சூஃபித்துவம் என்பது ஒரு ஆழமான அடையாளம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு வாழ்ந்த ஒரு வாழ்க்கை முறை. இந்த ஆழ்ந்த அடையாளம், ஏற்கனவே அறியப்பட்ட ஆளுமைக்கு அப்பாற்பட்டது, இருக்கும் அனைத்திற்கும் ஒத்துப்போகிறது. இந்த ஆழ்ந்த அடையாளம், அல்லது அத்தியாவசிய சுயமானது, விழிப்புணர்வு, செயல், படைப்பாற்றல் மற்றும் அன்பின் திறன்களைக் கொண்டுள்ளது, அவை மேலோட்டமான ஆளுமையின் திறன்களுக்கு அப்பாற்பட்டவை. இந்த திறன்கள் ஒரு பெரிய வாழ்க்கையைச் சேர்ந்தவை என்பதையும், அதிலிருந்து ஒருபோதும் தனித்தனியாக இருக்காமல், நம்முடைய தனித்துவமான வழியில் நாம் தனிப்பயனாக்குகிறோம் என்பதையும் புரிந்து கொள்ளலாம்.
ஒரு அனுபவம் மற்றும் வாழ்க்கை முறையை விட சூஃபித்துவம் ஒரு கோட்பாடு அல்லது நம்பிக்கை அமைப்பு குறைவாக உள்ளது. அறிவொளியின் ஒரு பாரம்பரியம், அத்தியாவசிய உண்மையை காலத்தின் மூலம் முன்னோக்கி கொண்டு செல்கிறது. இருப்பினும், பாரம்பரியம் ஒரு முக்கிய மற்றும் மாறும் அர்த்தத்தில் கருத்தரிக்கப்பட வேண்டும். அதன் வெளிப்பாடு கடந்த கால மத மற்றும் கலாச்சார வடிவங்களுடன் மட்டுப்படுத்தப்படக்கூடாது. சூஃபித்துவத்தின் உண்மைக்கு ஒவ்வொரு யுகத்திலும் சீர்திருத்தமும் புதிய வெளிப்பாடும் தேவை.
சீர்திருத்தம் என்பது ஒரு பிடிவாதமான பொருள்முதல்வாத சமுதாயத்திற்கு சூஃபிசம் தனது சவாலை சமரசம் செய்யும் என்று அர்த்தமல்ல. இது "உலகத்தன்மை" பற்றிய ஒரு விமர்சகராகவே இருக்கும் - இதன் மூலம் தெய்வீக யதார்த்தத்தை நாம் மறந்துவிடக் காரணமான அனைத்தையும் இது குறிக்கிறது. இது ஒரு மதச்சார்பற்ற, வணிக கலாச்சாரத்தின் தளம் இருந்து ஒரு வழியாக இருக்க வேண்டும். இருப்பினும், மிக முக்கியமாக, இது அர்த்தமுள்ள மற்றும் நல்வாழ்வுக்கான அழைப்பாகும்.
சூஃபித்துவம், நமக்குத் தெரிந்தபடி, இஸ்லாத்தின் கலாச்சார அணிக்குள்ளேயே வளர்ந்தது. இஸ்லாமிய வெளிப்பாடு அனைத்து வயதினரின் தீர்க்கதரிசிகளால் மனிதகுலத்திற்கு கொண்டு வரப்பட்ட அத்தியாவசிய செய்தியின் வெளிப்பாடாக தன்னை முன்வைத்தது. நம்முடைய சுயநல அகங்காரத்திலிருந்து நம்மை எழுப்பவும், நம்முடைய ஆன்மீகத் தன்மையை நினைவூட்டவும் வந்த 120,000 தீர்க்கதரிசிகள் அல்லது தூதர்களின் செல்லுபடியை குர்ஆன் அங்கீகரிக்கிறது. குர்ஆன் கடந்தகால வெளிப்பாடுகளின் செல்லுபடியை உறுதிப்படுத்தியது, அதே நேரத்தில் அசல் செய்தி பெரும்பாலும் காலப்போக்கில் சிதைந்துவிட்டது என்று வலியுறுத்துகிறது.
உலகளாவியத்திற்கான சூஃபித்துவத்தின் கூற்று, ஒரே கடவுள், எல்லா மக்களின் கடவுள் மற்றும் அனைத்து உண்மையான மதங்களும் மட்டுமே என்ற பரந்த அங்கீகாரத்தின் அடிப்படையில் நிறுவப்பட்டுள்ளது. இயேசு, மோசே, டேவிட், சாலமன், ஆபிரகாம் போன்றவர்களை வெளிப்படையாக உள்ளடக்கிய பெரிய தீர்க்கதரிசிகளால் உணரப்பட்ட ஞானமாக சூஃபிசம் தன்னைப் புரிந்துகொள்கிறது, மேலும் ஒவ்வொரு கலாச்சாரத்தின் பெயரிடப்படாத அறிவொளி பெற்ற மனிதர்களையும் மறைமுகமாக உள்ளடக்கியது.
மேற்கத்திய உலகில் இன்று சூஃபித்துவம் என்ற பெயரில் பல்வேறு குழுக்கள் உள்ளன. ஒருபுறம் இஸ்லாத்தின் கொள்கைகளைப் பாராட்டுவதும் நடைமுறைப்படுத்துவதும் இல்லாமல் உண்மையான சூஃபித்துவம் இருக்க முடியாது என்று கூறுபவர்களும் உள்ளனர். மறுபுறம், சில குழுக்கள் சூஃபித்துவத்தின் இஸ்லாமிய வேர்களை அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ புறக்கணித்து, தங்கள் போதனைகளை மேலும் கீழ்நோக்கி, “சூஃபிகளிடமிருந்து” எடுத்துக்கொள்கின்றன, அவர்கள் குறிப்பாக இஸ்லாமிய போதனைகளுடன் தொடர்பு வைத்திருக்கலாம் அல்லது இல்லாதிருக்கலாம்.
வடிவம் மற்றும் சாராம்சம் என சூஃபித்துவத்தை ஏற்றுக்கொள்பவர்களும் இருக்கிறார்கள், சூஃபி சாராம்சத்தில் இருக்கிறார்கள், ஆனால் வடிவத்தில் இல்லை. என் கருத்துப்படி, குர்ஆனைப் பற்றிய ஒரு பாராட்டு மற்றும் புரிதல், முஹம்மதுவின் சொற்கள் மற்றும் வரலாற்று சூஃபித்துவம் ஆகியவை சூஃபி பாதையில் வழிநடத்துபவருக்கு விலைமதிப்பற்றவை.
வரலாற்று ரீதியாக, சூஃபித்துவம் இஸ்லாத்தின் சாரத்திலிருந்து தனித்தனியாக கருதப்படவில்லை. அதன் ஆசிரியர்கள் அனைவரும் முஹம்மதுவுக்குச் செல்லும் ஒரு சங்கிலி மூலம் தங்கள் அறிவொளியைக் கண்டறிந்தனர். இஸ்லாத்தின் சில விளக்கங்களுடன் அவர்கள் உடன்படவில்லை என்றாலும், குர்ஆனிய வெளிப்பாட்டின் அத்தியாவசிய செல்லுபடியை அவர்கள் ஒருபோதும் கேள்வி எழுப்பவில்லை; அந்த வெளிப்பாட்டை கடுமையாக விளக்குவது அல்லது பிற நம்பிக்கைகளை இழிவுபடுத்துவது என்ற பொருளில் அவர்கள் அடிப்படைவாதிகள் அல்ல. பெரும்பாலும் அவர்கள் இஸ்லாமிய கலாச்சாரத்திற்குள் மிக உயர்ந்த சாதனைகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தினர் மற்றும் சகிப்புத்தன்மை மற்றும் மிதமான சக்தியாக இருந்தனர்.
பதினான்கு நூற்றாண்டுகளுக்கும் மேலாக பரந்த சூஃபி பாரம்பரியம் பூமியில் எவருக்கும் இல்லாத ஒரு இலக்கிய அமைப்பை வழங்கியுள்ளது. எப்படியாவது குர்ஆனின் வழிகாட்டும் கொள்கைகளும், முஹம்மது மற்றும் அவரது தோழர்களின் வீர நற்பண்புகளும் அன்பையும் நனவின் ஆன்மீகத்தையும் செழிக்க அனுமதிக்கும் ஒரு உத்வேகத்தை அளித்தன. இன்று சூஃபி வழியைப் பின்பற்றுபவர்கள் ஞான இலக்கியத்தின் மகத்தான புதையலின் வாரிசுகள்.
முஹம்மதுவின் காலத்தில் அதன் வேர்களிலிருந்து தொடங்கி, சூஃபித்துவம் பல கிளைகளைக் கொண்ட ஒரு மரத்தைப் போல இயல்பாக வளர்ந்துள்ளது. கிளைப்பதற்கான காரணம் பொதுவாக ஒரு அறிவார்ந்த ஆசிரியரின் தோற்றம்தான், அதன் வழிமுறைகளும் கற்பித்தலுக்கான பங்களிப்புகளும் ஒரு புதிய வளர்ச்சியைத் தொடங்க போதுமானதாக இருந்தன. இந்த கிளைகள் பொதுவாக ஒருவருக்கொருவர் போட்டியாளர்களாக பார்க்கவில்லை. ஒரு சூஃபி, சில சந்தர்ப்பங்களில், கருணை ( பராகா ) மற்றும் குறிப்பிட்ட ஒழுங்கின் அறிவைப் பெறுவதற்காக ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கிளைகளில் தொடங்கப்படலாம் .
சூஃபிக்களின் வேலையில் கொஞ்சம் கலாச்சாரம் இல்லை. ஒரு ஆர்டரின் சூஃபிகள், எடுத்துக்காட்டாக, மற்றொரு ஆர்டரின் கூட்டங்களுக்குச் செல்லலாம். ஒரு குறிப்பிட்ட ஆசிரியரின் கவர்ச்சி கூட இந்த பரிசு முற்றிலும் கடவுளுக்குக் கடமைப்பட்டிருக்கிறது என்ற கண்ணோட்டத்தில் எப்போதும் பார்க்கப்படுகிறது. கற்பித்தல் உண்மையாக இருக்கும் ஒரு மனிதனுடன் மாணவர்களின் இதயங்களை பிணைக்கக் கூடிய அளவிற்கு இந்த கவர்ச்சி மதிப்புமிக்கது, ஆனால் ஆளுமை வழிபாடு மற்றும் ஒருவரின் இணைப்பில் உள்ள பெருமை ஆகியவை விக்கிரகாராதனையின் வடிவங்கள், மிகப் பெரியவை என்பதை அனைவருக்கும் நினைவூட்டுவதற்கு பல பாதுகாப்புகள் உள்ளன. "பாவம்."
சூஃபித்துவம் ஒரு மைய உண்மையை அங்கீகரித்தால், அது தெய்வீகத்திலிருந்து நாம் பிரிக்கப்படுவதில்லை என்பதே ஒற்றுமை. இருப்பதன் ஒற்றுமை என்பது நம் வயது பாராட்ட ஒரு சிறந்த நிலையில் உள்ளது - உணர்ச்சி ரீதியாக, தகவல் தொடர்பு மற்றும் போக்குவரத்து மூலம் நம் உலகம் சுருங்கி வருவதாலும், அறிவுபூர்வமாக, நவீன இயற்பியலின் முன்னேற்றங்கள் காரணமாகவும். நாம் ஒன்று: ஒரு மக்கள், ஒரு சூழலியல், ஒரு பிரபஞ்சம், ஒருவர். பெயருக்கு தகுதியான ஒரு உண்மை இருந்தால், நாம் அனைவரும் சத்தியத்திற்கு ஒருங்கிணைந்தவர்கள், தனித்தனியாக இல்லை. இந்த உண்மையை உணர்ந்துகொள்வது, நாம் யார் என்ற நமது உணர்விலும், மற்றவர்களுடனான எங்கள் உறவுகளிலும், வாழ்க்கையின் அனைத்து அம்சங்களிலும் அதன் விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது. சூஃபித்துவம் என்பது மனித வாழ்க்கையில் ஓடும் அன்பின் மின்னோட்டத்தை, வடிவங்களுக்குப் பின்னால் உள்ள ஒற்றுமையை உணர்ந்து கொள்வதாகும்.
சூஃபித்துவத்திற்கு ஒரு மைய முறை இருந்தால், அது இருப்பு மற்றும் அன்பின் வளர்ச்சியாகும். உலகிற்கு அடிமைப்படுத்தப்படுவதிலிருந்தும், நம்முடைய சொந்த உளவியல் செயல்முறைகளிலிருந்தும் மட்டுமே இருப்பு நம்மை எழுப்ப முடியும். மேலும் அன்பு, அண்ட அன்பு மட்டுமே தெய்வீகத்தை புரிந்து கொள்ள முடியும். அன்பு என்பது உளவுத்துறையின் மிக உயர்ந்த செயல்பாடாகும், ஏனென்றால் ஆன்மீக ரீதியாகவோ, கலை ரீதியாகவோ, சமூக ரீதியாகவோ அல்லது விஞ்ஞான ரீதியாகவோ அன்பு இல்லாமல் எதுவும் செய்ய முடியாது.
சூஃபிசம் என்பது நேசிப்பவர்களின் பண்பு. காதலன் என்பது அன்பினால் சுத்திகரிக்கப்பட்டு, தன்னிடமிருந்தும், அவனது சொந்த குணங்களிலிருந்தும் விடுபட்டு, காதலியை முழுமையாகக் கவனிக்கும் ஒருவன். இது சூஃபி தனது சொந்த எந்தவொரு தரத்தினாலும் அடிமைத்தனத்தில் வைக்கப்படுவதில்லை, ஏனென்றால் அவர் எல்லாவற்றையும் பார்க்கிறார், மேலும் ஆதாரத்திற்கு சொந்தமானவர். ஷெப்லி கூறினார்: "சூஃபி இரு உலகங்களிலும் கடவுளைத் தவிர வேறு எதையும் பார்க்கவில்லை."
இந்த புத்தகம் சூஃபித்துவத்தின் ஒரு அம்சத்தைப் பற்றியது - இருப்பு - அதை எவ்வாறு உருவாக்க முடியும் மற்றும் நமது அத்தியாவசிய மனித குணங்களை செயல்படுத்த எவ்வாறு பயன்படுத்தலாம். அபு முஹம்மது முட்டாய்ஷ் கூறுகிறார்: “சூஃபி தான் சிந்தனையை தனது காலால் வேகத்தில் வைத்திருக்கிறார் - அதாவது, அவர் முற்றிலும் இருக்கிறார்: அவருடைய ஆத்மா அவரது உடல் இருக்கும் இடத்திலும், அவரது உடல் அவரது ஆத்மா இருக்கும் இடத்திலும், அவரது ஆன்மா அவரது கால் எங்கே மற்றும் அவரது ஆன்மா இருக்கும் அவரது கால். இது இல்லாமல் இருப்பதற்கான அறிகுறியாகும். மற்றவர்கள் மாறாக கூறுகிறார்கள்: 'அவர் தன்னிடமிருந்து விலகி இருக்கிறார், ஆனால் கடவுளிடம் இருக்கிறார்.' அது அப்படியல்ல: அவர் தன்னுடன் இருக்கிறார், கடவுளோடு இருக்கிறார். ”
பொருள்முதல்வாதம், அந்நியப்படுதல், நரம்பியல் ரீதியாக தனித்துவமான, நாசீசிஸ்டிக், மற்றும் கவலை, அவமானம் மற்றும் குற்ற உணர்ச்சியுடன் சவாரி செய்யப்படும் ஒரு கலாச்சாரத்தில் நாம் வாழ்கிறோம். சூஃபி பார்வையில் மனிதகுலம் இன்று மிகப் பெரிய கொடுங்கோன்மைக்கு உட்பட்டது, ஈகோவின் கொடுங்கோன்மை. எண்ணற்ற பொய்யான சிலைகளை நாம் "வணங்குகிறோம்", ஆனால் அவை அனைத்தும் ஈகோவின் வடிவங்கள்.
தூய்மையான ஆன்மீக விழுமியங்களைக் கூட கைப்பற்ற மனித ஈகோவுக்கு பல வழிகள் உள்ளன. உண்மையான சூஃபி என்பது நல்லொழுக்கத்திற்கோ அல்லது சத்தியத்துக்கோ எந்தவிதமான கூற்றுக்களும் செய்யாதவர், ஆனால் இருப்பு மற்றும் தன்னலமற்ற அன்பின் வாழ்க்கையை வாழ்பவர். நாம் நம்புவதை விட முக்கியமானது நாம் எப்படி வாழ்கிறோம் என்பதுதான். சில நம்பிக்கைகள் தனித்தன்மை, சுயநீதி, வெறித்தனத்திற்கு இட்டுச் சென்றால், அதுதான் “விசுவாசியின்” வீண். தீர்வு நோயை அதிகரித்தால், இன்னும் அடிப்படை தீர்வுக்கு அழைக்கப்படுகிறது.
"அன்போடு இருத்தல்" என்ற யோசனை நம் வயதில் நிலவும் பொருள்முதல்வாதம், சுயநலம் மற்றும் மயக்கத்திற்கு மிக அடிப்படையான தீர்வாக இருக்கலாம். நம்முடைய பொய்யான ஆவேசத்தில், கடவுளைத் திருப்புவதில், நம்முடைய அத்தியாவசியமான சுயத்தையும் இழந்துவிட்டோம், நம்முடைய தெய்வீக தீப்பொறி. கடவுளை மறப்பதில், நம்மை நாமே மறந்துவிட்டோம். கடவுளை நினைவில் கொள்வது நம்மை நினைவில் கொள்வதற்கான ஆரம்பம் ஆகும் .
No comments:
Post a Comment