சாதியின் உளவியலும் ஆணவ கொலையின் அரசியலும்

ஆணவக் கொலைகளைத் தடுக்க தனிச் சட்டம் இல்லாதது இந்தியாவில் இத்தகைய குற்றங்கள் தொடர்ந்து நடைபெறுவதற்கு முக்கிய காரணமாக உள்ளது. 2016-ல் உடுமலைப்பேட்டையில் சங்கரின் ஆணவக் கொலை முதல், 2025-ல் திருநெல்வேலியில் கவினின் கொலை வரை, இந்தப் பிரச்சினைக்கு வலுவான சட்டரீதியான தீர்வு இன்மை தெளிவாகிறது. 

ஆணவக் கொலைகள் பெரும்பாலும் சாதி, மதம், அல்லது குடும்ப மான உணர்வுகளால் தூண்டப்படுகின்றன. ஒவ்வொரு ஆண்டும் இந்தியாவில் சுமார் 1000 ஆணவக் கொலைகள் நடப்பதாக ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன, மேலும் இவற்றின் எண்ணிக்கை 796% அதிகரித்து வருவதாகவும் கூறப்படுகிறது.

தமிழ்நாட்டில் உடுமலை சங்கர் வழக்கு, மேட்டுப்பாளையம் வினோத்குமார் வழக்கு, மற்றும் சமீபத்திய கவின் வழக்கு போன்றவை சாதி அடிப்படையிலான ஆணவக் கொலைகளின் கொடூரத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன.

எஸ்.சி./எஸ்.டி. வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டம் 1989 ஆணவக் கொலை வழக்குகளுக்கு முழுமையாகப் பொருந்தாது, ஏனெனில் இது சிக்கலான சமூகக் காரணிகளை முழுமையாக உள்ளடக்கவில்லை. வழக்குகள் நீண்ட காலம் இழுத்தடிக்கப்படுவதும், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி தாமதமாவதும் பொதுவாக உள்ளது.

இந்திய தண்டனைச் சட்டம் (IPC)பிரிவு 300-ன் கீழ் கொலை வழக்குகளுக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்படலாம் என்றாலும், ஆணவக் கொலைகளின் சமூகப் பின்னணியை இது குறிப்பாகக் கையாளவில்லை.

 2018-ல் உச்சநீதிமன்றம் ஆணவக் கொலைகளைத் தடுக்க வழிகாட்டு நெறிமுறைகளை வழங்கியது, ஆனால் இவை மத்திய அல்லது மாநில அரசுகளால் முழுமையாகப் பின்பற்றப்படவில்லை.

 2012-ல் இந்திய சட்ட ஆணையம் “சட்டவிரோதக் கூட்டம் (திருமண சுதந்திரத்தில் தலையிடுதல்) தடுப்புச் சட்டம்” என்ற மசோதாவை முன்மொழிந்தது, ஆனால் இது இன்னும் சட்டமாக்கப்படவில்லை.

ஆணவக் கொலைகளை குறிப்பாகக் கையாள தனிச் சட்டம் இயற்றப்பட வேண்டும் என்று உச்சநீதிமன்றம், வழக்கறிஞர்கள் கூட்டமைப்பு, மற்றும் சமூக ஆர்வலர்கள் வலியுறுத்துகின்றனர்.இச்சட்டத்தில் குற்றவாளிகளுக்கு அதிகபட்ச தண்டனை (மரண தண்டனை உட்பட), பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு உடனடி பாதுகாப்பு, மற்றும் குற்றங்கள் அதிகம் நடக்கும் பகுதிகளில் விழிப்புணர்வு நடவடிக்கைகள் ஆகியவை உள்ளடக்கப்பட வேண்டும்.

மாநில அரசுகள் விஜிலன்ஸ் மானிட்டரிங் கமிட்டிகளை உருவாக்கி, ஆணவக் கொலைகளைத் தடுக்க உரிய நடவடிக்கைகள் எடுக்க வேண்டும், ஆனால் இவை எந்த மாநிலத்திலும் முறையாக செயல்படவில்லை.

 உடுமலை சங்கர் வழக்கில், முதல் தீர்ப்பில் 6 பேருக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டாலும், உயர்நீதிமன்றம் கௌசல்யாவின் தந்தை உட்பட முக்கிய குற்றவாளிகளை விடுவித்தது, இது நீதித்தாமதத்தின் உதாரணம்.ஆணவக் கொலைகளை ஆதரிக்கும் மனநிலை சில சமூகங்களில் உள்ளது. ராஜஸ்தானில் 2019-ல் ஆணவக் கொலை தடுப்புச் சட்டத்தை பாஜக எதிர்த்தது, இது சமூக மனநிலையைப் பிரதிபலிக்கிறது.பல வழக்குகளில் காவலர்கள் பலவீனமான குற்றப்பத்திரிக்கை தாக்கல் செய்கின்றனர், இதனால் குற்றவாளிகள் தப்பிக்கின்றனர்.

ஆணவக் கொலைகளைத் தடுக்க தனிச் சட்டம் இயற்றப்படாதது, இந்தக் குற்றங்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பதற்கும், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி கிடைக்காமல் போவதற்கும் முக்கிய காரணமாக உள்ளது. உச்சநீதிமன்ற வழிகாட்டுதல்களை உடனடியாக அமல்படுத்துவதும், மத்திய அரசு தனிச் சட்டம் இயற்றுவதும், மாநில அரசுகள் விழிப்புணர்வு மற்றும் பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதும் அவசியம்.இந்தக் குறைபாடுகளை நிவர்த்தி செய்யாவிட்டால், சங்கர் முதல் கவின் வரையிலான ஆணவக் கொலைகள் தொடர்ந்து சமூகத்தின் கறையாகவே இருக்கும்.

ஆணவக் கொலையின் சமூக உளவியல், சமூகத்தில் ஆழமாக வேரூன்றிய சாதி, மதம், பாலினம், மற்றும் குடும்ப மான உணர்வுகள் போன்ற கூறுகளால் உருவாகிறது. இது தனிநபர்களின் மனநிலை, கூட்டு அடையாளங்கள், மற்றும் சமூக அழுத்தங்களின் சிக்கலான இடைவினையை உள்ளடக்கியது. கீழே ஆணவக் கொலையின் சமூக உளவியலைப் புரிந்துகொள்ள முக்கிய அம்சங்கள் விளக்கப்படுகின்றன:

 இந்தியாவில் சாதி அமைப்பு, சமூகத்தில் மேல்-கீழ் அடுக்குமுறையை உருவாக்கி, "சாதி தூய்மை" மற்றும் "மேலாண்மை" உணர்வை வலுப்படுத்துகிறது. ஆணவக் கொலைகள் பெரும்பாலும் "கீழ்" சாதியைச் சேர்ந்த நபர்கள் "மேல்" சாதியைச் சேர்ந்தவர்களுடன் உறவு கொள்ளும்போது, மேல் சாதியினரின் அடையாளம் மற்றும் ஆதிக்க உணர்வுக்கு அச்சுறுத்தலாகக் கருதப்படுகிறது.இது "அவமானம்" (shame) மற்றும் "மான இழப்பு" (loss of honor) உணர்வைத் தூண்டுகிறது, இது குடும்பத்தின் சமூக நிலையைப் "பாதுகாக்க" வன்முறையை நியாயப்படுத்துகிறது.உடுமலை சங்கர் வழக்கில், கௌசல்யாவின் குடும்பம் (மேல் சாதி) சங்கரை (தலித்) கொலை செய்தது, சாதி அடுக்குமுறையைப் பேணுவதற்காகவே.

இந்திய சமூகத்தில், தனிநபரின் செயல்கள் குடும்பம், சாதி, அல்லது சமூகத்தின் மானத்துடன் இணைக்கப்படுகின்றன. ஒரு நபர் "சமூக விதிமுறைகளுக்கு" (எ.கா., சாதி-எல்லை தாண்டிய திருமணம்) மாறாகச் செயல்படும்போது, அது முழு குடும்பத்தின் அவமானமாகக் கருதப்படுகிறது. இந்த அவமான உணர்வு, குடும்ப உறுப்பினர்களை வன்முறையை ஒரு "மானத்தை மீட்கும்" செயலாகப் பார்க்க வைக்கிறது. இது குறிப்பாக ஆணாதிக்க சமூகத்தில், பெண்களின் திருமணம் அல்லது உறவு தொடர்பான முடிவுகளில் வெளிப்படுகிறது. திருநெல்வேலி கவின் வழக்கில், பெண்ணின் குடும்பம் சாதி வேறுபாட்டைக் காரணம் காட்டி கொலை செய்தது, குடும்ப மானத்தை "பாதுகாக்க" என்ற பெயரில்.

 ஆணவக் கொலைகளில் பெண்கள் மீதான கட்டுப்பாடு முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது. ஆணாதிக்க சமூகத்தில், பெண்களின் உறவு அல்லது திருமண முடிவுகள் ஆண் உறுப்பினர்களால் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன. பெண்கள் இந்தக் கட்டுப்பாட்டை மீறும்போது, ஆண்களின் "ஆதிக்க உணர்வு" பாதிக்கப்படுவதாக உணரப்படுகிறது. இது பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையாகவோ அல்லது அவர்களின் துணையை (பெரும்பாலும் ஆண்) இலக்கு வைப்பதாகவோ மாறுகிறது. ஆணவக் கொலைகளில் பெண்கள் பெரும்பாலும் உயிர் பிழைத்தாலும், அவர்கள் மனரீதியாகவும் சமூகரீதியாகவும் பாதிக்கப்படுகின்றனர். சங்கர் கொலைக்குப் பின் கௌசல்யா சமூக ஆர்வலராக மாறினாலும், அவரது குடும்பத்தால் நிராகரிக்கப்பட்டார்.

 ஆணவக் கொலைகள் பெரும்பாலும் தனிநபர் முடிவாக இல்லாமல், குடும்பம், உறவினர்கள், அல்லது முழு சமூகத்தின் கூட்டு முடிவாக நிகழ்கின்றன. இது "சமூக ஒழுங்கை" பேணுவதற்கு ஒரு வழியாகக் கருதப்படுகிறது.சமூகத்தில் மற்றவர்களின் பார்வை, விமர்சனம், அல்லது ஒதுக்கப்படும் அச்சம் குடும்பங்களை வன்முறைக்குத் தூண்டுகிறது. இது குறிப்பாக கிராமப்புறங்களில், சாதி அமைப்பு வலுவாக இருக்கும் இடங்களில் தெளிவாகிறது.பல ஆணவக் கொலை வழக்குகளில், கிராமப் பஞ்சாயத்துகள் அல்லது சாதி அமைப்புகள் குடும்பங்களை வன்முறைக்கு ஆதரவாகத் தூண்டுவது காணப்படுகிறது.

 ஆணவக் கொலை செய்பவர்கள், தங்கள் செயலை சமூக மரபுகளைப் பாதுகாப்பதாகவோ அல்லது "தவறைத் திருத்துவதாகவோ" நியாயப்படுத்துகின்றனர். இது உளவியல் ரீதியாக குற்ற உணர்வைக் குறைக்கிறது.

சில சமூகங்களில், ஆணவக் கொலைகள் "மரபு" அல்லது "கலாச்சார பாதுகாப்பு" என்ற பெயரில் ஆதரிக்கப்படுகின்றன, இது குற்றவாளிகளுக்கு உளவியல் ஆதரவை அளிக்கிறது.

 ராஜஸ்தானில் ஆணவக் கொலைகளை ஆதரிக்கும் சமூக மனநிலை, 2019-ல் தடுப்புச் சட்டத்தை 

ஆணவக் கொலைகள், சமூகத்தில் "விதிகளை" மீறுவோருக்கு எச்சரிக்கையாக அமைகின்றன. இது பயத்தை உருவாக்கி, சாதி-எல்லை தாண்டிய திருமணங்களைத் தடுக்கிறது.இளைஞர்கள், குறிப்பாக பெண்கள், தங்கள் உறவு முடிவுகளில் சுதந்திரமாக செயல்பட முடியாமல், சமூக அழுத்தத்துக்கு அடிபணிகின்றனர்.

காவல்துறை, நீதித்துறை, அல்லது அரசின் பலவீனமான அணுகுமுறை, குற்றவாளிகளுக்கு "தண்டனையிலிருந்து தப்பிக்கலாம்" என்ற நம்பிக்கையை அளிக்கிறது. இது ஆணவக் கொலைகளை மேலும் தூண்டுகிறது.

உடுமலை சங்கர் வழக்கில் முக்கிய குற்றவாளிகள் விடுவிக்கப்பட்டது, இத்தகைய நம்பிக்கையை வலுப்படுத்தியது.

ஆணவக் கொலையின் சமூக உளவியல், சாதி ஆதிக்கம், குடும்ப மானம், ஆணாதிக்கம், மற்றும் கூட்டு அழுத்தம் ஆகியவற்றால் உந்தப்படுகிறது. இது அவமானம், பயம், மற்றும் மேலாண்மை உணர்வை மையமாகக் கொண்டு, வன்முறையை ஒரு "நியாயமான" செயலாக மாற்றுகிறது. இந்த உளவியல் மனநிலையை மாற்ற, கல்வி, விழிப்புணர்வு, மற்றும் வலுவான சட்ட அமலாக்கம் அவசியம். தனிச் சட்டம், சமூக மாற்றத்துடன் இணைந்து, இத்தகைய குற்றங்களைக் கட்டுப்படுத்த உதவும்.

சாதியின் உளவியல் இந்திய சமூகத்தில் பொதுப்புத்தியை ஆழமாக வடிவமைத்து, ஏற்றத்தாழ்வை உருவாக்குவதற்கு முக்கிய காரணமாக விளங்குகிறது. சாதி அமைப்பு, மக்களின் அடையாளத்தையும் மதிப்பையும் அவர்களின் பிறப்பின் அடிப்படையில் வரையறுக்கிறது, இது ஒரு தனிநபரின் சுயமரியாதை, சமூக இடம் மற்றும் மற்றவர்களுடனான உறவுகளைப் பாதிக்கிறது. இந்த அமைப்பு, மேல்-கீழ் என்ற அடுக்குமுறையை உளவியல் ரீதியாக உள்வாங்கச் செய்கிறது, இதனால் மக்கள் தங்கள் சாதியை ஒரு இயல்பான, மாற்ற முடியாத உண்மையாக ஏற்றுக்கொள்கின்றனர். இந்த மனநிலை, சமூகத்தில் "உயர்ந்தவர்" மற்றும் "தாழ்ந்தவர்" என்ற பாகுபாட்டை இயல்பாக்கி, பொதுப்புத்தியை "சாதி சரியானது" என்ற கருத்தை நோக்கி திருப்புகிறது.

இந்த உளவியல், மனிதர்களை தரப்படுத்துவதன் மூலம் மேல் சாதியினருக்கு உயர்ந்த தன்மை உணர்வையும், கீழ் சாதியினருக்கு தாழ்வு மனப்பான்மையையும் உருவாக்குகிறது. மேல் சாதியினர் தங்கள் ஆதிக்கத்தை பேணுவதற்காக சமூக விதிகளைப் பயன்படுத்தி, தங்கள் நிலையை "தகுதியாக" நியாயப்படுத்துகின்றனர், இது பொதுப்புத்தியில் ஆதிக்க சாதி மையமான கருத்துகளை வலுப்படுத்துகிறது. மாறாக, கீழ் சாதியினர், தொடர்ச்சியான ஒடுக்குமுறை மற்றும் பாகுபாடு காரணமாக, தங்கள் நிலையை மாற்ற முடியாததாக உணரலாம், இது அவர்களின் சுயமதிப்பை பாதித்து, சமூக மாற்றத்திற்கான எதிர்ப்பை குறைக்கிறது.

சாதி உளவியல், சமூக உறவுகளிலும் ஏற்றத்தாழ்வை உருவாக்குகிறது. உதாரணமாக, சாதி-எல்லை தாண்டிய திருமணங்கள் "மான இழப்பாக" கருதப்படுவது, குடும்ப மற்றும் சமூக அழுத்தங்களை உருவாக்கி, வன்முறையை நியாயப்படுத்துகிறது. இது, ஆணவக் கொலைகள் போன்ற தீவிர விளைவுகளுக்கு வழிவகுக்கிறது, ஏனெனில் சமூகம் "மானத்தை" பேணுவதை தனிநபர் உரிமைகளுக்கு மேலாக மதிக்கிறது. பொதுப்புத்தியில், சாதி விதிகளை மீறுவது "தவறு" என்று உள்வாங்கப்படுவதால், இத்தகைய வன்முறைகள் சமூக ஆதரவைப் பெறுகின்றன.

மேலும், சாதி உளவியல், கல்வி, வேலைவாய்ப்பு, மற்றும் சமூக வளங்களில் ஏற்றத்தாழ்வை இயல்பாக்குகிறது. மேல் சாதியினர் தங்கள் நிலையை பேணுவதற்கு சமூக நிறுவனங்களைப் பயன்படுத்துவது, பொதுப்புத்தியில் "தகுதி" என்ற கருத்தை திசைதிருப்பி, கீழ் சாதியினருக்கு வாய்ப்புகளை மறுக்கிறது. இந்த ஏற்றத்தாழ்வு, சமூகத்தில் பொருளாதார மற்றும் சமூக இடைவெளிகளை ஆழப்படுத்துகிறது.

எனவே

, சாதி உளவியல், பொதுப்புத்தியை மாற்றுவதற்கு எதிராக ஒரு தடையாக செயல்படுகிறது. கல்வி மற்றும் விழிப்புணர்வு இருந்தபோதிலும், சாதி அடையாளம் தனிநபர்களின் உளவியல் மற்றும் சமூக அடையாளத்தில் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளது, இது சமத்துவத்தை நோக்கிய முன்னேற்றத்தை தடுக்கிறது. இதை மாற்ற, சாதி அடிப்படையிலான மனநிலையை சவால் செய்யும் கலாச்சார மற்றும் சட்டரீதியான மாற்றங்கள் தேவை, இல்லையெனில் ஏற்றத்தாழ்வு தொடர்ந்து சமூகத்தை ஆளும்.