற்றும் நையாண்டி மூலம் இதைச் செய்கின்றன. அப்துல் ரகுமானின் கவிதைகள் வாசகனை ஆன்மிக மற்றும் தத்துவார்த்த சிந்தனைக்கு அழைக்கின்றன, ஆனால் நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இதைவிட மிகவும் அன்றாடமானவை மற்றும் உணர்ச்சிகரமானவை.ஒட்டுமொத்த ஒப்பு நோக்கல் என்பதை பொறுத்தவரை நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், தமிழ் நவீன கவிதை மரபின் முக்கிய கூறுகளை—எளிமை, அகவயத் தேடல், சமூக விமர்சனம், இயற்கையுடனான இணைவு, புதுமையான உருவகங்கள், அன்றாட வாழ்வின் கவித்துவமாக்கல், மற்றும் வாசகனுடனான உரையாடல்—மிகச் சிறப்பாகப் பிரதிபலிக்கின்றன. இவை ந. பிச்சமூர்த்தியின் இயற்கை படிமங்கள், அப்துல் ரகுமானின் ஆன்மிக ஆழம், மு. மேத்தாவின் நகைச்சுவை, மற்றும் சி. மணியின் உருவக அடர்த்தி ஆகியவற்றுடன் ஒப்பிடும்போது, மிகவும் எளிமையானவை, உணர்ச்சிகரமானவை, மற்றும் அன்றாட வாழ்வை மையப்படுத்தியவை. பலங்கள் மற்றும் வரம்புகள் என்பதை பொறுத்தவரை பலங்கள் அதாவது நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், வாசகனுக்கு உடனடியாகப் புரியக்கூடியவை மற்றும் உணர்ச்சிகரமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துபவை. இவை இயற்கையையும் மனித உணர்வுகளையும் மென்மையாக இணைக்கின்றன. "பட்டாம் பூச்சியாக இருக்கலாம்" (6) போன்ற உருவகங்கள் மிகவும் புதுமையானவை.

 வரம்புகள் அதாவது சில கவிதைகள் (எ.கா., 12, 25) ஒரே மாதிரியான கருத்துகளை மீண்டும் பயன்படுத்துவது, ஒற்றைத்தன்மையை உருவாக்கலாம். மேலும், அப்துல் ரகுமான் அல்லது சி. மணியைப் போல ஆழமான தத்துவார்த்த அல்லது உருவக அடர்த்தி இல்லாதது, இவற்றை சற்று இலகுவானவையாக ஆக்கலாம்.நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், தமிழ் நவீன கவிதையின் மரபில் ஒரு தனித்துவமான இடத்தைப் பிடிக்கின்றன. இவை எளிமையான மொழி, உணர்ச்சிகரமான ஆழம், மற்றும் அன்றாட வாழ்வின் கவித்துவமாக்கல் ஆகியவற்றால் மற்ற கவிஞர்களின் படைப்புகளுடன் ஒப்பிடத்தக்கவை. இவை ந. பிச்சமூர்த்தியின் இயற்கை உணர்வு, மு. மேத்தாவின் நகைச்சுவை, அல்லது அப்துல் ரகுமானின் ஆழத்தை முழுமையாக எட்டாவிட்டாலும், வாசகனுடனான உடனடி இணைப்பு மற்றும் உண்மைத்தன்மையால் தனித்து நிற்கின்றன. இந்தக் கவிதைகள், தமிழ் நவீன கவிதையின் பன்முகத்தன்மைக்கு ஒரு அழகிய பங்களிப்பாக அமைகின்றன.


000


நட்சத்திரவாசியின் இந்தக் கவிதை, எளிமையான மொழி மற்றும் அன்றாட அவதானிப்பின் மூலம் ஆழமான பொருளை வெளிப்படுத்தும் திறனால் தமிழ் நவீன கவிதை மரபில் தனித்துவமான இடத்தைப் பெறுகிறது. இந்தக் கவிதையை ரசனை மதிப்பீடு செய்ய, அதன் கருப்பொருள், மொழி நடை, உருவகம், உணர்ச்சிகரமான தாக்கம், மற்றும் வாசக இணைப்பு ஆகிய அம்சங்களை ஆராயலாம். கருப்பொருள் என்பதை பொறுத்தவரை கவிதை, மிக எளிய காட்சியை—மெயின் கேட்டில் குரலெழுப்பும் குருவிகளை—எடுத்து, மனித சமூகத்தின் தவறான புரிதல்களையும், முன்முடிவுகளையும் நுட்பமாகச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. குருவிகளின் இயல்பான குரல், வீட்டில் "ஏதோ பிரச்சனை" இருப்பதாக வெளியாட்களால் தவறாகப் புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. இது, மனிதர்கள் தங்கள் முன்அனுமானங்களின் அடிப்படையில் மற்றவர்களை அல்லது சூழலைத் தீர்மானிப்பதை மென்மையாக விமர்சிக்கிறது. 

கருப்பொருள், தவறான புரிதல், முன்முடிவு, மற்றும் இயற்கை மற்றும் மனித உலகத்தின் இடைவெளி ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. இது சமூகத்தில் நிலவும் தொடர்பு இடைவெளிகளையும், இயற்கையின் தூய்மையை மனிதர்கள் தவறாக விளக்குவதையும் பேசுகிறது. இந்தக் கருப்பொருள், எளிமையானதாகத் தோன்றினாலும், வாசகனை சமூகத்தின் மீதான தங்கள் பார்வையை மறு ஆய்வு செய்யத் தூண்டுகிறது.மொழி நடை என்பதை பொறுத்தவரை

கவிதையின் மொழி மிகவும் எளிமையானது மற்றும் பேச்சு வழக்குடன் இணைந்தது. "மெயின் கேட்டில் உட்கார்ந்து", "குரலெழுப்பும் குருவிகளே", "ரோட்டில் செல்வோர்கள்" போன்ற சொற்கள், தமிழ் வாசகருக்கு உடனடியாகப் பரிச்சயமானவை. இந்த எளிமை, கவிதையை அனைத்து தரப்பு வாசகர்களுக்கும் அணுகக்கூடியதாக்குகிறது. மொழியில் ஒரு இயல்பான இசைத்தன்மை உள்ளது, குறிப்பாக "குருவிகளே" என்ற அழைப்பு, ஒரு உரையாடல் தொனியை உருவாக்குகிறது. இது வாசகனை கவிதையின் உலகிற்குள் இழுக்கிறது. "நினைக்ககூடும்" என்ற சொல், ஒரு மென்மையான ஊகத்தை வெளிப்படுத்தி, மனித மனத்தின் நிச்சயமற்ற தன்மையை புலப்படுத்துகிறது. மொழி, கவித்துவமாக இல்லாமல், இயல்பான பேச்சு வழக்கில் இருப்பதால், கவிதையின் உண்மைத்தன்மை மேலும் வலுப்படுகிறது.  உருவகம் என்பதை பொறுத்தவரை

கவிதையின் மைய உருவகம், குருவிகளின் குரல். இது இயற்கையின் தூய்மையையும், மனிதர்களால் தவறாகப் புரிந்துகொள்ளப்படும் ஒரு அடையாளமாகவும் விளங்குகிறது. குருவிகள், தங்கள் இயல்பான செயல்பாட்டில் (குரலெழுப்புவது) உள்ளன, ஆனால் மனிதர்கள் அதை "பிரச்சனை" என்று முன்முடிவு செய்கின்றனர். இந்த உருவகம், இயற்கையையும் மனித சமூகத்தையும் இணைத்து, இரண்டிற்கும் இடையேயான தொடர்பு இடைவெளியை வெளிப்படுத்துகிறது."மெயின் கேட்" என்பது ஒரு எல்லை அல்லது இடைநிலைக் குறியீடாகவும் பயன்படுகிறது—வீட்டிற்கும் வெளியுலகிற்கும் இடையேயான இடம். இது, மனிதர்களின் உள் மற்றும் வெளி உலகங்களுக்கு இடையேயான புரிதல் இடைவெளியை மறைமுகமாகக் குறிக்கிறது. இந்த உருவகங்கள், எளிமையானவை ஆனால் ஆழமானவை, வாசகனை சிந்திக்க வைப்பவை.உணர்ச்சிகரமான தாக்கம் அதாவது கவிதை, மேலோட்டமாக இலகுவானதாகத் தோன்றினாலும், ஒரு மென்மையான உணர்ச்சிகரமான தாக்கத்தை உருவாக்குகிறது. குருவிகளின் குரல், இயற்கையின் அப்பாவித்தனத்தையும், அதைத் தவறாகப் புரிந்துகொள்ளும் மனிதர்களின் மீதான ஒரு மென்மையான கேலியையும் வெளிப்படுத்துகிறது. இது, வாசகனை தங்கள் சொந்த முன்முடிவுகளைப் பற்றி சிந்திக்க வைக்கிறது—நாம் எத்தனை முறை இயற்கையையோ, மற்றவர்களையோ தவறாகப் புரிந்துகொள்கிறோம்?

"இந்த வீட்டில் ஏதோ பிரச்சனை போல" என்ற வரி, ஒரு மென்மையான நையாண்டியை உருவாக்குகிறது, இது வாசகனை புன்னகைக்க வைக்கலாம், ஆனால் அதே நேரத்தில் சமூகத்தின் மீதான ஒரு ஆழமான சிந்தனையைத் தூண்டுகிறது. இந்த உணர்ச்சிகரமான இருமை—இலகுவான நகைச்சுவையும், ஆழமான சிந்தனையும்—கவிதையின் முக்கிய பலமாக அமைகிறது.

 வாசக இணைப்பு என்பதை பொறுத்தவரை கவிதை, வாசகனை உடனடியாக இணைக்கும் திறன் கொண்டது. "மெயின் கேட்டில் உட்கார்ந்து" என்ற காட்சி, பெரும்பாலான தமிழ் வாசகர்களுக்கு பரிச்சயமானது—கிராமியமான அல்லது நகர்ப்புற வீட்டு முற்றத்தில் குருவிகள் குரலெழுப்புவது ஒரு பொதுவான காட்சி. இந்த பரிச்சயம், வாசகனை கவிதையின் உலகிற்குள் உடனடியாக இழுக்கிறது."குருவிகளே" என்ற அழைப்பு, ஒரு உரையாடல் தொனியை உருவாக்கி, வாசகனை கவிதையின் ஒரு பங்கேற்பாளராக மாற்றுகிறது. "நினைக்ககூடும்" என்ற ஊகம், வாசகனை தங்கள் சொந்த அனுபவங்களுடன் இணைத்து, "நானும் இப்படி முன்முடிவு செய்திருக்கிறேனோ?" என்று சிந்திக்க வைக்கிறது. இந்த உரையாடல் தன்மை, கவிதையை ஒரு தனிப்பட்ட அனுபவமாக மாற்றுகிறது.ரசனை மதிப்பீடு என்பதை பொறுத்தவரை நட்சத்திரவாசியின் இந்தக் கவிதை, எளிமை, நுட்பமான விமர்சனம், மற்றும் உணர்ச்சிகரமான இணைப்பு ஆகியவற்றால் ரசனை ரீதியாக உயர்ந்து நிற்கிறது. இது, தமிழ் நவீன கவிதையின் முக்கிய பண்புகளான அன்றாட வாழ்வின் கவித்துவமாக்கல், இயற்கையுடனான இணைவு, மற்றும் சமூக விமர்சனத்தை மென்மையாக வெளிப்படுத்துகிறது.பலங்கள் அதாவது எளிமை மற்றும் அணுகுமுறை அதாவது மொழியின் எளிமையும், பரிச்சயமான காட்சியும் வாசகனை உடனடியாக இணைக்கின்றன.

   நுட்பமான விமர்சனம் அதாவது மனிதர்களின் முன்முடிவுகளை ஒரு இலகுவான நையாண்டியுடன் விமர்சிப்பது, கவிதையை ஆழமாக்குகிறது.உருவகத்தின் புதுமை அதாவது குருவிகளின் குரலை ஒரு உருவகமாகப் பயன்படுத்தி, இயற்கை மற்றும் மனித உலகத்தின் இடைவெளியை வெளிப்படுத்துவது கவிதையின் தனித்தன்மையை உயர்த்துகிறது. உணர்ச்சிகரமான தாக்கம் அதாவது இலகுவான புன்னகையையும், ஆழமான சிந்தனையையும் ஒருங்கே தூண்டுவது கவிதையின் பலமாக அமைகிறது.வரம்புகள் அதாவது ஆழத்தின் பற்றாக்குறை அதாவது கவிதை நுட்பமான விமர்சனத்தைக் கொண்டிருந்தாலும், இது ஒரு தனித்த காட்சியை மையப்படுத்துவதால், மேலும் ஆழமான தத்துவார்த்த அல்லது உணர்ச்சிகரமான ஆய்வுக்கு இடம் குறைவாக இருக்கலாம்.

   ஒற்றைத்தன்மை அதாவது ஒரே ஒரு கருத்தை (முன்முடிவு) மையப்படுத்துவதால், கவிதை பல அடுக்கு அர்த்தங்களை வழங்குவதில் சற்று பின்தங்கலாம்.ஒப்பு நோக்கல் (தமிழ் நவீன கவிதை மரபு)என்பதை பொறுத்தவரை

தமிழ் நவீன கவிதை மரபில், இந்தக் கவிதை, ந. பிச்சமூர்த்தியின் இயற்கை அவதானிப்பு (எ.கா., "காக்கை"), கல்யாண்ஜியின் மென்மையான அன்றாட கவித்துவம் (எ.கா., "பறவை"), மற்றும் மு. மேத்தாவின் நுட்பமான நையாண்டி (எ.கா., "நாட்டு வைத்தியம்") ஆகியவற்றுடன் ஒப்பிடத்தக்கது. ஆனால், நட்சத்திரவாசியின் கவிதை, பிச்சமூர்த்தியின் விரிவான படிமங்களை விட எளிமையானது, கல்யாண்ஜியின் கனிவை விட இலகுவானது, மற்றும் மேத்தாவின் கூர்மையான நையாண்டியை விட மென்மையானது.நட்சத்திரவாசியின் இந்தக் கவிதை, ஒரு பட்டாம்பூச்சியைப் போல—எளிமையானது, இலகுவானது, ஆனால் அதன் இறக்கைகளில் ஆழமான பொருளைச் சுமந்து பறப்பது. இது, வாசகனை புன்னகைக்க வைக்கும் அதே நேரத்தில், சமூகத்தின் முன்முடிவுகள் மற்றும் இயற்கையுடனான தொடர்பு இடைவெளிகளைப் பற்றி சிந்திக்கத் தூண்டுகிறது. ரசனை ரீதியாக, இது தமிழ் நவீன கவிதையின் அழகியல் பண்புகளை—எளிமை, நுட்பம், உணர்ச்சிகரமான இணைப்பு—மிகச் சிறப்பாக வெளிப்படுத்துகிறது. இந்தக் கவிதை, ஒரு சிறு தருணத்தை எடுத்து, அதை உலகளாவிய உணர்வாக மாற்றுவதன் மூலம், வாசகனின் மனதில் நீங்காத இடத்தைப் பிடிக்கிறது.


000


நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகளை, கலாப்ரியா, கல்யாண்ஜி, நகுலன், பசுவய்யா, தேவதேவன், விக்ரமாதித்தன், தேவதச்சன் ஆகிய தமிழ் நவீன கவிஞர்களின் படைப்புகளுடன் ஒப்பு நோக்கி ஆராய்வது, இவற்றின் தனித்தன்மையையும், தமிழ் நவீன கவிதை மரபில் இவற்றின் இடத்தையும் தெளிவாக்க உதவும். இந்த ஒப்பீடு, மொழி நடை, கருப்பொருள், உருவகங்கள், அகவய தேடல், சமூக விமர்சனம், மற்றும் வாசக இணைப்பு ஆகிய அம்சங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு மேற்கொள்ளப்படும்.மொழி நடை என்பதை பொறுத்தவரை

நவீன கவிதையில் மொழி, எளிமையிலிருந்து சிக்கலான உருவகங்கள் வரை பல வடிவங்களை எடுக்கிறது.

நட்சத்திரவாசி அதாவது இவரது கவிதைகள் எளிமையான, பேச்சு வழக்கு நடையைக் கொண்டவை. "குறு குறு என்று புறாக்கள் / பேசும் பாஷை புரியவில்லையா" (4) போன்ற வரிகள், இயல்பான இசையுடன் வாசகனை உடனடியாக இணைக்கின்றன. மொழி நேரடியாக உணர்ச்சிகளைத் தொடுகிறது.

 கலாப்ரியா அதாவது கலாப்ரியாவின் மொழி, உணர்ச்சி மிகுந்ததாகவும், படிமங்கள் நிறைந்ததாகவும் இருக்கும். அவரது கவிதைகள் பெரும்பாலும் உரையாடல் தன்மையுடன், சமூக உணர்வுகளை மையப்படுத்துகின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே எளிமையைப் பயன்படுத்தினாலும், கலாப்ரியாவின் மொழி மிகவும் தீவிரமான உணர்ச்சி வெளிப்பாட்டைக் கொண்டது.

 கல்யாண்ஜி அதாவது கல்யாண்ஜியின் கவிதைகள் (வண்ணதாசனின் புனைப்பெயர்) மென்மையான, கனிவான மொழி நடையைக் கொண்டவை. "பறக்கிற பட்டுப்பூச்சி உட்காரத் தேர்வது எந்தப் பூவின் இதழை" போன்ற வரிகள், நுட்பமான அவதானிப்புகளை இலகுவாக வெளிப்படுத்துகின்றன. 

நட்சத்திரவாசியின் எளிமையுடன் ஒப்பிடும்போது, கல்யாண்ஜியின் மொழி மிகவும் மென்மையான கவித்துவ இசையைக் கொண்டது.

 நகுலன் அதாவது நகுலனின் மொழி தனித்துவமானது—நேரடியானது, ஆனால் மர்மமானது. அவரது கவிதைகள் அன்றாட உரையாடலைப் போலத் தோன்றினாலும், அவை ஆழமான தத்துவார்த்த கேள்விகளை எழுப்புகின்றன. நட்சத்திரவாசியின் மொழி இதைவிட மிகவும் உணர்ச்சிகரமானது மற்றும் வாசகனுக்கு உடனடியாகப் புரியக்கூடியது.

பசுவய்யா அதாவது பசுவய்யாவின் மொழி, மரபுக்கவிதையின் இசையையும் நவீனத்தின் நுட்பத்தையும் இணைக்கிறது. அவரது கவிதைகள் பெரும்பாலும் உணர்ச்சி மற்றும் இயற்கைப் படிமங்களால் நிரம்பியவை. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே எளிமையைப் பயன்படுத்தினாலும், பசுவய்யாவின் மொழி மிகவும் இலக்கிய மரபுடன் இணைந்தது.

 தேவதேவன் அதாவது தேவதேவனின் மொழி, பரவசமான உணர்ச்சி நிலையையும், இயற்கையின் கருணையையும் வெளிப்படுத்துகிறது. "மென்மையான இசை ஒழுங்கு" அவரது கவிதைகளில் காணப்படுகிறது. நட்சத்திரவாசியின் மொழி இதைவிட மிகவும் அன்றாடமானது மற்றும் உணர்ச்சிகரமானது.

விக்ரமாதித்தன் அதாவது விக்ரமாதித்தனின் மொழி, நகுலனின் தொனியைப் பின்பற்றி, தனிமையையும் குடும்ப வாழ்வின் துயரங்களையும் பேசுகிறது. நட்சத்திரவாசியின் மொழி இதைவிட இலகுவானது மற்றும் வாழ்வின் சிறு தருணங்களை மையப்படுத்துகிறது.

 தேவதச்சன் அதாவது தேவதச்சனின் மொழி, நவீனத்துவத்தின் நுட்பத்தையும், அன்றாட வாழ்வின் வினோதங்களையும் இணைக்கிறது. "காகம் / வீட்டு மாடியில் ஆன்டனாவில் அமர்ந்தபடி" போன்ற வரிகள், சாதாரணத்தை அசாதாரணமாக்குகின்றன. நட்சத்திரவாசியின் மொழி இதைவிட எளிமையானது மற்றும் உணர்ச்சிகரமான ஆழத்தை மையப்படுத்துகிறது. கருப்பொருள் என்பதை பொறுத்தவரை

கருப்பொருள், நவீன கவிதையின் மையமாக அமைகிறது, இது அகவய தேடல் முதல் சமூக விமர்சனம் வரை பரவுகிறது.நட்சத்திரவாசி அதாவது இவரது கவிதைகள் அன்றாட வாழ்வு, இயற்கை, காதல், வேதனை, மற்றும் நினைவுகளை மையப்படுத்துகின்றன. "பஸ்ஸில் ஒரு கணத்தில் / சட்டென பிரிந்தாள்" (20) போன்ற வரிகள், தனிப்பட்ட அனுபவங்களை உலகளாவிய உணர்வுகளாக மாற்றுகின்றன.

 கலாப்ரியா அதாவது கலாப்ரியாவின் கவிதைகள், சமூக அநீதி, மனித உறவுகள், மற்றும் உணர்ச்சிகரமான தேடலைப் பேசுகின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே அன்றாட வாழ்வைத் தொடினாலும், கலாப்ரியா மிகவும் சமூக உணர்வுடன் இயங்குகிறார்.

 கல்யாண்ஜி அதாவது கல்யாண்ஜியின் கவிதைகள், மனித உறவுகள், இயற்கை, மற்றும் வாழ்வின் நுட்பமான தருணங்களைப் பேசுகின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே அன்றாடத்தை மையப்படுத்தினாலும், கல்யாண்ஜியின் கவிதைகள் மிகவும் கனிவானவை.

 நகுலன் அதாவது நகுலனின் கவிதைகள், தனிமை, இருத்தலியல் கேள்விகள், மற்றும் வாழ்வின் மர்மங்களை ஆராய்கின்றன. "எனக்கு யாருமில்லை – நான் கூட" போன்ற தொனி, அவரது தனித்துவமான இருத்தலியல் பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது. நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இதைவிட உணர்ச்சிகரமானவை மற்றும் அன்றாடத்துடன் இணைந்தவை.

 பசுவய்யா அதாவது பசுவய்யாவின் கவிதைகள், இயற்கை, காதல், மற்றும் மனித உணர்வுகளை மையப்படுத்துகின்றன, ஆனால் மரபு மற்றும் நவீனத்தின் கலவையைக் கொண்டவை. நட்சத்திரவாசியுடன் ஒப்பிடும்போது, பசுவய்யாவின் கவிதைகள் மிகவும் இலக்கிய மரபுடன் இணைந்தவை.

 தேவதேவன் அதாவது தேவதேவனின் கவிதைகள், இய ஒரு சீனக் கதையில் சொல்லப்படுவது போல, உலகின் எல்லாச் சக்திகளையும் எதிர்க்கும் கூர்மையான வாளைப் போல, ஆழமான உணர்ச்சி நிலையையும், இயற்கையின் கருணையையும் பேசுகின்றன. அவர் சமூக அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராகவும், குறிப்பாக தலித் மக்களுக்கு ஆதரவாகவும் குரல் கொடுக்கிறார். நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இதைவிட மிகவும் தனிப்பட்டவை மற்றும் அன்றாட வாழ்வை மையப்படுத்தியவை.

விக்ரமாதித்தன் அதாவது விக்ரமாதித்தனின் கவிதைகள், குடும்ப வாழ்வின் துயரங்கள், தனிமை, மற்றும் மனித உறவுகளைப் பேசுகின்றன. நகுலனின் தொனியைப் பின்பற்றினாலும், அவர் குடும்பஸ்தனின் குரலாக வெளிப்படுகிறார். நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இதைவிட இலகுவானவை மற்றும் வாழ்வின் சிறு தருணங்களை மையப்படுத்துகின்றன.

 தேவதச்சன் அதாவது தேவதச்சனின் கவிதைகள், அன்றாட வாழ்வின் வினோதங்களையும், புலன்களைத் தொடும் அனுபவங்களையும் பேசுகின்றன. "கண், செவி, மூக்கு, விரல்கள், நாக்கு" என புலன்களை இணைக்கும் அவரது கவிதைகள், சாதாரணத்தை அசாதாரணமாக்குகின்றன. நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இதைவிட எளிமையானவை மற்றும் உணர்ச்சிகரமான ஆழத்தை மையப்படுத்துகின்றன.

உருவகங்கள் என்பதை பொறுத்தவரைநவீன கவிதையில் உருவகங்கள், கவிதையின் ஆழத்தையும் புதுமையையும் தீர்மானிக்கின்றன.


 நட்சத்திரவாசி அதாவது "கவிதை ஒன்றை / பார்க்கமுடிகிறதா? / அது பட்டாம் பூச்சியாக இருக்கலாம்" (6) போன்ற உருவகங்கள், எளிமையானவை ஆனால் புதுமையானவை. இவை வாசகனுக்கு உடனடியாகப் புரியக்கூடியவை.

 கலாப்ரியா அதாவது கலாப்ரியாவின் உருவகங்கள், சமூக உணர்வுகளுடன் இணைந்து, உணர்ச்சி மிகுந்தவை. அவரது கவிதைகள் பெரும்பாலும் மனித உறவுகளை உருவகங்களாக மாற்றுகின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே இயற்கையைப் பயன்படுத்தினாலும், கலாப்ரியாவின் உருவகங்கள் மிகவும் தீவிரமானவை.

 கல்யாண்ஜி அதாவது கல்யாண்ஜியின் உருவகங்கள், மென்மையானவை மற்றும் இயற்கையுடன் இணைந்தவை. "பறக்கிற பட்டுப்பூச்சி" போன்ற உருவகங்கள், வாழ்வின் நுட்பமான தருணங்களை வெளிப்படுத்துகின்றன. நட்சத்திரவாசியின் உருவகங்களுடன் ஒப்பிடும்போது, கல்யாண்ஜியின் உருவகங்கள் மிகவும் கனிவானவை.

 நகுலன் அதாவது நகுலனின் உருவகங்கள், அன்றாட காட்சிகளிலிருந்து உருவாகி, இருத்தலியல் கேள்விகளை எழுப்புகின்றன. அவரது உருவகங்கள் மர்மமானவை மற்றும் பல அடுக்கு அர்த்தங்களைக் கொண்டவை. நட்சத்திரவாசியின் உருவகங்கள் இதைவிட எளிமையானவை.

 பசுவய்யா அதாவது பசுவய்யாவின் உருவகங்கள், இயற்கையையும் மனித உணர்வுகளையும் இணைக்கின்றன, ஆனால் மரபுக்கவிதையின் தாக்கம் கொண்டவை. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே இயற்கையைப் பயன்படுத்தினாலும், பசுவய்யாவின் உருவகங்கள் மிகவும் இலக்கிய மரபுடன் இணைந்தவை.

 தேவதேவன் அதாவது தேவதேவனின் உருவகங்கள், இயற்கையின் பேரழகையும், மனித உணர்வுகளையும் ஒருங்கிணைக்கின்றன. "மின்னற்பொழுதே தூரம்" போன்ற உருவகங்கள், பரவசமான உணர்ச்சி நிலையை வெளிப்படுத்துகின்றன. நட்சத்திரவாசியின் உருவகங்கள் இதைவிட மிகவும் அன்றாடமானவை.

 விக்ரமாதித்தன் அதாவது விக்ரமாதித்தனின் உருவகங்கள், தனிமையையும் குடும்ப வாழ்வின் துயரங்களையும் பேசுகின்றன. நகுலனின் தாக்கம் இருந்தாலும், அவரது உருவகங்கள் மிகவும் தனிப்பட்டவை. நட்சத்திரவாசியின் உருவகங்கள் இதைவிட இலகுவானவை.

 தேவதச்சன் அதாவது தேவதச்சனின் உருவகங்கள், அன்றாட வாழ்வின் வினோதங்களை அசாதாரணமாக்குகின்றன. "நாடி ஒடுங்கிற்று வார்த்தை பூதம்" போன்ற உருவகங்கள், புதுமையானவை மற்றும் புலன்களைத் தொடுபவை. நட்சத்திரவாசியின் உருவகங்கள் இதைவிட எளிமையானவை மற்றும் உணர்ச்சிகரமானவை. அகவய தேடல் அதாவது நவீன கவிதைகள், மனித மனத்தின் உள்ளார்ந்த பயணத்தை ஆராய்கின்றன.

 நட்சத்திரவாசி அதாவது "நெஞ்சம் பாரத்துடன் இருப்பதாக / படுக்கும் போது தோன்றியது" (13) போன்ற வரிகள், மனித மனத்தின் நிலையற்ற தன்மையையும், அமைதிக்கான தேடலையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. இவரது அகவய தேடல், அன்றாட அனுபவங்களுடன் இணைந்தது.

 கலாப்ரியா அதாவது கலாப்ரியாவின் அகவய தேடல், சமூக உணர்வுகளுடன் இணைந்து, மனித உறவுகளின் சிக்கல்களை ஆராய்கிறது. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே உணர்ச்சிகரமானவர், ஆனால் மிகவும் தீவிரமானவர்.

 கல்யாண்ஜி அதாவது கல்யாண்ஜியின் அகவய தேடல், மனித உறவுகளின் மென்மையையும், வாழ்வின் நுட்பமான தருணங்களையும் பேசுகிறது. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே அன்றாடத்தை மையப்படுத்தினாலும், கல்யாண்ஜியின் தேடல் மிகவும் கனிவானது.

 நகுலன் அதாவது நகுலனின் அகவய தேடல், இருத்தலியல் கேள்விகளையும், தனிமையையும் ஆராய்கிறது. அவரது கவிதைகள், மனித இருப்பின் மர்மங்களைத் தேடுகின்றன. நட்சத்திரவாசியின் தேடல் இதைவிட மிகவும் உணர்ச்சிகரமானது.

 பசுவய்யா அதாவது பசுவய்யாவின் அகவய தேடல், காதல், இயற்கை, மற்றும் மனித உணர்வுகளை மையப்படுத்துகிறது. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே உணர்ச்சிகரமானவர், ஆனால் மரபுக்கவிதையின் தாக்கம் கொண்டவர்.

 தேவதேவன் அதாவது தேவதேவனின் அகவய தேடல், பரவசமான உணர்ச்சி நிலையையும், இயற்கையின் கருணையையும் ஆராய்கிறது. அவரது கவிதைகள், ஆன்மிக மற்றும் சமூக உணர்வுகளுடன் இணைந்தவை. நட்சத்திரவாசியின் தேடல் இதைவிட மிகவும் தனிப்பட்டது.

 விக்ரமாதித்தன் அதாவது விக்ரமாதித்தனின் அகவய தேடல், தனிமையையும், குடும்ப வாழ்வின் துயரங்களையும் பேசுகிறது. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே தனிப்பட்ட அனுபவங்களை மையப்படுத்தினாலும், விக்ரமாதித்தனின் தேடல் மிகவும் துயரமானது.

 தேவதச்சன் அதாவது தேவதச்சனின் அகவய தேடல், அன்றாட வாழ்வின் வினோதங்களையும், புலன்களைத் தொடும் அனுபவங்களையும் ஆராய்கிறது. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே அன்றாடத்தை மையப்படுத்தினாலும், தேவதச்சனின் தேடல் மிகவும் தத்துவார்த்தமானது.சமூக விமர்சனம் என்பதை பொறுத்தவரை

நவீன கவிதைகள், சமூகத்தின் குறைபாடுகளை மென்மையாகவோ அல்லது கூர்மையாகவோ விமர்சிக்கின்றன. நட்சத்திரவாசி அதாவது "பஸ்ஸில் நின்று கொண்டிருக்கும் / சகமனிதனை நிற்கவைத்து / வேடிக்கை பார்க்கவாவது" (23) போன்ற வரிகள், மனிதர்களின் சுயநலத்தை மென்மையாகக் கேலி செய்கின்றன. இவரது விமர்சனம் மிகவும் நுட்பமானது.

 கலாப்ரியா அதாவது கலாப்ரியாவின் கவிதைகள், சமூ     க அநீதிகளையும், மனித உறவுகளின் சிக்கல்களையும் கூர்மையாக விமர்சிக்கின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே மென்மையான கேலி இருந்தாலும், கலாப்ரியாவின் விமர்சனம் மிகவும் தீவிரமானது.

 கல்யாண்ஜி அதாவது கல்யாண்ஜியின் கவிதைகள், சமூக விமர்சனத்தை மறைமுகமாகவே வெளிப்படுத்துகின்றன, பெரும்பாலும் மனித உறவுகளின் மென்மையை மையப்படுத்தி. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே நுட்பமானவர், ஆனால் மிகவும் கனிவானவர்.

 நகுலன் அதாவது நகுலனின் கவிதைகள், சமூக விமர்சனத்தை விட இருத்தலியல் கேள்விகளை மையப்படுத்துகின்றன. அவரது கவிதைகள், சமூகத்தை நேரடியாக விமர்சிப்பதை விட, மனித இருப்பின் மர்மங்களை ஆராய்கின்றன. நட்சத்திரவாசியின் விமர்சனம் இதைவிட மிகவும் அன்றாடமானது.

 பசுவய்யா அதாவது பசுவய்யாவின் கவிதைகள், சமூக விமர்சனத்தை மறைமுகமாகவே வெளிப்படுத்துகின்றன, பெரும்பாலும் இயற்கை மற்றும் மனித உணர்வுகளை மையப்படுத்தி. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே நுட்பமானவர், ஆனால் மரபுக்கவிதையின் தாக்கம் கொண்டவர்.

 தேவதேவன் அதாவது தேவதேவனின் கவிதைகள், சமூக அடக்குமுறைகளுக்கு, குறிப்பாக தலித் மக்கள் மீதான அநீதிகளுக்கு எதிராக உணர்ச்சிபூர்வமாக குரல் கொடுக்கின்றன. "கவிதை தன்னளவிலேயே அரசியல் செயல்பாடு" என்ற அவரது நிலைப்பாடு, நட்சத்திரவாசியின் மென்மையான விமர்சனத்திலிருந்து மாறுபடுகிறது.

 விக்ரமாதித்தன் அதாவது விக்ரமாதித்தனின் கவிதைகள், குடும்ப வாழ்வின் துயரங்களை மையப்படுத்தி, சமூக விமர்சனத்தை மறைமுகமாகவே வெளிப்படுத்துகின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே நுட்பமானவர், ஆனால் மிகவும் துயரமானவர்.

 தேவதச்சன் அதாவது தேவதச்சனின் கவிதைகள், சமூக விமர்சனத்தை அன்றாட வாழ்வின் வினோதங்களுடன் இணைத்து வெளிப்படுத்துகின்றன. "புதுமைப்பித்தனின் எதிரொலி" என்று குறிப்பிடப்படும் அவரது கவிதைகள், நட்சத்திரவாசியைப் போலவே அன்றாடத்தை மையப்படுத்தினாலும், மிகவும் தத்துவார்த்தமானவை.வாசக இணைப்பு என்பதை பொறுத்தவரை

நவீன கவிதைகள், வாசகனை ஒரு செயலூக்கமான பங்கேற்பாளராக மாற்றுவதில் முக்கியத்துவம் கொடுக்கின்றன.நட்சத்திரவாசி அதாவது "கொஞ்சம் ஆழ்ந்து கவனி" (4) போன்ற வரிகள், வாசகனை சிந்திக்கவும், தங்கள் அனுபவங்களுடன் இணைத்துப் பார்க்கவும் தூண்டுகின்றன. இவரது கவிதைகள், உடனடி உணர்ச்சிகரமான இணைப்பை ஏற்படுத்துகின்றன.

 கலாப்ரியா அதாவது கலாப்ரியாவின் கவிதைகள், வாசகனை உணர்ச்சிகரமான உரையாடலுக்கு அழைக்கின்றன, பெரும்பாலும் சமூக உணர்வுகளுடன். நட்சத்திரவாசியைப் போலவே உடனடி இணைப்பை ஏற்படுத்தினாலும், கலாப்ரியாவின் கவிதைகள் மிகவும் தீவிரமானவை.

 கல்யாண்ஜி அதாவது கல்யாண்ஜியின் கவிதைகள், வாசகனை மென்மையான, கனிவான உரையாடலுக்கு அழைக்கின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே உடனடி இணைப்பை ஏற்படுத்தினாலும், கல்யாண்ஜியின் கவிதைகள் மிகவும் மென்மையானவை.

 நகுலன் அதாவது நகுலனின் கவிதைகள், வாசகனை மர்மமான, இருத்தலியல் உரையாடலுக்கு அழைக்கின்றன. அவரது கவிதைகள், உடனடி இணைப்பை விட, ஆழமான சிந்தனையைத் தூண்டுகின்றன. நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இதைவிட மிகவும் உணர்ச்சிகரமானவை.

 பசுவய்யா அதாவது பசுவய்யாவின் கவிதைகள், வாசகனை உணர்ச்சிகரமான, இலக்கிய மரபுடன் இணைந்த உரையாடலுக்கு அழைக்கின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே உடனடி இணைப்பை ஏற்படுத்தினாலும், பசுவய்யாவின் கவிதைகள் மிகவும் மரபு சார்ந்தவை.

 தேவதேவன் அதாவது தேவதேவனின் கவிதைகள், வாசகனை பரவசமான, ஆன்மிக உரையாடலுக்கு அழைக்கின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே உணர்ச்சிகரமான இணைப்பை ஏற்படுத்தினாலும், தேவதேவனின் கவிதைகள் மிகவும் ஆழமானவை.

 விக்ரமாதித்தன் அதாவது விக்ரமாதித்தனின் கவிதைகள், வாசகனை தனிமையான, துயரமான உரையாடலுக்கு அழைக்கின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே தனிப்பட்ட அனுபவங்களை மையப்படுத்தினாலும், விக்ரமாதித்தனின் கவிதைகள் மிகவும் துயரமானவை.

 தேவதச்சன் அதாவது தேவதச்சனின் கவிதைகள், வாசகனை அன்றாட வாழ்வின் வினோதங்களுடன் உரையாடலுக்கு அழைக்கின்றன. "பறவை உட்காரும் கிளைகளில்" போன்ற படிமங்கள், வாசகனை புலன்களைத் தொடும் அனுபவத்திற்கு இழுக்கின்றன. நட்சத்திரவாசியைப் போலவே உடனடி இணைப்பை ஏற்படுத்தினாலும், தேவதச்சனின் கவிதைகள் மிகவும் தத்துவார்த்தமானவை.ஒட்டுமொத்த ஒப்பீடு என்பதை பொறுத்தவரை

நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், தமிழ் நவீன கவிதை மரபில், எளிமையான மொழி, அன்றாட வாழ்வின் கவித்துவமாக்கல், மற்றும் உணர்ச்சிகரமான இணைப்பு ஆகியவற்றால் தனித்து நிற்கின்றன. இவை ஒப்பிடப்படும் கவிஞர்களுடன் பின்வரும் வகையில் ஒத்து, மாறுபடுகின்றன அதாவது கலாப்ரியாவுடன் ஒப்பிடும்போது, நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் மிகவும் மென்மையானவை மற்றும் சமூக விமர்சனத்தில் குறைவாகத் தீவிரமானவை.

 கல்யாண்ஜியுடன் ஒப்பிடும்போது, நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இலகுவானவை, ஆனால் கல்யாண்ஜியின் மென்மையான கனிவு இவற்றில் குறைவு.

 நகுலனுடன் ஒப்பிடும்போது, நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் உணர்ச்சிகரமானவை மற்றும் இருத்தலியல் கேள்விகளை விட அன்றாட அனுபவங்களை மையப்படுத்துகின்றன.

 பசுவய்யாவுடன் ஒப்பிடும்போது, நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் மரபு தாக்கத்திலிருந்து விடுபட்டு, மிகவும் நவீனமானவை.

 தேவதேவனுடன் ஒப்பிடும்போது, நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் தனிப்பட்ட அனுபவங்களை மையப்படுத்தி, ஆன்மிக மற்றும் சமூக உணர்வுகளில் குறைவாக இயங்குகின்றன.

 விக்ரமாதித்தனுடன் ஒப்பிடும்போது, நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் இலகுவானவை மற்றும் துயரத்தை விட வாழ்வின் சிறு மகிழ்ச்சிகளை மையப்படுத்துகின்றன.

 தேவதச்சனுடன் ஒப்பிடும்போது, நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள் எளிமையானவை மற்றும் தத்துவார்த்த ஆழத்தை விட உணர்ச்சிகரமான இணைப்பை மையப்படுத்துகின்றன.பலங்கள் மற்றும் வரம்புகள் என்பதை பொறுத்தவரை

 பலங்கள் அதாவது நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், வாசகனுக்கு உடனடியாகப் புரியக்கூடியவை மற்றும் உணர்ச்சிகரமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துபவை. "பட்டாம் பூச்சியாக இருக்கலாம்" போன்ற உருவகங்கள் புதுமையானவை. இவை அன்றாட வாழ்வை கவித்துவமாக்குவதில் கல்யாண்ஜி மற்றும் தேவதச்சனுடன் ஒப்பிடத்தக்கவை.

 வரம்புகள் அதாவது சில கவிதைகள் ஒரே மாதிரியான கருத்துகளை மீண்டும் பயன்படுத்துவது, ஒற்றைத்தன்மையை உருவாக்கலாம். நகுலன், தேவதேவன், அல்லது தேவதச்சனைப் போல ஆழமான தத்துவார்த்த அல்லது இருத்தலியல் ஆழம் இவற்றில் குறைவு. கலாப்ரியாவின் தீவிரமான சமூக உணர்வு அல்லது பசுவய்யாவின் மரபு இணைப்பு இவற்றில் இல்லை.

நட்சத்திரவாசியின் கவிதைகள், தமிழ் நவீன கவிதை மரபில், எளிமை, உணர்ச்சிகரமான இணைப்பு, மற்றும் அன்றாட வாழ்வின் கவித்துவமாக்கல் ஆகியவற்றால் தனித்து நிற்கின்றன. இவை கலாப்ரியாவின் தீவிரமான உணர்ச்சி, கல்யாண்ஜியின் மென்மையான கனிவு, நகுலனின் இருத்தலியல் ஆழம், பசுவய்யாவின் மரபு இணைப்பு, தேவதேவனின் பரவசமான உணர்ச்சி, விக்ரமாதித்தனின் துயரமான தனிமை, அல்லது தேவதச்சனின் தத்துவார்த்த வினோதங்களை முழுமையாக எட்டாவிட்டாலும், வாசகனுடனான உடனடி இணைப்பு மற்றும் உண்மைத்தன்மையால் ஒரு தனித்துவமான இடத்தைப் பிடிக்கின்றன. இந்தக் கவிதைகள், தமிழ் நவீன கவிதையின் பன்முகத்தன்மைக்கு ஒரு அழகிய பங்களிப்பாக அமைகின்றன.


*****

கோபத்தின் நுனியிலை: ஒரு திறனாய்வு

கோபத்தின் நுனியிலை: ஒரு திறனாய்வு சுகிர்த ராணியின் கவிதை “கோபத்தின் நுனியிலை” பெண்களின் அனுபவங்களையும், சமூகத்தால் அவர்கள் மீது ...