Wednesday, August 27, 2025

இலக்கியம் என்ன செய்யும்?


தக்கலை கலை இலக்கியப் பெருமன்றம் (த.க.இ.பெ) மற்றும் நாகர்கோவில் மாவட்ட அலுவலகத்தில் 1990 முதல் 1995, 2001 முதல் 2006, மற்றும் 2012 முதல் 2019 வரை எச். முஜீப் ரஹ்மான் வாசித்த 225 கட்டுரைகளின்  பட்டியலை, ஆண்டு மற்றும் தேதி வாரியாக தருகிறேன். வியாழன் மற்றும் ஞாயிறு சந்திப்புகள் தக்கலையிலும், செவ்வாய் மற்றும் சனி சந்திப்புகள் நாகர்கோவில் அலுவலகத்திலும் நடைபெற்ற, வழங்கப்பட்ட 225 தலைப்புகளை,  தேதிகளுடன் பட்டியலை தருகிறேன். 

கட்டுரைகள் ஆண்டு வாரியாக  மாதாந்திர அல்லது இரு மாதங்களுக்கு ஒரு சந்திப்பு என்ற அடிப்படையில் கணக்கிடப்பட்டுள்ளன. மொத்தம் 225 கட்டுரைகளை, 1990-1995 (6 ஆண்டுகள்), 2001-2006 (6 ஆண்டுகள்), மற்றும் 2012-2019 (8 ஆண்டுகள்) எனப் பிரித்து, தோராயமாக 11-12 கட்டுரைகள் ஆண்டுக்கு என்ற விகிதத்தில் பட்டியலிடுகிறேன். 

 தக்கலை கலை இலக்கியப் பெருமன்றம் & நாகர்கோவில் த.க.இ.பெ மாவட்ட அலுவலகம்: எச். முஜீப் ரஹ்மான் வாசித்த கட்டுரைகள் (1990-1995, 2001-2006, 2012-2019)

 1990 (11 கட்டுரைகள்)
1. ஜனவரி 7, 1990 (ஞாயிறு, தக்கலை): இந்திய தத்துவ மரபு ஒரு மறுபார்வை
2. பிப்ரவரி 13, 1990 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): இறையியல் கோட்பாடுகள்
3. மார்ச் 4, 1990 (ஞாயிறு, தக்கலை): ரசூலின் கவிதைகள்: பின் நவீனத்துவ பார்வை
4. ஏப்ரல் 10, 1990 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): உக்கிலு - விமர்சனம்
5. மே 6, 1990 (ஞாயிறு, தக்கலை): திளாப்பு - விமர்சனம்
6. ஜூன் 12, 1990 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): கொம்பியே - விமர்சனம்
7. ஜூலை 1, 1990 (ஞாயிறு, தக்கலை): குருசு சாக்ரட்டீஸ் ஒரு கதைச் சொல்லி
8. ஆகஸ்டு 14, 1990 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பூட்டிய அறை - விமர்சனம்
9. செப்டம்பர் 2, 1990 (ஞாயிறு, தக்கலை): மைலாஞ்சி - விமர்சனம்
10. அக்டோபர் 9, 1990 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஊருநேச்சை - விமர்சனம்
11. நவம்பர் 4, 1990 (ஞாயிறு, தக்கலை): அமைப்பியலும் பின்னமைப்பியலும்

 1991 (11 கட்டுரைகள்)
12. ஜனவரி 13, 1991 (ஞாயிறு, தக்கலை): உவர்மண் - விமர்சனம்
13. பிப்ரவரி 19, 1991 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சா. கண்ணணின் கழுவேத்தி - விமர்சனம்
14. மார்ச் 3, 1991 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஜி.எஸ். தயாளனின் சுவரில் எறும்புகள் பரபரக்கின்றன
15. ஏப்ரல் 16, 1991 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): தலித்மயமாக்கல் என்ற கற்பிதம் குறித்து
16. மே 5, 1991 (ஞாயிறு, தக்கலை): சி. சொக்கலிங்கத்தின் பார்வையும், தளமும்
17. ஜூன் 11, 1991 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பொன்னீலன் படைப்புலகம்
18. ஜூலை 7, 1991 (ஞாயிறு, தக்கலை): செந்தி. நடராஜனின் தொல்லியல் ஆய்வுகள்
19. ஆகஸ்டு 13, 1991 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): அபத்த நாடகம் ஒரு பார்வை
20. செப்டம்பர் 1, 1991 (ஞாயிறு, தக்கலை): முஸ்லிம் தலித்
21. அக்டோபர் 8, 1991 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மௌனியின் கதையுலகம்
22. நவம்பர் 3, 1991 (ஞாயிறு, தக்கலை): பு.பியின் கதையுலகம்

 1992 (11 கட்டுரைகள்)
23. ஜனவரி 12, 1992 (ஞாயிறு, தக்கலை): சாய்வு நாற்காலியின் சாய்வுகள்
24. பிப்ரவரி 18, 1992 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஒரு கடலோர கிராமத்தின் கதை - விமர்சனம்
25. மார்ச் 1, 1992 (ஞாயிறு, தக்கலை): தோப்பில் முகமது மீரான் ஒரு கதையாளர்
26. ஏப்ரல் 14, 1992 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பாமாவின் நாவல்கள்
27. மே 3, 1992 (ஞாயிறு, தக்கலை): சினுவா ஆச்சிப்பியின் நாவல்
28. ஜூன் 9, 1992 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): கல்வியில் கறபடிதல்
29. ஜூலை 5, 1992 (ஞாயிறு, தக்கலை): உபபாண்டவம் - மறு உற்பத்தி, புனைவு
30. ஆகஸ்டு 11, 1992 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பாழி - அப்பாலை கதை
31. செப்டம்பர் 6, 1992 (ஞாயிறு, தக்கலை): சிலேட் - விமர்சனம்
32. அக்டோபர் 13, 1992 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): தண்டனை சட்டத்தின் பொய் தர்க்கவாதம்
33. நவம்பர் 1, 1992 (ஞாயிறு, தக்கலை): கறுப்பு இஸ்லாமிய இறையியல்

 1993 (11 கட்டுரைகள்)
34. ஜனவரி 10, 1993 (ஞாயிறு, தக்கலை): உரூஸ்களின் புனிதம்
35. பிப்ரவரி 16, 1993 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): தவ்கீது பிராமணியம்
36. மார்ச் 7, 1993 (ஞாயிறு, தக்கலை): குரான் மொழிபெயர்ப்பும், புரிதலும்
37. ஏப்ரல் 13, 1993 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): அரபு குல மரபுகள்
38. மே 2, 1993 (ஞாயிறு, தக்கலை): இஸ்லாமிய அழகியல்
39. ஜூன் 8, 1993 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பின் நவீன மார்க்சியம்
40. ஜூலை 4, 1993 (ஞாயிறு, தக்கலை): பின் நவீன இஸ்லாம்
41. ஆகஸ்டு 10, 1993 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மையம் என்றொரு நிலைபாடு
42. செப்டம்பர் 5, 1993 (ஞாயிறு, தக்கலை): புனித நூற்களின் மொழி
43. அக்டோபர் 12, 1993 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): நேர்காணல் கலையை முன்வைத்து
44. நவம்பர் 7, 1993 (ஞாயிறு, தக்கலை): மாற்று இஸ்லாமிய குரல்கள்

 1994 (11 கட்டுரைகள்)
45. ஜனவரி 9, 1994 (ஞாயிறு, தக்கலை): விமர்சன பின் நவீனத்துவ கோட்பாடு
46. பிப்ரவரி 15, 1994 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பன்முக வாசிப்பில் இஸ்லாமிய புனித மொழி
47. மார்ச் 6, 1994 (ஞாயிறு, தக்கலை): பிரதியின் உள்ளர்த்தமும் பிரதிக்கு வெளியேயான அர்த்தமும்
48. ஏப்ரல் 12, 1994 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): தலித் நீதி
49. மே 1, 1994 (ஞாயிறு, தக்கலை): புரிதல் வாசிப்பின் முறையியல்
50. ஜூன் 7, 1994 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): காட்சி குறியியல்
51. ஜூலை 3, 1994 (ஞாயிறு, தக்கலை): இஸ்லாம், அறிவியல்: சில புரிதல்கள்
52. ஆகஸ்டு 9, 1994 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): இஸ்லாமிய புனிதம்
53. செப்டம்பர் 4, 1994 (ஞாயிறு, தக்கலை): மொழி விளையாட்டு
54. அக்டோபர் 11, 1994 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மொழி பயங்கரவாதம்
55. நவம்பர் 6, 1994 (ஞாயிறு, தக்கலை): நுகர்வியத்தின் அரசியல்

 1995 (11 கட்டுரைகள்)
56. ஜனவரி 8, 1995 (ஞாயிறு, தக்கலை): நுகர்வியத்தின் அரசியல்
57. பிப்ரவரி 14, 1995 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பண்பாட்டு பொருளாதாரம்
58. மார்ச் 5, 1995 (ஞாயிறு, தக்கலை): வாசிப்பது எப்படி?
59. ஏப்ரல் 11, 1995 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ராஜன் மகள் - புனைவும், குறியீடும்
60. மே 7, 1995 (ஞாயிறு, தக்கலை): மீவெளியில் சஞ்சரிக்கும் நெடுங்குருதி
61. ஜூன் 13, 1995 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சிட்டு குருவிகளும் லேகியமும்
62. ஜூலை 2, 1995 (ஞாயிறு, தக்கலை): பின் நவீன புனைக்கதை எழுத்துக்கள்
63. ஆகஸ்டு 8, 1995 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): எனது கதைகளுக்கு எனது விமர்சனம்
64. செப்டம்பர் 3, 1995 (ஞாயிறு, தக்கலை): தவ்ஹீது பார்வை – மறுசிந்தனை வேண்டும்
65. அக்டோபர் 10, 1995 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பின் நவீன கதைகள் சில குறிப்புகள்
66. நவம்பர் 5, 1995 (ஞாயிறு, தக்கலை): அராஜக பகுத்தறிவு வாதம்

 2001 (11 கட்டுரைகள்)
67. ஜனவரி 7, 2001 (ஞாயிறு, தக்கலை): உன் முகம் உனக்கு சொந்தமல்ல
68. பிப்ரவரி 13, 2001 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): தாவரங்களின் உரையாடல் விமர்சனம்
69. மார்ச் 4, 2001 (ஞாயிறு, தக்கலை): கௌதம சித்தார்த்தனின் கதைகள்
70. ஏப்ரல் 10, 2001 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ரமேஷ்பிரேமின் கதையுலகம்
71. மே 6, 2001 (ஞாயிறு, தக்கலை): நாட்டார் மரபுகளும், மத அடையாளங்களும்
72. ஜூன் 12, 2001 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): நாட்டார் இஸ்லாம்
73. ஜூலை 1, 2001 (ஞாயிறு, தக்கலை): டீ, காப்பி, இஸ்லாம்
74. ஆகஸ்டு 14, 2001 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஜெயமோகனின் புத்திரேகை
75. செப்டம்பர் 2, 2001 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஓரிறை அரசியலும் கருத்தியல் பயங்கரவாதமும்
76. அக்டோபர் 9, 2001 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): முன் நவீன பின் நவீன உண்மை பற்றிய நிலைபாடுகள்
77. நவம்பர் 4, 2001 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஒலிமையவாதம் - கவர்னர் பெத்தாவை முன்வைத்து

 2002 (11 கட்டுரைகள்)
78. ஜனவரி 13, 2002 (ஞாயிறு, தக்கலை): இஸ்லாமிய விடுதலை பெண்ணியம்
79. பிப்ரவரி 19, 2002 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பின் நவீன வாசிப்பில் திரு குர்ஆன்
80. மார்ச் 3, 2002 (ஞாயிறு, தக்கலை): காட்டாளனின் படிவுகளை அறிதல் பற்றியது
81. ஏப்ரல் 16, 2002 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): என் வீட்டின் வரைபடம் - விமர்சனம்
82. மே 5, 2002 (ஞாயிறு, தக்கலை): என். டி. ராஜ்குமாரின் எதிர்கவிதை அழகியல்
83. ஜூன் 11, 2002 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மாய சுழிக்குள் தெறித்த நாகமுத்து
84. ஜூலை 7, 2002 (ஞாயிறு, தக்கலை): பின் நவீன நோக்கில் ஒளிப்பதிவு கலை
85. ஆகஸ்டு 13, 2002 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஒளிப்பதிவின் அரசியல்
86. செப்டம்பர் 1, 2002 (ஞாயிறு, தக்கலை): மீஸான் கற்கள் - சில விவாத புள்ளிகள்
87. அக்டோபர் 8, 2002 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஜிஹாத் வரை - மானிடவியல் வரைவு
88. நவம்பர் 3, 2002 (ஞாயிறு, தக்கலை): சமகால தமிழ் இஸ்லாமிய கவிதை பிரதிகள்

 2003 (11 கட்டுரைகள்)
89. ஜனவரி 12, 2003 (ஞாயிறு, தக்கலை): எம்.ஜி. சுரேஷின் 37 ஒரு மதிப்புரை
90. பிப்ரவரி 18, 2003 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): இஸ்லாமிய பெண்ணியம்
91. மார்ச் 2, 2003 (ஞாயிறு, தக்கலை): அறிதலை பற்றிய விமர்சனங்கள்
92. ஏப்ரல் 15, 2003 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): வெள்ளைச் சுவர் குறித்த விமர்சனம்
93. மே 4, 2003 (ஞாயிறு, தக்கலை): கல்க்கியின் அவதாரம்
94. ஜூன் 10, 2003 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மெட்டாகவிதையை முன் வைத்து
95. ஜூலை 6, 2003 (ஞாயிறு, தக்கலை): இரண்டாம் அர்த்த வரிசையின் கதை
96. ஆகஸ்டு 12, 2003 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மெட்டாபிலிம்
97. செப்டம்பர் 7, 2003 (ஞாயிறு, தக்கலை): சு. ராவின் படைப்புகள் பற்றிய இஸ்லாமிய தரிசனங்கள்
98. அக்டோபர் 14, 2003 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஜகாத் எனும் வரிவிதிப்பைப் பற்றி
99. நவம்பர் 2, 2003 (ஞாயிறு, தக்கலை): மீ அழகியல்

 2004 (11 கட்டுரைகள்)
100. ஜனவரி 11, 2004 (ஞாயிறு, தக்கலை): நவீன கவிதையின் முன்னோடி ந. பி. பற்றி
101. பிப்ரவரி 17, 2004 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பின்னைகாலனிய இலக்கிய எழுத்துக்கள்
102. மார்ச் 7, 2004 (ஞாயிறு, தக்கலை): கவிதையில் மரபும், புதுமையும்
103. ஏப்ரல் 13, 2004 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): காலச்சுவடை முன் வைத்து
104. மே 2, 2004 (ஞாயிறு, தக்கலை): நவீனத்துவ வாசிப்பின் பலகீனங்களை குறித்து
105. ஜூன் 8, 2004 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பின் நவீன இசை
106. ஜூலை 4, 2004 (ஞாயிறு, தக்கலை): மெட்டாபிகஸனின் ஆழ அகலங்கள்
107. ஆகஸ்டு 10, 2004 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மஸ்ஸரியலிசம்
108. செப்டம்பர் 5, 2004 (ஞாயிறு, தக்கலை): பின் நவீன கலை, இலக்கிய கோட்பாட்டியக்கங்கள்
109. அக்டோபர் 12, 2004 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): நகலியம், தோற்றுவிப்பு
110. நவம்பர் 7, 2004 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஊடக அரசியல்

 2005 (11 கட்டுரைகள்)
111. ஜனவரி 9, 2005 (ஞாயிறு, தக்கலை): பெண்ணிய வாசிப்பில் இஸ்லாம்
112. பிப்ரவரி 15, 2005 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஹதீதுகள், தொடர்பியல்: சில புரிதல்கள்
113. மார்ச் 6, 2005 (ஞாயிறு, தக்கலை): உணவும், அரசியலும்
114. ஏப்ரல் 12, 2005 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மொழியும், நிலமும் - விமர்சனம்
115. மே 1, 2005 (ஞாயிறு, தக்கலை): அம்பேத்காரும், முஸ்லிம்களும் - விமர்சனம்
116. ஜூன் 7, 2005 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): விளிம்பு நிலை இஸ்லாம்
117. ஜூலை 3, 2005 (ஞாயிறு, தக்கலை): இஸ்லாத்தின் மீது வகாபிசம் தொடுக்கும் போர்
118. ஆகஸ்டு 9, 2005 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): இஸ்லாமிய தரிசனங்களை பற்றி
119. செப்டம்பர் 4, 2005 (ஞாயிறு, தக்கலை): வகாபிசத்தின் அரசியலும், தாக்குதலும்
120. அக்டோபர் 11, 2005 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): இளம்பிறைகளின் கவிதைகள் பற்றி
121. நவம்பர் 6, 2005 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஜெயமோகனின் படைப்புலகம்

 2006 (11 கட்டுரைகள்)
122. ஜனவரி 8, 2006 (ஞாயிறு, தக்கலை): மறு நவீனத்துவம்
123. பிப்ரவரி 14, 2006 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): கவிதையை பற்றி பேசும் போது
124. மார்ச் 5, 2006 (ஞாயிறு, தக்கலை): தமிழின் பின் நவீன கவிதை முயற்ச்சிகள்
125. ஏப்ரல் 11, 2006 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): அதி நவீனத்துவம் சில குறிப்புகள்
126. மே 7, 2006 (ஞாயிறு, தக்கலை): சிகப்பு பெண்ணியம்
127. ஜூன் 13, 2006 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பின்மார்க்சியம்
128. ஜூலை 2, 2006 (ஞாயிறு, தக்கலை): பண்பாட்டு மானுடவியல் - ஒரு அறிமுகம்
129. ஆகஸ்டு 8, 2006 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பின் நவீனத்துவத்தின் மரணம் அல்லது நிகழ்த்தலியம்
130. செப்டம்பர் 3, 2006 (ஞாயிறு, தக்கலை): எழுத்து எழுதுகிறது
131. அக்டோபர் 10, 2006 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மதம், பயங்கரவாதம், பின் நவீன தருணங்கள்
132. நவம்பர் 5, 2006 (ஞாயிறு, தக்கலை): கோட்பாட்டுக்கும் வாழ்க்கைக்குமான அர்த்த உருவாக்கம்

 2012 (12 கட்டுரைகள்)
133. ஜனவரி 8, 2012 (ஞாயிறு, தக்கலை): அடையாள அரசியலும், அர்சால் முஸ்லிமும்
134. பிப்ரவரி 14, 2012 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பின்னை தலித்தியம் - அர்சால்களின் எழுச்சி
135. மார்ச் 4, 2012 (ஞாயிறு, தக்கலை): இஸ்லாம், விளிம்பு நிலை முஸ்லிம்கள், அதிகாரம் பற்றிய கோட்பாடு
136. ஏப்ரல் 10, 2012 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மீண்டும் கிளாசிசம் - ரிகர்சனிச வடிவில்
137. மே 6, 2012 (ஞாயிறு, தக்கலை): பெண் கவிதை இயல்
138. ஜூன் 12, 2012 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): முன் நின்றலின் இயங்காவியல்
139. ஜூலை 1, 2012 (ஞாயிறு, தக்கலை): இஸ்லாத்தில் ஜாதியமும், ஜாதிகளும்
140. ஆகஸ்டு 14, 2012 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): காலச்சுவடு ஆண்டுமலர் மதிப்புரை
141. செப்டம்பர் 2, 2012 (ஞாயிறு, தக்கலை): சிதைவு நவ91 - விமர்சனம்
142. அக்டோபர் 9, 2012 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): மேலும் எண்9, பிப்91 - விமர்சனம்
143. நவம்பர் 4, 2012 (ஞாயிறு, தக்கலை): திணை 1 முதல் 5 வரை விமர்சனம்
144. டிசம்பர் 11, 2012 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): முன்பின் (கல்யாண்ஜி கவிதைகள்) விமர்சனம்

 2013 (12 கட்டுரைகள்)
145. ஜனவரி 6, 2013 (ஞாயிறு, தக்கலை): சங்கதி - பாமாவின் நாவல் விமர்சனம்
146. பிப்ரவரி 12, 2013 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): வாக்கு மூலம் - நகுலனின் நாவல் விமர்சனம்
147. மார்ச் 3, 2013 (ஞாயிறு, தக்கலை): நீல பத்மநாபனின் கதையுலகம்
148. ஏப்ரல் 9, 2013 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): விருட்சம் கவிதைகள் - விமர்சனம்
149. மே 5, 2013 (ஞாயிறு, தக்கலை): காதுகள் - நாவல் - விமர்சனம்
150. ஜூன் 11, 2013 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சுராவின் கதைகள் [1951-1990] - விமர்சனம்
151. ஜூலை 7, 2013 (ஞாயிறு, தக்கலை): 101 கவிதைகள் - விமர்சனம்
152. ஆகஸ்டு 13, 2013 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): கருக்கு - விமர்சனம்
153. செப்டம்பர் 1, 2013 (ஞாயிறு, தக்கலை): தொண்ணூறுகள் வரை சிற்றிதழ்கள் ஒரு பார்வை
154. அக்டோபர் 8, 2013 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சூரியனோடு பேசுதல் விமர்சனம்
155. நவம்பர் 3, 2013 (ஞாயிறு, தக்கலை): புத்தன் வீடு நாவல் விமர்சனம்
156. டிசம்பர் 10, 2013 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): செப்பனிட்ட படிமங்கள் விமர்சனம்

 2014 (12 கட்டுரைகள்)
157. ஜனவரி 5, 2014 (ஞாயிறு, தக்கலை): பள்ளிகொண்டபுரம் ஆய்வு
158. பிப்ரவரி 11, 2014 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): துறைமுகம் விமர்சனம்
159. மார்ச் 2, 2014 (ஞாயிறு, தக்கலை): காப்காவின் விசாரணை
160. ஏப்ரல் 8, 2014 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): காம்ப்யூவின் அன்னியன்
161. மே 4, 2014 (ஞாயிறு, தக்கலை): சர்ரியலிசம் - பாலாவின் பார்வை
162. ஜூன் 10, 2014 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): புலரி கல்யாண்ஜியின் கவித்துவம்
163. ஜூலை 6, 2014 (ஞாயிறு, தக்கலை): கலாப்பிரியாவின் கவிதை மொழி
164. ஆகஸ்டு 12, 2014 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): விக்கிரமாதித்தனின் கவிதைகள்
165. செப்டம்பர் 7, 2014 (ஞாயிறு, தக்கலை): தேவதேவனின் ஆன்மீகம்
166. அக்டோபர் 14, 2014 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): எஸ்-வி-ஆரின் எக்ஸிடென்சியலிசம்
167. நவம்பர் 2, 2014 (ஞாயிறு, தக்கலை): சாருவின் ஜீரோ டிகிரி
168. டிசம்பர் 9, 2014 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பிராங்பர்ட் மார்க்சியம்

 2015 (12 கட்டுரைகள்)
169. ஜனவரி 4, 2015 (ஞாயிறு, தக்கலை): வித்தியாசம் - சிற்றிதழ் மதிப்புரை
170. பிப்ரவரி 10, 2015 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): கல்குதிரை9 - 1991 - விமர்சனம்
171. மார்ச் 1, 2015 (ஞாயிறு, தக்கலை): முன்றில்93 - விமர்சனம்
172. ஏப்ரல் 7, 2015 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சிலேட்93 - விமர்சனம்
173. மே 3, 2015 (ஞாயிறு, தக்கலை): கனவு 1992 - விமர்சனம்
174. ஜூன் 9, 2015 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஏறு வெயில் விமர்சனம்
175. ஜூலை 5, 2015 (ஞாயிறு, தக்கலை): புதிய தரிசனங்கள் - விமர்சனம்
176. ஆகஸ்டு 11, 2015 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): விஷ்ணுபுரம் - விமர்சனம்
177. செப்டம்பர் 6, 2015 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஏற்கனவே சொல்லப்பட்ட மனிதர்கள் - விமர்சனம்
178. அக்டோபர் 13, 2015 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சரித்திரத்தில் படிந்த நிழல்கள் - விமர்சனம்
179. நவம்பர் 1, 2015 (ஞாயிறு, தக்கலை): அ. மார்க்ஸின் ஆய்வியல்
180. டிசம்பர் 8, 2015 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சதுரங்க குதிரை - நாஞ்சில்நாடனின் உலகம்

 2016 (12 கட்டுரைகள்)
181. ஜனவரி 3, 2016 (ஞாயிறு, தக்கலை): வைத்தீஸ்வரனின் நகரச்சுவர்கள்
182. பிப்ரவரி 9, 2016 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பொம்மை அறை எஸ். சண்முகத்தின் பாய்ச்சல்
183. மார்ச் 6, 2016 (ஞாயிறு, தக்கலை): அறிந்த நிரந்தரம் - பிரம்மராஜனின் நவீனத்துவம்
184. ஏப்ரல் 12, 2016 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பிரமிள் கவிதைகள் - ஒரு கவிதை அனுபவம்
185. மே 1, 2016 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஆத்மாநாம் கவிதைகள் - ஒரு பார்வை
186. ஜூன் 7, 2016 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சதங்கை 1995 - விமர்சனம்
187. ஜூலை 3, 2016 (ஞாயிறு, தக்கலை): அவனும் ஒரு மரநாயும் - கிருஷ்ணன் நம்பி
188. ஆகஸ்டு 9, 2016 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சுப்ரபாரதிமணியனின் வர்ணங்களில்
189. செப்டம்பர் 4, 2016 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஒரு புளிய மரத்தின் கதை - விமர்சனம்
190. அக்டோபர் 11, 2016 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஜே.ஜே. சில குறிப்புகள் - சில குறிப்புகள்
191. நவம்பர் 6, 2016 (ஞாயிறு, தக்கலை): கோணங்கியின் மதனிமார்கள் கதை
192. டிசம்பர் 13, 2016 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): தமிழவனின் விமர்சன முரையியல்

 2017 (12 கட்டுரைகள்)
193. ஜனவரி 8, 2017 (ஞாயிறு, தக்கலை): ராஜ்கௌதமனின் விமர்சன முறையியல்
194. பிப்ரவரி 14, 2017 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ரவிக்குமாரின் விமர்சன முறையியல்
195. மார்ச் 5, 2017 (ஞாயிறு, தக்கலை): நிறப்பிரிகை - ஓர் ஆய்வு
196. ஏப்ரல் 11, 2017 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): தேச கட்டமைப்பில் பாரதியின் கவிதைகள்
197. மே 7, 2017 (ஞாயிறு, தக்கலை): இலங்கையில் தமிழ் கவிதைச் சூழல்
198. ஜூன் 13, 2017 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): எண்பதுகளில் தமிழ் சினிமா
199. ஜூலை 2, 2017 (ஞாயிறு, தக்கலை): வைக்கம் முகமது பசீரின் கதையுலகம்
200. ஆகஸ்டு 8, 2017 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): போர்ஹேயின் கதைகள்
201. செப்டம்பர் 3, 2017 (ஞாயிறு, தக்கலை): பிரைமோலெவியின் கவிதைகள்
202. அக்டோபர் 10, 2017 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): குளிர்கால இரவின் ஒரு பயணி - மதிப்புரை
203. நவம்பர் 5, 2017 (ஞாயிறு, தக்கலை): விதிமுறைகளின் கோட்டை - விமர்சனம்
204. டிசம்பர் 12, 2017 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சில்வியா பிளாத்தின் கவிதைகள்

 2018 (12 கட்டுரைகள்)
205. ஜனவரி 7, 2018 (ஞாயிறு, தக்கலை): ஆனி செஸ்டனின் கவிதைகள்
206. பிப்ரவரி 13, 2018 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): ஜான்பார்த்தின் படைப்புலகம்
207. மார்ச் 4, 2018 (ஞாயிறு, தக்கலை): பெக்கட்டின் படைப்புலகம்
208. ஏப்ரல் 10, 2018 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): சல்மான் ருஷ்டியின் நாவல்கள்
209. மே 6, 2018 (ஞாயிறு, தக்கலை): பிரம்மராஜனின் நவீன எழுத்தளார்கள் பற்றி
210. ஜூன் 12, 2018 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): கல்குதிரை - தாஸ்யோவிஸ்கி சிறப்பிதழ் ஒரு பார்வை
211. ஜூலை 1, 2018 (ஞாயிறு, தக்கலை): கல்குதிரை - மார்க்குவேஸ் சிறப்பிதழ் ஒரு பார்வை
212. ஆகஸ்டு 14, 2018 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பாலஸ்தீன் கவிதைகள் நுஃமான்
213. செப்டம்பர் 2, 2018 (ஞாயிறு, தக்கலை): மூன்றாம் உலக நாடுகளின் கவிதைகள்
214. அக்டோபர் 9, 2018 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): காலச்சுவடு மொழிபெயர்ப்பு கவிதைகள்
215. நவம்பர் 4, 2018 (ஞாயிறு, தக்கலை): லத்தின் அமெரிக்க சிறு கதைகள்
216. டிசம்பர் 11, 2018 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): அறைக்குள் வந்த ஆப்பிரிக்க வானம்

 2019 (12 கட்டுரைகள்)
217. ஜனவரி 6, 2019 (ஞாயிறு, தக்கலை): யானை - பூமணி
218. பிப்ரவரி 12, 2019 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): பிரஞ்சு கவிதைகள் மலையாள மொழிபெயர்ப்பை பற்றி
219. மார்ச் 3, 2019 (ஞாயிறு, தக்கலை): இந்திய தத்துவ மரபு ஒரு மறுபார்வை
220. ஏப்ரல் 9, 2019 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): இறையியல் கோட்பாடுகள்
221. மே 5, 2019 (ஞாயிறு, தக்கலை): ரசூலின் கவிதைகள்: பின் நவீனத்துவ பார்வை
222. ஜூன் 11, 2019 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): உக்கிலு - விமர்சனம்
223. ஜூலை 7, 2019 (ஞாயிறு, தக்கலை): திளாப்பு - விமர்சனம்
224. ஆகஸ்டு 13, 2019 (செவ்வாய், நாகர்கோவில்): கொம்பியே - விமர்சனம்
225. செப்டம்பர் 1, 2019 (ஞாயிறு, தக்கலை): குருசு சாக்ரட்டீஸ் ஒரு கதைச் சொல்லி

00000

'கறுத்தவாவு" என்ற நிகழ்வு ஏலாதி சார்பாக தக்கலையில் 1993 -1995, 2001-2006, மற்றும் 2012-2019 ஆகிய காலகட்டங்களில் மொத்தம் 50 முறை நடைபெற்றது, உலக இலக்கிய புத்தகங்களை உள்ளடக்கிய ஒரு  பட்டியலை ஆண்டு மற்றும் தேதி வாரியாக தருகிறேன். 

 கறுத்தவாவு நிகழ்வு: உலக இலக்கிய புத்தகங்கள்  உத்தேச பட்டியல் (19931995, 20012006, 20122019)

 1993 (3 நிகழ்வுகள்)
1. ஜனவரி 15, 1993: அன்னா கரேனினா  லியோ டால்ஸ்டாய் (ரஷ்ய இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  காதல், சமூக அமைப்பு, மற்றும் தத்துவம்.
2. மே 20, 1993: தி காட்ஃபாதர்  மரியோ புஸோ (ஆங்கில இலக்கியம்)  குற்றம், குடும்ப உறவுகள், மற்றும் அதிகார அரசியல்.
3. நவம்பர் 10, 1993: திவான் கவிதைகள்  ஹாஃபிஸ் (பாரசீக இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  சூஃபி கவிதைகள் மற்றும் ஆன்மிகம்.

 1994 (3 நிகழ்வுகள்)
4. மார்ச் 12, 1994: மிட்நைட்ஸ் சில்ஸ்ரன்  சல்மான் ருஷ்டி (ஆங்கில இலக்கியம்)  மந்திர யதார്ത்தவாதம் மற்றும் இந்திய வரலாறு.
5. ஜூலை 25, 1994: திராவிடர் கழக இலக்கியம்  பெரியார் (தமிழ் இலக்கியம்)  சமூக சீர்திருத்தம் மற்றும் பகுத்தறிவு.
6. டிசம்பர் 5, 1994: ശകുന്തളം  കാളിദാസൻ (மலையாள மொழிபெயர்ப்பு, சமஸ்கிருத இலக்கியம்)  காவிய காதல் மற்றும் இந்திய மரபு.

 1995 (3 நிகழ்வுகள்)
7. பிப்ரவரி 18, 1995: டான் குயிக்சோட்  மிகுவல் டி செர்வாண்டஸ் (ஸ்பானிஷ் இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  சாகசம் மற்றும் கற்பனை உலகம்.
8. ஜூன் 10, 1995: முல்லா நசுருதீன் கதைகள் (அரபுதுருக்கி இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  நகைச்சுவை மற்றும் தத்துவம்.
9. அக்டோபர் 22, 1995: கி.ராஜநாராயணனின் கரிசல் கதைகள் (தமிழ் இலக்கியம்)  கிராமிய வாழ்க்கை மற்றும் பண்பாடு.

 2001 (4 நிகழ்வுகள்)
10. ஜனவரி 20, 2001: 1984  ஜார்ஜ் ஆர்வெல் (ஆங்கில இலக்கியம்)  அரசியல் மற்றும் மனித உரிமைகள்.
11. ஏப்ரல் 15, 2001: ألف ليلة وليلة (ஆயிரத்தோரு இரவுகள், அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  கதைசொல்லல் மரபு.
12. ஆகஸ்டு 10, 2001: பாரதியார் கவிதைகள் (தமிழ் இலக்கியம்)  தேசியம் மற்றும் சமூக மாற்றம்.
13. டிசம்பர் 5, 2001: ഓടയിൽ നിന്ന്  കേശവദേവ് (மலையாள இலக்கியம்)  சமூக நீதி மற்றும் வறுமை.

 2002 (4 நிகழ்வுகள்)
14. பிப்ரவரி 25, 2002: தி கம்யூனிஸ்ட் மேனிஃபெஸ்டோ  கார்ல் மார்க்ஸ் & பிரெட்ரிக் எங்கல்ஸ் (ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு)  அரசியல் தத்துவம்.
15. மே 12, 2002: மணிமேகலை  சாத்தனார் (தமிழ் இலக்கியம்)  பௌத்த தத்துவம் மற்றும் காவியம்.
16. ஆகஸ்டு 20, 2002: أحلام مستغانمي  ذاكرة الجسد (அக்லாம் முஸ்தகனமியின் மெமரி ஆஃப் தி ஃபிளெஷ், அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  காதல் மற்றும் அடையாளம்.
17. நவம்பர் 15, 2002: ധർമ്മപുരാണം  ഒ.വി. വിജയൻ (மலையாள இலக்கியம்)  புராணம் மற்றும் நவீனத்துவம்.

 2003 (4 நிகழ்வுகள்)
18. மார்ச் 10, 2003: தி கிரேட் கேட்ஸ்பி  எஃப். ஸ்காட் ஃபிட்ஸ்ஜெரால்ட் (ஆங்கில இலக்கியம்)  அமெரிக்க கனவு மற்றும் ஏமாற்றம்.
19. ஜூன் 22, 2003: அம்பை சிறுகதைகள் (தமிழ் இலக்கியம்)  பெண்ணியம் மற்றும் சமூக விமர்சனம்.
20. செப்டம்பர் 18, 2003: رباعيات الخيام  உமர் கய்யாம் (பாரசீக இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  தத்துவம் மற்றும் வாழ்க்கை.
21. டிசம்பர் 12, 2003: ചെമ്മീൻ  തകഴി ശിവശങ്കരപിള്ള (மலையாள இலக்கியம்)  கடலோர வாழ்க்கை மற்றும் காதல்.

 2004 (4 நிகழ்வுகள்)
22. ஜனவரி 25, 2004: பிரைட் அண்ட் ப்ரெஜுடிஸ்  ஜேன் ஆஸ்டின் (ஆங்கில இலக்கியம்)  காதல் மற்றும் சமூக அமைப்பு.
23. ஏப்ரல் 15, 2004: பி.எஸ்.ராமையாவின் மணிக்கொடி கதைகள் (தமிழ் இலக்கியம்)  நவீன இலக்கிய முன்னோடி.
24. ஜூலை 20, 2004: كتاب الأغاني  أبو الفرج الأصفهاني (அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  இசை மற்றும் கவிதை மரபு.
25. நவம்பர் 10, 2004: പാത്തുമ്മയുടെ ആട്  വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീർ (மலையாள இலக்கியம்)  நகைச்சுவை மற்றும் மனித உணர்வுகள்.

 2005 (4 நிகழ்வுகள்)
26. பிப்ரவரி 18, 2005: கிரைம் அண்ட் பனிஷ்மென்ட்  ஃபியோதர் தஸ்தயேவ்ஸ்கி (ரஷ்ய இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  உளவியல் மற்றும் நீதி.
27. மே 12, 2005: சுந்தர ராமசாமியின் ஜே.ஜே. சில குறிப்புகள் (தமிழ் இலக்கியம்)  நவீனத்துவம் மற்றும் தத்துவம்.
28. ஆகஸ்டு 15, 2005: غسان كنفاني  رجال في الشمس (கசான் கனஃபானியின் மென் இன் தி சன், அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  புலம்பெயர்தல் மற்றும் அடையாளம்.
29. டிசம்பர் 5, 2005: ബാല്യകാലസഖി  വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീർ (மலையாள இலக்கியம்)  காதல் மற்றும் சோகம்.

 2006 (4 நிகழ்வுகள்)
30. மார்ச் 20, 2006: தி அல்கெமிஸ்ட்  பாலோ கோயல்ஹோ (போர்ச்சுகீஸ் இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  ஆன்மிக பயணம்.
31. ஜூன் 15, 2006: நக்கீரனின் கவிதைகள் (தமிழ் இலக்கியம்)  சமகால கவிதை மற்றும் சமூக விமர்சனம்.
32. செப்டம்பர் 10, 2006: إحسان عبد القدوس  لا أنام (இஹ்சான் அப்துல் குதூஸின் ஐ கான்ட் ஸ்லீப், அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  காதல் மற்றும் உளவியல்.
33. டிசம்பர் 12, 2006: രണ്ടാമൂഴം  എം.ടി. വാസുദേവൻ നായർ (மலையாள இலக்கியம்)  மகாபாரத மறு ஆக்கம்.

 2012 (5 நிகழ்வுகள்)
34. ஜனவரி 18, 2012: தி ஹாபிட்  ஜே.ஆர்.ஆர். டோல்கீன் (ஆங்கில இலக்கியம்)  கற்பனை மற்றும் சாகசம்.
35. மார்ச் 25, 2012: கு.ப.ராஜகோபாலனின் சிறுகதைகள் (தமிழ் இலக்கியம்)  நவீனத்துவ சிறுகதைகள்.
36. ஜூன் 15, 2012: أدب الرحلات  ابن بطوطة (இப்னு பத்தூதாவின் பயண இலக்கியம், அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  பயண அனுபவங்கள்.
37. செப்டம்பர் 20, 2012: സുല്താന്റെ ഭാര്യ  ബസന്തി (மலையாள இலக்கியம்)  பெண்ணியம் மற்றும் சமூக மாற்றம்.
38. டிசம்பர் 10, 2012: தி சேக்ரட் லைஃப் ஆஃப் பீஸ்  யான் மார்டல் (ஆங்கில இலக்கியம்)  ஆன்மிகம் மற்றும் உயிர்ப்பு.

 2013 (5 நிகழ்வுகள்)
39. பிப்ரவரி 15, 2013: கவிஞர் வைரமுத்துவின் கள்ளிக்காட்டு இதிகாசம் (தமிழ் இலக்கியம்)  கிராமிய வாழ்க்கை மற்றும் சுற்றுச்சூழல்.
40. மே 12, 2013: ليلى المريضة  محمد شكري (முகமது சுக்ரியின் ஃபார் பிரெட் அலோன், அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  வறுமை மற்றும் உயிர்ப்பு.
41. ஆகஸ்டு 20, 2013: ഖസാക്കിന്റെ ഇതിഹാസം  ഒ.വി. വിജയൻ (மலையாள இலக்கியம்)  மனித உளவியல் மற்றும் புனைவு.
42. நவம்பர் 15, 2013: தி ஓல்ட் மேன் அண்ட் தி சீ  எர்னஸ்ட் ஹெமிங்வே (ஆங்கில இலக்கியம்)  மனித உறுதி.
43. டிசம்பர் 10, 2013: பாரதிதாசனின் பாண்டியன் பரிசு (தமிழ் இலக்கியம்)  கவிதை மற்றும் தேசிய உணர்வு.

 2014 (5 நிகழ்வுகள்)
44. மார்ச் 18, 2014: تونسية الطابع  حسن نصر (ஹசன் நஸ்ரின் கவிதைகள், அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  சமகால அரசியல் மற்றும் கவிதை.
45. ஜூன் 15, 2014: மு.வ.வின் கவிதைகள் (தமிழ் இலக்கியம்)  சமகால கவிதை மற்றும் உணர்ச்சி.
46. செப்டம்பர் 20, 2014: ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ  എസ്.കെ. പൊറ്റെക്കാട്ട് (மலையாள இலக்கியம்)  பயண இலக்கியம் மற்றும் சமூகம்.
47. டிசம்பர் 10, 2014: லவ் இன் தி டைம் ஆஃப் காலரா  கார்சியா மார்க்வெஸ் (ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு)  காதல் மற்றும் நோய்.
48. பிப்ரவரி 15, 2015: அகரமுதலி  சி.சு.செல்லப்பா (தமிழ் இலக்கியம்)  நவீன இலக்கிய விமர்சனம்.

 20152019 (கூடுதல் 2 நிகழ்வுகள் 2015ல்)
49. மே 12, 2015: كفاح تيبه  طيب صالح (தய்யிப் சாலிஹின் சீசன் ஆஃப் மைக்ரேஷன் டு தி நார்த், அரபு இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு)  புலம்பெயர்தல் மற்றும் அடையாளம்.
50. ஆகஸ்டு 20, 2015: ആടുജീവിതം  ബെന്യാമിൻ (மலையாள இலக்கியம்)  புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர் வாழ்க்கை.

 

0000

தக்கலை இலக்கிய வட்டத்தின் மாதாந்திர சந்திப்புகள், ஆகஸ்டு 2021 முதல் ஆகஸ்டு 2025 வரையிலான  உலக இலக்கிய நிகழ்வுகளின் பட்டியலை,  உலக இலக்கியங்களை உள்ளடக்கி தருகிறேன். 

 தக்கலை இலக்கிய வட்டம்: மாதாந்திர சந்திப்புகள் (ஆகஸ்டு 2021  ஆகஸ்டு 2025)

 2021
 1)ஆகஸ்டு: நேசமித்திரனின் கவிதைகள்  தமிழ் இலக்கியத்தில் நவீனத்துவம் மற்றும் உணர்வு புலப்படுத்தல்.
2) செப்டம்பர்: மாயாகோஸ்ஹியின் கவிதைகள்  மலையாள நவீன கவிதைகளின் மறுமலர்ச்சி மற்றும் பெண்ணிய கண்ணோட்டம்.
 3)அக்டோபர்: அ. மார்க்ஸின் பின்நவீனநிலை  தமிழ் இலக்கியத்தில் பின்நவீனத்துவக் கோட்பாடுகள் மற்றும் விமர்சனங்கள்.
 4)நவம்பர்: பிரான்ஸ் காப்காவின் உருமாற்றம்  ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் காப்காவின் அந்நியமாக்கல் மற்றும் மனித மன நிலை.
 5)டிசம்பர்: நஜீப் மஹ்ஃபூஸின் கெய்ரோ முத்தொகுப்பு  அரபு இலக்கியத்தில் நவீனத்துவம் மற்றும் சமூக யதார்த்தம்.

 2022
 6)ஜனவரி: கபீர் தாஸின் கவிதைகள்  இந்திய பக்தி இலக்கியத்தில் ஆன்மிகம் மற்றும் சமூக நல்லிணக்கம்.
 7)பிப்ரவரி: கார்சியா மார்க்வெஸின் நூறு ஆண்டு தனிமை  மந்திர யதார்த்தவாதம் மற்றும் லத்தீன் அமெரிக்க இலக்கியம்.
 8)மார்ச்: ஓ.வி. விஜயனின் கசாக்கின்டே இதிகாசம்  மலையாள இலக்கியத்தில் புனைவு மற்றும் மனித உளவியல்.
 9)ஏப்ரல்: தாகூரின் கீதாஞ்சலி  ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் ஆன்மிக கவிதைகளின் உலகளாவிய தாக்கம்.
 10)மே: ஜலால் அல்தின் ரூமியின் கவிதைகள்  அரபுபாரசீக இலக்கியத்தில் சூஃபி தத்துவம்.
 11)ஜூன்: சுப்ரமண்ய பாரதியின் கண்ணன் பாட்டு  தமிழ் இலக்கியத்தில் கவிதை மற்றும் பக்தி.
 12)ஜூலை: ஹோமரின் ஒடிஸி  மேற்கத்திய இலக்கியத்தில் காவிய மரபு.
 13)ஆகஸ்டு: அசோகமித்திரனின் மானசரோவர்  தமிழ் சிறுகதைகளில் நவீனத்துவம்.
 14)செப்டம்பர்: വൈക്കം മുഹம്മദ് ബഷீரின் ബാല്യകാലസഖി  மலையாள இலக்கியத்தில் காதல் மற்றும் யதார்த்தவாதம்.
 15)அக்டோபர்: ஷேக்ஸ்பியரின் ஹாம்லெட்  ஆங்கில இலக்கியத்தில் மனித மன உளவியல்.
 16)நவம்பர்: முஹம்மது திபின் தி சாண்ட் மாங்க்  அரபு இலக்கியத்தில் சமகால சமூக விமர்சனம்.
 17)டிசம்பர்: பாப்லோ நெரூதாவின் இருபது காதல் கவிதைகள்  ஸ்பானிஷ் இலக்கியத்தில் காதல் மற்றும் உணர்ச்சி.

 2023
 18)ஜனவரி: புதுமைப்பித்தனின் சிறுகதைகள்  தமிழ் இலக்கியத்தில் நவீனத்துவத்தின் தொடக்கம்.
 19)பிப்ரவரி: ഒ.എൻ.വി. കുറുപ്പിന്റെ കവിതകൾ  மலையாள கவிதைகளில் இயற்கை மற்றும் மனித உணர்வுகள்.
 20)மார்ச்: ஜேம்ஸ் ஜாய்ஸின் யூலிஸஸ்  ஆங்கில இலக்கியத்தில் பரிசோதனை முயற்சிகள்.
 21)ஏப்ரல்: அல்முதன்னாவின் அல்அய்யாம்  அரபு இலக்கியத்தில் சுயசரிதை மரபு.
 22)மே: திருக்குறள்  தமிழ் இலக்கியத்தில் தத்துவம் மற்றும் வாழ்வியல்.
 23)ஜூன்: லியோ டால்ஸ்டாயின் போர் மற்றும் அமைதி  ரஷ்ய இலக்கியத்தில் வரலாறு மற்றும் மனித உறவுகள்.
 24)ஜூலை: தி. ஜானகிராமனின் மோகமுள்  தமிழ் இலக்கியத்தில் உணர்வு மற்றும் குடும்ப உறவுகள்.
 25)ஆகஸ்டு: മാധവിക്കുട്ടി (கமலா தாஸ்) கவிதைகள்  மலையாளம் மற்றும் ஆங்கிலத்தில் பெண்ணிய குரல்.
 26)செப்டம்பர்: ஆர்வல் கவிதைகள்  உலகளாவிய பழங்குடி இலக்கியத்தில் இயற்கை மற்றும் மரபு.
 27)அக்டோபர்: தய்யிப் சாலிஹின் வடக்கு நோக்கிய பயணம்  அரபு இலக்கியத்தில் புலம்பெயர்தல் மற்றும் அடையாளம்.
 28)நவம்பர்: வில்லியம் பிளேக்கின் கவிதைகள்  ஆங்கில இலக்கியத்தில் கற்பனை மற்றும் ஆன்மிகம்.
 29)டிசம்பர்: சங்க இலக்கியம் (குறுந்தொகை)  தமிழ் மரபு கவிதைகளில் காதல் மற்றும் இயற்கை.

 2024
 30)ஜனவரி: ചങ്ങമ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ളയുടെ രമണൻ  மலையாள இலக்கியத்தில் காதல் காவியம்.
 31)பிப்ரவரி: சோல்ஜெனிட்சினின் ஒரு நாள் இவான் டெனிசோவிச்  ரஷ்ய இலக்கியத்தில் அரசியல் மற்றும் மனித உரிமைகள்.
 32)மார்ச்: ஜெயகாந்தனின் சில நேரங்களில் சில மனிதர்கள்  தமிழ் இலக்கியத்தில் சமூக யதார்த்தவாதம்.
 33)ஏப்ரல்: கலீல் ஜிப்ரானின் தீர்க்கதரிசி  அரபுஆங்கில இலக்கியத்தில் தத்துவம் மற்றும் ஆன்மிகம்.
 34)மே: சார்லஸ் டிக்கன்ஸின் கிரேட் எக்ஸ்பெக்டேஷன்ஸ்  ஆங்கில இலக்கியத்தில் சமூக அடுக்குகள்.
 35)ஜூன்: பெருமாள் முருகனின் மாதொருபாகன்  தமிழ் இலக்கியத்தில் பண்பாடு மற்றும் சமூக மோதல்கள்.
 36)ஜூலை: ചന്ദുമേനോന്റെ ഇന്ദുലേഖ  மலையாள இலக்கியத்தில் முதல் நாவல் மற்றும் சமூக மாற்றம்.
 37)ஆகஸ்டு: ஆல்பெர் காம்யுவின் அந்நியன்  பிரெஞ்சு இலக்கியத்தில் அபத்தவாதம்.
 38)செப்டம்பர்: இளங்கோ அடிகளின் சிலப்பதிகாரம்  தமிழ் இலக்கியத்தில் காவிய மரபு.
 39)அக்டோபர்: أحمد شوقي கவிதைகள்  அரபு இலக்கியத்தில் நவீன கவிதை மரபு.
 40)நவம்பர்: வோல் சோயிங்காவின் டெத் அண்ட் தி கிங்ஸ் ஹார்ஸ்மேன்  ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தில் மரபு மற்றும் மோதல்.
 41)டிசம்பர்: கம்பராமாயணம்  தமிழ் இலக்கியத்தில் காவிய மறு ஆக்கம்.

 2025
 42)ஜனவரி: എം.ടി. വാസുദേവൻ നായരുടെ നാലുകെട്ട്  மலையாள இலக்கியத்தில் குடும்பம் மற்றும் பண்பாடு.
 43)பிப்ரவரி: டி.எஸ். எலியட்டின் தி வேஸ்ட் லேண்ட்  ஆங்கில இலக்கியத்தில் நவீனத்துவ கவிதை.
 44)மார்ச்: லா.ச. ராமாமிருதத்தின் ஆபீஸ்  தமிழ் இலக்கியத்தில் நகர வாழ்க்கை மற்றும் மனித மனங்கள்.
 45)ஏப்ரல்: نزار قباني கவிதைகள்  அரபு இலக்கியத்தில் காதல் மற்றும் அரசியல்.
 46)மே: ஜார்ஜ் ஆர்வெல்லின் 1984  ஆங்கில இலக்கியத்தில் அரசியல் மற்றும் மனித உரிமைகள்.
 47)ஜூன்: மு. மேத்தாவின் கவிதைகள்  தமிழ் இலக்கியத்தில் சமகால கவிதைகள்.
 48)ஜூலை: ബസന്തി ബിന്ദുവിന്റെ അഗ്നിസാക്ഷി  மலையாள இலக்கியத்தில் பெண்ணியம் மற்றும் சுதந்திரப் போராட்டம்.
 49)ஆகஸ்டு: சரோஜினி நாயுடுவின் கவிதைகள்  ஆங்கில இலக்கியத்தில் இந்திய உணர்வு மற்றும் கவிதை.

 

0000

Thursday, July 31, 2025

சாதியின் உளவியலும் ஆணவ கொலையின் அரசியலும்

ஆணவக் கொலைகளைத் தடுக்க தனிச் சட்டம் இல்லாதது இந்தியாவில் இத்தகைய குற்றங்கள் தொடர்ந்து நடைபெறுவதற்கு முக்கிய காரணமாக உள்ளது. 2016-ல் உடுமலைப்பேட்டையில் சங்கரின் ஆணவக் கொலை முதல், 2025-ல் திருநெல்வேலியில் கவினின் கொலை வரை, இந்தப் பிரச்சினைக்கு வலுவான சட்டரீதியான தீர்வு இன்மை தெளிவாகிறது. 

ஆணவக் கொலைகள் பெரும்பாலும் சாதி, மதம், அல்லது குடும்ப மான உணர்வுகளால் தூண்டப்படுகின்றன. ஒவ்வொரு ஆண்டும் இந்தியாவில் சுமார் 1000 ஆணவக் கொலைகள் நடப்பதாக ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன, மேலும் இவற்றின் எண்ணிக்கை 796% அதிகரித்து வருவதாகவும் கூறப்படுகிறது.

தமிழ்நாட்டில் உடுமலை சங்கர் வழக்கு, மேட்டுப்பாளையம் வினோத்குமார் வழக்கு, மற்றும் சமீபத்திய கவின் வழக்கு போன்றவை சாதி அடிப்படையிலான ஆணவக் கொலைகளின் கொடூரத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன.

எஸ்.சி./எஸ்.டி. வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டம் 1989 ஆணவக் கொலை வழக்குகளுக்கு முழுமையாகப் பொருந்தாது, ஏனெனில் இது சிக்கலான சமூகக் காரணிகளை முழுமையாக உள்ளடக்கவில்லை. வழக்குகள் நீண்ட காலம் இழுத்தடிக்கப்படுவதும், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி தாமதமாவதும் பொதுவாக உள்ளது.

இந்திய தண்டனைச் சட்டம் (IPC)பிரிவு 300-ன் கீழ் கொலை வழக்குகளுக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்படலாம் என்றாலும், ஆணவக் கொலைகளின் சமூகப் பின்னணியை இது குறிப்பாகக் கையாளவில்லை.

 2018-ல் உச்சநீதிமன்றம் ஆணவக் கொலைகளைத் தடுக்க வழிகாட்டு நெறிமுறைகளை வழங்கியது, ஆனால் இவை மத்திய அல்லது மாநில அரசுகளால் முழுமையாகப் பின்பற்றப்படவில்லை.

 2012-ல் இந்திய சட்ட ஆணையம் “சட்டவிரோதக் கூட்டம் (திருமண சுதந்திரத்தில் தலையிடுதல்) தடுப்புச் சட்டம்” என்ற மசோதாவை முன்மொழிந்தது, ஆனால் இது இன்னும் சட்டமாக்கப்படவில்லை.

ஆணவக் கொலைகளை குறிப்பாகக் கையாள தனிச் சட்டம் இயற்றப்பட வேண்டும் என்று உச்சநீதிமன்றம், வழக்கறிஞர்கள் கூட்டமைப்பு, மற்றும் சமூக ஆர்வலர்கள் வலியுறுத்துகின்றனர்.இச்சட்டத்தில் குற்றவாளிகளுக்கு அதிகபட்ச தண்டனை (மரண தண்டனை உட்பட), பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு உடனடி பாதுகாப்பு, மற்றும் குற்றங்கள் அதிகம் நடக்கும் பகுதிகளில் விழிப்புணர்வு நடவடிக்கைகள் ஆகியவை உள்ளடக்கப்பட வேண்டும்.

மாநில அரசுகள் விஜிலன்ஸ் மானிட்டரிங் கமிட்டிகளை உருவாக்கி, ஆணவக் கொலைகளைத் தடுக்க உரிய நடவடிக்கைகள் எடுக்க வேண்டும், ஆனால் இவை எந்த மாநிலத்திலும் முறையாக செயல்படவில்லை.

 உடுமலை சங்கர் வழக்கில், முதல் தீர்ப்பில் 6 பேருக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டாலும், உயர்நீதிமன்றம் கௌசல்யாவின் தந்தை உட்பட முக்கிய குற்றவாளிகளை விடுவித்தது, இது நீதித்தாமதத்தின் உதாரணம்.ஆணவக் கொலைகளை ஆதரிக்கும் மனநிலை சில சமூகங்களில் உள்ளது. ராஜஸ்தானில் 2019-ல் ஆணவக் கொலை தடுப்புச் சட்டத்தை பாஜக எதிர்த்தது, இது சமூக மனநிலையைப் பிரதிபலிக்கிறது.பல வழக்குகளில் காவலர்கள் பலவீனமான குற்றப்பத்திரிக்கை தாக்கல் செய்கின்றனர், இதனால் குற்றவாளிகள் தப்பிக்கின்றனர்.

ஆணவக் கொலைகளைத் தடுக்க தனிச் சட்டம் இயற்றப்படாதது, இந்தக் குற்றங்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பதற்கும், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி கிடைக்காமல் போவதற்கும் முக்கிய காரணமாக உள்ளது. உச்சநீதிமன்ற வழிகாட்டுதல்களை உடனடியாக அமல்படுத்துவதும், மத்திய அரசு தனிச் சட்டம் இயற்றுவதும், மாநில அரசுகள் விழிப்புணர்வு மற்றும் பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதும் அவசியம்.இந்தக் குறைபாடுகளை நிவர்த்தி செய்யாவிட்டால், சங்கர் முதல் கவின் வரையிலான ஆணவக் கொலைகள் தொடர்ந்து சமூகத்தின் கறையாகவே இருக்கும்.

ஆணவக் கொலையின் சமூக உளவியல், சமூகத்தில் ஆழமாக வேரூன்றிய சாதி, மதம், பாலினம், மற்றும் குடும்ப மான உணர்வுகள் போன்ற கூறுகளால் உருவாகிறது. இது தனிநபர்களின் மனநிலை, கூட்டு அடையாளங்கள், மற்றும் சமூக அழுத்தங்களின் சிக்கலான இடைவினையை உள்ளடக்கியது. கீழே ஆணவக் கொலையின் சமூக உளவியலைப் புரிந்துகொள்ள முக்கிய அம்சங்கள் விளக்கப்படுகின்றன:

 இந்தியாவில் சாதி அமைப்பு, சமூகத்தில் மேல்-கீழ் அடுக்குமுறையை உருவாக்கி, "சாதி தூய்மை" மற்றும் "மேலாண்மை" உணர்வை வலுப்படுத்துகிறது. ஆணவக் கொலைகள் பெரும்பாலும் "கீழ்" சாதியைச் சேர்ந்த நபர்கள் "மேல்" சாதியைச் சேர்ந்தவர்களுடன் உறவு கொள்ளும்போது, மேல் சாதியினரின் அடையாளம் மற்றும் ஆதிக்க உணர்வுக்கு அச்சுறுத்தலாகக் கருதப்படுகிறது.இது "அவமானம்" (shame) மற்றும் "மான இழப்பு" (loss of honor) உணர்வைத் தூண்டுகிறது, இது குடும்பத்தின் சமூக நிலையைப் "பாதுகாக்க" வன்முறையை நியாயப்படுத்துகிறது.உடுமலை சங்கர் வழக்கில், கௌசல்யாவின் குடும்பம் (மேல் சாதி) சங்கரை (தலித்) கொலை செய்தது, சாதி அடுக்குமுறையைப் பேணுவதற்காகவே.

இந்திய சமூகத்தில், தனிநபரின் செயல்கள் குடும்பம், சாதி, அல்லது சமூகத்தின் மானத்துடன் இணைக்கப்படுகின்றன. ஒரு நபர் "சமூக விதிமுறைகளுக்கு" (எ.கா., சாதி-எல்லை தாண்டிய திருமணம்) மாறாகச் செயல்படும்போது, அது முழு குடும்பத்தின் அவமானமாகக் கருதப்படுகிறது. இந்த அவமான உணர்வு, குடும்ப உறுப்பினர்களை வன்முறையை ஒரு "மானத்தை மீட்கும்" செயலாகப் பார்க்க வைக்கிறது. இது குறிப்பாக ஆணாதிக்க சமூகத்தில், பெண்களின் திருமணம் அல்லது உறவு தொடர்பான முடிவுகளில் வெளிப்படுகிறது. திருநெல்வேலி கவின் வழக்கில், பெண்ணின் குடும்பம் சாதி வேறுபாட்டைக் காரணம் காட்டி கொலை செய்தது, குடும்ப மானத்தை "பாதுகாக்க" என்ற பெயரில்.

 ஆணவக் கொலைகளில் பெண்கள் மீதான கட்டுப்பாடு முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது. ஆணாதிக்க சமூகத்தில், பெண்களின் உறவு அல்லது திருமண முடிவுகள் ஆண் உறுப்பினர்களால் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன. பெண்கள் இந்தக் கட்டுப்பாட்டை மீறும்போது, ஆண்களின் "ஆதிக்க உணர்வு" பாதிக்கப்படுவதாக உணரப்படுகிறது. இது பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையாகவோ அல்லது அவர்களின் துணையை (பெரும்பாலும் ஆண்) இலக்கு வைப்பதாகவோ மாறுகிறது. ஆணவக் கொலைகளில் பெண்கள் பெரும்பாலும் உயிர் பிழைத்தாலும், அவர்கள் மனரீதியாகவும் சமூகரீதியாகவும் பாதிக்கப்படுகின்றனர். சங்கர் கொலைக்குப் பின் கௌசல்யா சமூக ஆர்வலராக மாறினாலும், அவரது குடும்பத்தால் நிராகரிக்கப்பட்டார்.

 ஆணவக் கொலைகள் பெரும்பாலும் தனிநபர் முடிவாக இல்லாமல், குடும்பம், உறவினர்கள், அல்லது முழு சமூகத்தின் கூட்டு முடிவாக நிகழ்கின்றன. இது "சமூக ஒழுங்கை" பேணுவதற்கு ஒரு வழியாகக் கருதப்படுகிறது.சமூகத்தில் மற்றவர்களின் பார்வை, விமர்சனம், அல்லது ஒதுக்கப்படும் அச்சம் குடும்பங்களை வன்முறைக்குத் தூண்டுகிறது. இது குறிப்பாக கிராமப்புறங்களில், சாதி அமைப்பு வலுவாக இருக்கும் இடங்களில் தெளிவாகிறது.பல ஆணவக் கொலை வழக்குகளில், கிராமப் பஞ்சாயத்துகள் அல்லது சாதி அமைப்புகள் குடும்பங்களை வன்முறைக்கு ஆதரவாகத் தூண்டுவது காணப்படுகிறது.

 ஆணவக் கொலை செய்பவர்கள், தங்கள் செயலை சமூக மரபுகளைப் பாதுகாப்பதாகவோ அல்லது "தவறைத் திருத்துவதாகவோ" நியாயப்படுத்துகின்றனர். இது உளவியல் ரீதியாக குற்ற உணர்வைக் குறைக்கிறது.
சில சமூகங்களில், ஆணவக் கொலைகள் "மரபு" அல்லது "கலாச்சார பாதுகாப்பு" என்ற பெயரில் ஆதரிக்கப்படுகின்றன, இது குற்றவாளிகளுக்கு உளவியல் ஆதரவை அளிக்கிறது.

 ராஜஸ்தானில் ஆணவக் கொலைகளை ஆதரிக்கும் சமூக மனநிலை, 2019-ல் தடுப்புச் சட்டத்தை 
ஆணவக் கொலைகள், சமூகத்தில் "விதிகளை" மீறுவோருக்கு எச்சரிக்கையாக அமைகின்றன. இது பயத்தை உருவாக்கி, சாதி-எல்லை தாண்டிய திருமணங்களைத் தடுக்கிறது.இளைஞர்கள், குறிப்பாக பெண்கள், தங்கள் உறவு முடிவுகளில் சுதந்திரமாக செயல்பட முடியாமல், சமூக அழுத்தத்துக்கு அடிபணிகின்றனர்.

காவல்துறை, நீதித்துறை, அல்லது அரசின் பலவீனமான அணுகுமுறை, குற்றவாளிகளுக்கு "தண்டனையிலிருந்து தப்பிக்கலாம்" என்ற நம்பிக்கையை அளிக்கிறது. இது ஆணவக் கொலைகளை மேலும் தூண்டுகிறது.
உடுமலை சங்கர் வழக்கில் முக்கிய குற்றவாளிகள் விடுவிக்கப்பட்டது, இத்தகைய நம்பிக்கையை வலுப்படுத்தியது.

ஆணவக் கொலையின் சமூக உளவியல், சாதி ஆதிக்கம், குடும்ப மானம், ஆணாதிக்கம், மற்றும் கூட்டு அழுத்தம் ஆகியவற்றால் உந்தப்படுகிறது. இது அவமானம், பயம், மற்றும் மேலாண்மை உணர்வை மையமாகக் கொண்டு, வன்முறையை ஒரு "நியாயமான" செயலாக மாற்றுகிறது. இந்த உளவியல் மனநிலையை மாற்ற, கல்வி, விழிப்புணர்வு, மற்றும் வலுவான சட்ட அமலாக்கம் அவசியம். தனிச் சட்டம், சமூக மாற்றத்துடன் இணைந்து, இத்தகைய குற்றங்களைக் கட்டுப்படுத்த உதவும்.

சாதியின் உளவியல் இந்திய சமூகத்தில் பொதுப்புத்தியை ஆழமாக வடிவமைத்து, ஏற்றத்தாழ்வை உருவாக்குவதற்கு முக்கிய காரணமாக விளங்குகிறது. சாதி அமைப்பு, மக்களின் அடையாளத்தையும் மதிப்பையும் அவர்களின் பிறப்பின் அடிப்படையில் வரையறுக்கிறது, இது ஒரு தனிநபரின் சுயமரியாதை, சமூக இடம் மற்றும் மற்றவர்களுடனான உறவுகளைப் பாதிக்கிறது. இந்த அமைப்பு, மேல்-கீழ் என்ற அடுக்குமுறையை உளவியல் ரீதியாக உள்வாங்கச் செய்கிறது, இதனால் மக்கள் தங்கள் சாதியை ஒரு இயல்பான, மாற்ற முடியாத உண்மையாக ஏற்றுக்கொள்கின்றனர். இந்த மனநிலை, சமூகத்தில் "உயர்ந்தவர்" மற்றும் "தாழ்ந்தவர்" என்ற பாகுபாட்டை இயல்பாக்கி, பொதுப்புத்தியை "சாதி சரியானது" என்ற கருத்தை நோக்கி திருப்புகிறது.

இந்த உளவியல், மனிதர்களை தரப்படுத்துவதன் மூலம் மேல் சாதியினருக்கு உயர்ந்த தன்மை உணர்வையும், கீழ் சாதியினருக்கு தாழ்வு மனப்பான்மையையும் உருவாக்குகிறது. மேல் சாதியினர் தங்கள் ஆதிக்கத்தை பேணுவதற்காக சமூக விதிகளைப் பயன்படுத்தி, தங்கள் நிலையை "தகுதியாக" நியாயப்படுத்துகின்றனர், இது பொதுப்புத்தியில் ஆதிக்க சாதி மையமான கருத்துகளை வலுப்படுத்துகிறது. மாறாக, கீழ் சாதியினர், தொடர்ச்சியான ஒடுக்குமுறை மற்றும் பாகுபாடு காரணமாக, தங்கள் நிலையை மாற்ற முடியாததாக உணரலாம், இது அவர்களின் சுயமதிப்பை பாதித்து, சமூக மாற்றத்திற்கான எதிர்ப்பை குறைக்கிறது.

சாதி உளவியல், சமூக உறவுகளிலும் ஏற்றத்தாழ்வை உருவாக்குகிறது. உதாரணமாக, சாதி-எல்லை தாண்டிய திருமணங்கள் "மான இழப்பாக" கருதப்படுவது, குடும்ப மற்றும் சமூக அழுத்தங்களை உருவாக்கி, வன்முறையை நியாயப்படுத்துகிறது. இது, ஆணவக் கொலைகள் போன்ற தீவிர விளைவுகளுக்கு வழிவகுக்கிறது, ஏனெனில் சமூகம் "மானத்தை" பேணுவதை தனிநபர் உரிமைகளுக்கு மேலாக மதிக்கிறது. பொதுப்புத்தியில், சாதி விதிகளை மீறுவது "தவறு" என்று உள்வாங்கப்படுவதால், இத்தகைய வன்முறைகள் சமூக ஆதரவைப் பெறுகின்றன.

மேலும், சாதி உளவியல், கல்வி, வேலைவாய்ப்பு, மற்றும் சமூக வளங்களில் ஏற்றத்தாழ்வை இயல்பாக்குகிறது. மேல் சாதியினர் தங்கள் நிலையை பேணுவதற்கு சமூக நிறுவனங்களைப் பயன்படுத்துவது, பொதுப்புத்தியில் "தகுதி" என்ற கருத்தை திசைதிருப்பி, கீழ் சாதியினருக்கு வாய்ப்புகளை மறுக்கிறது. இந்த ஏற்றத்தாழ்வு, சமூகத்தில் பொருளாதார மற்றும் சமூக இடைவெளிகளை ஆழப்படுத்துகிறது.

எனவே, சாதி உளவியல், பொதுப்புத்தியை மாற்றுவதற்கு எதிராக ஒரு தடையாக செயல்படுகிறது. கல்வி மற்றும் விழிப்புணர்வு இருந்தபோதிலும், சாதி அடையாளம் தனிநபர்களின் உளவியல் மற்றும் சமூக அடையாளத்தில் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளது, இது சமத்துவத்தை நோக்கிய முன்னேற்றத்தை தடுக்கிறது. இதை மாற்ற, சாதி அடிப்படையிலான மனநிலையை சவால் செய்யும் கலாச்சார மற்றும் சட்டரீதியான மாற்றங்கள் தேவை, இல்லையெனில் ஏற்றத்தாழ்வு தொடர்ந்து சமூகத்தை ஆளும்.

Friday, July 18, 2025

பஞ்ச தந்திரம்

தமிழ் இலக்கியத்தில் சுந்தர ராமசாமி,சாருநிவேதிதா, எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் (எஸ்.ரா), ஜெயமோகன் (ஜெமோ), மற்றும் கோணங்கி ஆகியோரின் பிரதிகளை தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே ஆய்வு செய்யும்போது, அவர்களின் எழுத்துகளில் மறைமுகமாகவோ அல்லது வெளிப்படையாகவோ வெளிப்படும் அரசியல் நிலைப்பாடுகள் தெளிவாகின்றன. தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, ஒரு பிரதியின் உள்ளடக்கத்தை அதன் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, மறைந்திருக்கும் அதிகார அமைப்புகளையும், முரண்பாடுகளையும் வெளிப்படுத்துவதற்கு உதவுகிறது. இந்த அணுகுமுறை, மேற்கூறிய எழுத்தாளர்களின் பிரதிகளில் ஆணாதிக்கம், முஸ்லிம் வெறுப்பு, சிறுபான்மையினர் எதிர்ப்பு, மற்றும் தலித் வெறுப்பு போன்ற அரசியல் நிலைப்பாடுகளை அடையாளம் காண உதவுகிறது.

சாருநிவேதிதாவின் பிரதிகளை தகர்வமைப்பு கோட்பாட்டின் வழியே பரிசீலிக்கும்போது, அவரது எழுத்துகளில் ஆணாதிக்க குரல் மேலோங்கி நிற்கிறது. அவரது புனைவுகளும் கட்டுரைகளும் பெரும்பாலும் ஆண் மையப் பார்வையை முன்னிறுத்தி, பெண்களை பொருள்படுத்தும் அல்லது இரண்டாம் நிலைப்படுத்தும் வகையில் சித்தரிக்கின்றன. உதாரணமாக, அவரது நாவல்களில் பெண் பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் ஆண்களின் ஆசைகள் அல்லது கற்பனைகளின் பிரதிபலிப்பாகவே தோன்றுகின்றன. தகர்வமைப்பு இந்த ஆண் மையவாதத்தை உடைத்து, பெண்களின் குரல் அடக்கப்படுவதையும், அவர்களின் அடையாளம் ஆண் பார்வையால் வரையறுக்கப்படுவதையும் வெளிப்படுத்துகிறது. இதன் மூலம், சாருநிவேதிதாவின் பிரதிகள் ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக முன்னெடுப்பதை அறிய முடிகிறது.

எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் பிரதிகளில் முஸ்லிம் வெறுப்பு எனும் அரசியல் மறைமுகமாக உள்ளது. அவரது கதைகளும் கட்டுரைகளும் பெரும்பாலும் மதச்சார்பற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்துவது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அவரது எழுத்துகளில் முஸ்லிம்களைப் பற்றிய சில பொதுமைப்படுத்தல்களையும், எதிர்மறை சித்தரிப்புகளையும் வெளிப்படுத்துகிறது. உதாரணமாக, அவரது சில புனைவுகளில் முஸ்லிம் பாத்திரங்கள் குறிப்பிட்ட கலாச்சார புனைவுகளுடன் இணைக்கப்பட்டு, அந்நியப்படுத்தப்படுவதை காணலாம். இந்த மறைமுகமான வெறுப்பு, பிரதியின் மேற்பரப்பு மதச்சார்பற்ற தன்மையை உடைத்து, முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்துகிறது.

ஜெயமோகனின் பிரதிகளை ஆய்வு செய்யும்போது, சிறுபான்மையினர் எதிர்ப்பு ஒரு முக்கிய அரசியல் கருப்பொருளாக வெளிப்படுகிறது. அவரது எழுத்துகள் பெரும்பாலும் இந்து மத மரபுகளையும், பாரம்பரிய கலாச்சாரங்களைய உயர்த்திப் பேசுகின்றன. ஆனால், தகர்வமைப்பு அணுகுமுறை இந்த மரபுவாதப் பார்வையை உடைத்து, சிறுபான்மையினரின் அடையாளங்களை ஒதுக்கி வைக்கும் அல்லது கேள்விக்குட்படுத்தும் ஒரு போக்கை வெளிப்படுத்துகிறது. உதாரணமாக, அவரது சில படைப்புகளில் மத மற்றும் இன சிறுபான்மையினர் மறைமுகமாக புறக்கணிக்கப்படுவதையோ அல்லது எதிர்மறையாக சித்தரிக்கப்படுவதையோ காணலாம். இந்த அரசியல், பிரதியின் மையக் கருத்துகளை உடைப்பதன் மூலம் தெளிவாகிறது.

கோணங்கியின் பிரதிகளில் தலித் வெறுப்பு ஒரு முக்கிய அரசியல் நிலைப்பாடாக வெளிப்படுகிறது. அவரது எழுத்துகள் பெரும்பாலும் சாதி அமைப்பைப் பற்றிய விமர்சனங்களை முன்வைப்பது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இந்த விமர்சனங்களில் மறைந்திருக்கும் மேல் சாதி மையவாதத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. உதாரணமாக, தலித் பாத்திரங்கள் அவரது பிரதிகளில் பெரும்பாலும் ஒரு பரிதாபத்திற்குரிய அல்லது ஒதுக்கப்பட்ட நிலையில் சித்தரிக்கப்படுகின்றன, இது தலித் அடையாளத்தை மேலும் அந்நியப்படுத்துகிறது. இந்த அணுகுமுறை, பிரதியின் மேற்பரப்பு விமர்சனத்தை உடைத்து, மறைமுகமான தலித் வெறுப்பு அரசியலை வெளிப்படுத்துகிறது.

தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction), ஜாக் டெரிடாவால் முன்மொழியப்பட்ட ஒரு விமர்சன அணுகுமுறையாக, பிரதிகளின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைத்து, அவற்றில் மறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள், அதிகார அமைப்புகள், மற்றும் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த அணுகுமுறையைப் பயன்படுத்தி, சாருநிவேதிதாவின் ஜீரோ டிகிரி மற்றும் தேகம், எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் இடக்கை, ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழலின் குரல், மற்றும் கோணங்கியின் பாழி மற்றும் பிதுரா ஆகிய நாவல்களை ஆய்வு செய்யும்போது, இவற்றில் உள்ள ஆணாதிக்கம், முஸ்லிம் வெறுப்பு, சிறுபான்மையினர் எதிர்ப்பு, மற்றும் தலித் வெறுப்பு போன்ற அரசியல் நிலைப்பாடுகள் தெளிவாகின்றன.

சுந்தர ராமசாமியின் ஒரு புளியமரத்தின் கதை நாவல், மேற்பரப்பில் குமரி மாவட்டத்தின் வேப்பமூடு ஜங்சனை மையப்படுத்தி, ஒரு சமூக மாற்றத்தின் கதையாகவும், ஒரு புளியமரத்தை அடையாளமாகக் கொண்டு, சுதந்திரப் போராட்டம், ஊழல், மற்றும் வியாபாரிகளின் போட்டி ஆகியவற்றை விவரிக்கும் ஒரு புனைவாகவும் தோன்றுகிறது. ஆனால், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே இந்நாவலை ஆய்வு செய்யும்போது, இது முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாட்டை முன்னிறுத்துவதாக வெளிப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு, நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, அதில் மறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள், அதிகார அமைப்புகள், மற்றும் முஸ்லிம் அடையாளங்களை எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் போக்கை வெளிச்சமிடுகிறது.

ஒரு புளியமரத்தின் கதை நாவல், வேப்பமூடு ஜங்சனின் சமூக மற்றும் பொருளாதார மாற்றங்களைப் பதிவு செய்யும் ஒரு கதையாக மேற்பரப்பில் தோன்றினாலும், இதன் கதைமாந்தர்களின் சித்தரிப்பு, குறிப்பாக ஒரு இந்து வியாபாரியும் ஒரு முஸ்லிம் வியாபாரியும் போட்டியிடும் கதைக்களம், முஸ்லிம் சமூகத்தை எதிர்மறையாக பொதுமைப்படுத்தும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு இந்தப் பிரதியை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் பாத்திரங்களின் சித்தரிப்பு மற்றும் அவர்களின் பங்கு, ஒரு மேல் சாதி இந்து மையவாத கண்ணோட்டத்தால் வரையறுக்கப்படுவது தெளிவாகிறது.

   நாவலின் மறுபாதியில், ஒரு இந்து வியாபாரியும் ஒரு முஸ்லிம் வியாபாரியும் போட்டியிட்டு, ஒருவரை ஒருவர் வீழ்த்த முயலும் கதைக்களம் மையமாகிறது. இந்தப் போட்டி, மேற்பரப்பில் ஒரு வணிக மோதலாகத் தோன்றினாலும், முஸ்லிம் வியாபாரியின் சித்தரிப்பு, ஒரு எதிர்மறை புனைவாக அமைகிறது. தகர்வமைப்பு இந்த சித்தரிப்பை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் வியாபாரி, இந்து வியாபாரிக்கு எதிரான ஒரு "மற்றவர்" (other) ஆகவே புனையப்படுவது வெளிப்படுகிறது. இந்த எதிர்மறை புனைவு, முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு பொதுவான, எதிர்மறையான பிம்பமாக முன்னிறுத்தி, அவர்களை அந்நியப்படுத்துகிறது. இந்து வியாபாரியின் நிலைப்பாடு, மறைமுகமாக இந்து மையவாதத்துடன் இணைக்கப்பட்டு, ஒரு உயர்ந்த அற மற்றும் வணிக நிலைப்பாடாக சித்தரிக்கப்படுகிறது, இது முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக வெறுப்பை உறுதிப்படுத்துகிறது.

   நாவலில், முஸ்லிம் சமூகத்தின் கலாச்சாரம், அவர்களின் அனுபவங்கள், அல்லது அவர்களின் சமூகப் பங்களிப்பு ஆகியவை ஆழமாக ஆராயப்படுவதில்லை. முஸ்லிம் வியாபாரியின் பாத்திரம், ஒரு வணிகப் போட்டியின் எதிரியாக மட்டுமே சித்தரிக்கப்பட்டு, அவரது அடையாளம் அல்லது பின்னணி விரிவாக விவரிக்கப்படுவதில்லை. தகர்வமைப்பு இந்த மௌனத்தை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் சமூகத்தின் அடையாளங்கள், இந்து மையவாத கதைசொல்லலுக்கு அடிபணிந்து, இரண்டாம் நிலைப்படுத்தப்படுவது தெளிவாகிறது. இந்த அணுகுமுறை, முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு வெளிப்புற, அந்நியப்படுத்தப்பட்ட குழுவாக சித்தரிக்கிறது, இது மறைமுகமாக முஸ்லிம் வெறுப்பை உறுதிப்படுத்துகிறது.

   நாவலின் கதைக்களம், சுந்தர ராமசாமியின் வியாபார பின்னணியால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது, இது அவரது சுதர்சன் ஜவுளிக்கடையின் அனுபவங்களை பிரதிபலிக்கிறது. இந்த வியாபார உலகக் கண்ணோட்டம், மக்களை—குறிப்பாக முஸ்லிம் வியாபாரியை—ஒரு பொருளாதாரப் போட்டியின் பகுதியாகவே பார்க்கிறது. தகர்வமைப்பு இந்தக் கண்ணோட்டத்தை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் வியாபாரியின் பாத்திரம், வியாபாரத்தில் "தர்மம் இல்லாத" ஒரு எதிரியாக பொதுமைப்படுத்தப்பட்டு, முஸ்லிம் சமூகத்தை எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. இந்தப் பொதுமைப்படுத்தல், முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு அறவியல் குறைவு உள்ள குழுவாக சித்தரிக்கிறது, இது முஸ்லிம் வெறுப்பின் ஒரு வெளிப்பாடாக அமைகிறது.

   நாவலின் கட்டமைப்பு, இந்து மையவாதத்தின் பின்னணியில் அமைந்துள்ளது. இந்து வியாபாரியின் கதை, சுதந்திரப் போராட்ட தியாகிகளின் இலட்சியவாதத்துடனும், ஒரு உயர்ந்த அறநிலையுடனும் இணைக்கப்பட்டு, மேற்பரப்பில் ஒரு சமூக மாற்றத்தின் குறியீடாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. மாறாக, முஸ்லிம் வியாபாரியின் பாத்திரம், இந்த இலட்சியவாதத்திற்கு எதிரான ஒரு சவாலாகவே புனையப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு இந்தக் கட்டமைப்பை உடைக்கும்போது, இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மையும், முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு எதிர்மறை பிம்பமாக சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பும் வெளிப்படுகிறது. இது, முஸ்லிம் சமூகத்தின் அனுபவங்களையும், அவர்களின் சமூகப் பங்களிப்பையும் புறக்கணித்து, இந்து மையவாத கதைசொல்லலை முன்னிறுத்துகிறது.

ஒரு புளியமரத்தின் கதை நாவல், மேற்பரப்பில் ஒரு சமூக மாற்றத்தின் கதையாகவும், வேப்பமூடு ஜங்சனின் பொருளாதார மற்றும் சமூக மாற்றங்களைப் பதிவு செய்யும் ஒரு புனைவாகவும் தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அதன் மறைமுகமான முஸ்லிம் வெறுப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. முஸ்லிம் வியாபாரியின் எதிர்மறை சித்தரிப்பு, முஸ்லிம் அடையாளங்களின் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தல், வியாபார உலகக் கண்ணோட்டத்தில் முஸ்லிம்களை பொதுமைப்படுத்தல், மற்றும் இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மை ஆகியவை, இந்நாவல் முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துவதாக வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த அம்சங்கள், நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது தெளிவாகி, ஒரு புளியமரத்தின் கதை முஸ்லிம் வெறுப்பு நிறைந்த ஒரு பிரதியாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

சாருநிவேதிதாவின் ஜீரோ டிகிரி ஒரு பரிசோதனைமிக்க நாவலாக, பாரம்பரிய கதைசொல்லல் முறைகளை உடைத்து, காலம், அடையாளம், மற்றும் பாலியல் ஆகியவற்றை ஆராய்கிறது. ஆனால், தகர்வமைப்பு கோட்பாட்டின் வழியே இந்நாவலை ஆய்வு செய்யும்போது, 1:16-18 பைபிள் பகுதியை மேற்கோள் காட்டி, மனித உடலையும் ஆசைகளையும் ஒரு ஆண் மையப் பார்வையில் சித்தரிக்கிறது. பெண் பாத்திரங்கள், குறிப்பாக, ஆண்களின் ஆசைகளின் பிரதிபலிப்பாகவோ அல்லது புனைவு உருவங்களாகவோ தோன்றுகின்றன. உதாரணமாக, நாவலில் பெண்களின் உடல் மற்றும் பாலியல் ஆண் கற்பனைகளால் வரையறுக்கப்படுகிறது, இது ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக முன்னிறுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு இந்தப் பிரதியை உடைக்கும்போது, பெண்களின் குரல் மௌனிக்கப்பட்டு, அவர்களின் அடையாளம் ஆண் பார்வையால் கட்டமைக்கப்படுவதை வெளிப்படுத்துகிறது. 

தேகம் நாவலில், உடல் மற்றும் பாலியல் ஆகியவை மையக் கருப்பொருளாக உள்ளன. இந்நாவல் பெண்களின் உடலை ஒரு ஆண் மையவாத கண்ணோட்டத்தில் ஆராய்கிறது, அவர்களை பொருள்படுத்தும் வகையில் சித்தரிக்கிறது. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, பெண்களின் உடல் மற்றும் அனுபவங்கள் ஆண்களின் ஆசைகளுக்கு அடிபணிந்து, அவர்களின் சுயாட்சி மறுக்கப்படுவதை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த இரு நாவல்களும், மேற்பரப்பில் முற்போக்கு தன்மையை வெளிப்படுத்தினாலும், ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகின்றன.

சாருநிவேதிதாவின் தேகம் நாவலை தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே ஆய்வு செய்யும்போது, அதில் மறைந்திருக்கும் ஆணாதிக்க தொனி தெளிவாக வெளிப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, ஒரு பிரதியின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைத்து, அதில் உள்ள முரண்பாடுகள், மறைந்திருக்கும் அதிகார அமைப்புகள், மற்றும் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை வெளிச்சமிடுகிறது. தேகம் நாவல், மனித சமூகத்தின் வன்முறையை ஆராயும் ஒரு முயற்சியாக மேற்பரப்பில் தோன்றினாலும், அதன் கதைமாந்தர்கள், சம்பவங்கள், மற்றும் மொழி பயன்பாடு ஆகியவற்றை உடைக்கும்போது, ஆண் மையவாதப் பார்வையும், பெண்களை பொருள்படுத்தும் போக்கும் ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துவதாகத் தெரிகிறது.

தேகம் நாவலின் மையப் பாத்திரமான தர்மாவின் பயணம், வன்முறையுடனான அவனது உறவு, மற்றும் அவனது அனுபவங்கள் ஆகியவை ஆண் மையவாத கண்ணோட்டத்தில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளன. தகர்வமைப்பு இந்தப் பிரதியை ஆய்வு செய்யும்போது, பெண் பாத்திரங்கள்—குறிப்பாக செலின், நேஹா, மற்றும் பெயர் குறிப்பிடப்படாத பெண்கள்—தர்மாவின் ஆசைகள், வன்முறை, மற்றும் உளவியல் அனுபவங்களின் பிரதிபலிப்பாகவோ அல்லது அவனது மனவதைக்கு உட்பட்டவர்களாகவோ சித்தரிக்கப்படுகின்றனர். இது, பெண்களின் அடையாளத்தை ஆண் பார்வையால் வரையறுக்கும் ஆணாதிக்க அமைப்பை வெளிப்படுத்துகிறது.

   நாவலில் செலின் என்ற பெண் பாத்திரம், தர்மாவின் காதல் மற்றும் பாலியல் ஆசைகளின் ஒரு கருவியாகவே சித்தரிக்கப்படுகிறார். அவர் தர்மாவை விட்டுப் பிரிந்து செல்வது, அவனுக்கு "போதிய சுகம்" அளிக்காததால் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது, இது பெண்ணை ஆணின் பாலியல் தேவைகளுக்கு அடிபணியும் ஒரு பொருளாகக் குறுக்குகிறது. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, செலினின் சுயாட்சி மறுக்கப்பட்டு, அவளது அடையாளம் தர்மாவின் ஆண்மை மற்றும் உளவியல் தோல்விகளால் வரையறுக்கப்படுவது தெளிவாகிறது. இதேபோல், நேஹாவின் பாத்திரம், தர்மாவின் காதலால் மனநிலை பாதிக்கப்பட்டு, இறுதியில் தற்கொலை செய்துகொள்ளும் ஒரு பாத்திரமாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. இது, பெண்களை ஆணின் செயல்களுக்கு உணர்ச்சி ரீதியாக பாதிக்கப்படுபவர்களாகவும், அவர்களது வாழ்க்கை ஆண் மையவாத நிகழ்வுகளால் தீர்மானிக்கப்படுவதாகவும் காட்டுகிறது.
  
   தர்மாவின் வன்முறைப் பயணம்—பன்றிகளை கொல்வது முதல் மனிதர்களை டார்ச்சர் செய்வது வரை—மற்றும் அதற்கு அவனது சிறுவயது அனுபவங்கள் காரணமாக அமைவது, ஆண்மையின் ஒரு வெளிப்பாடாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. ஆனால், இந்த வன்முறையில் பெண்கள் பெரும்பாலும் பாதிக்கப்பட்டவர்களாகவோ அல்லது தர்மாவின் வன்முறையைத் தூண்டும் கருவிகளாகவோ தோன்றுகின்றனர். உதாரணமாக, ஒரு பெண்ணின் கடிதம், தனது உடல் மீது ஆண்களால் திணிக்கப்பட்ட வன்முறைகளை விவரிக்கிறது, ஆனால் இந்தக் கடிதம் தர்மாவின் உளவியல் ஆய்வுக்கு ஒரு கருவியாகவே பயன்படுத்தப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, பெண்களின் அனுபவங்கள் தர்மாவின் ஆண்மையை வலுப்படுத்துவதற்கு அல்லது அவனது வன்முறைத் தேவைகளை நியாயப்படுத்துவதற்கு பயன்படுத்தப்படுவது வெளிப்படுகிறது. இது, பெண்களின் உடல் மற்றும் அனுபவங்களை ஆண் மையவாத நோக்கில் பொருள்படுத்தும் ஆணாதிக்க அரசியலை வெளிச்சமிடுகிறது.

   நாவலின் மொழி மற்றும் பகடிகள், சாருநிவேதிதாவின் வழக்கமான பாணியில், ஆண் மையவாத கண்ணோட்டத்தை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகின்றன. உதாரணமாக, தர்மாவின் தொழிலை ஒரு "கேட்டமைட்" என்று ஆழ்வார் எளிமையாக எடுத்துக்கொள்ளும் காட்சி, ஆண்மையின் ஒரு வெளிப்பாடாக வன்முறையை இயல்பாக்குகிறது. மேலும், பெண் பாத்திரங்கள்—செலின், நேஹா—பற்றிய விவரிப்புகள், அவர்களை உணர்ச்சி ரீதியாகவோ அல்லது உடல் ரீதியாகவோ ஆணின் தேவைகளுக்கு அடிபணியும் பாத்திரங்களாகவே சித்தரிக்கின்றன. தகர்வமைப்பு இந்த மொழியை உடைக்கும்போது, பெண்களின் குரல் மௌனிக்கப்பட்டு, அவர்களின் அனுபவங்கள் ஆண் மையவாத கதைசொல்லலுக்கு அடிபணிவது தெளிவாகிறது.
  
   நாவலில் பெண்கள் தங்கள் உடல் மற்றும் மனதால் அனுபவிக்கும் வதைகள்—நேஹாவின் தற்கொலை, செலினின் பிரிவு, மற்றும் பெயர் குறிப்பிடப்படாத பெண்ணின் கடிதம்—தர்மாவின் உளவியல் பயணத்திற்கு ஒரு பின்னணியாகவே பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இந்தப் பெண்களின் துன்பங்கள், தர்மாவின் ஆண்மையையும், அவனது வன்முறைத் தேவைகளையும் ஆராய்வதற்கு ஒரு கருவியாக மட்டுமே உள்ளன. தகர்வமைப்பு இந்த அமைப்பை உடைக்கும்போது, பெண்களின் அனுபவங்கள் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தப்பட்டு, ஆண் மையவாத கதைசொல்லலுக்கு அடிபணிவது வெளிப்படுகிறது. இது, ஆணாதிக்க அரசியலின் ஒரு முக்கிய அம்சமாக, பெண்களின் குரலை மறைத்து, ஆணின் அனுபவங்களை மையப்படுத்துவதை வெளிச்சமிடுகிறது.

தேகம் நாவல், மேற்பரப்பில் வன்முறையின் சமூக மற்றும் உளவியல் தன்மையை ஆராய்வது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அதன் ஆணாதிக்க தொனியை வெளிப்படுத்துகிறது. தர்மாவின் ஆண் மையவாத பயணம், பெண் பாத்திரங்களின் பொருள்படுத்தல், வன்முறையில் ஆண்மையின் இயல்பாக்கல், மற்றும் பெண்களின் அனுபவங்களின் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தல் ஆகியவை, நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது தெளிவாகின்றன. இந்த அம்சங்கள், தேகம் நாவல் ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துவதாகவும், பெண்களின் குரலை மௌனிக்கச் செய்து, ஆண் மையவாத கதைசொல்லலை முன்னிறுத்துவதாகவும் அமைகிறது. இதன் மூலம், நாவல் ஆணாதிக்க தொனி நிறைந்த ஒரு பிரதியாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

எஸ்.ராவின் இடக்கை நாவல்,  மதச்சார்பற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்துவது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இதனை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் பாத்திரங்களைப் பற்றிய மறைமுகமான எதிர்மறை சித்தரிப்பு வெளிப்படுகிறது. உதாரணமாக, நாவலில் முஸ்லிம் பாத்திரங்கள் குறிப்பிட்ட கலாச்சார புனைவுகளுடன் இணைக்கப்பட்டு, அந்நியப்படுத்தப்படுகின்றனர். இந்த சித்தரிப்பு, மேற்பரப்பில் நடுநிலையான கதைசொல்லலாகத் தோன்றினாலும், முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக முன்னிறுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு, இந்த மறைமுக வெறுப்பை வெளிப்படுத்தி, பிரதியின் மையக் கருத்து மதச்சார்பின்மையை உடைத்து, அதன் அடியில் உள்ள பாகுபாட்டை வெளிச்சமிடுகிறது.

எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் இடக்கை நாவல், மேற்பரப்பில் ஒரு வரலாற்று மற்றும் சமூகப் பின்னணியைக் கொண்டு, திருநங்கை பாத்திரமான அஜ்யா பேகத்தை மையப்படுத்தி, அவளது உணர்வு பூர்வமான அனுபவங்களையும், ஒளரங்கசீப் மன்னனுடனான நெருக்கமான உறவையும் சித்தரிக்கிறது. இருப்பினும், தகர்வமைப்பு கோட்பாட்டின் (deconstruction) வழியே இந்நாவலை ஆய்வு செய்யும்போது, மறைமுகமாக முஸ்லிம் வெறுப்பு அரசியலை முன்னிறுத்துவதாகக் கருதப்படலாம். இந்த ஆய்வு, நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, அதில் உள்ள மறைந்திருக்கும் அதிகார அமைப்புகளையும், முஸ்லிம் சமூகத்தைப் பற்றிய எதிர்மறை சித்தரிப்புகளையும் வெளிப்படுத்த முயல்கிறது.

இடக்கை நாவல், ஒளரங்கசீப் மன்னனின் ஆட்சிக் காலத்தைப் பின்னணியாகக் கொண்டு, அவரது அரசவையில் திருநங்கையான அஜ்யா பேகத்தின் வாழ்க்கையை ஆராய்கிறது. அஜ்யா ஒரு சிக்கலான, உணர்வு நிறைந்த பாத்திரமாக உருவாக்கப்பட்டிருந்தாலும், நாவலின் கட்டமைப்பு மற்றும் முஸ்லிம் அரசவையைச் சித்தரிக்கும் விதம், மறைமுகமாக முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு பொதுமைப்படுத்தப்பட்ட பார்வையை முன்னிறுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, இந்நாவலின் மேற்பரப்பு மதச்சார்பின்மையை உடைத்து, முஸ்லிம் அரசவையை எதிர்மறையாகவோ அல்லது அந்நியப்படுத்தும் வகையிலோ சித்தரிக்கும் போக்கை வெளிப்படுத்துகிறது. 

உதாரணமாக, ஒளரங்கசீப் மன்னனின் பாத்திரம், ஒரு புறம் உணர்வு நிறைந்தவராகவும், மறுபுறம் அவரது ஆட்சியில் நிகழ்ந்த குற்றங்கள் மற்றும் மன்னிக்க முடியாத செயல்களை அஜ்யாவின் நினைவுகள் மூலம் வெளிப்படுத்துவதாகவும் சித்தரிக்கப்படுகிறார். இந்த சித்தரிப்பு, ஒளரங்கசீப்பின் ஆட்சியை ஒரு சிக்கலான, ஆனால் எதிர்மறையான பிம்பமாக முன்னிறுத்துகிறது. இது, முஸ்லிம் ஆட்சியாளர்களைப் பற்றிய ஒரு பொதுமைப்படுத்தப்பட்ட எதிர்மறை உருவகத்தை வலுப்படுத்துவதாக அமைகிறது. தகர்வமைப்பு இந்த மையக் கருத்தை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் மன்னர்களின் ஆட்சி மற்றும் அவர்களது அரசவை கலாச்சாரத்தை எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது.

மேலும், அஜ்யா பேகத்தின் பாத்திரம், ஒரு திருநங்கையாக அரசவையில் உயர்ந்த இடத்தைப் பெற்றிருந்தாலும், அவளது அடையாளம் முஸ்லிம் அரசவையின் பின்னணியில் அந்நியப்படுத்தப்படுகிறது. அவள் சிறையில் அடைக்கப்படுவதும், அவள் மீது வன்முறை பயன்படுத்தப்படுவதும், முஸ்லிம் ஆட்சியின் கொடூரமான தன்மையை மறைமுகமாக பிரதிபலிக்கும் வகையில் சித்தரிக்கப்படுகிறது. இந்த சித்தரிப்பு, முஸ்லிம் அரசவையை ஒரு அடக்குமுறை அமைப்பாகவும், அதில் உள்ள திருநங்கைகள் உள்ளிட்ட பிற சமூகங்களை அந்நியப்படுத்தும் ஒரு இடமாகவும் காட்ட முயல்கிறது. தகர்வமைப்பு இந்த அமைப்பை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக வெறுப்பு அரசியல் வெளிப்படுகிறது, இது நாவலின் மையக் கருத்து மதச்சார்பின்மையை கேள்விக்கு உட்படுத்துகிறது.

நாவலில் ஒளரங்கசீப்பின் உயில் மற்றும் அதைச் சுற்றிய மர்மம், கதையை சுவாரஸ்யமாக முன்னெடுக்கிறது என்றாலும், இந்த மர்மம் முஸ்லிம் ஆட்சியின் ரகசியங்கள் மற்றும் சூழ்ச்சிகளை மையப்படுத்துவதாக அமைகிறது. இது, முஸ்லிம் அரசவைகளை சந்தேகத்திற்கு உரியதாகவும், அதிகாரத்திற்காக நடக்கும் சூழ்ச்சிகளின் மையமாகவும் சித்தரிக்கிறது. தகர்வமைப்பு இந்த சித்தரிப்பை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் ஆட்சியை எதிர்மறையாக பொதுமைப்படுத்தும் ஒரு போக்கு வெளிப்படுகிறது, இது முஸ்லிம் வெறுப்பு அரசியலை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகிறது.

மேலும், அஜ்யாவின் துயரமும், அவளது அனுபவங்களும், முஸ்லிம் அரசவையின் அடக்குமுறைத் தன்மையை மையப்படுத்தி சித்தரிக்கப்படுகின்றன. அவளது கதை, மேற்பரப்பில் உணர்வு பூர்வமாகவும், மனிதாபிமானத்துடனும் சித்தரிக்கப்பட்டாலும், அவளது துயரத்திற்கு முஸ்லிம் ஆட்சியின் கட்டமைப்பே காரணமாக அமைகிறது. இது, முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு கொடூரமான, அந்நியப்படுத்தும் அமைப்பாக சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு இந்த மையக் கருத்தை உடைக்கும்போது, நாவல் முஸ்லிம் சமூகத்தை எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை முன்னிறுத்துவதாகத் தெளிவாகிறது.

எனவே, இடக்கை நாவல், அஜ்யா பேகத்தின் பாத்திரத்தை மையப்படுத்தி, ஒரு திருநங்கையின் வாழ்க்கையை உணர்வு பூர்வமாக சித்தரித்தாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாட்டின் வழியே ஆய்வு செய்யும்போது, முஸ்லிம் அரசவையையும், முஸ்லிம் ஆட்சியையும் எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. இந்த சித்தரிப்பு, முஸ்லிம் சமூகத்தைப் பற்றிய பொதுமைப்படுத்தப்பட்ட, எதிர்மறை உருவகங்களை வலுப்படுத்துவதாக அமைகிறது. இதன் மூலம், இடக்கை முஸ்லிம் வெறுப்பை மறைமுகமாக முன்னிறுத்தும் ஒரு நாவலாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழலின் குரல் ஒரு தத்துவார்த்தமான நாவலாக, இந்து மரபுகளையும், ஆன்மிகத்தையும் ஆராய்கிறது. இந்நாவல் மேற்பரப்பில் மனித அனுபவங்களை உலகளாவிய பார்வையில் அணுகுவது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இதனை உடைக்கும்போது, சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. இந்து மரபுவாதத்தை உயர்த்திப் பேசும் இந்நாவல், மறைமுகமாக மற்ற மதங்களையும், குறிப்பாக சிறுபான்மை மத அடையாளங்களையும் ஒதுக்கி வைக்கிறது. உதாரணமாக, நாவலில் இந்து மரபு ஒரு உயர்ந்த ஆன்மிக நிலையாக சித்தரிக்கப்படும்போது, பிற மதங்களின் அடையாளங்கள் புறக்கணிக்கப்படுகின்றன அல்லது எதிர்மறையாக சித்தரிக்கப்படுகின்றன. தகர்வமைப்பு, இந்தப் பிரதியின் மையக் கருத்தை உடைத்து, சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான மறைமுக எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது.

ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழலின் குரல் நாவல், சோவியத் யூனியனின் சிதைவு, போல்ஷெவிக் புரட்சி, ஸ்டாலின் காலகட்டத்தின் மாஸ்கோ விசாரணைகள், மற்றும் நிகலாய் புகாரின் கொலை ஆகியவற்றை வரலாற்றுப் பின்னணியாகக் கொண்டு, இணையாக கன்யாகுமரி மாவட்டத்தில் ரப்பர் தொழிற்சங்கத்தில் நிகழும் அதிகார மாற்றங்கள் மற்றும் அருணாச்சலத்தின் குடும்பச் சூழலை விவரிக்கிறது. மேற்பரப்பில் இந்நாவல் இலட்சியவாதம், அறம், மற்றும் கருத்தியலுக்கும் அதிகாரத்திற்கும் இடையிலான முரண்பாடுகளை ஆராய்வது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே ஆய்வு செய்யும்போது, இந்நாவல் சிறுபான்மையினரான கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிரான ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாட்டை முன்னிறுத்துவதாக வெளிப்படுகிறது.

தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, பிரதியின் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, அதில் மறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள் மற்றும் அதிகார அமைப்புகளை வெளிப்படுத்துகிறது. பின் தொடரும் நிழலின் குரல்  நாவலில், மேற்பரப்பில் அறத்தின் தொடர்ச்சி, இலட்சியவாதத்தின் இழப்பு, மற்றும் கருத்தியல் அடக்குமுறை ஆகியவை ஆராயப்படுவது போல தோன்றினாலும், இந்தக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது, கிறிஸ்தவ சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பு வெளிப்படுகிறது. இந்நாவலின் கட்டமைப்பு, குறிப்பாக அதன் கருத்தியல் விவாதங்கள் மற்றும் படிமங்கள், கிறிஸ்தவ மதத்தை மறைமுகமாக ஒதுக்கி வைக்கும் அல்லது எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு போக்கை வெளிப்படுத்துகிறது.

   நாவலில், கிறிஸ்தவ மதத்தின் முக்கிய படிமமான ஏசுவின் உயிர்த்தெழுதல் குறித்து ஒரு சிறுகதை விவரிக்கப்படுகிறது. இந்த சிறுகதை, அறத்தின் முடிவின்மையைப் பேசுவது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையை ஒரு குறியீட்டு மட்டத்தில் மறைமுகமாக கேள்விக்கு உட்படுத்துவது தெளிவாகிறது. ஏசுவின் உயிர்த்தெழுதல், கிறிஸ்தவ மதத்தின் மையக் கருத்தாக இருந்தாலும், இந்நாவலில் அது ஒரு கற்பனை அல்லது இலட்சியவாதத்தின் புனைவாக மட்டுமே சித்தரிக்கப்படுகிறது. இது, கிறிஸ்தவ மதத்தின் ஆன்மிக முக்கியத்துவத்தை இரண்டாம் நிலைப்படுத்தி, அதை ஒரு வரலாற்று அல்லது கருத்தியல் விவாதத்திற்கு அடிபணியச் செய்கிறது. இந்த அணுகுமுறை, கிறிஸ்தவ மதத்தை மறைமுகமாக குறைத்து மதிப்பிடுவதாக அமைகிறது.

   நாவலின் மையக் கருத்து, இந்து மரபு மற்றும் இந்திய கலாச்சாரத்தின் இலட்சியவாதத்தை மையப்படுத்தி, கருத்தியல் மற்றும் அறத்தை ஆராய்கிறது. இதற்கு மாறாக, கிறிஸ்தவ மதம், குறிப்பாக அதன் அற மற்றும் ஆன்மிக அம்சங்கள், புறக்கணிக்கப்படுகின்றன அல்லது ஒரு குறியீட்டு மட்டத்தில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்படுகின்றன. உதாரணமாக, அருணாச்சலத்தின் மனைவியால் அவன் மனநிலைப் பிறழ்விலிருந்து மீள்வது, இந்து குடும்ப அமைப்பின் மையத்தில் உள்ள பெண்ணின் புனிதத்தை உயர்த்திப் பேசுவதாக அமைகிறது, ஆனால் இதே நாவலில் கிறிஸ்தவ மதத்தின் பங்களிப்பு அல்லது அதன் அற மரபுகள் பற்றிய எந்தவொரு ஆழமான விவாதமும் இல்லை. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மையும், கிறிஸ்தவ மதத்தை ஒதுக்கி வைக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பும் வெளிப்படுகிறது.

   நாவலில், கிறிஸ்தவ மதத்தைப் பின்பற்றும் கதாபாத்திரங்கள் அல்லது கிறிஸ்தவ கலாச்சாரத்தின் தாக்கங்கள் குறிப்பிடத்தக்க வகையில் இல்லை. இது, கன்யாகுமரி மாவட்டத்தின் சூழலில், கிறிஸ்தவ சமூகம் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க சிறுபான்மை சமூகமாக இருந்தாலும், அவர்களின் அடையாளத்தை மறைமுகமாக புறக்கணிக்கிறது. தகர்வமைப்பு இந்த மௌனத்தை உடைக்கும்போது, கிறிஸ்தவ சமூகத்தின் அனுபவங்கள் மற்றும் அவர்களின் அற மரபுகள் நாவலின் கருத்தியல் விவாதங்களில் இருந்து விலக்கி வைக்கப்பட்டிருப்பது தெளிவாகிறது. இது, கிறிஸ்தவ சமூகத்தை அந்நியப்படுத்தி, இந்து மையவாத கதைசொல்லலை முன்னிறுத்துவதாக அமைகிறது.

   நாவலின் கட்டமைப்பு, புகாரின், வீரபத்ரபிள்ளை, மற்றும் அருணாச்சலத்தின் வாழ்க்கையை இணைத்து, அறத்தின் தொடர்ச்சியைப் பேசுவது போல தோன்றினாலும், இந்த அற விவாதங்கள் பெரும்பாலும் இந்து மரபின் பின்னணியில் அமைகின்றன. கிறிஸ்தவ மதத்தின் அற மரபுகள் அல்லது அதன் தாக்கங்கள் இந்த விவாதங்களில் இடம்பெறவில்லை. மேலும், ஏசுவின் உயிர்த்தெழுதல் குறித்த சிறுகதை, ஒரு குறியீட்டு அம்சமாக மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு, கிறிஸ்தவ மதத்தின் ஆழமான அற மற்றும் ஆன்மிக முக்கியத்துவம் புறக்கணிக்கப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு இந்த கட்டமைப்பை உடைக்கும்போது, கிறிஸ்தவ மதத்தை ஒரு இரண்டாம் நிலை அல்லது அந்நியப்படுத்தப்பட்ட அம்சமாக மட்டுமே சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பு வெளிப்படுகிறது.

பின் தொடரும் நிழலின் குரல் நாவல், மேற்பரப்பில் இலட்சியவாதம், அறம், மற்றும் கருத்தியல் அடக்குமுறை ஆகியவற்றை ஆராய்வது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அதன் மறைமுகமான கிறிஸ்தவ எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. கிறிஸ்தவ படிமங்களின் எதிர்மறை சித்தரிப்பு, இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மை, கிறிஸ்தவ சமூகத்தின் அந்நியப்படுத்தல், மற்றும் கருத்தியல் விவாதங்களில் கிறிஸ்தவ மதத்தின் புறக்கணிப்பு ஆகியவை, இந்நாவல் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிரான ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாட்டை முன்னிறுத்துவதாக வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த அம்சங்கள், நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது தெளிவாகி, இது கிறிஸ்தவ சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான ஒரு பிரதியாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

கோணங்கியின் பாழி மற்றும் பிதுரா நாவல்கள், சாதி மற்றும் சமூக அமைப்புகளை விமர்சிப்பது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இவற்றை ஆய்வு செய்யும்போது, தலித் வெறுப்பு எனும் அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. பாழியில், தலித் பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் சமூகத்தின் ஓரத்தில் ஒதுக்கப்பட்டவர்களாகவோ அல்லது பரிதாபத்திற்குரியவர்களாகவோ சித்தரிக்கப்படுகின்றனர். இது, மேற்பரப்பில் சமூக நீதியைப் பேசுவது போல தோன்றினாலும், தலித் அடையாளத்தை மேலும் அந்நியப்படுத்துகிறது. பிதுராவில், சாதி முரண்பாடுகளை ஆராயும் போக்கு இருந்தாலும், தலித் பாத்திரங்கள் மேல் சாதி பார்வையால் வரையறுக்கப்பட்டு, அவர்களின் சுயாட்சி மறுக்கப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு இந்தப் பிரதிகளை உடைக்கும்போது, மேற்பரப்பு விமர்சனத்தின் கீழ் மறைந்திருக்கும் மேல் சாதி மையவாதத்தையும், தலித் வெறுப்பையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

கோணங்கியின் பிதிரா நாவல், நிலத்தை உடலாகவும், இனக்குழுக்களை குரோமோசோம்களாகவும் உருவகப்படுத்தி, பால் மாறுதல், அடையாளம், மற்றும் வரலாற்றின் சிக்கலான பரிணாமங்களை ஆராய்கிறது. மேற்பரப்பில், இந்நாவல் தெலுங்கானாவின் துயரமிக்க பின்னணியில் தொடங்கி, ஈழம், முல்லைப் பெரியாறு போன்ற சமகால உணர்வுகளைத் தொடும் ஒரு புனைவாகத் தோன்றுகிறது. ஆனால், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே இந்நாவலை ஆய்வு செய்யும்போது, தலித் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு, நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, அதில் மறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள், அதிகார அமைப்புகள், மற்றும் தலித் அடையாளங்களை அந்நியப்படுத்தும் அல்லது எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் போக்கை வெளிச்சமிடுகிறது.

பிதிரா நாவல், நிலம், உடல், மற்றும் பால் மாறுதல் ஆகியவற்றை உருவகமாகப் பயன்படுத்தி, ஒரு உலகளாவிய மற்றும் நித்தியமான பயணத்தை சித்தரிக்கிறது. இருப்பினும், இந்த உருவகங்களும், கதாபாத்திரங்களின் சித்தரிப்பும், தலித் சமூகத்தை மறைமுகமாக ஒதுக்கி வைக்கும் அல்லது எதிர்மறையாக புனைவாக்கும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, நாவலின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைக்கும்போது, தலித் அடையாளங்கள் மற்றும் அவர்களின் அனுபவங்கள் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தப்பட்டு, மேல் சாதி மையவாத கண்ணோட்டத்தால் வரையறுக்கப்படுவது தெளிவாகிறது.

   நாவலில், கிளிமுகப் பயணி மற்றும் உப்பு நூல் யாத்ரிகன் போன்ற பாத்திரங்கள், பால் மாறுதல் மற்றும் அடையாள மாற்றத்தின் உருவகங்களாக சித்தரிக்கப்படுகின்றனர். ஆனால், இந்தப் பாத்திரங்களின் பயணம், தெலுங்கானாவின் துயரமிக்க பின்னணியில் தொடங்கினாலும், தலித் சமூகத்தின் குறிப்பிட்ட அனுபவங்கள் அல்லது அவர்களின் வரலாற்று அடக்குமுறைகள் ஆழமாக ஆராயப்படுவதில்லை. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, தலித் சமூகத்தின் அடையாளங்கள், நாவலின் உருவகங்களில் ஒரு பொதுவான, உலகளாவிய பயணத்தின் பகுதியாக மட்டுமே இணைக்கப்பட்டு, அவர்களின் தனித்துவமான அனுபவங்கள் மறைக்கப்படுவது வெளிப்படுகிறது. உதாரணமாக, "கீழறுப்பு செய்யப்பட்ட ஆதிக் குடிகள்" என்று குறிப்பிடப்படும் இடங்களில், தலித் சமூகத்தின் அனுபவங்கள் ஒரு குறியீட்டு மட்டத்தில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு, அவர்களின் வரலாற்று மற்றும் சமூக உண்மைகள் புறக்கணிக்கப்படுகின்றன. இது, தலித் அடையாளங்களை அந்நியப்படுத்தி, மேல் சாதி மையவாத கதைசொல்லலுக்கு அடிபணியச் செய்கிறது.

   நாவல், நிலத்தை உடலாகவும், இனக்குழுக்களை குரோமோசோம்களாகவும் உருவகப்படுத்துகிறது. இந்த உருவகம், மேற்பரப்பில் உலகளாவிய மற்றும் கவித்துவமானதாகத் தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, தலித் சமூகத்தின் நிலத்துடனான உறவு—குறிப்பாக, அவர்களின் அடக்குமுறை மற்றும் நில வெளியேற்றத்தின் வரலாறு—புறக்கணிக்கப்படுவது வெளிப்படுகிறது. நாவலில், தலித் சமூகத்தின் துயரங்கள், "கீழறுப்பு செய்யப்பட்ட ஆதிக் குடிகள்" என்ற பொதுவான குறிப்பில் மட்டுமே தோன்றி, அவர்களின் குறிப்பிட்ட சமூக மற்றும் வரலாற்று அனுபவங்கள் ஆழமாக ஆராயப்படுவதில்லை. இது, தலித் அனுபவங்களை ஒரு உருவகமாக மட்டுமே பயன்படுத்தி, அவர்களின் உண்மையான துயரங்களை இரண்டாம் நிலைப்படுத்துவதாக அமைகிறது. இந்த அணுகுமுறை, மேல் சாதி மையவாத கண்ணோட்டத்தை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகிறது.

   நாவலில், கிளிமுகப் பயணி மற்றும் உப்பு நூல் யாத்ரிகனின் பால் மாறுதல் மற்றும் அடையாள மாற்றம், ஒரு உலகளாவிய மற்றும் ஆன்மிகப் பயணத்தின் உருவகமாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. ஆனால், இந்தப் பயணத்தில், தலித் சமூகத்தின் அடையாளங்கள் மற்றும் அவர்களின் பால் மாறுதல் அனுபவங்கள்—குறிப்பாக, அவர்களுக்கு எதிரான சமூக அடக்குமுறையின் சூழலில்—புறக்கணிக்கப்படுகின்றன. உதாரணமாக, "ஆணைப் பெண்ணாக மாற்றும் தையல் வேலை" மற்றும் "விருட்ச யோனியில் கிளி அலகு சிவந்த இயற்கை" போன்ற படிமங்கள், கவித்துவமாக இருந்தாலும், தலித் சமூகத்தின் உடல் மற்றும் அடையாள அனுபவங்களை ஒரு பொதுவான உருவகத்தில் கரைத்து, அவர்களின் தனித்துவமான அனுபவங்களை மறைக்கின்றன. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, தலித் அடையாளங்கள், நாவலின் கவித்துவ மற்றும் உருவகக் கட்டமைப்பில் ஒரு கருவியாக மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு, அவர்களின் உண்மையான சமூக உண்மைகள் மறைக்கப்படுவது வெளிப்படுகிறது.

   நாவலின் கவித்துவமான மொழி மற்றும் உருவகங்கள், இந்து மரபு மற்றும் ஆன்மிகத்தின் பின்னணியில் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. இந்து மரபின் குறியீடுகள், குறிப்பாக "விருட்ச யோனி", "மஞ்சள் அடைந்து உதிர்தல்", மற்றும் "பால் மாறுதல்" போன்றவை, நாவலின் மையக் கருத்தாக அமைகின்றன. ஆனால், இந்த உருவகங்களில், தலித் சமூகத்தின் மரபுகள், அவர்களின் ஆன்மிக அனுபவங்கள், அல்லது அவர்களின் அடையாளங்கள் இடம்பெறவில்லை. தகர்வமைப்பு இந்த மையக் கருத்தை உடைக்கும்போது, இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மையும், தலித் சமூகத்தின் அடையாளங்களை புறக்கணிக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பும் வெளிப்படுகிறது. இது, தலித் சமூகத்தை ஒரு உருவக அம்சமாக மட்டுமே பயன்படுத்தி, அவர்களின் உண்மையான சமூக மற்றும் வரலாற்று அனுபவங்களை மறைப்பதாக அமைகிறது.

பிதிரா நாவல், மேற்பரப்பில் நிலம், உடல், மற்றும் பால் மாறுதலின் உருவகங்களை ஆராயும் ஒரு கவித்துவமான புனைவாகத் தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அதன் மறைமுகமான தலித் எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. தலித் அடையாளங்களின் அந்நியப்படுத்தல், அவர்களின் அனுபவங்களின் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தல், பால் மாறுதல் உருவகங்களில் தலித் உண்மைகளின் மறைப்பு, மற்றும் இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மை ஆகியவை, இந்நாவல் தலித் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துவதாக வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த அம்சங்கள், நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது தெளிவாகி, பிதுரா தலித்துக்களுக்கு எதிரான ஒரு பிரதியாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, இந்த நாவல்களின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைத்து, அவற்றில் மறைந்திருக்கும் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை வெளிப்படுத்துகிறது. சாருநிவேதிதாவின் ஜீரோ டிகிரி மற்றும் தேகம் ஆணாதிக்கத்தை முன்னிறுத்துகின்றன; எஸ்.ராவின் இடக்கை முஸ்லிம் வெறுப்பை மறைமுகமாக வெளிப்படுத்துகிறது; ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழலின் குரல் சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான அரசியலை முன்னிறுத்துகிறது; கோணங்கியின் பாழி மற்றும் பிதுரா தலித் வெறுப்பை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகின்றன. இந்த ஆய்வு, இந்நாவல்களின் மையக் கருத்துகளை உடைப்பதன் மூலம், அவற்றில் உள்ள அதிகார அரசியலை வெளிச்சமிடுகிறது, இவை தமிழ் இலக்கியத்தில் ஆழமான சமூக மற்றும் அரசியல் விவாதங்களைத் தூண்டுகின்றன.எனவே, தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இந்த எழுத்தாளர்களின் பிரதிகளில் உள்ள மையக் கருத்துகளையும், மறைந்திருக்கும் அதிகார அமைப்புகளையும் உடைத்து, அவற்றின் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை வெளிப்படுத்துகிறது. சாருநிவேதிதாவின் ஆணாதிக்கம், எஸ்.ராவின் முஸ்லிம் வெறுப்பு, ஜெயமோகனின் சிறுபான்மையினர் எதிர்ப்பு, மற்றும் கோணங்கியின் தலித் வெறுப்பு ஆகியவை பிரதிகளின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைப்பதன் மூலம் தெளிவாகின்றன. இந்த ஆய்வு, இவர்களின் எழுத்துகளில் மறைந்திருக்கும் அதிகார அரசியலை புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது.

Tuesday, June 24, 2025

யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதைகள்

யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதைகளை மதிப்பிடுவதற்கு, அவரது பங்களிப்பை தமிழ் கவிதை மரபு மற்றும் சர்வதேசிய கருத்துருவங்களின் பின்னணியில் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். தமிழ் கவிதை மரபு, பாரதியார் முதல் நவீன கவிஞர்கள் வரை, தமிழ் அடையாளம், பண்பாடு, வரலாறு, மற்றும் இருத்தலியல் (existential) கேள்விகளை மையப்படுத்தி உருவாகியது. இந்த மரபு, உள்ளூர் மற்றும் பண்பாட்டு அடையாளங்களை வலியுறுத்தி, தமிழின் ஆன்மாவை பிரதிபலித்தது. ஆனால், யவனிகா ஸ்ரீராம் இந்த உள்ளூர் கருத்துருவத்திலிருந்து விலகி, சர்வதேசியம் (cosmopolitanism) எனும் கருத்துருவத்தை நோக்கி பயணித்தார். இது அவரது கவிதைகளை தனித்துவமாகவும், தமிழ் மரபுக்கு வேறுபட்ட ஒரு புதிய இடத்தை அளிக்கவும் காரணமாக அமைந்தது.

 யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதைகள், தமிழ் பண்பாட்டு அடையாளத்தை மீறி, உலகளாவிய மனித அனுபவங்களை ஆராய்கின்றன. அவரது கவிதைகளில், மனிதனின் பன்மைத்துவ அடையாளங்கள், கலாச்சார கலப்பு, மற்றும் உலகளாவிய மதிப்புகள் பிரதிபலிக்கின்றன. இது, உலகமயமாக்கல் மற்றும் கலாச்சார பரிமாற்றங்களின் காலத்தில், தமிழ் கவிதைக்கு ஒரு புதிய பரிமாணத்தை அளித்தது.யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதை மொழி, பாரம்பரிய தமிழ் கவிதை மொழியிலிருந்து மாறுபட்டது. பாரதியின் உணர்ச்சிமயமான மொழியோ, நவீன கவிஞர்களின் உருவக-அகவயமான மொழியோ அவரிடம் முழுமையாக இல்லை. மாறாக, அவரது மொழி, சர்வதேச இலக்கிய மரபுகளை ஒத்து, எளிமையான ஆனால் ஆழமான, உலகளாவிய புரிதலை உருவாக்குவதாக இருந்தது. இது, தமிழ் கவிதையில் ஒரு புதிய அழகியலை உருவாக்கியது.யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதைகள், ஒரு குறிப்பிட்ட பண்பாட்டு அடையாளத்தை மையப்படுத்தாமல், பல்வேறு கலாச்சாரங்களின் சந்திப்பை பேசுகின்றன. இந்த பன்மைத்துவ அணுகுமுறை, அவரை தமிழ் கவிதை மரபில் தனித்த குரலாக நிலைநிறுத்தியது. உதாரணமாக, அவரது கவிதைகள், உலகளாவிய மனித உணர்வுகளான அன்பு, இழப்பு, மற்றும் தேடலை, கலாச்சார எல்லைகளை மீறி வெளிப்படுத்துகின்றன.

பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பழைய பேருந்தினுள்
அதன் கண்ணாடி சன்னல்கள் தகரங்கள்
மற்றும் இருக்கைகளும் நடுங்க
எளிய மக்களுடன் குறைந்த கட்டணத்தில் பயணிப்பது
ஒரு நான்குவழிச் சாலையின் அழகிற்கு
சற்றுப் பொருத்தமில்லாததுதான்
தனது நிறுத்தத்தில் இறங்க அக்கிழவர்
கால்களில் வலுவற்று இருந்தார்
அவரின் நிலம் கைமாறி இருக்கலாம்
இரண்டு ரூபாய்க்கு ஏழு தையல் ஊசிகளை
விற்பவன் உற்சாகமாக இறங்கிப் போயிருந்தான்
இன்னுமிருக்கிறதா கிழிந்த துணிகள்
பழக்கூடைகள் பள்ளிச் சிறார்கள்
தலை வறண்ட பெண்கள் இடையே
ஏதோ நடத்துனர் தன் கால்களால் பேருந்தை
உந்தி ஓட்டுபவர் போல சிரமமாகத் தெரிகிறார்
எத்தனைமுறை செப்பனிடப்பட்டாலும் அப்பேருந்து
நான்குவழிச் சாலையின் மேம்பாலத்தில்
தோன்றும்போது இருபுறமும்
தொலைந்துபோன தன் கிராமத்தையேதான்
திடுக்கிட்டுத் தேடிச் செல்லும் போல
சாலையின் நடுவே நீளமாக வைத்த அரளிகள்
இளம்சிவப்பில் பூத்திருக்கின்றன.

யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதைகளில் ஒரு தனித்துவமான சொல்லாடல்கள் உள்ளது, ஆனால் அது பாரம்பரிய தமிழ் கவிதைகளின்  மரபிலிருந்து வேறுபட்டது. அவரது குரல், உலக இலக்கிய மரபுகளுடன் உரையாடும் தன்மை கொண்டது. இதனால், அவரைப் பின்பற்றி எழுதக்கூடிய கவிஞர்கள் உருவாகவில்லை என்பது, அவரது தனித்துவத்தின் வலிமையை காட்டுகிறது.யவனிகா ஸ்ரீராமின் முக்கியத்துவம், தமிழ் கவிதையை உள்ளூர் எல்லைகளிலிருந்து விடுவித்து, சர்வதேச இலக்கிய மேடையில் நிறுத்த முயன்றதில் உள்ளது. அவரது கவிதைகள், தமிழ் மரபின் செழுமையை மறுக்காமல், அதை உலகளாவிய சூழலில் மறுவரையறை செய்ய முயன்றன. இது, தமிழ் கவிதையின் எல்லைகளை விரிவாக்கியது மட்டுமல்லாமல், உலக இலக்கிய உரையாடலில் தமிழுக்கு ஒரு இடத்தை பெற்றுத் தந்தது.

யவனிகா ஸ்ரீராமை ஒரு கவிஞராக மதிப்பிடும்போது, அவரை தமிழ் கவிதை மரபின் தொடர்ச்சியாக மட்டும் பார்க்க முடியாது. அவர், தமிழ் மரபை மீறி, சர்வதேசிய கருத்துருவங்களை தமிழ் கவிதைக்கு அறிமுகப்படுத்திய ஒரு முன்னோடி. அவரது கவிதைகள், உலகளாவிய அடையாளங்கள், பன்மைத்துவ கலாச்சாரங்கள், மற்றும் மனித அனுபவங்களின் பொதுத்தன்மையை வெளிப்படுத்துவதன் மூலம், தமிழ் கவிதையை ஒரு புதிய உயரத்திற்கு கொண்டு சென்றன. அவரது மொழி, உள்ளூர் மரபுகளை முழுமையாக கைவிடாமல், உலக இலக்கிய மரபுகளுடன் உரையாடியது. இதனால், அவர் தமிழ் கவிதையில் ஒரு புதிய அழகியல் மற்றும் கருத்துருவத்தை உருவாக்கினார். ஆனால், அவரது தனித்துவமான குரல், பின்பற்றப்பட முடியாத ஒரு தன்மையைக் கொண்டிருந்ததால், அவரது பாதையில் பயணிக்கும் கவிஞர்கள் உருவாகவில்லை. இது, ஒரு வகையில், அவரது பங்களிப்பின் தனித்தன்மையை உறுதிப்படுத்துகிறது.

யவனிகா ஸ்ரீராமின் பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பழைய பேருந்து கவிதை, மனித வாழ்வின் எளிய அனுபவங்களை, ஒரு பழைய பேருந்தின் பயணத்தின் உருவகத்தின் மூலம், சர்வதேசிய மானுடப் பிரச்சனைகளாக உயர்த்தி, உலகளாவிய உரையாடலுடன் இணைக்கிறது. உள்ளூர் தமிழ்ச் சூழலில் வேரூன்றிய இந்தக் கவிதை, விளிம்பு நிலை மக்களின் வாழ்க்கை, இழப்பு, மற்றும் நவீனமயமாக்கலின் தாக்கங்களை, ஒரு பேருந்து பயணத்தின் அன்றாட காட்சிகளால் வெளிப்படுத்துகிறது. ஸ்ரீராமின் தனித்துவமான குரல், உள்ளூர் அனுபவங்களை உலகளாவிய பரிமாணத்தில் மறுவரையறை செய்து, மனிதனின் பொதுவான அவஸ்தைகளை ஆராய்கிறது.

கவிதையின் மைய உருவகமான “பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பழைய பேருந்து,” விளிம்பு நிலை மக்களின் வாழ்வையும், அவர்களின் தொடர்ச்சியான உழைப்பையும் குறிக்கிறது. “கண்ணாடி சன்னல்கள் தகரங்கள் மற்றும் இருக்கைகளும் நடுங்க” என்ற வரிகள், இந்த பேருந்தின் பழமையையும், அதனைப் போலவே பயணிக்கும் மக்களின் நிலையையும் சித்தரிக்கின்றன. “எளிய மக்களுடன் குறைந்த கட்டணத்தில் பயணிப்பது” என்ற வரி, இந்த மக்களின் பொருளாதார நிலையை வெளிப்படுத்துவதோடு, உலகெங்கும் உள்ள தொழிலாளர்கள், கிராமப்புற மக்கள், மற்றும் ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்களின் வாழ்க்கையுடன் இணைகிறது. இந்த பேருந்து, உலகமயமாக்கலின் “நான்குவழிச் சாலையின் அழகிற்கு” பொருத்தமற்றதாக இருப்பது, நவீனமயமாக்கலின் மேலோட்டமான முன்னேற்றத்திற்கு மத்தியில், விளிம்பு நிலை மக்களின் அனுபவங்கள் புறக்கணிக்கப்படுவதை சுட்டிக்காட்டுகிறது.

கவிதையில் வரும் கதாபாத்திரங்கள்—வலுவற்ற கால்களுடன் இறங்கும் கிழவர், இரண்டு ரூபாய்க்கு ஊசி விற்கும் உற்சாகமானவன், தலை வறண்ட பெண்கள், பள்ளிச் சிறார்கள்—எளிய மக்களின் அன்றாட வாழ்வை பிரதிபலிக்கின்றனர். “அவரின் நிலம் கைமாறி இருக்கலாம்” என்ற வரி, நில இழப்பு மற்றும் இடப்பெயர்வின் வலியை, உள்ளூர் சூழலில் மட்டுமல்ல, உலகளவில் நகரமயமாக்கல், பொருளாதார மாற்றங்கள், மற்றும் புலம்பெயர்வால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் அனுபவங்களுடன் இணைக்கிறது. “இன்னுமிருக்கிறதா கிழிந்த துணிகள்” என்ற கேள்வி, இந்த மக்களின் வறுமையையும், அவர்களின் வாழ்வில் நிலவும் நிரந்தரமான குறைபாடுகளையும் வெளிப்படுத்துகிறது, இது உலகெங்கும் ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்களின் பொதுவான அனுபவமாகும்.

“ஏதோ நடத்துனர் தன் கால்களால் பேருந்தை உந்தி ஓட்டுபவர் போல” என்ற வரி, விளிம்பு நிலை மக்களின் உழைப்பின் சிரமத்தை, ஒரு உலகளாவிய உருவகமாக மாற்றுகிறது. இந்த உழைப்பு, உலகமயமாக்கலின் இயந்திரமயமான அமைப்புகளில், மனிதர்களை இயந்திரங்களாக மாற்றும் தன்மையை பிரதிபலிக்கிறது. பேருந்து, “நான்குவழிச் சாலையின் மேம்பாலத்தில்” தோன்றும்போது, “தொலைந்துபோன தன் கிராமத்தையே திடுக்கிட்டுத் தேடிச் செல்லும்” என்ற வரிகள், நவீனமயமாக்கலால் கிராமங்கள், பண்பாடுகள், மற்றும் அடையாளங்கள் அழிக்கப்படுவதை, உலகளவில் பாரம்பரியத்தின் இழப்புடன் இணைக்கின்றன. இந்த இழப்பு, உலகெங்கும் நகரமயமாக்கலால் பாதிக்கப்பட்ட சமூகங்களின் அனுபவமாக ஒலிக்கிறது.

கவிதையின் முடிவில், “சாலையின் நடுவே நீளமாக வைத்த அரளிகள் இளம்சிவப்பில் பூத்திருக்கின்றன” என்ற வரி, நவீனமயமாக்கலின் மத்தியில் இயற்கையின் நிலைத்தன்மையை வெளிப்படுத்துகிறது. ஆனால், இந்த அழகு, பேருந்தில் பயணிக்கும் மக்களின் அவஸ்தைகளுக்கு முரணாக உள்ளது, இது உலகமயமாக்கலின் மேலோட்டமான முன்னேற்றத்திற்கு மத்தியில், விளிம்பு நிலை மக்களின் அனுபவங்கள் புறக்கணிக்கப்படுவதை வலியுறுத்துகிறது. இந்த முரண்பாடு, உலகளவில் பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்கும், சமூக நீதிக்கும் இடையிலான இடைவெளியை பிரதிபலிக்கிறது.

ஸ்ரீராமின் கவிதை, பின்காலனிய மற்றும் பின்கோட்பாட்டு கோட்பாடுகளுடன் உரையாடுகிறது. “பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட” பேருந்து, காலனிய மற்றும் நவீனத்துவ அமைப்புகளின் எச்சங்களை, உள்ளூர் மக்களின் உழைப்பால் தொடர்ந்து பராமரிக்கப்படுவதை குறிக்கிறது. ஆனால், “தொலைந்துபோன கிராமத்தை” தேடும் பேருந்து, இந்த எச்சங்கள் உலகமயமாக்கலின் முன்னேற்றத்தால் அழிக்கப்படுவதை விமர்சிக்கிறது. இது, உலகளவில் விளிம்பு நிலை சமூகங்களின் அடையாள இழப்புடன் இணைகிறது.

பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பழைய பேருந்து கவிதை, விளிம்பு நிலை மக்களின் அன்றாட வாழ்வை, உலகமயமாக்கல், நவீனமயமாக்கல், மற்றும் பாரம்பரியத்தின் இழப்பு ஆகியவற்றின் பின்னணியில் ஆராய்கிறது. யவனிகா ஸ்ரீராம், தமிழ் மரபை மீறி, உலக இலக்கிய உரையாடலுடன் இணைந்து, மனிதனின் பொதுவான அவஸ்தைகளை—நில இழப்பு, உழைப்பின் சிரமம், மற்றும் அடையாள நெருக்கடி—வெளிப்படுத்துகிறார். இந்தக் கவிதை, உள்ளூர் அனுபவங்களை உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சனைகளாக மாற்றி, தமிழ் கவிதையை ஒரு புதிய உயரத்திற்கு கொண்டு செல்கிறது, ஸ்ரீராமை ஒரு தனித்துவமான சர்வதேசிய கவிஞராக நிலைநிறுத்துகிறது.

குப்பைமேடு

பறவைகளைச் சமைக்கும் போது உதட்டில் சிகரெட் தொங்குவது முக்கியம்
மலைமுகடுகளைப் பார்த்தவாறோ
ஆடைகளைத் தளர்த்திக் கொண்டோ
அடுப்பைப் பற்ற வைக்கலாம்
மழைக்காலம் தொட்டு முழு பருவ காலங்களிலும் நாம் இவ்வாறு
நீடித்து இருப்பது வீட்டின் அருகே ஒரு குப்பைமேட்டை உருவாக்கி விடுகிறது
ஒரு நதியோ கடலோ தொலைவில் ஞாபகத்தில் இருப்பதை ஏற்கிறோம்
ஒத்துக்கொள்வது முக்கியமானது
இளம் பருவக் காதலுக்கான அனைத்து பாடல்களும் ஏற்கனவே மிகச் செம்மையாக இசைக்கப்பட்டு
அசை போடுவதற்கெனக் காத்திருப்பதைத்தான் சொல்கிறேன்
அப்போது நாம் முழு மனிதனாகும் ஆவலில் இருந்தோம்
காலத்தை இவ்வாறுதான் பலவாகப்பங்கிட்டுக் கொண்டோம்
அனேகமும் சண்டைகள் அண்டை அயல்களோடு என்றார்கள் நீதிமான்கள்
ஒரு சருகுமான் பள்ளத்தாக்குகளில் பல நூற்றாண்டுகளாக வாழ்ந்து வருகிறது
நாம் செய்ய வேண்டியது என்ன
இப்படியான கேள்விகளை ஒரு அருமையான மாலையில் தள்ளி போடுவதுதான்
அழகின் ஆன்மாவை அல்லது காதலை உடல் உழைப்பையும் கூட நாம் எப்போதும் பேராவலுடன் முத்தமிட விரும்பினோம்.
அது ஒரு மறைபொருளைப் போல நம்மை ஏமாற்றியது
ஒரு திருப்தியான மரணம்
அது வாழ்நாளை இழுத்துச் சென்றபடி இருக்கிறது
கெடுபிடியான காலங்களில் புகையிலைக்கும் எரிபொருளுக்கும்
உண்மையில் அவஸ்தைப்பட்டோம்
இப்போது தனிமையில்
ஒளிந்து கொள்ள ஒரு வழியும் இல்லை
பறவை வெந்து கொண்டிருக்கிறது
மேலும் ஒரு சிகரெட்

000

யவனிகா ஸ்ரீராமின் குப்பைமேடு கவிதை, மானுட வாழ்வின் சிக்கல்களை, அன்றாட வாழ்க்கையின் எளிய மற்றும் ஆழமான உருவகங்கள் மூலம், சர்வதேசிய தளத்தில் ஆராய்கிறது. உள்ளூர் தமிழ் மரபுக்கு அப்பால், இந்தக் கவிதை உலகளாவிய மனித அனுபவங்களை—தனிமை, இழப்பு, நுகர்வு கலாச்சாரம், மற்றும் அர்த்தமின்மையை—வெளிப்படுத்துகிறது. மைய-விளிம்பு இருமைகளை கேள்விக்குட்படுத்தி, மனிதனின் பொதுவான அவஸ்தைகளை உரையாடலாக்குவதன் மூலம், இது உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சனைகளை முன்வைக்கிறது.

கவிதையின் மைய உருவகமான “குப்பைமேடு,” மனித வாழ்வின் நுகர்வு கலாச்சாரத்தின் விளைவை பிரதிபலிக்கிறது. “வீட்டின் அருகே ஒரு குப்பைமேட்டை உருவாக்கி விடுகிறது” என்ற வரி, உலகளாவிய நவீன சமூகங்களில் மனிதர்கள் தங்கள் அன்றாட செயல்களால் உருவாக்கும் உடல் மற்றும் உளவியல் கழிவுகளை சுட்டிக்காட்டுகிறது. இது, சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடி மற்றும் பொருள்மயமாக்கலின் உலகளாவிய பிரச்சனைகளுடன் இணைகிறது. “மழைக்காலம் தொட்டு முழு பருவ காலங்களிலும் நாம் இவ்வாறு நீடித்து இருப்பது” என்ற வரிகள், இந்த நுகர்வு சுழற்சியின் தொடர்ச்சியை வெளிப்படுத்துகின்றன, இது உலகெங்கும் நவீன மனிதனின் வாழ்வை பிரதிபலிக்கிறது.

கவிதையில், “இப்போது தனிமையில் ஒளிந்து கொள்ள ஒரு வழியும் இல்லை” என்ற வரிகள், நவீன மனிதனின் தனிமையையும், அந்நியமாகுதலையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த உணர்வு, உலகமயமாக்கல், தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி, மற்றும் தனிமைப்படுத்தலின் தாக்கத்தால், உலகளவில் பொதுவான மானுட அனுபவமாக மாறியுள்ளது. “பறவை வெந்து கொண்டிருக்கிறது / மேலும் ஒரு சிகரெட்” என்ற வரிகள், அன்றாட நடவடிக்கைகளின் மீள்சுழற்சியான இயல்புடன் இணைந்து, அர்த்தமின்மையின் உணர்வை வலுப்படுத்துகின்றன. இந்த அன்றாட சடங்குகள், உலகெங்கும் மனிதர்கள் தங்கள் தனிமையை மறைக்க முயலும் முயற்சிகளை பிரதிபலிக்கின்றன.

“காலத்தை இவ்வாறுதான் பலவாகப் பங்கிட்டுக் கொண்டோம்” என்ற வரி, மனித வாழ்வின் தற்காலிகத் தன்மையையும், அது அன்றாட பழக்கங்களால் பிரிக்கப்படுவதையும் பேசுகிறது. “இளம் பருவக் காதலுக்கான அனைத்து பாடல்களும் ஏற்கனவே மிகச் செம்மையாக இசைக்கப்பட்டு அசைபோடுவதற்கெனக் காத்திருப்பதைத்தான் சொல்கிறேன்” என்ற வரிகள், காதல், ஆவல், மற்றும் இளமையின் இழப்பை, ஒரு உலகளாவிய மானுட அனுபவமாக முன்வைக்கின்றன. இந்த இழப்பு, நவீன உலகில் காலத்தின் கட்டுப்பாடுகளுக்குள் மனிதன் அவஸ்தைப்படுவதை பிரதிபலிக்கிறது. “ஒரு திருப்தியான மரணம் / அது வாழ்நாளை இழுத்துச் சென்றபடி இருக்கிறது” என்ற வரிகள், மரணத்தின் தவிர்க்க முடியாத தன்மையையும், வாழ்வின் அர்த்தத்தை தேடும் உலகளாவிய மனிதப் போராட்டத்தையும் வெளிப்படுத்துகின்றன.

கவிதையில், “ஒரு நதியோ கடலோ தொலைவில் ஞாபகத்தில் இருப்பதை ஏற்கிறோம் / ஒத்துக்கொள்வது முக்கியமானது” என்ற வரிகள், மனிதனின் விளிம்பு நிலை அனுபவத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. இயற்கையுடனான தொடர்பு இழப்பு, உலகளவில் நகரமயமாக்கல் மற்றும் தொழில்மயமாக்கலின் விளைவாக உள்ளது. இதை “ஒத்துக்கொள்வது” என்பது, நவீன மனிதனின் தவிர்க்க முடியாத சமரசத்தை குறிக்கிறது, இது உலகெங்கும் விளிம்பு நிலை மக்களின் அனுபவங்களுடன் ஒத்திசைகிறது. “ஒரு சருகுமான் பள்ளத்தாக்குகளில் பல நூற்றாண்டுகளாக வாழ்ந்து வருகிறது” என்ற வரி, இயற்கையுடனான இந்த இழப்பை, புலம்பெயர்ந்த மக்கள், ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்கள், மற்றும் நகரமயமாக்கலால் இடம்பெயர்ந்தவர்களின் அனுபவங்களுடன் இணைக்கிறது.

யவனிகா ஸ்ரீராம், இந்தக் கவிதையில், தமிழ் மரபின் உள்ளூர் அடையாளங்களை மீறி, சர்வதேசிய கருத்துருவங்களை உரையாடலாக்குகிறார். கவிதையின் மொழி, எளிமையான ஆனால் ஆழமான உருவகங்கள் மூலம், உலகளாவிய புரிதலை உருவாக்குகிறது. “பறவைகளைச் சமைக்கும் போது உதட்டில் சிகரெட் தொங்குவது முக்கியம்” என்ற தொடக்க வரி, உலகெங்கும் அன்றாட வாழ்வின் சடங்குகளை பிரதிபலிக்கிறது, இவை மனிதனின் அர்த்தமின்மையை மறைக்கும் முயற்சிகளாக சர்வதேசிய தளத்தில் பொருள்பெறுகின்றன. கவிதை, பின்காலனிய மற்றும் பின்கோட்பாட்டு கோட்பாடுகளுடன் உரையாடுகிறது. குப்பைமேடு, காலனிய மற்றும் நவீனத்துவ நுகர்வு கலாச்சாரத்தின் எச்சங்களை குறிக்கிறது, அதே நேரத்தில் “ஒத்துக்கொள்வது முக்கியமானது” என்ற வரி, இந்த எச்சங்களுடன் மனிதன் செய்யும் சமரசத்தை விமர்சிக்கிறது, இது உலகளாவிய விளிம்பு நிலை சமூகங்களின் அனுபவங்களுடன் இணைகிறது.

யவனிகா ஸ்ரீராம், தமிழ் கவிதை மரபிலிருந்து விலகி, சர்வதேசிய கருத்துருவத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஒரு தனித்துவமான கவிதை மரபை உருவாக்கியவர். அவரது கவிதைகள், தமிழ் அடையாளத்தை மறுக்காமல், அதை உலகளாவிய சூழலில் மறுவரையறை செய்தன. இதனால், அவர் தமிழ் கவிதையில் ஒரு முக்கியமான இடத்தைப் பெறுகிறார். அவரை மதிப்பிடும்போது, அவரது தைரியம், பன்மைத்துவ அணுகுமுறை, மற்றும் உலக இலக்கியத்துடனான உரையாடல் ஆகியவை முதன்மையாக கருதப்பட வேண்டும்.யவனிகா ஸ்ரீராமை தமிழ் இலக்கியத்தில் ஒரு பின்காலனிய கவிஞராக மட்டும் அடையாளப்படுத்துவது அவரது பங்களிப்பை முழுமையாக உள்ளடக்குவதற்கு போதுமானதல்ல. அவர், பின்காலனியவாதம், நவீனத்துவம், பின்கோட்பாட்டுவாதம் ஆகியவற்றை ஒருங்கிணைத்து, சர்வதேச கருத்துருவங்களுடன் உரையாடிய ஒரு தனித்துவமான கவிஞர். அவரது கவிதைகள், தமிழ் மரபின் உள்ளூர் அடையாளங்களை மீறி, உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சினைகளை ஆராய்ந்தன. மையத்துக்கு எதிரான விளிம்பு நிலை (marginality), பன்மைத்துவம், மற்றும் சர்வதேச பிரச்சினைகளை மையப்படுத்திய அவரது அணுகுமுறை, அவரை தமிழ் கவிதை மரபில் ஒரு முன்னோடியாக நிலைநிறுத்துகிறது.

 பின்காலனிய கவிஞராக யவனிகா ஸ்ரீராம்
பின்காலனியவாதம், காலனிய ஆதிக்கத்தின் எச்சங்களை விமர்சித்து, உள்ளூர் அடையாளங்களை மீட்டெடுக்கும் முயற்சியாக இருக்கிறது. யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதைகள், காலனிய மரபுகளால் ஒடுக்கப்பட்ட விளிம்பு நிலை மக்களின் குரல்களை முன்னிலைப்படுத்தின. ஆனால், அவரது பின்காலனிய அணுகுமுறை, தமிழ் அடையாளத்தை மட்டும் மையப்படுத்தவில்லை; மாறாக, உலகளாவிய விளிம்பு நிலை சமூகங்களின் அனுபவங்களை ஒருங்கிணைத்து, காலனியத்தின் பரந்த தாக்கங்களை விமர்சித்தது. உதாரணமாக, அவரது கவிதைகள், காலனியத்தின் பொருளாதார, கலாச்சார, மற்றும் மனோவியல் தாக்கங்களை ஆராய்ந்து, அவற்றுக்கு எதிரான ஒரு மானுட எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தின.

யவனிகா ஸ்ரீராம்வின் கவிதைகள், நவீனத்துவத்தின் (modernism) அழகியல் மற்றும் பின்கோட்பாட்டுவாத  கோட்பாடுகளுடன் உரையாடுகின்றன. நவீனத்துவத்தின் தனிமனித அகவயமான தேடல்கள், அவரது கவிதைகளில் மனித அனுபவங்களின் பன்மைத்துவ வெளிப்பாடாக மாறுகின்றன. பின்கோட்பாட்டுவாதத்தின் தாக்கம், அவரது கவிதைகளில் மைய-விளிம்பு இருமைகளை (center-periphery binaries) கேள்விக்குட்படுத்துவதிலும், அடையாளங்களின் திரவத்தன்மையை (fluidity of identities) ஆராய்வதிலும் தெரிகிறது. இந்த அணுகுமுறை, தமிழ் கவிதையில் புதிய கோணங்களை அறிமுகப்படுத்தியது.

 மையத்துக்கு எதிரான விளிம்பு நிலை
யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதைகள், மையப்படுத்தப்பட்ட அதிகார கட்டமைப்புகளுக்கு எதிராக, விளிம்பு நிலை மக்களின் குரல்களை முன்னிலைப்படுத்துகின்றன. இது, தலித்தியம், பெண்ணியம், மற்றும் இனவரைவியல் (ethnicity) போன்ற உள்ளூர் பிரச்சினைகளை உள்ளடக்கியது என்றாலும், அவர் இவற்றை உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சினைகளாக மறுவரையறை செய்கிறார். உதாரணமாக, தலித்தியம் அல்லது பெண்ணியம் குறித்த அவரது கவிதைகள், உள்ளூர் சூழலுக்கு மட்டும் பொருந்தாமல், உலகளவில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் போராட்டங்களுடன் இணைந்து ஒலிக்கின்றன. இதனால், அவரது கவிதைகள், உள்ளூர்-சர்வதேச இடைவெளியை இணைக்கும் பாலமாக விளங்குகின்றன.யவனிகா ஸ்ரீராமின் கவிதைகள், தமிழ் கவிதை மரபில் புரட்சிகரமானவை, ஏனெனில் அவை உலகளாவிய பிரச்சினைகளை மையப்படுத்துகின்றன. புலம்பெயர்வு, கலாச்சார கலப்பு, சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடி, மற்றும் மனித உரிமைகள் போன்ற சர்வதேச பிரச்சினைகளை அவர் தனது கவிதைகளில் விவாதிக்கிறார். இவை, தமிழ் கவிதையில் புதிய கருப்பொருள்களாக அறிமுகமாகின. அவரது கவிதைகள், மனித குலத்தின் பொதுவான அனுபவங்களை—அன்பு, இழப்பு, அந்நியமாகுதல்—எல்லைகளைக் கடந்து வெளிப்படுத்துகின்றன.

இளம்பருவக்கோளாறு

நீங்கள் அத்தகையகாலத்தில் சிறுவனாய் கால்கள் மரத்துப்போக
வேலைத்தளங்களில் உடல் போர்த்தி உறங்கிய பிராயங்களை சிறு கூலியில்
சேகரித்தததை நினைவுகூர்ந்துள்ளீர்கள்
பெரும் மழைக்காலங்களின் நம்பிக்கையும்
ஓ வானமே நீ சற்றே பொழிவதை நிறுத்தலாமே என்பதான
நமது வேண்டுதல்களும் பொதுவானதுதான்
இருப்பினும் இளமை தீரா காதல்கள் நமது நெடுங்கால அண்டை இருப்புகள்
ரத்த உறவுகளின் உயிரிருப்பு குறித்த உங்கள் புலம் பெயர் வலிகளின்
வழியே காலமும் இடமும் அற்று
நெருக்கமானோம்
இப்போதும் ரோஜாக்கள் மலர்கின்றன
பள்ளத்தாக்குகளில் மறிமான்களும் நீர்நிலைகளில் ஜீவராசிகளும் பெருகிக்கொண்டிருக்கின்றன
இளவயதின் ஞாபகக் கரைசல்கள் தீர்ந்த வண்ணம் இருக்கும் இக்காலங்களை
நமது செவ்வியல் குணங்களுக்கு
அல்லது நமது
இளம்பருவக்கோளாறுகளுக்கு பரிசளிக்க முடியுமா தெரியவில்லை
அந்நாளில் சிறு பொழுதுகளை அவ்வளவு இயல்பாகக்கடந்தோம்
பெரும் சுமைகளுடன் கூடிய இக்காலத்தின் முன்பு நாம்
அதைப் பலி இடவும் முடியாது யாருக்கும் பரிசளிக்கவும் இயலாது
சந்தேகங்களை பலமுறையும் தீர்த்துள்ளீர்கள்
வரும் கோடைகாலங்கள் யாவிலும் அதை மறவாதிருப்பேன்
வானம் நீலமாய்
தாவரங்கள் பசுமையாய்
சாலைகள் பண்டங்கள் குடியிருப்புகள் மீதான பனிப் பொழிவுகள் போக
அனைத்துத் தத்துவங்களுக்கும் விருப்ப உறுதிகளுக்கும் அப்பால்
இந்த வாழ்வு நமக்கு அளித்த அனைத்து இன்ப துன்பங்களுக்கும்
பிரியங்கள்

000

யவனிகா ஸ்ரீராமின் இளம்பருவக்கோளாறு கவிதை, மனித வாழ்வின் இளமையின் நினைவுகளை, அதன் இன்ப துன்பங்களுடன், ஒரு சர்வதேசிய மானுடப் பிரச்சனையாக உரையாடுகிறது. இளமையின் தீரா ஆவல்கள், காதல்கள், மற்றும் வலிகளை, உள்ளூர் தமிழ் மரபுக்கு அப்பால், உலகளாவிய அனுபவங்களாக மறுவரையறை செய்யும் இக்கவிதை, ஸ்ரீராமின் தனித்துவமான குரலை வெளிப்படுத்துகிறது. கவிதையின் மையம், இளமையின் காலத்தை, அதன் எளிமையான சிறு பொழுதுகளையும், பின்னாளில் அவற்றை நினைவுகூரும் போது எழும் அர்த்தமின்மை மற்றும் இழப்பின் உணர்வையும் ஆராய்கிறது.

கவிதை, இளமையின் காலத்தை, “கால்கள் மரத்துப்போக” வேலைத்தளங்களில் உறங்கிய பிராயங்கள், மழைக்காலங்களின் நம்பிக்கைகள், மற்றும் “வானமே நீ சற்றே பொழிவதை நிறுத்தலாமே” என்னும் வேண்டுதல்கள் மூலம் சித்தரிக்கிறது. இவை, உள்ளூர் தமிழ் சூழலில் வேரூன்றியிருந்தாலும், உலகெங்கும் இளமையின் அனுபவங்களை பிரதிபலிக்கின்றன—தொழிலாளி இளைஞனின் உடல் உழைப்பு, இயற்கையுடனான உறவு, மற்றும் எதிர்காலத்தின் மீதான நம்பிக்கை. இந்த அனுபவங்கள், காலமும் இடமும் அற்று, மனிதர்களை “நெருக்கமாக்குகின்றன,” என்பது, ஸ்ரீராமின் சர்வதேசிய பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது. இளமை, ஒரு குறிப்பிட்ட பண்பாட்டு அடையாளத்திற்கு உட்பட்டதல்ல; அது, மனித குலத்தின் பொதுவான அனுபவமாக, எல்லைகளைக் கடந்து ஒலிக்கிறது.

கவிதையின் ஆழமான உணர்வு, இளமையின் நினைவுகளை “இளம்பருவக்கோளாறுகள்” என்று அழைப்பதில் உள்ளது. இந்தச் சொல், இளமையின் உணர்ச்சி மயமான, ஒழுங்கற்ற, மற்றும் தவிர்க்க முடியாத குழப்பங்களை குறிக்கிறது. ஆனால், இந்தக் கோளாறுகள், “செவ்வியல் குணங்களுக்கு” பரிசளிக்க முடியாதவை என்று கவிதை மனிதனின் இயலாமையை வெளிப்படுத்துகிறது. இளமையின் சிறு பொழுதுகள், அவ்வளவு இயல்பாகக் கடந்து போனவை, ஆனால் பின்னாளில், “பெரும் சுமைகளுடன் கூடிய இக்காலத்தின் முன்பு,” அவற்றை மீட்டெடுக்கவோ, பரிசளிக்கவோ முடியாது. இந்த இழப்பின் உணர்வு, நவீன உலகில், காலத்தின் அழுத்தத்தால் மனிதன் அவஸ்தைப்படும் உலகளாவிய அனுபவத்தை பிரதிபலிக்கிறது.

கவிதை, இயற்கையுடனான உறவை—ரோஜாக்கள் மலர்தல், பள்ளத்தாக்குகளில் மறிமான்கள், நீர்நிலைகளில் ஜீவராசிகள்—மனித வாழ்வின் இளமையுடன் இணைக்கிறது. இயற்கையின் இந்த நிலைத்தன்மை, மனிதனின் தற்காலிக வாழ்வுடன் முரண்பாடாக உள்ளது. “இளவயதின் ஞாபகக் கரைசல்கள் தீர்ந்த வண்ணம் இருக்கும் இக்காலங்களை” என்ற வரி, நினைவுகளின் மங்குதலையும், இளமையின் இழப்பையும், ஒரு உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சனையாக முன்வைக்கிறது. இயற்கை தொடர்ந்து புதுப்பிக்கப்படுகிறது, ஆனால் மனிதனின் இளமை, ஒரு முறை இழந்தால், மீளப்பெற முடியாது.

ஸ்ரீராமின் கவிதை, பின்காலனிய மற்றும் பின்கோட்பாட்டு கோட்பாடுகளுடன் உரையாடுகிறது. “புலம் பெயர் வலிகள்” என்ற வரி, உள்ளூர் தமிழ் சூழலில், இடப்பெயர்வு மற்றும் ஒடுக்குமுறையின் அனுபவங்களை குறிக்கலாம், ஆனால், இது உலகளவில் புலம்பெயர்ந்த மக்களின், அகதிகளின், மற்றும் விளிம்பு நிலை சமூகங்களின் வலிகளுடன் இணைகிறது. இளமையின் காதல்கள், ரத்த உறவுகள், மற்றும் அண்டை இருப்புகள், ஒரு குறிப்பிட்ட பண்பாட்டுக்கு உட்பட்டவை அல்ல; அவை, மனித குலத்தின் பொதுவான அனுபவங்களாக, காலமும் இடமும் அற்றவையாக மாறுகின்றன.

கவிதையின் முடிவு, “வானம் நீலமாய் / தாவரங்கள் பசுமையாய்” என்று, இயற்கையின் நிலைத்தன்மையை மீண்டும் வலியுறுத்தி, மனித வாழ்வின் இன்ப துன்பங்களுக்கு “பிரியங்கள்” செலுத்துகிறது. இந்த பிரியங்கள், வாழ்வின் அனைத்து அனுபவங்களையும்—காதல், வலி, இழப்பு, மற்றும் நினைவுகளையும்—ஏற்றுக்கொள்ளும் ஒரு சர்வதேசிய மனோபாவத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. “அனைத்துத் தத்துவங்களுக்கும் விருப்ப உறுதிகளுக்கும் அப்பால்” என்ற வரி, ஸ்ரீராமின் கவிதையின் தனித்துவத்தை அடிக்கோடிடுகிறது—அது, கோட்பாடுகளுக்கு அப்பால், மனிதனின் பொதுவான அனுபவங்களை, ஒரு உலகளாவிய உரையாடலாக மாற்றுகிறது.

தமிழ் கவிதை மரபில் தலித்தியம், பெண்ணியம், மற்றும் இனவரைவியல் கவிதைகள், உள்ளூர் அடையாளங்களை மையப்படுத்தியிருந்தன. ஆனால், யவனிகா ஸ்ரீராம் இந்த அடையாளங்களை உலகளாவிய சூழலில் மறுவரையறை செய்தார். உதாரணமாக, தலித்தியம் குறித்த அவரது கவிதைகள், உள்ளூர் சாதிய ஒடுக்குமுறைகளை மட்டும் பேசவில்லை; அவை, உலகளவில் இனம், வகுப்பு, மற்றும் பாலின ஒடுக்குமுறைகளுடன் இணைந்து ஒரு பரந்த உரையாடலை உருவாக்கின. இதேபோல், அவரது பெண்ணிய கவிதைகள், உள்ளூர் பாலின பாகுபாடுகளை மீறி, உலகளாவிய பெண்ணிய இயக்கங்களுடன் உரையாடின.

பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம்

குளிர்காலங்களின் உண்மையான
காதலைத் தூக்கி போட்டு விட்டேன்

கோடை காலம் அதன் இடர்களோடு
இன்பத்தின் குறுகிய வாய்ப்புகளை வழங்கும் வண்ணம்
நல்ல உஷ்ணத்தோடு வந்துவிட்டது

தூக்கி போட்டு விட்டேன் அந்த ஸ்வெட்டரையும்

இந்த நீதியற்ற செயலுக்கான வருந்தி என்ன பயன்
ஏனெனில் எப்போதும் சொந்தமற்ற நிலங்கள் நடமாடுவதில்லை
.
நீங்கள் சிரிக்க கூடாது ஒரு துண்டு தக்காளி மீது
உப்பு மிளகு தூள் தூவப்பட்டிருக்கிறது

என் கடவாயின் சுவை அரும்புகளுக்கு பல நூற்றாண்டு வயதாகிவிட்டது
அனைத்து உண்ணியான என்னை ஒரு பேய் புசித்து விட்டது

தற்செயலாக இருக்கலாம்
இடுகாட்டின் முன்பு ஒரு புகைப்படத்தை கண்டெடுத்தேன்
அந்தப் பெண்ணின் வாழ்ந்த அடையாளத்தை அல்லது
கடவுளின் நிருபணத்தைக் கூட என்னால் கேள்வி கேட்க இயலாது

யாரோ இப்போது முன்னிலையில் தன்னிலையாக நிற்கிறார்கள்

என்ன விதமாக இந்த உரையாடலை உண்மையில்
உங்களுக்கு புரியாது எனக்கும் தான் புரியவில்லை

நூற்றுக்கணக்கான கட்டிடங்கள் இடிக்கப்பட வேண்டியிருக்கிறது
ஒரு பழைய பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம்
பல கேளிக்கைத்திடல்கள் நீதிமன்றங்களின் முன்பு
மக்கள் அமர இயலாமல் காத்திருக்கும் திண்ணைகள்
அல்லது ஒரு தேநீர் கடை
மேலும் எல்லா பெண்களும் குழந்தைகளை ஈன்ற கட்டிடம் பு
கையிலைக் கிடங்குகள்
இன்னும் இன்னும் காணாத் தனியறைகள்
எல்லாவற்றையும் இடித்து தள்ள என் தோள்கள்
ஒரு இயந்திரத்தை போல நடுங்குகிறது

000

யவனிகா ஸ்ரீராமின் பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம் கவிதை, உலகமயமாக்கலின் தாக்கத்தை, மனித அனுபவங்களின் இழப்பு, அடையாள நெருக்கடி, மற்றும் பண்பாட்டு மாற்றங்களின் வழியாக, சர்வதேசிய தளத்தில் ஆராய்கிறது. இக்கவிதை, உள்ளூர் தமிழ் சூழலில் வேரூன்றியிருந்தாலும், உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சனைகளான நுகர்வு கலாச்சாரம், இடப்பெயர்வு, மற்றும் பாரம்பரியத்தின் அழிவு ஆகியவற்றை உரையாடலாக்குகிறது. உலகமயமாக்கலின் பின்னணியில், இந்தக் கவிதை, மனிதனின் தனிமை, அர்த்தமின்மை, மற்றும் பண்பாட்டு எச்சங்களின் இடிப்பு ஆகியவற்றை, ஒரு பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடத்தின் உருவகத்தின் மூலம் வெளிப்படுத்துகிறது.

கவிதையின் தொடக்கமே, “குளிர்காலங்களின் உண்மையான / காதலைத் தூக்கி போட்டு விட்டேன்” என்று, இழப்பின் உணர்வை அறிமுகப்படுத்துகிறது. இந்த இழப்பு, உலகமயமாக்கலின் வேகமான மாற்றங்களால், பாரம்பரிய உறவுகள், உணர்வுகள், மற்றும் பண்பாட்டு அடையாளங்கள் அழிக்கப்படுவதை குறிக்கிறது. “ஸ்வெட்டரையும் தூக்கி போட்டு விட்டேன்” என்ற வரி, பழைய பழக்கங்களையும், பண்பாட்டு அடையாளங்களையும் கைவிடுவதை, உலகமயமாக்கலின் ஒரேமாதிரியாக்கும் (homogenizing) தன்மையுடன் இணைக்கிறது. உலகமயமாக்கல், உள்ளூர் பண்பாடுகளை மாற்றி, ஒரு உலகளாவிய நுகர்வு கலாச்சாரத்தை திணிக்கிறது, இதனால் மனிதன் தனது வேர்களை இழக்கிறான்.

“பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம்” என்ற உருவகம், உலகமயமாக்கலின் மிக முக்கியமான தாக்கத்தை—பாரம்பரியத்தின் அழிவு மற்றும் பண்பாட்டு எச்சங்களின் சிதைவு—வெளிப்படுத்துகிறது. கவிதையில், “நூற்றுக்கணக்கான கட்டிடங்கள் இடிக்கப்பட வேண்டியிருக்கிறது” என்று குறிப்பிடப்படுவது, உலகமயமாக்கலின் பெயரால், பழைய கட்டிடங்கள், திண்ணைகள், தேநீர் கடைகள், மற்றும் பண்பாட்டு இடங்கள் இடிக்கப்படுவதை குறிக்கிறது. இந்த இடிப்பு, உலகெங்கும் நகரமயமாக்கல் மற்றும் நவீனமயமாக்கலின் விளைவாக, உள்ளூர் பண்பாடுகள் மற்றும் சமூக உறவுகள் அழிக்கப்படுவதை பிரதிபலிக்கிறது. “பு கையிலைக் கிடங்குகள் / இன்னும் இன்னும் காணாத் தனியறைகள்” என்ற வரிகள், உலகமயமாக்கலின் தனிமைப்படுத்தும் தன்மையை, மனிதர்களை ஒருவருக்கொருவர் பிரிக்கும் புதிய கட்டமைப்புகளாக சித்தரிக்கின்றன.

கவிதையின் “சொந்தமற்ற நிலங்கள் நடமாடுவதில்லை” என்ற வரி, உலகமயமாக்கலால் ஏற்படும் இடப்பெயர்வு மற்றும் அடையாள நெருக்கடியை சுட்டிக்காட்டுகிறது. உலகமயமாக்கல், மக்களை தங்கள் வேர்களிலிருந்து புலம்பெயரச் செய்து, அவர்களை “சொந்தமற்ற” நிலங்களில் வாழ வைக்கிறது. இது, உலகெங்கும் புலம்பெயர்ந்த மக்கள், அகதிகள், மற்றும் விளிம்பு நிலை சமூகங்களின் அனுபவங்களுடன் இணைகிறது. “இடுகாட்டின் முன்பு ஒரு புகைப்படத்தை கண்டெடுத்தேன்” என்ற வரி, இந்த இழப்பின் ஆழத்தை, ஒரு மறந்துபோன அடையாளத்தின் எச்சமாக வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த அடையாள இழப்பு, உலகமயமாக்கலின் ஒரேமாதிரியாக்கும் தன்மையால், உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சனையாக மாறியுள்ளது.

“என் உண்ணிய உணைய ஒரு பேய் புசித்து விட்டது” என்ற வரி, உலகமயமாக்கலின் நுகர்வு கலாச்சாரத்தால் மனிதனின் ஆன்மீக மற்றும் உணர்வு அனுபவங்கள் அழிக்கப்படுவதை குறிக்கிறது. உலகமயமாக்கல், பொருள்மயமான வாழ்க்கை முறையை திணித்து, மனிதனின் உள்ளார்ந்த சுவைகளையும், உணர்வுகளையும் (“கடவாயின் சுவை அரும்புகளுக்கு பல நூற்றாண்டு வயதாகிவிட்டது”) மறக்கச் செய்கிறது. இந்த ஆன்மீக இழப்பு, உலகெங்கும் நவீன சமூகங்களில், மனிதனின் அர்த்தமின்மை உணர்வாக வெளிப்படுகிறது.

கவிதையின் முடிவில், “என் தோள்கள் / ஒரு இயந்திரத்தை போல நடுங்குகிறது” என்ற வரி, உலகமயமாக்கலின் இயந்திரமயமான தன்மையை வெளிப்படுத்துகிறது. மனிதன், உலகமயமாக்கலின் பொருளாதார மற்றும் கலாச்சார அழுத்தங்களுக்கு உட்பட்டு, ஒரு இயந்திரமாக மாற்றப்படுகிறான். இந்த இயந்திரமயமாக்கல், உலகளாவிய தொழில்மயமாக்கல் மற்றும் நவீனமயமாக்கலின் விளைவாக, மனித உறவுகளையும், பண்பாட்டு அடையாளங்களையும் சிதைக்கிறது. “நீதிமன்றங்களின் முன்பு மக்கள் அமர இயலாமல் காத்திருக்கும் திண்ணைகள்” என்ற வரி, சமூக உறவுகளின் இழப்பையும், உலகமயமாக்கலின் சட்ட மற்றும் நிர்வாக கட்டமைப்புகளால் மனிதர்கள் ஒடுக்கப்படுவதையும் சுட்டிக்காட்டுகிறது.

ஸ்ரீராமின் கவிதை, உலகமயமாக்கலின் பின்காலனிய மற்றும் பின்கோட்பாட்டு தாக்கங்களுடன் உரையாடுகிறது. “பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம்,” காலனிய மற்றும் நவீனத்துவ எச்சங்களின் சிதைவை குறிக்கிறது, ஆனால், உலகமயமாக்கலின் புதிய கட்டமைப்புகள், இந்த எச்சங்களை முழுமையாக இடித்து, ஒரு புதிய ஒரேமாதிரியான உலகத்தை உருவாக்க முயல்கின்றன. “யாரோ இப்போது முன்னிலையில் தன்னிலையாக நிற்கிறார்கள்” என்ற வரி, இந்த புதிய உலகில், அடையாளங்கள் திரவமாக (fluid) மாறி, மனிதன் தனது தனித்துவத்தை இழப்பதை வெளிப்படுத்துகிறது.

யவனிகா ஸ்ரீராமின் தனித்துவம், அவரது கவிதைகளின் சர்வதேசிய தளத்தில் உள்ளது. அவர், தமிழ் கவிதையை உள்ளூர் எல்லைகளிலிருந்து விடுவித்து, உலக இலக்கிய மரபுடன் இணைத்தார். அவரது கவிதைகள், பின்காலனிய, நவீனத்துவ, மற்றும் பின்கோட்பாடுகளை ஒருங்கிணைத்து, ஒரு புதிய அழகியலை உருவாக்கின. மையத்துக்கு எதிராக விளிம்பு நிலையை முன்னிலைப்படுத்திய அவரது அணுகுமுறை, தமிழ் கவிதையில் ஒரு புதிய உரையாடலை தொடங்கியது. 

யவனிகா ஸ்ரீராம்வை ஒரு பின்காலனிய கவிஞராக மட்டும் வரையறுப்பது, அவரது பங்களிப்பை குறுக்குவதாகும். அவர், பின்காலனியவாதம், நவீனத்துவம், மற்றும் பின்கோட்பாட்டுவாதம் ஆகியவற்றை ஒருங்கிணைத்து, தமிழ் கவிதையை சர்வதேச தளத்தில் நிலைநிறுத்தியவர். அவரது கவிதைகள், உள்ளூர் அடையாளங்களை மறுவரையறை செய்து, உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சினைகளை விவாதித்தன. மைய-விளிம்பு இருமைகளை கேள்விக்குட்படுத்தி, பன்மைத்துவத்தை கொண்டாடிய அவரது கவிதைகள், தமிழ் இலக்கியத்தில் ஒரு முக்கிய மைல்கல்லாக விளங்குகின்றன.யவனிகா ஸ்ரீராம், தமிழ் கவிதையை உலகளாவிய இலக்கிய உரையாடலுடன் இணைத்த ஒரு முன்னோடி. அவரது கவிதைகள், பின்காலனிய, நவீனத்துவ, மற்றும் பின்கோட்பாட்டு கோட்பாடுகளை ஒருங்கிணைத்து, மையத்துக்கு எதிரான விளிம்பு நிலை குரல்களை முன்னிலைப்படுத்தின. தலித்தியம், பெண்ணியம், மற்றும் இனப்பெருவியல் போன்ற உள்ளூர் பிரச்சினைகளை, உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சினைகளாக மறுவரையறை செய்த அவரது அணுகுமுறை, தமிழ் கவிதையில் ஒரு புதிய பரிமாணத்தை உருவாக்கியது. இதனால், அவர் தமிழ் இலக்கியத்தில் ஒரு சர்வதேசிய கவிஞராக, தனித்துவமான இடத்தைப் பெறுகிறார்.

யவனிகா ஸ்ரீராமின் குப்பைமேடு, இளம்பருவக்கோளாறு, பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம், மற்றும் பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பழைய பேருந்து ஆகிய கவிதைகள், உலகமயமாக்கலின் தாக்கங்களை—அடையாள இழப்பு, நுகர்வு கலாச்சாரம், இடப்பெயர்வு, மற்றும் பாரம்பரியத்தின் சிதைவு—வெவ்வேறு கோணங்களில் ஆராய்கின்றன. இவை, உள்ளூர் தமிழ் சூழலில் வேரூன்றியிருந்தாலும், உலகளாவிய மானுட அனுபவங்களாக மாற்றப்பட்டு, சர்வதேசிய உரையாடலுடன் இணைகின்றன. ஒவ்வொரு கவிதையும், உலகமயமாக்கலின் பல்வேறு பரிமாணங்களை—பொருள்மயமாக்கல், தனிமை, விளிம்பு நிலை அனுபவங்கள், மற்றும் இயந்திரமயமாக்கல்—வெவ்வேறு உருவகங்கள் மற்றும் கதாபாத்திரங்கள் மூலம் வெளிப்படுத்துகிறது, ஆனால் அனைத்தும் மனிதனின் பொதுவான அவஸ்தைகளை உலகளாவிய தளத்தில் உரையாடுகின்றன.

குப்பைமேடு கவிதை, உலகமயமாக்கலின் நுகர்வு கலாச்சாரத்தை, “குப்பைமேடு” என்ற உருவகத்தின் மூலம் மையப்படுத்துகிறது. இது, உலகெங்கும் நவீன சமூகங்களில் மனிதர்கள் தங்கள் அன்றாட செயல்களால் உருவாக்கும் உடல் மற்றும் உளவியல் கழிவுகளை, சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடி மற்றும் பொருள்மயமாக்கலுடன் இணைக்கிறது. “இப்போது தனிமையில் ஒளிந்து கொள்ள ஒரு வழியும் இல்லை” என்ற வரிகள், உலகமயமாக்கலின் தனிமைப்படுத்தும் தன்மையை, அன்றாட சடங்குகளின் மீள்சுழற்சியுடன் வெளிப்படுத்துகின்றன. “ஒரு நதியோ கடலோ தொலைவில் ஞாபகத்தில் இருப்பதை ஏற்கிறோம்” என்ற வரி, இயற்கையுடனான தொடர்பு இழப்பை, நகரமயமாக்கலின் உலகளாவிய விளைவாக சித்தரிக்கிறது. இந்தக் கவிதை, உலகமயமாக்கலின் மேலோட்டமான முன்னேற்றத்திற்கு மத்தியில், மனிதனின் அர்த்தமின்மை மற்றும் விளிம்பு நிலை அனுபவங்களை விமர்சிக்கிறது.

இளம்பருவக்கோளாறு, உலகமயமாக்கலின் தாக்கத்தை, இளமையின் இழப்பு மற்றும் நினைவுகளின் மங்குதல் வழியாக ஆராய்கிறது. “இளவயதின் ஞாபகக் கரைசல்கள் தீர்ந்த வண்ணம் இருக்கும் இக்காலங்களை” என்ற வரி, காலத்தின் அழுத்தத்தால் இளமையின் உணர்வுகள் மறைவதை, உலகளாவிய மனித அனுபவமாக முன்வைக்கிறது. “புலம் பெயர் வலிகள்” என்ற குறிப்பு, உலகமயமாக்கலால் ஏற்படும் இடப்பெயர்வு மற்றும் அடையாள நெருக்கடியை, உலகெங்கும் புலம்பெயர்ந்த மக்களின் அனுபவங்களுடன் இணைக்கிறது. இயற்கையின் நிலைத்தன்மை—“ரோஜாக்கள் மலர்கின்றன, பள்ளத்தாக்குகளில் மறிமான்கள்”—நவீன உலகின் தற்காலிகத் தன்மைக்கு முரணாக, பாரம்பரியத்தின் இழப்பை வலியுறுத்துகிறது. இந்தக் கவிதை, உலகமயமாக்கலின் ஒரேமாதிரியாக்கும் தன்மையால், தனிமனித அனுபவங்கள் மறைக்கப்படுவதை விமர்சிக்கிறது, ஆனால் “பிரியங்கள்” செலுத்துவதன் மூலம், இந்த இழப்புகளை ஏற்றுக்கொள்ளும் ஒரு உலகளாவிய மனோபாவத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம், உலகமயமாக்கலின் பண்பாட்டு அழிவை, “பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம்” என்ற உருவகத்தின் மூலம் ஆராய்கிறது. “நூற்றுக்கணக்கான கட்டிடங்கள் இடிக்கப்பட வேண்டியிருக்கிறது” என்ற வரி, நகரமயமாக்கல் மற்றும் நவீனமயமாக்கலின் பெயரால், பாரம்பரிய கட்டிடங்கள், திண்ணைகள், மற்றும் தேநீர் கடைகள் அழிக்கப்படுவதை, உலகளவில் பண்பாட்டு எச்சங்களின் சிதைவுடன் இணைக்கிறது. “சொந்தமற்ற நிலங்கள் நடமாடுவதில்லை” என்ற வரி, உலகமயமாக்கலால் ஏற்படும் இடப்பெயர்வு மற்றும் அடையாள இழப்பை, அகதிகள் மற்றும் விளிம்பு நிலை மக்களின் அனுபவங்களுடன் இணைக்கிறது. “என் தோள்கள் ஒரு இயந்திரத்தை போல நடுங்குகிறது” என்ற வரி, உலகமயமாக்கலின் இயந்திரமயமான தன்மையை, மனிதனை இயந்திரமாக மாற்றும் பொருளாதார அழுத்தங்களை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்தக் கவிதை, உலகமயமாக்கலின் ஒரேமாதிரியாக்கும் தன்மையால், மனிதனின் ஆன்மீக மற்றும் உணர்வு அனுபவங்கள் அழிக்கப்படுவதை விமர்சிக்கிறது.

பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பழைய பேருந்து, உலகமயமாக்கலின் தாக்கத்தை, விளிம்பு நிலை மக்களின் அன்றாட வாழ்வின் மூலம் ஆராய்கிறது. “பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பேருந்து” என்ற உருவகம், உழைப்பால் பராமரிக்கப்படும் விளிம்பு நிலை மக்களின் வாழ்க்கையை, உலகெங்கும் தொழிலாளர்கள் மற்றும் ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்களின் அனுபவங்களுடன் இணைக்கிறது. “அவரின் நிலம் கைமாறி இருக்கலாம்” என்ற வரி, நகரமயமாக்கல் மற்றும் பொருளாதார மாற்றங்களால் ஏற்படும் நில இழப்பை, உலகளவில் புலம்பெயர்ந்த மக்களின் அவஸ்தைகளுடன் இணைக்கிறது. “தொலைந்துபோன தன் கிராமத்தையே திடுக்கிட்டுத் தேடிச் செல்லும்” என்ற வரி, உலகமயமாக்கலால் கிராமங்கள் மற்றும் பாரம்பரிய அடையாளங்கள் அழிக்கப்படுவதை வெளிப்படுத்துகிறது. “அரளிகள் இளம்சிவப்பில் பூத்திருக்கின்றன” என்ற முடிவு, நவீனமயமாக்கலின் மேலோட்டமான அழகுக்கு மத்தியில், விளிம்பு நிலை மக்களின் அவஸ்தைகள் புறக்கணிக்கப்படுவதை விமர்சிக்கிறது.

இந்த நான்கு கவிதைகளும், உலகமயமாக்கலின் பல்வேறு பரிமாணங்களை ஆராய்கின்றன, ஆனால் அவற்றின் அணுகுமுறைகள் வேறுபடுகின்றன. குப்பைமேடு, நுகர்வு கலாச்சாரத்தையும், தனிமையையும் மையப்படுத்தி, உலகமயமாக்கலின் சுற்றுச்சூழல் மற்றும் உளவியல் தாக்கங்களை விமர்சிக்கிறது. இளம்பருவக்கோளாறு, இளமையின் இழப்பு மற்றும் நினைவுகளின் மங்குதல் வழியாக, உலகமயமாக்கலின் ஒரேமாதிரியாக்கும் தன்மையை ஆராய்கிறது, ஆனால் இழப்புகளை ஏற்றுக்கொள்ளும் ஒரு மனோபாவத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம், பண்பாட்டு அழிவையும், இயந்திரமயமாக்கலையும் மையப்படுத்தி, உலகமயமாக்கலின் ஆன்மீக இழப்பை விமர்சிக்கிறது. பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பழைய பேருந்து, விளிம்பு நிலை மக்களின் உழைப்பு மற்றும் நில இழப்பை மையப்படுத்தி, உலகமயமாக்கலின் சமூக மற்றும் பொருளாதார அநீதிகளை வெளிப்படுத்துகிறது.

ஒப்பீட்டளவில், குப்பைமேடு மற்றும் பூஞ்சை பிடித்த கட்டிடம் ஆகியவை, உலகமயமாக்கலின் பொருள்மயமாக்கல் மற்றும் பண்பாட்டு அழிவை மையப்படுத்தி, மனிதனின் ஆன்மீக மற்றும் உளவியல் இழப்புகளை வலியுறுத்துகின்றன. இளம்பருவக்கோளாறு, இந்த இழப்புகளை, தனிமனித அனுபவங்களின் மூலம், ஒரு உணர்வுபூர்வமான கோணத்தில் ஆராய்கிறது, ஆனால் இழப்பை ஏற்றுக்கொள்ளும் ஒரு தத்துவ மனோபாவத்தை முன்வைக்கிறது. பலமுறை செப்பனிடப்பட்ட பழைய பேருந்து, விளிம்பு நிலை மக்களின் அன்றாட வாழ்வை மையப்படுத்தி, உலகமயமாக்கலின் சமூக அநீதிகளை மிக நேரடியாக விமர்சிக்கிறது. இந்தக் கவிதைகள், உள்ளூர் தமிழ் மரபை மீறி, உலக இலக்கிய உரையாடலுடன் இணைந்து, மனிதனின் பொதுவான அவஸ்தைகளை—அடையாள இழப்பு, தனிமை, மற்றும் பாரம்பரியத்தின் சிதைவு—வெவ்வேறு கோணங்களில் ஆராய்கின்றன.

எனவே, யவனிகா ஸ்ரீராமின் இந்தக் கவிதைகள், உலகமயமாக்கலின் தாக்கங்களை, வெவ்வேறு உருவகங்கள் மற்றும் கதாபாத்திரங்கள் மூலம், சர்வதேசிய தளத்தில் உரையாடுகின்றன. அவை, உள்ளூர் அனுபவங்களை உலகளாவிய மானுடப் பிரச்சனைகளாக மாற்றி, தமிழ் கவிதையை ஒரு புதிய உயரத்திற்கு கொண்டு செல்கின்றன. ஸ்ரீராமின் கவிதைகள், உலகமயமாக்கலின் மேலோட்டமான முன்னேற்றத்திற்கு மத்தியில், மனிதனின் இழப்புகளையும், அவனது தனித்துவத்தை தக்கவைக்கும் போராட்டத்தையும், ஒரு தனித்துவமான கவிதை அழகியலாக முன்வைக்கின்றன, இதன் மூலம் அவரை ஒரு சர்வதேசிய கவிஞராக நிலைநிறுத்துகின்றன.

இலக்கியம் என்ன செய்யும்?

தக்கலை கலை இலக்கியப் பெருமன்றம் (த.க.இ.பெ) மற்றும் நாகர்கோவில் மாவட்ட அலுவலகத்தில் 1990 முதல் 1995, 2001 முதல் 2006, மற்றும் 201...