காடு நாவல் #4

தி வைல்ட் (ஜாக் லண்டனின் ரகசிய பயணங்கள் # 4) 

---

யூகோன் பெல்லி.

முதலில் ஏரி, பின்னர் முப்பது மைல் நதி, பெரிய முடக்கம் ஏற்படுவதற்கு முன்பு அவர்கள் அதை டாசனுக்குச் செய்ய விரும்பினால், அவர்கள் வெள்ளை குதிரை ரேபிட்களையும் சுட வேண்டும். எவ்வாறாயினும், அதை தனது தோழர்களிடம் குறிப்பிட வேண்டாம் என்று அவர் தேர்ந்தெடுத்தார். வார்த்தை என்னவென்றால், ரேபிட்களை சவாரி செய்ய முயன்ற பெரும்பாலான ஆண்கள் இறந்துவிட்டார்கள் அல்லது குறைந்தது பாதி நீரில் மூழ்கி விட்டுவிட்டார்கள். அவர்கள் அங்கு செல்வதற்கு முன்பு அவர்களை பயமுறுத்தத் தேவையில்லை.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஜாக் அவர்களிடம் சொன்னது போல், அவர் தனது வாழ்நாள் முழுவதும் படகுகளைச் சுற்றி வந்திருப்பார். கொஞ்சம் கடினமான நீர் அவரை பயமுறுத்தவில்லை.

அது எவ்வளவு மோசமாக இருக்க முடியும்?

அதிகாரம் மூன்று

பெல்லி

கட்ட நான்கு நாட்கள், மற்றும் யூகோன் பெல்லி ஒரு நல்ல படகு. ஜாக் அதைப் பார்த்தார், அது அவருக்கு பெருமை சேர்த்தது, ஆனால் லிண்டேமன் ஏரியை விட இன்னும் பெரிய சோதனை இன்னும் வரவில்லை என்பதையும் அவர் அறிந்திருந்தார். விரைவில், அவர் மெரிட் மற்றும் ஜிம்மிடம் அவர்களின் பயணத்தின் அடுத்த கட்டங்கள் எவ்வளவு துரோகமாக இருக்கும் என்று சொல்ல வேண்டும்.

அவர்கள் நல்ல நகைச்சுவையுடன் ஏரியைக் கடந்தார்கள், திருப்பங்களை ரோயிங் மற்றும் ஜாமீன் எடுத்துக் கொண்டனர். அவர்களில் இருவர் ஒரு நேரத்தில் வரிசையாகச் சென்று, கரடுமுரடான பிளாங் இருக்கையில் உட்கார்ந்துகொள்வார்கள், அதே நேரத்தில் அவர்களின் சிறிய அணியின் மற்ற உறுப்பினர் படகில் அதிக நீர் கசிவதைத் தடுக்க முயன்றனர். அவர்களின் கால்கள் விரைவாகத் துடைக்கப்பட்டன, ஆனால் நிலையான பிணை எடுப்பு நீரை ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய அளவிற்கு வைத்திருந்தது. ஜாக் படகின் குறுக்கே பல தடிமனான ஸ்ட்ரட்களைக் கட்டியிருந்தார், அவற்றின் உபகரணங்கள் இவற்றில் முட்டுக்கட்டை போடப்பட்டன, அவை தவிர்க்க முடியாமல் எடுத்துக்கொள்ளப்படும் என்று அவருக்குத் தெரிந்த தண்ணீரிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டன. அவர் கட்டிய முதல் படகு இதுவாக இருந்தாலும், அவர் ஒரு அனுபவமிக்க மாலுமியாக இருந்தார், மேலும் தற்போது லிண்டேமன் ஏரியின் நீரைக் கடக்கும் சிறந்த கைவினைப்பொருள் அவர்களுடையது என்று அவர் நம்பினார்.

அவர்கள் குதிரைகளை விட்டுச் சென்று, கருவிகளுக்காக பரிமாறிக்கொண்டனர் மற்றும் ஏரிகளின் அருகே முகாமிட்டிருந்த படகுக் கட்டுபவர்கள் வைத்திருந்த உணவுக்கு ஒரு நல்ல உதவி. குதிரைகள் செல்வதைக் கண்டு ஜாக் வருந்தியிருந்தார். அவை வலிமையான மிருகங்களாக இருந்தன, அவற்றின் வலிமை மூன்று மனிதர்களால் இழக்கப்படும் என்ற உணர்வு அவருக்கு இருந்தது.

ஏரியின் மேற்பரப்பு மெல்லிய பனியால் பளபளத்தது.

"நாங்கள் எளிதாக உடைக்கிறோம்," என்று மெரிட் கூறினார். படகின் கரடுமுரடான பனியுடன் பனி வெறுமனே கிசுகிசுத்தது.

"இப்போதைக்கு," ஜாக் கூறினார். அவர் தனது கரடுமுரடான இழுத்து, தாள இயக்கத்தையும், அவரது தசைகளில் சூடான அழுத்தத்தையும் அனுபவித்தார். "மறந்துவிடாதீர்கள், இன்னும் பலர் ஏற்கனவே இந்த வழியில் வந்திருக்கிறார்கள்."

"நாங்கள் நன்றாக இருக்கிறோம்," என்று ஜிம் கூறினார். அவர் ஜாமீனில் இருந்தார், அவரது துணிகளை நனைத்தார் மற்றும் அவரது புருவம் வியர்வை சொட்டியது. பள்ளி ஆசிரியரை இவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக பார்த்ததில்லை என்று ஜாக் நினைத்தார்.

"நான் சொன்னது போல்," ஜாக் கூறினார், "இப்போதைக்கு. ஆனால் நண்பர்களே, கடினமான நீர் இருக்கிறது. ”

"ரேபிட்ஸ்," மெரிட் கூறினார். “நாங்கள் அவர்களைப் பற்றி கேள்விப்பட்டோம். நாங்கள் போர்டேஜ் செய்ய வேண்டும், பின்னர்- ”

“இல்லை,” ஜாக் கூறினார். "இது அதிக நேரம் எடுக்கும், அது மிகவும் ஆபத்தானது. உயரமான பாறைகள், பெயரிடப்படாத நிலம். எங்களுக்கு முன்னால் நிலத்தின் இடம் உங்களுக்குத் தெரியுமா? நீங்கள் அதைப் படித்தீர்களா? ”

இரண்டு பேரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்; பின்னர் மெரிட் சுருண்டார்.

ஜாக் பெருமூச்சு விட்டான். "வெள்ளை குதிரை ரேபிட்ஸ்," என்று அவர் கூறினார். “மிகவும் கடினமான, மிகவும் ஆபத்தானது. அவர்களை சுட நிறைய பேர் முயற்சி செய்துள்ளனர். சில மறைந்துவிடும், சில இறந்துவிட்டன. நிறைய திரும்பி. ”

"இங்கே திரும்பிச் செல்வது இல்லை" என்று மெரிட் கூறினார், மேலும் ஜாக் தனது நம்பிக்கையால் ஈர்க்கப்பட்டார்.

"ஆனால் நீங்கள் எங்களுக்கு ஒரு நல்ல படகைக் கட்டியிருக்கிறீர்களா?" என்று ஜிம் கேட்டார். "உங்களுக்கு தண்ணீர் தெரியுமா?"

ஜாக் யூகோன் பெல்லியை ஆய்வு செய்தார். அவரது கால்களைச் சுற்றி தண்ணீர் பாய்ந்தது, அவர்கள் பேசும் போது ஜிம் பிணை எடுப்பதை இடைநிறுத்தியதால், நிலை விரைவாக உயர்ந்து கொண்டிருந்தது. வில் கூர்மையானது, கடுமையான சதுரம், ஆனால் வரைவு அவர் விரும்பியதை விட ஆழமானது. கரடுமுரடான பலகைகள் கட்டப்பட்டிருந்தன மற்றும் ஒன்றாக கட்டப்பட்டிருந்தன.

"ஆம், அவள் ஒரு நல்ல படகு," என்று அவர் கூறினார். அவர்கள் எதிர்கொண்ட ஆபத்துக்களை ம silent னமாக யோசித்துக்கொண்ட அவர் சிறிது நேரம் ம silence னமாக ஓடினார்.

இடியுடன் கூடிய நீர் ஒரு வன்முறையில் நுரைத்து, பள்ளத்தாக்கின் அடிப்பகுதியில் பதுங்கிக் கொண்டிருந்தது. இது பயங்கரமானது. தரையில் அதிர்ந்தது, கர்ஜனையுடன் காற்று கனமாக இருந்தது, மற்றும் ஸ்ப்ரே ஜாக்ஸின் தோலை பேய் விரல்களின் தொடுதல் போல குளிர்ந்தது. அவர் தனது முதன்மையான மையத்தில் சிலிர்த்தார், மேலும் திகிலடைந்தார், அவர் முன்பு அனுபவித்த உணர்வுகளின் கலவையாகும், மேலும் மீண்டும் தெரிந்து கொள்ளக்கூடும். அவரது ஆத்மா முன்னால் சாகசத்தில் மகிழ்ச்சியுடன் அழுதது. ஒரு நாள், அவருக்குத் தெரியும், அத்தகைய ஏக்கம் அவரின் மரணமாக இருக்கலாம்.

ஆற்றங்கரையில் மற்றவர்கள், சிலர் குழுக்களாக, இன்னும் பலர் இருந்தனர். அவர்கள் பிரமாண்டமான மற்றும் பயமுறுத்தும் நதியைப் பார்த்தார்கள், அவர்கள் இங்கு எவ்வளவு காலம் நின்று கொண்டிருந்தார்கள் என்று ஜாக் ஆச்சரியப்பட்டார், ஆண்களும் பெண்களும் தங்களுக்கு முன்னால் இருந்த பயங்கரத்தால் அந்த இடத்திற்கு வேரூன்றினர். காலப்போக்கில் எந்தவிதமான கருத்தும் இல்லாமல் நீர் நொறுங்கியதால், அவை உறைந்துபோனது, மெதுவாக கல்லாக மாறியது போன்ற விசித்திரமான உருவம் அவரிடம் இருந்தது. ஒரு நாள், ஒருவேளை, நதி அதன் போக்கை மனிதகுலத்தின் சிலைகளைத் துடைக்கத் தொடங்குவதற்கு போதுமானதாக மாறும், தெளிப்பு அவற்றை முன்பே அணியவில்லை என்றால். இங்கே அவர்கள் இப்போது நின்றார்கள், பயம் மற்றும் உறுதிப்பாடு ஆகிய இரண்டிற்கும் சான்றாக: அவர்களால் முன்னோக்கிச் செல்ல முடியவில்லை, பின்வாங்க மறுத்துவிட்டார்கள்.

ஜாக் யூகோன் பெல்லியை பார்வையாளர்களுக்கு முன்பாக தயார் செய்தார். அவர் நன்றாக உணர்ந்தார். அவர் மீது அவர்கள் கண்களை அவர் உணர்ந்தார், ஒருவேளை அவரை ஒரு பைத்தியக்காரனாக அவர்கள் கருதியதில் எங்காவது மரியாதை இருந்தது.

"மெரிட், நீங்கள் வில்லை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்." அவர் மெரிட்டுக்கு ஒரு துடுப்பு கொடுத்தார். "நீங்கள் அமேசானில் படகில் வந்தீர்கள், நீங்கள் என்னிடம் சொன்னீர்கள்."

"ஆமாம், ஆனால்-"

"நீங்கள் எங்கள் தேடலாக இருப்பீர்கள்." ஜாக் வயதானவரின் அச்சத்தைக் காண முடிந்தது, ஆனால் இப்போது இடைநிறுத்துவது என்றென்றும் பின்வாங்குவதாகும். “ஜிம், ஓரங்கள். வரிசையாக, எங்களை நகர்த்திக் கொள்ளுங்கள், படகில் இருந்து தண்ணீருக்கு ஓடும் சக்தியை வைத்திருங்கள், வேறு வழியில்லை. நான் கடுமையான, திசைமாற்றி இருப்பேன். ”அவர் படகு வங்கிக்கு அருகில் இருந்ததைக் கருதினார். "இப்போதைக்கு, எல்லாவற்றையும் போகும் அளவுக்கு குறைவாகப் பெறுவோம்."

"இது ஊறவைக்கும்," ஜிம் கூறினார்.

"அதன் எடையை அதிகமாக வைத்திருப்பதை விடவும், அது நம்மை புரட்ட விடவும் நல்லது."

மூன்று பேரும் ஒன்றாக வேலை செய்தனர், மற்ற இருவரிடமிருந்தும் வெளிவந்த பயத்தை ஜாக் உண்மையில் உணர்ந்தார். இது நடவடிக்கை எடுப்பதைப் பற்றியது, ஆற்றங்கரையில் வரிசையாக நிற்கும் பல எதிர்பார்ப்பவர்களைப் போல அங்கேயே நிற்பதற்குப் பதிலாக செய்வது. ஆனால், இது நட்புறவுக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்றும் அவர் நினைத்தார். அவர்கள் ஒன்றாக இதைச் செய்து கொண்டிருந்தார்கள், அவர்கள் ஒரு அணியைப் போல உணர்ந்தார்கள்.

அவர்கள் வெளியேறும்போது, ​​கரையில் இருந்தவர்கள் அறிவுரை கூற ஆரம்பித்தனர். "நடுவில் உள்ள மலைப்பாதையில் இருங்கள்!" யாரோ கூச்சலிட்டனர், அதே வார்த்தைகள் வேறு இடத்திலிருந்து வந்தன. கரையில் உள்ள பார்வையாளர்கள் தங்கள் வழியில் எத்தனை முட்டாள்தனமான நபர்களைக் கண்டார்கள், அவர்களில் எத்தனை பேர் அதை ரேபிட்கள் மூலம் முப்பது மைல் நதி, மற்றும் அப்பால் மேல் யூகோன் நதி வரை செய்திருக்கிறார்கள் என்று ஜாக் ஆச்சரியப்பட்டார்.

இப்போதைக்கு, இதுபோன்ற கருத்துக்கள் அவரது மனதில் இருந்து சிறந்தவை. நதி அதன் பிடியில் இருந்தது, அவர்கள் அதன் திசையிலும் கோபத்திலும் சரணடைந்தார்கள், உயிர்வாழ்வது எல்லாமே முக்கியமானது.

முதலில் தண்ணீர் ஒரு எண்ணெய் தோற்றத்தைக் கொண்டிருந்தது, வேகமாக ஓடியது ஆனால் நீடித்த பாறைகளால் உடைக்கப்படவில்லை. யூகோன் பெல்லி வசதியாக வழுக்கி விழுந்தார், முன்னால் மெரிட் அமைதியான திசையையும், ஜாக் படகில் செல்ல டில்லரை பக்கத்திலிருந்து பக்கமாக மாற்றினார். பள்ளத்தாக்கின் சுவர்கள் அவர்களைச் சுற்றி உயர்ந்தன, கரைகள் காணாமல் போயின, மேலும் நீர் குறுகலான மற்றும் குறுகலான இடைவெளிகளாக மாற்றப்பட்டது.

நதி சீற்றமடைந்து கர்ஜித்தது. பாறைகள் பளிச்சிட்டன, மற்றும் ஜாக் குன்றின் விளிம்பிலிருந்து பார்க்கும் மக்களின் நிழல்களைப் பார்க்க, அல்லது ஒருவேளை அவை மரங்களின் ஆர்வமற்ற சாய்வாக இருக்கலாம். எந்த வழியில், அவர் தனது நண்பர்களுடனும் நதியுடனும் தனியாக உணர்ந்தார்.

ரேபிட்களின் முதல் வன்முறை இணைப்பு வழியாக அவை இயங்கின, படகு அலைகள் வழியாக வெட்டப்பட்டு நடுங்கிய கற்களின் ஆழமற்ற இணைப்பு முழுவதும் துடைத்தபடி நடுங்குகிறது. ஜாக் தனது முழங்கால்கள் வழியாக அதிர்வுகளை உணர்ந்தார், கடினமான படகை பாறைகளால் இழுத்துச் சென்றால் என்ன நடக்கும் என்று கற்பனை செய்ய முயற்சிக்கவில்லை.

"இடது!" மெரிட் கூச்சலிட்டார், ஜாக் அவர்களை அவ்வாறு வழிநடத்த முயன்றார். ஒரு குவிமாடம் பாறை அவர்களின் வலதுபுறத்தில் பறந்தது, நதி அதன் தலையைச் சுற்றி கோபமாக நுரைக்கிறது.

கொந்தளிப்பான ஆற்றில் இருந்து தெளிப்புடன் சிதறடிக்கப்பட்ட அவரது சிறிய ஆசிரியரின் கண்ணாடிகளுக்குப் பின்னால் ஜிம்மின் கண்கள் பயங்கரத்துடன் இருந்தன. அவர் ஜாக் கடந்த முறை, அவர்கள் வந்த வழியைத் திரும்பிப் பார்த்தார், ஒருவேளை அவர் இந்த படகில் ஒருபோதும் கால் வைக்க மாட்டார் என்று அவர் விரும்பினார். ஜாக் அவரைப் பார்த்து சிரித்தார், ஆனால் ஜிம் வெளிப்பாட்டைக் காணவில்லை.

ஜாக் தனது துடிப்பு பந்தயத்தை உணர்ந்தார், இதயம் அவருக்குள் துடித்தது. ஒவ்வொரு நரம்பும் கூச்சமடைகிறது, மேலும் அவர் மூச்சுத்திணற மறந்துவிட்டார், அவர் தண்ணீரின் மையப் பகுதிக்குச் செல்ல முயற்சிப்பதில் கவனம் செலுத்தினார். இது இங்கே மிக வேகமாக இருந்தது, ஆனால் இது ரேபிட்கள் வழியாக தெளிவான பாதையாகவும் இருந்தது. குறைந்த பட்சம் அது அவருடைய நம்பிக்கையாக இருந்தது. உண்மையில், எந்த நேரத்திலும் படகில் இருந்து கீழே அகற்றப்படலாம் என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார்.

அந்த தருணங்களில், ஜாக் ஒருபோதும் இவ்வளவு அச்சத்தையும் இன்னும் உயிருடன் உணர்ந்ததில்லை. அவரது சிரிப்பு அவரது அம்சங்களில் வெகுதூரம் பரவியது, அது அவரது முகத்தை காயப்படுத்தும் அளவுக்கு அகலமானது, மேலும் அவர் ஆச்சரியத்துடன் துடித்தார். பல வினாடிகள் அவர் தனது உடலை விட்டு வெளியேறியது போல் தோன்றியது, அவர் உலகத்திற்கு மேலே அல்லது பின்னால் எங்கிருந்தோ தன்னைக் கவனித்துக் கொண்டார் போல. இயற்கையானது அவரைச் சுற்றியும் எதிராகவும் ஆவேசமடைந்தாலும், அவர் அதைக் கட்டளையிட முடியும் என்று உணர்ந்தார், அவர் ஒடிஸியஸைப் போன்ற ஒரு சிப்பாய் அல்ல, ஆனால் ஆற்றின் எஜமானர்.

பின்னர் அவர் மெரிட் கூச்சலைக் கேட்டார், பெரிய மனிதனின் கைகளைச் சுற்றிக் கொண்டிருப்பதைக் காண சரியான நேரத்தில் பார்த்தார், மேலும் அவரது துடுப்பின் எச்சங்கள் காற்றில் புரண்டன, படகின் பின்னால் மறைந்தன. மெரிட்டை ஆச்சரியப்படுத்திய பாறை, படகின் மேலோட்டத்திற்கு எதிராக தனது துடுப்பு நிலத்தை நொறுக்கியது, தண்ணீர் அவர்களை கடந்த காலத்திற்கு தள்ளியதால் கோபமாக வளர்ந்தது. ஜாக் சரியான நேரத்தில் உழவர் மீது இழுத்துச் சென்றார், பின்னர் அவர்கள் ரேபிட்கள் வழியாக இருந்தனர், வில் பள்ளத்தாக்கின் இடது சுவரை நோக்கி மெதுவாகத் திரும்பியது, அவர்களைச் சுற்றியுள்ள நீர் தங்களது பிடியைத் தளர்த்துவதாகத் தோன்றியது.

"நல்ல கடவுள்!"

"அடடா, அது நெருக்கமாக இருந்தது!" என்று மெரிட் கூறினார், ஜிம்மின் முதுகில் அறைந்தபோது அவர் சிரித்தார்.

"இன்னும் சோம்பேறியாக வேண்டாம்," ஜாக் கூறினார். "இன்னும் நிறைய வர வேண்டும்." மேலும் மோசமாக, அவர் நினைத்தார், ஆனால் அது அவர்கள் எவருக்கும் பயனளிக்காது. அவர் இதுவரை காட்டில் தேர்ச்சி பெறவில்லை, ஆனால் அவரைத் தோற்கடிக்க அனுமதித்தால் அவர் பாதிக்கப்படுவார்.

ரேபிட்களின் அடுத்த பகுதியை நோக்கி அவர்கள் ஆற்றில் இறங்கும்போது, ​​ஆண்கள் தங்கள் சூழலைப் பாராட்ட நேரம் கிடைத்தது. அது ஒரு அற்புதமான இடம். செங்குத்தான பள்ளத்தாக்கின் சுவர்கள் இங்கும் அங்கும் வெண்மையாக இருந்தன. குன்றின் உச்சிகள் பெரும்பாலும் வெற்றுத்தனமாக இருந்தன, ஆனால் இடங்களில் நதி பள்ளத்தாக்கின் மீது மரங்கள் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. இங்கே அது ஒரு மென்மையான ஓட்டமாக இருந்தது, ஆனாலும் அது பள்ளத்தாக்கின் சுவர்களில் இருந்து விலகி மீண்டும் எதிரொலித்தது, ஒரு ம is னம் தெரியாது என்று ஒரு நிலையான கிசுகிசு. அத்தகைய ஆபத்தில் ஜாக் சமாதானமாக உணர்ந்தார், அவர் மீண்டும் தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொண்டார், ஜாக் லண்டன் யார்? அவர் பதிலில் இருந்து இன்னும் வெகுதொலைவில் இருப்பதாக அவர் நினைத்தார், ஆனால் நதி அவரை நெருங்கி வருவதைப் போல உணர்ந்தேன்.

"இந்த இடம் பயமுறுத்துகிறது," மெரிட் படகின் வில்லில் இருந்து கூறினார். அவர் பள்ளத்தாக்கைச் சுற்றிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், ஜாக் கடந்தார், பின்னர் அவர்கள் செல்லும் இடத்திற்கு முன்னால், அவர் ஒரு நாயாக இருந்திருந்தால், அவரது ஹேக்கல்கள் மேலே இருந்திருக்கும்.

"இது மிகவும் பயமுறுத்தும் சத்தமாக இருக்கிறது," என்று ஜிம் கூறினார். அவர் தனது கண்ணாடியை சுத்தம் செய்து கொண்டிருந்தார், லென்ஸ்கள் அளவிடப்பட்ட பக்கவாதம் கொண்டு தனது கைக்குட்டையால் துடைத்துக்கொண்டிருந்தார். "மற்றும் மிகவும் குளிர்."

"ஜிம், உங்கள் கையுறைகளை வைத்திருங்கள்" என்று ஜாக் கூறினார். "நாங்கள் அடுத்த ரேபிட்களைத் தாக்கும் போது உங்கள் கைகளில் உள்ள ஒவ்வொரு நரம்பும் உங்களுக்குத் தேவைப்படும்."

"நான் ஒரு துடுப்பு இல்லாமல் இருக்கிறேன்," மெரிட் கூறினார். அவர் அவர்களின் உணவுப் பெட்டிகளில் ஒன்றை மேலே உதைத்தார், பலகைகளில் ஒன்றைப் பிரித்து, நகங்களை நீட்டாமல் கவனமாக வளைத்தார். எல்லா நேரங்களிலும் அவர் சுற்றிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், இரையைத் தேடுவதைப் போல.

ஜாக் சுற்றிலும் பார்த்தார். புதிய ரேபிட்களின் கர்ஜனை தூரத்தில் வளர்ந்தபோது, ​​உணர்தல் அவரை குடலுக்கு ஒரு குத்து போல் தாக்கியது: நான் கவனிக்கப்படுகிறேன்.

அவர் நினைக்கவில்லை, நாங்கள் கவனிக்கப்படுகிறோம். இதெல்லாம் அவர்தான். அவர் அவர் மீது மிகுந்த கவனம் செலுத்தியதாக உணர்ந்தார், மேலும் வளர்ந்து வரும் பீதியில் அவர் எவ்வளவு அதிகமாகப் பார்த்தார், அத்தகைய கவனம் எங்கிருந்து வருகிறது என்பது பற்றிய குறைந்த யோசனை அவருக்கு இருந்தது. குன்றின் உச்சியில் மிக அதிகமாக இருந்தது, பள்ளத்தாக்கின் கரடுமுரடான சுவர்கள் வெகு தொலைவில் இருந்தன. அவர் இருண்ட நீரில் கூட கீழே பார்த்தார், மூழ்கிய மனிதர்களின் முகங்களை அவர் இறப்பதற்கு ஆற்றில் சவாரி செய்யும்போது சாய்ந்துகொள்வார் என்று பாதி எதிர்பார்த்தார்.

"ஜாக், ஜிம்," மெரிட் கூறினார். "மீண்டும் நாம் போகலாம்."

நதி அதன் முதுகில் உடைந்து, சிறிய படகையும் அதன் பயணிகளையும் அதன் பொங்கி எழுந்த காயத்தில் வரைந்தது.

ஒருவேளை அது பார்க்கப்பட வேண்டும் என்ற எண்ணமாக இருக்கலாம்-ஒருவேளை அவர் தூரத்திலிருந்தே தன்னைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார் என்ற குழப்பமான யோசனையாக இருக்கலாம்-ஆனால் அந்த அனுபவத்தின் ஒவ்வொரு கணமும் ஒரு புகைப்படத்தைப் போல ஜாக் மனதில் பதிந்தது: வேர்ல்பூல், குதிரையின் மேன், ஓநாய்.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக ஓநாய்.

அவர்கள் அடுத்த ரேபிட்களில் மூழ்கி, தங்களால் இயன்றவரை ஒரு அணியாக பணிபுரிந்தனர், இருப்பினும் ஜாக் அவர்கள் மேற்கொண்ட பயணத்திற்கான அவர்களின் மோசமான வாசிப்புத் தன்மையை அறிந்திருந்தார். மெரிட் வில்லில் அமர்ந்து, தனது முன்கூட்டியே துடுப்புடன் அவர்களை வழிநடத்தினார். ஜிம் தனது ஓரங்களை அனுப்பி, படகின் அடிப்பகுதியில் விழித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து, தன் எடையை முடிந்தவரை குறைவாக வைத்திருந்தான். ஜாக் கடலில் மண்டியிட்டு, உழவர் மீது சாய்ந்துகொண்டு, படகையும் இந்த வழியையும் விளிம்பிலும் தன்னால் முடிந்ததைச் செய்தார். உண்மையில், படகு தனது சொந்த பாதையை ரேபிட்கள் வழியாகக் கண்டறிந்து, கடந்த காலங்களையும் பாறைகளையும் துடைத்தது. தன்னைச் சுற்றியுள்ள கைவினைப்பொருட்கள் காயமடைந்து, விரிசல் மற்றும் இடிந்து பிளவுபட்டதை அவர் உணர்ந்தார், மேலும் அது ஒன்றாக இணைந்திருப்பது அவரை பெருமைப்படுத்தியது.

தீர்ப்புக்காகக் காத்திருக்கும் ஒரு மனிதனின் விசித்திரமான அமைதி அவர் மீது இறங்கியது.

அவை இரண்டு பெரிய பாறைகளுக்கு இடையில் உயர்ந்தன, அதன் அளவை மேல்நோக்கி செலுத்திய தண்ணீரை சவாரி செய்தன, மற்றும் பாறைகளைத் தாண்டி படகு நனைந்து கீழே ஒரு வன்முறை, சுழலும் குளத்தை நோக்கி விழுந்தது. வேர்ல்பூல்! ஜாக் சிந்திக்க நேரம் இருந்தது, பின்னர் அவர்கள் பிடிபட்டனர். படகு முரண்பட்ட நீரோட்டங்களில் சிக்கியது, இந்த வழியையும் அதையும் அசைத்து, எல்லா பக்கங்களிலிருந்தும் தண்ணீர் ஊற்றப்பட்டது. ஜிம் பயனற்ற முறையில் பிணை எடுக்கத் தொடங்கினார், அது மிகவும் திகிலூட்டாமல் இருந்திருந்தால், ஜாக் சிரித்திருப்பார். அதற்கு பதிலாக அவர் படகின் மேலோட்டத்தைப் பிடித்தார், தப்பிப்பதற்கான ஒரு வழிக்காக அவரது மூளைகளைத் துடைத்தார். அவர் பயந்துபோன மகிழ்ச்சியில் கூச்சலிட்டார், ஆனால் தண்ணீர் மிகவும் சத்தமாக இருந்தது, அவரால் தனது சொந்தக் குரலைக் கூட கேட்க முடியவில்லை. அவர் தோலில் நனைக்கப்பட்டு குளிர்ச்சியை உறைய வைத்தார், ஆனால் அவரது இதயத்தில் ஏதோ ஒன்று அவரை சூடாக வைத்திருந்தது.

அவர் இடது மற்றும் வலதுபுறம், மற்றும் குன்றின் மேல் பார்த்தார், அவர் இன்னும் கண்களை உணர்ந்தாலும், பார்வையாளர் வேறொரு இடத்தில் இருந்தார்.

படகு பக்கவாட்டில் சறுக்கியது. நிமிடங்கள் போல உணர்ந்த ஒரு நொடிக்கு, அது அதன் பக்கத்தில் சாய்ந்தது, மேலும் ஜாக் அவர்கள் அனைவரையும் பொங்கி எழும் நீரோட்டத்தில் கொட்டுவார் என்று எதிர்பார்த்தார். பெட்டிகளும் பைகளும் அவற்றைப் பின்தொடரும், தீய நீரோட்டம் அவற்றை ஆற்றங்கரையின் குறுக்கே இழுத்துச் செல்லும் வரை அவற்றை ஆழமாகத் தள்ளி, ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக மென்மையாக அணிந்திருந்த நீரில் மூழ்கிய பாறைகளுக்கு எதிராக அவற்றைக் கட்டுப்படுத்துகிறது. ஜாக் டில்லருடன் சண்டையிட்டபோது, ​​அவர்களை வேர்ல்பூலின் பிடியில் இருந்து விரட்ட முயன்றபோது, ​​அவர் மெரிட்டின் கண்களைப் பிடித்து, பெரிய மனிதர் தன்னிடம் ஏதேனும் ஜாக் இருப்பதை உணர்ந்தார் - அவர் அவர்களின் தலைவிதிக்கு ராஜினாமா செய்யப்பட்டார், ஆனால் அவர்கள் முயற்சித்ததில் மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.

பின்னர் யூகோன் பெல்லி தன்னை நீதியாக்கி, அதன் மூக்கை கீழ்நோக்கித் திருப்பி, வேர்ல்பூலில் இருந்து விலகி அதன் பயணத்தைத் தொடர்ந்தார். ஜாக் மகிழ்ச்சியுடன் கூச்சலிட்டார், இந்த நேரத்தில் அவர் தனது சொந்த குரலையும் அவரது தோழர்களின் குரல்களையும் கேட்டார்.

அவர்கள் இன்னும் தீயில் இருந்து வெளியேறவில்லை என்பதை அறிந்த அவர்கள் மீண்டும் தங்கள் நிலைகளை எடுத்தனர். ஜாக் தீர்ந்துவிட்டார், ஈரமாக சொட்டினார், குளிர்ச்சியை உறைந்தார். படகின் ஆற்றின் மையத்தை நோக்கியே வைத்திருப்பதில் அவர் மேற்கொண்ட முயற்சிகள் இல்லாதிருந்தால், அவரது உடைகள் அவரது உடலைச் சுற்றி உறைந்து கொண்டே இருக்கும், மேலும் அவர் உறைபனி அபாயத்தில் கூட இருக்கலாம். ஆனால் உறைபனியை விட, அவர் வேகவைத்தார். அவரது உடலில் இருந்து நீராவி எழுவதைப் பார்ப்பது ஒரு வித்தியாசமான பார்வை, ஆனால் அது அவருக்கு ஒரு சிலிர்ப்பையும் கொடுத்தது. இது கிட்டத்தட்ட வேறொரு உலகமாக இருந்தது.