முதலாளித்துவம் எப்போதும் இனவாதத்தை உருவாக்குகிறது

போலிஸ் வன்முறையை எதிர்த்து நிற்கவும், நிற்கவும் இனவெறி எதிர்ப்பு ஆர்வலர்களின் புதிய அலை வீதிகளில் இறங்குகிறது. இனவெறியை முதலாளித்துவத்திற்கு ஒருங்கிணைந்ததாக புரிந்து கொள்ளும் தத்துவார்த்த முன்னோக்குகளின் முக்கியத்துவத்தை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது. இந்த முன்னோக்குகள் ஒரு அடையாள அரசியலுக்கு அப்பால் செல்ல வேண்டும், அது இனவெறியை நிலைநிறுத்துவதில் வர்க்க வேறுபாடுகளின் பங்கை ஒப்புக் கொள்ளத் தவறிவிடுகிறது. 

இப்போது முன்னாள் அதிகாரி டெரெக் சவுவின் ஜார்ஜ் ஃபிலாய்டின் அப்பட்டமான, இனவெறி கொலைக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்க உலகம் முழுவதும் மக்கள் எழுந்து வருகின்றனர். மினியாபோலிஸ் முதல் நியூசிலாந்து வரை, ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் ஆயிரக்கணக்கானோர் ஒன்றிணைந்து தனிமைப்படுத்தலை மீறி மாற்றத்தைக் கோருகின்றனர். "அமைப்பு மாற வேண்டும்!" என்று எழுதப்பட்ட அறிகுறிகளுடன் பலவற்றை தெருக்களில் காணலாம். அல்லது “முழு அமைப்பும் இனவெறி!” "அமைப்பில்" பலர் சீற்றத்தை வெளிப்படுத்துவதால், இந்த அமைப்பு என்ன என்பதையும், கருப்பு மற்றும் பிரவுன் மக்களுக்கு எதிரான இனவெறி மற்றும் பொலிஸ் வன்முறைகளை உருவாக்குவதற்கும், நிலைநிறுத்துவதற்கும், நிலைநிறுத்துவதற்கும் அது வகிக்கும் பங்கை அங்கீகரிப்பது முக்கியம். இந்த அமைப்பு முதலாளித்துவம்.

வர்க்க சமுதாயத்தில் இனவாதம் எப்போதும் இருந்து வருகிறது, ஆனால் எப்போதும் ஒரே வடிவத்தில் இல்லை. இது முதலாளித்துவ வரலாற்றில் ஒருங்கிணைந்ததோடு அதன் வளர்ச்சியிலிருந்து பிரிக்க முடியாது. இனவெறி என்பது காலனித்துவ யுத்தத்திற்கும் வெற்றிக்கும் ஒரு கருத்தியல் நியாயப்படுத்தலாகும். உண்மையில், அடிமைத்தனத்தின் நிறுவனம் நவீன தொழில்துறையின் வளர்ச்சிக்கு தேவையான நிபந்தனையாக இருந்தது. தத்துவத்தின் வறுமை: மார்க்ஸ் சுட்டிக்காட்டியபடி : 

அடிமைத்தனம் என்பது வேறு எந்தவொரு பொருளாதார வகையாகும்… நாங்கள் நேரடி அடிமைத்தனத்தை மட்டுமே கையாள்கிறோம் என்று சொல்ல தேவையில்லை, நீக்ரோ அடிமைத்தனத்துடன் சுரினாமில், பிரேசிலில், வட அமெரிக்காவின் தென் மாநிலங்களில். நேரடி அடிமைத்தனம் என்பது இயந்திரங்கள், வரவுகள் போன்ற முதலாளித்துவ தொழில்துறையின் மையமாகும். அடிமைத்தனம் இல்லாமல் உங்களிடம் பருத்தி இல்லை; பருத்தி இல்லாமல் உங்களுக்கு நவீன தொழில் இல்லை. அடிமைத்தனமே காலனிகளுக்கு அவற்றின் மதிப்பைக் கொடுத்தது; இது உலக வர்த்தகத்தை உருவாக்கிய காலனிகளாகும், இது உலக வர்த்தகமாகும், இது பெரிய அளவிலான தொழில்துறையின் முன் நிபந்தனையாகும். இவ்வாறு அடிமைத்தனம் என்பது மிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பொருளாதார வகையாகும்.

மார்க்சின் பார்வையில், அடிமை வர்த்தகம் இல்லாமல் முதலாளித்துவ வளர்ச்சியின் முன் நிலைமைகள் புரியாது; எனவே, முதலாளித்துவத்தின் வளர்ச்சியை அடிமைத்தனம் மற்றும் இனவாதத்திலிருந்து பிரிப்பது வரலாற்றுக்கு எதிரானது. ஆனால் இனவாதம் என்பது முதலாளித்துவத்தின் முந்தைய வரலாற்றின் அல்லது கடந்த காலத்தின் ஒரு பகுதி மட்டுமல்ல, அதன் தற்போதைய யதார்த்தத்தின் ஒரு பகுதியாகும். ஆளும் வர்க்கம் அதன் ஆதிக்கத்தையும் அதிகாரத்தையும் உறுதிப்படுத்த இனவாதத்தை சார்ந்துள்ளது.

முதலாளித்துவம் செயல்பட வேண்டுமென்றால், ஒரு ஆளும் வர்க்கமும் ஒரு தொழிலாள வர்க்கமும் இருக்க வேண்டும் - முதலாளித்துவம் மற்றும் பாட்டாளி வர்க்கம். முதலாளித்துவம் என்பது உற்பத்தி வழிமுறைகளை வைத்திருப்பவர்கள், அவர்கள் அனைவரையும் பாதிக்கும் முடிவுகளை எடுக்கிறார்கள். தொழிலாள வர்க்கம் சமுதாயத்தில் செல்வத்தை உருவாக்குகிறது, ஆனால் முதலாளித்துவம் அவர்களை அதிலிருந்து பிரிக்கிறது. இதைத்தான் மார்க்ஸ் அந்நியப்படுதல் என்று அழைக்கிறார், இது தொழிலாளியை அவர்களின் உழைப்பின் தயாரிப்புகளிலிருந்து பிரித்து உற்பத்தி செய்யும் செயலில் அவர்களை ஒடுக்குகிறது. தொழிலாளர்கள் உருவாக்கும் மதிப்பு மனித தேவைக்காக அல்ல, லாபத்திற்காக உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது.

முதலாளித்துவம் தொழிலாள வர்க்கத்திற்குள் பிளவுகளை உருவாக்குகிறது - ஆளும் வர்க்க அதிகாரத்திற்கு மிகப்பெரிய அச்சுறுத்தல் என்பது பல்லின பாட்டாளி வர்க்கத்தின் உலகளாவிய ஒற்றுமையாகும். கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கையில் மார்க்ஸ் மற்றும் ஏங்கல்ஸ்தொழிலாளர்கள் தங்கள் சங்கிலிகளைத் தவிர வேறு எதுவும் இழக்கவில்லை என்றும், உலகத் தொழிலாளர்கள் ஒன்றுபட வேண்டும் என்றும் அறிவித்தார். இருப்பினும், செயற்கைப் பிரிவை உருவாக்குவதற்காக, ஆளும் வர்க்கம் வெள்ளை தொழிலாளர்களை கருப்பு மற்றும் பிரவுன் தொழிலாளர்களுக்கு எதிராகத் தூண்ட முயற்சிக்கிறது. குறைந்த ஊதிய ஆசிய தொழிலாளர்களுக்கு எதிராக (அதாவது உற்பத்திக்கான அவுட்சோர்சிங்கில்) முதலாளித்துவம் வெள்ளைத் தொழிலாளர்களைத் தூண்டுகிறது. சிறுபான்மையினரை அஞ்சுவதும் வெறுப்பதும் மற்றும் அவர்களின் நலன்களை முதலாளிகளுடன் இணைப்பதும் தங்களின் சிறந்த அக்கறை என்று ஆளும் வர்க்கம் வெள்ளை தொழிலாளர்களை நம்ப வைக்க முயற்சிக்கிறது. முதலாளித்துவத்துடன் அடையாளம் காண்பதில், வெள்ளைத் தொழிலாளி அவர்களின் நிலையிலிருந்து தப்பித்து, பேசுவதற்கு “கார்ப்பரேட் ஏணியை மேலே நகர்த்துவார்” என்று நம்பலாம். நிச்சயமாக, ஒட்டுமொத்த வெள்ளைத் தொழிலாள வர்க்கம் முதலாளித்துவத்தின் அணிகளில் சேர முடியாது. ஆனால் இன சலுகை சிலரை - பொதுவாக உயரடுக்கு நலன்களுக்கு மிகவும் விசுவாசமாக - பிளாக் மற்றும் பிரவுன் தொழிலாளர்களை விட எளிதாக ஏற அனுமதிக்கிறது. 

கூட அல்லாத நிர்வாகப் பதவிகளுக்கான, Keeanga-Yamahtta டெய்லர் விளக்குகிறது என்று

கிரிமினல் பதிவுகளைக் கொண்ட வெள்ளை ஆண்கள் எந்தவொரு கிரிமினல் பதிவுகளும் இல்லாத கறுப்பின ஆண்களைப் போலவே பணியமர்த்தப்படுவார்கள் ... சிறை மற்றும் சிறையிலிருந்து திரும்பும் கறுப்பின ஆண்களுக்கு முறையான வேலைக்கான மெலிதான வாய்ப்புகளை ஒருவர் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியும். ஒட்டுமொத்த குற்றவியல் நீதி முறையும் ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க சமூகங்கள் மற்றும் ஒட்டுமொத்த சமூகத்தின் இழப்பில் இயங்குகிறது.

வெள்ளைத் தொழிலாளர்கள் தங்களை இனவெறியர்களாக இருக்க முடியாது, அல்லது இனவெறியிலிருந்து பொருள் ரீதியாக பயனடைய மாட்டார்கள் என்று நினைப்பது தரமான இலட்சியவாதமாக இருக்கும். இனவெறி என்பது மோசமான கருத்துக்களின் தொகுப்பு மட்டுமல்ல, சுருக்கமாக கற்பிக்கப்பட்டு தொடர்பு கொள்ளப்படுகிறது, ஆனால் வெள்ளை தொழிலாளர்கள் அதை ஏற்றுக்கொள்ளும்படி நிபந்தனை செய்யும் ஒரு பொருள் யதார்த்தத்தைக் கொண்டுள்ளது. எனவே, பிளாக் மற்றும் பிரவுன் தொழிலாளர்களுடன் ஒப்பிடும்போது, ​​பல வெள்ளைத் தொழிலாளர்கள் சிறந்த வேலைகள், சிறந்த வீடுகள், தங்கள் குழந்தைகளுக்கு சிறந்த பள்ளிகள் மற்றும் குறைந்த மாசுபட்ட பகுதிகளில் வாழ்கின்றனர். சுற்றுச்சூழல் நச்சுப் பகுதிகளுக்கு அருகில் வசிக்கும் போது , யார் பாதிக்கப்படுவார்கள் என்பதற்கான மிகப்பெரிய குறிகாட்டியாக இனம் உள்ளது . 

சலுகையின் இந்த உறுதியான எடுத்துக்காட்டுகளில், கறுப்பின மக்கள் தங்கள் உயிருக்கு பயப்படுவதால் வெள்ளை மக்கள் அனுபவிக்கும் தினசரி உளவியல் மற்றும் உணர்ச்சி ஆறுதலும் அடங்கும். வெள்ளை தொழிலாளர்கள் பொலிஸ் அல்லது அடக்குமுறை பாதுகாப்புப் படையினரால் பெரிதும் குறிவைக்கப்படுவதில்லை, இருப்பினும் ஏழை வெள்ளையர்கள் வெள்ளை நடுத்தர வர்க்கத்தை விட அதிக விகிதத்தில் காவல்துறையினரால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். இத்தகைய பொருள் மற்றும் இன ஏற்றத்தாழ்வுகள் தொழிலாளர்களை ஒருவருக்கொருவர் அந்நியப்படுத்தி, முதலாளித்துவத்தை அகற்றுவதற்கான ஒரு பன்முகப் போராட்டத்தில் ஒன்றுபடுவதைத் தடுக்கின்றன. 

தொழிலாள வர்க்கம் ஒரே மாதிரியான நிறுவனம் அல்ல. இது இன மற்றும் இன அடையாளங்களின் பன்முகத்தன்மையையும், அத்துடன் பல்வேறு நிலை வேலை பாதுகாப்பு மற்றும் வருமானத்தையும் கொண்டுள்ளது. ஒற்றுமையை அடைவதற்கு முன்னர் அந்த வேறுபாடுகளை ஒப்புக் கொண்டு செயல்பட வேண்டும். இருப்பினும், அவர்களின் இனம், பாலினம் அல்லது பாலியல் நோக்குநிலை எதுவாக இருந்தாலும், தொழிலாளர்கள் ஒருபோதும் அவர்களை சுரண்டுவதைப் போன்ற அதே பொருள் நலன்களைக் கொண்டிருக்க மாட்டார்கள், அதாவது முதலாளித்துவம். 

ஒட்டுமொத்தமாக, வெள்ளைத் தொழிலாளர்கள் தங்கள் கருப்பு மற்றும் பிரவுன் சகாக்களை விட சிறந்த வாழ்க்கைத் தரத்தை அனுபவிக்கிறார்கள், ஆனால் பொருளாதார ரீதியாக, அவர்கள் ஜெஃப் பெசோஸ், பில் கேட்ஸ் மற்றும் மார்க் ஜுக்கர்பெர்க் ஆகியோரை விட அவர்களுடன் பொதுவானவர்கள். இதேபோல், வர்க்க மட்டத்தில், பிளாக் மற்றும் பிரவுன் தொழிலாளர்கள் கறுப்பின உயரடுக்கினருடன் ஒப்பிடுவதை விட வெள்ளை தொழிலாளர்களுடன் பொதுவானவர்கள். டெய்லர் சுட்டிக் காட்டுவது போல்: “உண்மையில், பணக்காரர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையிலான இடைவெளி வெள்ளையர்களிடையே இருப்பதை விட கறுப்பினத்தவர்களிடையே அதிகம் காணப்படுகிறது. பணக்கார வெள்ளையர்களுக்கு சராசரி வெள்ளை குடும்பத்தை விட எழுபத்து நான்கு மடங்கு அதிக செல்வம் உள்ளது. ஆனால் ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கர்களிடையே, பணக்கார குடும்பங்கள் சராசரி கறுப்பின குடும்பத்தை விட இருநூறு மடங்கு அதிகமான செல்வத்தைக் கொண்டுள்ளன. ” வர்க்கத்தைப் பொறுத்தவரையில் இந்த பொதுவான தன்மை அனைத்து இனத்தொழிலாளர்களுக்கும் இடையிலான ஒடுக்குமுறை சக்தியாக இருக்க வேண்டும்.

தொழிலாள வர்க்க ஒற்றுமை என்பது புதிய தாராளவாத அடையாள அரசியலின் செய்தி அல்ல. வர்க்கத்தின் பரிமாணம் இல்லாமல் சமூகப் பிரச்சினைகளை இனம் அல்லது பாலினமாகக் குறைக்க முடியும் என்று இந்த அரசியல் வாதிடுகிறது. அதற்கு பதிலாக, தாராளமயத்தின் இந்த இனம் முதலாளித்துவம் ஒரு நிரந்தர யதார்த்தம் என்றும், இனவெறியைத் தணிப்பதற்கான சிறந்த அணுகுமுறை வெள்ளை மக்கள் “தங்கள் சலுகையை சரிபார்க்க” வேண்டும் என்றும் கருதுகிறது. ஆனால் வெறுமனே சலுகையை விமர்சிப்பது அல்லது சரிபார்ப்பது இன வேறுபாடுகளை உருவாக்கும் உண்மையான நிலைமைகளை அகற்ற எதுவும் செய்யாது. டொனால்ட் ட்ரம்ப் தான் ஒடுக்குபவர்களை அவர் எவ்வாறு நடத்துகிறார் என்பதைப் பற்றி அதிக பிரதிபலிப்பு அல்லது நல்லவராக இருக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் விரும்புவதை விட, சலுகையை "சரிபார்க்க" நாங்கள் விரும்பவில்லை. அது முதலாளித்துவத்தின் அல்லது இனவாதத்தின் சமூக யதார்த்தத்தை மாற்ற எதுவும் செய்யாது.

வெள்ளைத் தொழிலாளர்கள் இனவெறியிலிருந்து பயனடையலாம் மற்றும் செய்ய முடியும். ஆயினும்கூட, ஆளும் வர்க்கத்தின் அட்டவணையில் இருந்து அவர்கள் மீது வீசப்படும் ஸ்கிராப்புகளுக்கு தீர்வு காண்பதற்கு மாறாக, முதலாளித்துவ அமைப்பைத் தூக்கியெறிவது அவர்களின் தெளிவான ஆர்வத்தில் உள்ளது. இந்த ஸ்கிராப்புகள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் சிறியதாகின்றன. சிக்கன நடவடிக்கை, வேலையின்மை மற்றும் சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடி ஆகியவற்றின் ஒன்றோடொன்று அச்சுறுத்தல்கள் ஆளும் வர்க்கம் வெள்ளை தொழிலாளர்களுக்கு வழங்கக்கூடிய லஞ்சங்களுக்கு கடுமையான வரம்புகளை ஏற்படுத்துகின்றன. 

பல தாராளவாதிகள் சொல்வதற்கு மாறாக, இனவெறி என்பது பிறப்பிலேயே ஒதுக்கப்பட்ட ஒரு நிலை அல்ல. இது அசல் பாவம் அல்ல. மாறாக, இனவெறியைப் பற்றிய ஒரு வரலாற்று பொருள்முதல்வாத புரிதல் நமக்குத் தேவை. நாம் வாழும் உற்பத்தி முறை முதலாளித்துவம்: வாழ்க்கையின் அனைத்து அம்சங்களும் அதன் தர்க்கத்தில் குளிக்கப்படுகின்றன. இதைத்தான் மார்க்ஸ் "சமூக இருப்பது" கண்டிஷனிங் "சமூக உணர்வு" என்பதன் பொருள். இனவெறி என்பது வர்க்க சமுதாயத்தின் அவசியமான தயாரிப்பு என்பதால், அது வீடு முதல் பள்ளி வரை வேலை செய்யும் எல்லா இடங்களிலும் தன்னைத்தானே இனப்பெருக்கம் செய்யும் ஒன்று. தொழிலாளர்கள் நிலைக்கு சவால் விடுவதைத் தடுக்க இது பயன்படுத்தப்படுகிறது. தாராளமயம், வர்க்க சமுதாயத்தின் யதார்த்தங்களை மறுப்பதால், (உற்பத்தியின்) புள்ளியை இழக்கிறது; தாராளவாதிகள் இனவெறியை உருவாக்கும் வர்க்க யதார்த்தத்தை, தற்செயலாக அல்லது முதலாளித்துவத்தின் விருப்பமான கூட்டாளிகளாக வலுப்படுத்துகிறார்கள். இனவெறி பற்றி குரல் கொடுப்பவர்கள் முதலாளித்துவத்தைப் பற்றி ம silent னமாக இருக்க முடியாது. மால்கம் எக்ஸ் கடுமையாக கூறியது போல், "முதலாளித்துவம் இல்லாமல் நீங்கள் இனவாதத்தை கொண்டிருக்க முடியாது."

மார்க்சிஸ்டுகள் என்ற வகையில், வரலாற்றில் எந்த ஆளும் வர்க்கமும் தன்னுடைய அதிகாரத்தை விருப்பத்துடன் கைவிடவில்லை என்பதை நாங்கள் புரிந்துகொள்கிறோம். " எந்த பிசாசும் இதுவரை தானாக முன்வந்து தனது நகங்களை துண்டிக்கவில்லை. காவல்துறையினரின் கைகளில் பிளாக் மற்றும் பிரவுன் உயிர்களை முழுமையாகவும் முழுமையாகவும் புறக்கணிப்பது உட்பட, தங்கள் சக்தியைப் பாதுகாக்க மேலே உள்ளவர்கள் எதையும் செய்வார்கள் என்பதை நாங்கள் அங்கீகரிக்க வேண்டும். 

அனைத்து போலீஸ்காரர்களும் முதலாளித்துவவாதிகள்

ஆளும் வர்க்கத்தின் முகவர்கள் தனியார் சொத்துக்களைப் பாதுகாப்பதும் முதலாளித்துவத்தைப் பாதுகாப்பதும், இதனால் பொலிஸ் உட்பட இனவெறியும் உள்ளனர். நிலைமையைப் பாதுகாப்பதில், காவல்துறையினர் இன வேறுபாடுகளைப் பாதுகாக்க வேண்டும். ஆகவே, அமெரிக்காவில் கறுப்பின சமூகத்திற்கு எதிரான பொலிஸ் மிருகத்தனத்தின் நீண்ட வரலாறு இருப்பதில் ஆச்சரியமில்லை. 

பொலிஸ் வன்முறை புதியதல்ல, அதன் தாக்கத்தை புரிந்து கொள்ள ஒருவர் கடந்த காலத்தை கவனிக்க வேண்டும். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில், பொலிஸ் மிருகத்தனம் வியத்தகு அளவில் அதிகரித்தது. இது தீவிர குடியரசுக் கட்சியினர் மற்றும் கறுப்பின விடுதலையாளர்களின் முயற்சிகளுக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக இருந்தது. அமெரிக்க வரலாற்றில் இந்த நேரத்தில், தீவிர குடியரசுக் கட்சி நிச்சயமாக டொனால்ட் டிரம்ப் மற்றும் ஸ்டீவ் பானன் ஆகியோரை விட மிகவும் வித்தியாசமானது. அடிமைத்தனத்தின் முடிவுக்காக போராடுவதற்கும், விடுவிக்கப்பட்ட கறுப்பர்களின் சிவில் உரிமைகளை அதிகரிப்பதற்கும் அமெரிக்க உள்நாட்டுப் போருக்கு முன்னர் ஒன்றிணைந்த அரசியல்வாதிகளின் ஒரு குழுதான் தாடீயஸ் ஸ்டீவன்ஸ் தலைமையிலான தீவிர குடியரசுக் கட்சியினர். உள்நாட்டுப் போருக்குப் பிறகு, தீவிர குடியரசுக் கட்சியினர் காங்கிரசில் பெரும்பான்மையைக் கொண்டிருந்தனர், மேலும் இன சமத்துவத்திற்காக கடுமையாக வாதிட்டனர். ஜனாதிபதி ஆண்ட்ரூ ஜான்சனை குற்றஞ்சாட்ட அவர்கள் போராடினார்கள், ஆனால் அடுத்தடுத்த விசாரணையில் அவரை குற்றவாளி என்று தீர்ப்பளிக்க செனட் வாக்கெடுப்பில் குறைந்துவிட்டனர்.

1865 ஆம் ஆண்டில், ஜனாதிபதி ஜான்சன் புதிதாக இயற்றப்பட்ட கருப்பு குறியீடுகளை ஆதரித்தார். இந்த சட்டங்கள் கறுப்பின மக்களின் நடத்தை பெரிதும் நிர்வகிக்கப்பட்டன, அவர்களின் சுதந்திரங்களை கட்டுப்படுத்துகின்றன, குறைந்த ஊதியத்தில் வேலை செய்யும்படி கட்டாயப்படுத்தின. இந்த குறியீடுகளின் கீழ், கறுப்பினத் தொழிலாளர்களை உடல் ரீதியாக அடித்து தண்டிக்கும் உரிமை வெள்ளை முதலாளிகளுக்கு இருந்தது, அதே நேரத்தில் கறுப்பின மக்கள் ஆயுதங்களைத் தாங்குவது சட்டவிரோதமானது. 1872 ஆம் ஆண்டில், ஜனாதிபதி ஜான்சன் இனவெறி வெள்ளைக்காரர்களுடன் தன்னை இணைத்துக் கொண்டு, ஃப்ரீட்மென்ஸ் பீரோவை முடித்தார், இது கறுப்பின மக்களுக்கு பொருளாதார வளங்கள், கல்வி மற்றும் அரசியல் சுதந்திரம் ஆகியவற்றைப் பெற உதவியது. இந்த நடவடிக்கைகளின் மூலம், விடுவிக்கப்பட்ட ஆண் அடிமைகளுக்கு வாக்களிக்கும் உரிமை வழங்கப்படுவதை ஜான்சன் உறுதி செய்தார். தெற்கு காவல்துறையினர், கு க்ளக்ஸ் கிளனுடன் சேர்ந்து, முன்னாள் அடிமைகள் தங்கள் உரிமைகளைப் பயன்படுத்துவதைத் தடுக்க சக்தியைப் பயன்படுத்தினர். உருவாக்க உண்மை, ஜனாதிபதி ஜான்சன் காலடி எடுத்து வைக்க மறுத்துவிட்டார் கறுப்பர்களைப் பாதுகாப்பதற்கும் சட்டத்தை அமல்படுத்துவதற்கும்.

1870 களில், ஜனநாயகக் கட்சி, வலதுசாரி குடியரசுக் கட்சியினர், இனவெறி பொலிஸ் படைகள் மற்றும் க்ளூ க்ளக்ஸ் கிளான் ஆகியோருடன் ஜிம் காக சட்டங்களுக்கு அடித்தளம் அமைத்தனர். இந்த சட்டங்கள் பிரிவினை நிறுவனமயமாக்கப்பட்டன, கறுப்பின மக்களை அதிகப்படியான வன்முறை மற்றும் மிருகத்தனத்திற்கு உட்படுத்தின. இது கறுப்பின மக்களை அவர்களின் மிக அடிப்படையான மனித உரிமைகளை பறித்தது. பொலிஸ் மிருகத்தனம் இன்று நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகளாக இருந்த இனவெறி, வன்முறைக் கொள்கைகளின் விரிவாக்கம் மட்டுமே.

இன்றுவரை, ஆளும் வர்க்கம் வர்க்க சமுதாயத்தின் நிலையை நிலைநிறுத்துவதற்கும், கருப்பு மற்றும் பிரவுன் மக்களை மேலும் மனிதநேயமற்றதாக்குவதற்கும் காவல்துறையை நம்பியுள்ளது. தத்துவஞானி ஜீன்-பால் சார்ட்ரே காவல்துறையின் சாரத்தை பின்வருமாறு சுருக்கமாகக் கூறினார்: “உயிரைப் பாதுகாக்க போலீசார் ஒருபோதும் அனுப்பப்படுவதில்லை. அவர்களின் வேலை சொத்துக்களைப் பாதுகாப்பதும், அந்தஸ்தைப் பாதுகாப்பதும் ஆகும், எனவே அவற்றின் இயல்பிலேயே வன்முறையானது. ” 

இந்த மதிப்பீட்டிற்கு குறிப்பிட்ட பொலிஸ் அதிகாரிகளின் அணுகுமுறைகளுடனோ அல்லது நோக்கங்களுடனோ அல்லது சில பொலிஸ் அதிகாரிகள் இன சிறுபான்மையினராக இருப்பதற்கோ எந்த தொடர்பும் இல்லை. 1930 களின் முற்பகுதியில், ஜேர்மன் சமூக ஜனநாயகவாதிகள் தொழிலாளர்கள் காவல்துறையில் சேர்ந்ததால், காவல்துறை தொழிலாள வர்க்கத்தின் ஒரு பகுதியாகும் என்று வாதிட்டனர். ட்ரொட்ஸ்கி இதற்கு மாறாக விரைவாக சுட்டிக்காட்டினார்:

சமூக ஜனநாயக தொழிலாளர்களிடமிருந்து காவல்துறையினர் முதலில் அதிக எண்ணிக்கையில் ஆட்சேர்ப்பு செய்யப்பட்டனர் என்பது முற்றிலும் அர்த்தமற்றது. இந்த நிகழ்வில் கூட சூழல் மூலம் நனவு தீர்மானிக்கப்படுகிறது. முதலாளித்துவ அரசின் சேவையில் காவலராக மாறும் தொழிலாளி, ஒரு முதலாளித்துவ காவல்துறை, ஒரு தொழிலாளி அல்ல.

கலப்பின வர்க்க ஒற்றுமையை நோக்கி

சோசலிசத்தின் கீழ் மட்டுமே கருப்பு மற்றும் பிரவுன் மக்கள் - மற்றும் அனைத்து சிறுபான்மையினரும் - முழு விடுதலையை அடைவார்கள். ஒரு சோசலிச சமூகம் ஜனநாயக ரீதியாக பெரும்பான்மையான மக்களால் நடத்தப்படும், ஆனால் ஒரு சிலரின் லாபத்திற்கும் அதிகாரத்திற்கும் அல்ல. முதலாளித்துவத்தின் இருப்பு இல்லாமல், அனைத்து இனங்களின் தொழிலாளர்களும் கூட்டாக தொழில்கள், பண்ணைகள் மற்றும் அலுவலகங்களை இயக்குவார்கள். இலாபத்தை அதிகரிப்பதை நோக்கி உழைப்பை செலுத்துவதற்கு பதிலாக, உழைப்பு என்பது அனைவரின் செழிப்பு மற்றும் நல்வாழ்வை நோக்கி செலுத்தப்படும்.

ஒரு சோசலிச புரட்சிக்குப் பிறகும் நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகால இனவெறி உடனடியாக ஒரே இரவில் மறைந்துவிடாது. புதிய சமுதாயத்தின் முதல் கட்டத்தில் தொழிலாளர்கள் பழையவரின் பிறப்பு அடையாளங்களை இன்னும் தாங்குவார்கள் என்று மார்க்ஸ் கூறினார். இந்த பிறப்பு அடையாளங்கள் முதலாளித்துவத்திலிருந்து பெறப்பட்ட உள்மயமான தப்பெண்ணங்களைக் குறிக்கின்றன. இருப்பினும், இனவெறிக்கான பொருள் நிலைமைகள் அகற்றப்படும். பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வு, கல்வியில் ஏற்றத்தாழ்வுகள், வேலை வாய்ப்புகள் இல்லாமை, போதுமான மருத்துவ வசதி இல்லாதது மற்றும் மோசமான வாழ்க்கை நிலைமைகள் குறைக்கப்பட்டு இறுதியில் அகற்றப்படும், இதனால் இனவெறிக்கான அடித்தளங்களை நீக்குகிறது. 

ஒரு தொற்றுநோய்களின் போது மளிகை பொருட்களை வாங்குவதற்காக கள்ள $ 20 மசோதாவைப் பயன்படுத்தியதாக ஜார்ஜ் ஃபிலாய்ட் முதலில் கைது செய்யப்பட்டார்   - பின்னர் அதற்காக கொடூரமாக தூக்கிலிடப்பட்டார் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது . இனவெறியைத் தூண்டும் பொருள் நிலைமைகள் இல்லாமல், அத்தகைய அநீதிச் செயல் ஏற்படாது. 

அன்றாட வாழ்க்கையில் வெள்ளை தொழிலாளர்கள் மத்தியில் இனவெறி இருப்பதை யாரும் மறுக்க மாட்டார்கள். கருப்பு மற்றும் பிரவுன் மக்களுக்கு எதிரான மேக்ரோ மற்றும் மைக்ரோஆக்ரோஷன்கள் உண்மையானவை, அவை நனவுடன் போராட வேண்டும். கிராம்ஸ்கி "கலப்பு உணர்வு" என்று அழைப்பதன் மூலம் வெள்ளை தொழிலாளர்கள் பாதிக்கப்படுகிறார்கள்: இந்த நனவில் முற்போக்கான மற்றும் பிற்போக்கு கூறுகள் உள்ளன. ஒருபுறம், ஒரு வெள்ளை தொழிலாளி கடன் ரத்து மற்றும் சிறந்த சுகாதாரம் போன்ற முற்போக்கான கருத்துக்களை ஆதரிக்க முடியும். மறுபுறம், அதே தொழிலாளி இனவெறி உணர்வுகளை வளர்த்துக் கொண்டு செயல்படலாம், டொனால்ட் டிரம்ப் போன்ற பிற்போக்கு அரசியல்வாதிகளுடன் அடையாளம் காணலாம், சமூக பிரச்சினைகளுக்கு சிறுபான்மையினரை பலிகடா செய்யலாம். கல்வி மற்றும் அரசியல் போராட்டத்தின் மூலம் மட்டுமே இத்தகைய கலவையான நனவை ஒருவர் வெல்ல முடியும் என்று கிராம்ஸ்கி புரிந்துகொண்டார். 

மார்க்சிஸ்டுகள் என்ற வகையில், நாம் தவிர்க்க வேண்டிய இரண்டு வகையான இலட்சியவாதங்கள் உள்ளன: முதலாவது வர்க்க குறைப்புவாதம். இது வெள்ளை தொழிலாளர்கள் மற்றவர்களை விட பொருள் ரீதியாக பயனளிக்கும் வழிகளை ஒப்புக் கொள்ளாது. இது தொழிலாள வர்க்கத்தை உள் வேறுபாடுகள் இல்லாமல் ஒரே மாதிரியான நிறுவனமாக கருதுகிறது. இரண்டாவது வகையான இலட்சியவாதம் தாராளவாத அடையாள அரசியல். வர்க்கத்தின் இழப்பில் இன வேறுபாடுகளில் மட்டுமே கவனம் செலுத்துவதில் இது எதிர் பிழையைச் செய்கிறது, முந்தையது பிந்தையவர்களால் ஏற்படாது (இறுதியில்) என்று பாசாங்கு செய்கிறது. 

தாராளவாத அடையாள அரசியல் சரியாக இருந்தால், மார்க்ஸ் தவறு. நம்முடைய பகிரப்பட்ட, பொருள் நலன்களை அங்கீகரிப்பதன் மூலம் இனவெறியை ஒருபோதும் முறியடிக்க முடியாது என்றால், தொழிலாளர்கள் எப்போதும் ஒன்றுபட எந்த காரணமும் இல்லை. ஆனால், விபரீதமாக, இது தவிர்க்க முடியாத இனப் போரின் தர்க்கம். முரண்பாடாக, அவர்களின் சொந்த அவநம்பிக்கை மூலம், வெள்ளை தாராளவாதி ஒரு பிற்போக்குத்தனமான வலையில் விழுந்து இன விரோதத்தை புதுப்பிக்கிறார். இங்கே, அவர்களின் சொற்பொழிவு ஆல்ட்-ரைட்டுடன் மிகவும் ஒற்றுமையைக் கொண்டுள்ளது, அவர்கள் இனத்தை ஒரு உண்மையான உயிரியல் அல்லது மனோதத்துவ சக்தியாக விவரிக்கிறார்கள். தாராளவாத மற்றும் பிற்போக்குத்தனமான கூற்றுக்களுக்கு எதிராக, இனம் சலுகை வெள்ளை தொழிலாளர்களுக்கு பயனளிப்பதை விட அதிகமாக செலவாகிறது. ஒரு இனவெறி வர்க்க அமைப்புடன் அடையாளம் காண்பதை விட, முதலாளித்துவத்தின் பாறையின் கீழ் சுரண்டப்பட்டு சிக்கித் தவிப்பது அவர்களின் வாழ்க்கைக்கும் அவர்களின் நல்வாழ்விற்கும் அதிக செலவாகும். 

அனைத்து தொழிலாளர்களும் ஒரே அளவிற்கு ஒடுக்கப்பட்டிருக்கவில்லை என்றாலும், ஒட்டுமொத்த சர்வதேச தொழிலாள வர்க்கமும் உற்பத்தி வழிமுறைகளுடன் ஒரே உறவைக் கொண்டுள்ளன, அவர்களின் இனம், பாலினம், பாலியல் நோக்குநிலை, மதம் அல்லது அவர்கள் பேசும் மொழி எதுவாக இருந்தாலும். வர்க்கம் என்பது தொழிலாள வர்க்க ஒற்றுமையின் உண்மையான பொருள் அடிப்படையாகும். இனங்களுக்கிடையேயான ஒற்றுமை இல்லாமல், ஒடுக்கப்பட்டவர்களை விடுவிக்க மாட்டோம். 

இப்போது தெருக்களில் நாம் காண்பது அநீதிக்கு எதிரான நடவடிக்கையில் இனங்களுக்கிடையேயான ஒற்றுமை. இது அமெரிக்காவிலும் அதற்கு அப்பாலும் ஒரு புதிய கட்ட வர்க்கப் போராட்டத்தின் ஆரம்பம் மட்டுமே. ஆளும் வர்க்கங்கள் அச்சத்துடன் கவனிக்கட்டும். எல்லா இனங்களின் பாட்டாளி வர்க்கத்தினருக்கும் அவர்களின் சங்கிலிகளைத் தவிர வேறு எதுவும் இழக்க முடியாது. அவர்கள் வெல்ல ஒரு உலகம் இருக்கிறது.