பஞ்ச தந்திரம்

தமிழ் இலக்கியத்தில் சுந்தர ராமசாமி,சாருநிவேதிதா, எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் (எஸ்.ரா), ஜெயமோகன் (ஜெமோ), மற்றும் கோணங்கி ஆகியோரின் பிரதிகளை தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே ஆய்வு செய்யும்போது, அவர்களின் எழுத்துகளில் மறைமுகமாகவோ அல்லது வெளிப்படையாகவோ வெளிப்படும் அரசியல் நிலைப்பாடுகள் தெளிவாகின்றன. தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, ஒரு பிரதியின் உள்ளடக்கத்தை அதன் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, மறைந்திருக்கும் அதிகார அமைப்புகளையும், முரண்பாடுகளையும் வெளிப்படுத்துவதற்கு உதவுகிறது. இந்த அணுகுமுறை, மேற்கூறிய எழுத்தாளர்களின் பிரதிகளில் ஆணாதிக்கம், முஸ்லிம் வெறுப்பு, சிறுபான்மையினர் எதிர்ப்பு, மற்றும் தலித் வெறுப்பு போன்ற அரசியல் நிலைப்பாடுகளை அடையாளம் காண உதவுகிறது.

சாருநிவேதிதாவின் பிரதிகளை தகர்வமைப்பு கோட்பாட்டின் வழியே பரிசீலிக்கும்போது, அவரது எழுத்துகளில் ஆணாதிக்க குரல் மேலோங்கி நிற்கிறது. அவரது புனைவுகளும் கட்டுரைகளும் பெரும்பாலும் ஆண் மையப் பார்வையை முன்னிறுத்தி, பெண்களை பொருள்படுத்தும் அல்லது இரண்டாம் நிலைப்படுத்தும் வகையில் சித்தரிக்கின்றன. உதாரணமாக, அவரது நாவல்களில் பெண் பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் ஆண்களின் ஆசைகள் அல்லது கற்பனைகளின் பிரதிபலிப்பாகவே தோன்றுகின்றன. தகர்வமைப்பு இந்த ஆண் மையவாதத்தை உடைத்து, பெண்களின் குரல் அடக்கப்படுவதையும், அவர்களின் அடையாளம் ஆண் பார்வையால் வரையறுக்கப்படுவதையும் வெளிப்படுத்துகிறது. இதன் மூலம், சாருநிவேதிதாவின் பிரதிகள் ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக முன்னெடுப்பதை அறிய முடிகிறது.

எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் பிரதிகளில் முஸ்லிம் வெறுப்பு எனும் அரசியல் மறைமுகமாக உள்ளது. அவரது கதைகளும் கட்டுரைகளும் பெரும்பாலும் மதச்சார்பற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்துவது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அவரது எழுத்துகளில் முஸ்லிம்களைப் பற்றிய சில பொதுமைப்படுத்தல்களையும், எதிர்மறை சித்தரிப்புகளையும் வெளிப்படுத்துகிறது. உதாரணமாக, அவரது சில புனைவுகளில் முஸ்லிம் பாத்திரங்கள் குறிப்பிட்ட கலாச்சார புனைவுகளுடன் இணைக்கப்பட்டு, அந்நியப்படுத்தப்படுவதை காணலாம். இந்த மறைமுகமான வெறுப்பு, பிரதியின் மேற்பரப்பு மதச்சார்பற்ற தன்மையை உடைத்து, முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்துகிறது.

ஜெயமோகனின் பிரதிகளை ஆய்வு செய்யும்போது, சிறுபான்மையினர் எதிர்ப்பு ஒரு முக்கிய அரசியல் கருப்பொருளாக வெளிப்படுகிறது. அவரது எழுத்துகள் பெரும்பாலும் இந்து மத மரபுகளையும், பாரம்பரிய கலாச்சாரங்களைய உயர்த்திப் பேசுகின்றன. ஆனால், தகர்வமைப்பு அணுகுமுறை இந்த மரபுவாதப் பார்வையை உடைத்து, சிறுபான்மையினரின் அடையாளங்களை ஒதுக்கி வைக்கும் அல்லது கேள்விக்குட்படுத்தும் ஒரு போக்கை வெளிப்படுத்துகிறது. உதாரணமாக, அவரது சில படைப்புகளில் மத மற்றும் இன சிறுபான்மையினர் மறைமுகமாக புறக்கணிக்கப்படுவதையோ அல்லது எதிர்மறையாக சித்தரிக்கப்படுவதையோ காணலாம். இந்த அரசியல், பிரதியின் மையக் கருத்துகளை உடைப்பதன் மூலம் தெளிவாகிறது.

கோணங்கியின் பிரதிகளில் தலித் வெறுப்பு ஒரு முக்கிய அரசியல் நிலைப்பாடாக வெளிப்படுகிறது. அவரது எழுத்துகள் பெரும்பாலும் சாதி அமைப்பைப் பற்றிய விமர்சனங்களை முன்வைப்பது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இந்த விமர்சனங்களில் மறைந்திருக்கும் மேல் சாதி மையவாதத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. உதாரணமாக, தலித் பாத்திரங்கள் அவரது பிரதிகளில் பெரும்பாலும் ஒரு பரிதாபத்திற்குரிய அல்லது ஒதுக்கப்பட்ட நிலையில் சித்தரிக்கப்படுகின்றன, இது தலித் அடையாளத்தை மேலும் அந்நியப்படுத்துகிறது. இந்த அணுகுமுறை, பிரதியின் மேற்பரப்பு விமர்சனத்தை உடைத்து, மறைமுகமான தலித் வெறுப்பு அரசியலை வெளிப்படுத்துகிறது.

தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction), ஜாக் டெரிடாவால் முன்மொழியப்பட்ட ஒரு விமர்சன அணுகுமுறையாக, பிரதிகளின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைத்து, அவற்றில் மறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள், அதிகார அமைப்புகள், மற்றும் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த அணுகுமுறையைப் பயன்படுத்தி, சாருநிவேதிதாவின் ஜீரோ டிகிரி மற்றும் தேகம், எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் இடக்கை, ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழலின் குரல், மற்றும் கோணங்கியின் பாழி மற்றும் பிதுரா ஆகிய நாவல்களை ஆய்வு செய்யும்போது, இவற்றில் உள்ள ஆணாதிக்கம், முஸ்லிம் வெறுப்பு, சிறுபான்மையினர் எதிர்ப்பு, மற்றும் தலித் வெறுப்பு போன்ற அரசியல் நிலைப்பாடுகள் தெளிவாகின்றன.

சுந்தர ராமசாமியின் ஒரு புளியமரத்தின் கதை நாவல், மேற்பரப்பில் குமரி மாவட்டத்தின் வேப்பமூடு ஜங்சனை மையப்படுத்தி, ஒரு சமூக மாற்றத்தின் கதையாகவும், ஒரு புளியமரத்தை அடையாளமாகக் கொண்டு, சுதந்திரப் போராட்டம், ஊழல், மற்றும் வியாபாரிகளின் போட்டி ஆகியவற்றை விவரிக்கும் ஒரு புனைவாகவும் தோன்றுகிறது. ஆனால், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே இந்நாவலை ஆய்வு செய்யும்போது, இது முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாட்டை முன்னிறுத்துவதாக வெளிப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு, நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, அதில் மறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள், அதிகார அமைப்புகள், மற்றும் முஸ்லிம் அடையாளங்களை எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் போக்கை வெளிச்சமிடுகிறது.

ஒரு புளியமரத்தின் கதை நாவல், வேப்பமூடு ஜங்சனின் சமூக மற்றும் பொருளாதார மாற்றங்களைப் பதிவு செய்யும் ஒரு கதையாக மேற்பரப்பில் தோன்றினாலும், இதன் கதைமாந்தர்களின் சித்தரிப்பு, குறிப்பாக ஒரு இந்து வியாபாரியும் ஒரு முஸ்லிம் வியாபாரியும் போட்டியிடும் கதைக்களம், முஸ்லிம் சமூகத்தை எதிர்மறையாக பொதுமைப்படுத்தும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு இந்தப் பிரதியை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் பாத்திரங்களின் சித்தரிப்பு மற்றும் அவர்களின் பங்கு, ஒரு மேல் சாதி இந்து மையவாத கண்ணோட்டத்தால் வரையறுக்கப்படுவது தெளிவாகிறது.

   நாவலின் மறுபாதியில், ஒரு இந்து வியாபாரியும் ஒரு முஸ்லிம் வியாபாரியும் போட்டியிட்டு, ஒருவரை ஒருவர் வீழ்த்த முயலும் கதைக்களம் மையமாகிறது. இந்தப் போட்டி, மேற்பரப்பில் ஒரு வணிக மோதலாகத் தோன்றினாலும், முஸ்லிம் வியாபாரியின் சித்தரிப்பு, ஒரு எதிர்மறை புனைவாக அமைகிறது. தகர்வமைப்பு இந்த சித்தரிப்பை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் வியாபாரி, இந்து வியாபாரிக்கு எதிரான ஒரு "மற்றவர்" (other) ஆகவே புனையப்படுவது வெளிப்படுகிறது. இந்த எதிர்மறை புனைவு, முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு பொதுவான, எதிர்மறையான பிம்பமாக முன்னிறுத்தி, அவர்களை அந்நியப்படுத்துகிறது. இந்து வியாபாரியின் நிலைப்பாடு, மறைமுகமாக இந்து மையவாதத்துடன் இணைக்கப்பட்டு, ஒரு உயர்ந்த அற மற்றும் வணிக நிலைப்பாடாக சித்தரிக்கப்படுகிறது, இது முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக வெறுப்பை உறுதிப்படுத்துகிறது.

   நாவலில், முஸ்லிம் சமூகத்தின் கலாச்சாரம், அவர்களின் அனுபவங்கள், அல்லது அவர்களின் சமூகப் பங்களிப்பு ஆகியவை ஆழமாக ஆராயப்படுவதில்லை. முஸ்லிம் வியாபாரியின் பாத்திரம், ஒரு வணிகப் போட்டியின் எதிரியாக மட்டுமே சித்தரிக்கப்பட்டு, அவரது அடையாளம் அல்லது பின்னணி விரிவாக விவரிக்கப்படுவதில்லை. தகர்வமைப்பு இந்த மௌனத்தை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் சமூகத்தின் அடையாளங்கள், இந்து மையவாத கதைசொல்லலுக்கு அடிபணிந்து, இரண்டாம் நிலைப்படுத்தப்படுவது தெளிவாகிறது. இந்த அணுகுமுறை, முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு வெளிப்புற, அந்நியப்படுத்தப்பட்ட குழுவாக சித்தரிக்கிறது, இது மறைமுகமாக முஸ்லிம் வெறுப்பை உறுதிப்படுத்துகிறது.

   நாவலின் கதைக்களம், சுந்தர ராமசாமியின் வியாபார பின்னணியால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது, இது அவரது சுதர்சன் ஜவுளிக்கடையின் அனுபவங்களை பிரதிபலிக்கிறது. இந்த வியாபார உலகக் கண்ணோட்டம், மக்களை—குறிப்பாக முஸ்லிம் வியாபாரியை—ஒரு பொருளாதாரப் போட்டியின் பகுதியாகவே பார்க்கிறது. தகர்வமைப்பு இந்தக் கண்ணோட்டத்தை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் வியாபாரியின் பாத்திரம், வியாபாரத்தில் "தர்மம் இல்லாத" ஒரு எதிரியாக பொதுமைப்படுத்தப்பட்டு, முஸ்லிம் சமூகத்தை எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. இந்தப் பொதுமைப்படுத்தல், முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு அறவியல் குறைவு உள்ள குழுவாக சித்தரிக்கிறது, இது முஸ்லிம் வெறுப்பின் ஒரு வெளிப்பாடாக அமைகிறது.

   நாவலின் கட்டமைப்பு, இந்து மையவாதத்தின் பின்னணியில் அமைந்துள்ளது. இந்து வியாபாரியின் கதை, சுதந்திரப் போராட்ட தியாகிகளின் இலட்சியவாதத்துடனும், ஒரு உயர்ந்த அறநிலையுடனும் இணைக்கப்பட்டு, மேற்பரப்பில் ஒரு சமூக மாற்றத்தின் குறியீடாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. மாறாக, முஸ்லிம் வியாபாரியின் பாத்திரம், இந்த இலட்சியவாதத்திற்கு எதிரான ஒரு சவாலாகவே புனையப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு இந்தக் கட்டமைப்பை உடைக்கும்போது, இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மையும், முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு எதிர்மறை பிம்பமாக சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பும் வெளிப்படுகிறது. இது, முஸ்லிம் சமூகத்தின் அனுபவங்களையும், அவர்களின் சமூகப் பங்களிப்பையும் புறக்கணித்து, இந்து மையவாத கதைசொல்லலை முன்னிறுத்துகிறது.

ஒரு புளியமரத்தின் கதை நாவல், மேற்பரப்பில் ஒரு சமூக மாற்றத்தின் கதையாகவும், வேப்பமூடு ஜங்சனின் பொருளாதார மற்றும் சமூக மாற்றங்களைப் பதிவு செய்யும் ஒரு புனைவாகவும் தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அதன் மறைமுகமான முஸ்லிம் வெறுப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. முஸ்லிம் வியாபாரியின் எதிர்மறை சித்தரிப்பு, முஸ்லிம் அடையாளங்களின் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தல், வியாபார உலகக் கண்ணோட்டத்தில் முஸ்லிம்களை பொதுமைப்படுத்தல், மற்றும் இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மை ஆகியவை, இந்நாவல் முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துவதாக வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த அம்சங்கள், நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது தெளிவாகி, ஒரு புளியமரத்தின் கதை முஸ்லிம் வெறுப்பு நிறைந்த ஒரு பிரதியாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

சாருநிவேதிதாவின் ஜீரோ டிகிரி ஒரு பரிசோதனைமிக்க நாவலாக, பாரம்பரிய கதைசொல்லல் முறைகளை உடைத்து, காலம், அடையாளம், மற்றும் பாலியல் ஆகியவற்றை ஆராய்கிறது. ஆனால், தகர்வமைப்பு கோட்பாட்டின் வழியே இந்நாவலை ஆய்வு செய்யும்போது, 1:16-18 பைபிள் பகுதியை மேற்கோள் காட்டி, மனித உடலையும் ஆசைகளையும் ஒரு ஆண் மையப் பார்வையில் சித்தரிக்கிறது. பெண் பாத்திரங்கள், குறிப்பாக, ஆண்களின் ஆசைகளின் பிரதிபலிப்பாகவோ அல்லது புனைவு உருவங்களாகவோ தோன்றுகின்றன. உதாரணமாக, நாவலில் பெண்களின் உடல் மற்றும் பாலியல் ஆண் கற்பனைகளால் வரையறுக்கப்படுகிறது, இது ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக முன்னிறுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு இந்தப் பிரதியை உடைக்கும்போது, பெண்களின் குரல் மௌனிக்கப்பட்டு, அவர்களின் அடையாளம் ஆண் பார்வையால் கட்டமைக்கப்படுவதை வெளிப்படுத்துகிறது. 

தேகம் நாவலில், உடல் மற்றும் பாலியல் ஆகியவை மையக் கருப்பொருளாக உள்ளன. இந்நாவல் பெண்களின் உடலை ஒரு ஆண் மையவாத கண்ணோட்டத்தில் ஆராய்கிறது, அவர்களை பொருள்படுத்தும் வகையில் சித்தரிக்கிறது. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, பெண்களின் உடல் மற்றும் அனுபவங்கள் ஆண்களின் ஆசைகளுக்கு அடிபணிந்து, அவர்களின் சுயாட்சி மறுக்கப்படுவதை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த இரு நாவல்களும், மேற்பரப்பில் முற்போக்கு தன்மையை வெளிப்படுத்தினாலும், ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகின்றன.

சாருநிவேதிதாவின் தேகம் நாவலை தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே ஆய்வு செய்யும்போது, அதில் மறைந்திருக்கும் ஆணாதிக்க தொனி தெளிவாக வெளிப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, ஒரு பிரதியின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைத்து, அதில் உள்ள முரண்பாடுகள், மறைந்திருக்கும் அதிகார அமைப்புகள், மற்றும் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை வெளிச்சமிடுகிறது. தேகம் நாவல், மனித சமூகத்தின் வன்முறையை ஆராயும் ஒரு முயற்சியாக மேற்பரப்பில் தோன்றினாலும், அதன் கதைமாந்தர்கள், சம்பவங்கள், மற்றும் மொழி பயன்பாடு ஆகியவற்றை உடைக்கும்போது, ஆண் மையவாதப் பார்வையும், பெண்களை பொருள்படுத்தும் போக்கும் ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துவதாகத் தெரிகிறது.

தேகம் நாவலின் மையப் பாத்திரமான தர்மாவின் பயணம், வன்முறையுடனான அவனது உறவு, மற்றும் அவனது அனுபவங்கள் ஆகியவை ஆண் மையவாத கண்ணோட்டத்தில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளன. தகர்வமைப்பு இந்தப் பிரதியை ஆய்வு செய்யும்போது, பெண் பாத்திரங்கள்—குறிப்பாக செலின், நேஹா, மற்றும் பெயர் குறிப்பிடப்படாத பெண்கள்—தர்மாவின் ஆசைகள், வன்முறை, மற்றும் உளவியல் அனுபவங்களின் பிரதிபலிப்பாகவோ அல்லது அவனது மனவதைக்கு உட்பட்டவர்களாகவோ சித்தரிக்கப்படுகின்றனர். இது, பெண்களின் அடையாளத்தை ஆண் பார்வையால் வரையறுக்கும் ஆணாதிக்க அமைப்பை வெளிப்படுத்துகிறது.

   நாவலில் செலின் என்ற பெண் பாத்திரம், தர்மாவின் காதல் மற்றும் பாலியல் ஆசைகளின் ஒரு கருவியாகவே சித்தரிக்கப்படுகிறார். அவர் தர்மாவை விட்டுப் பிரிந்து செல்வது, அவனுக்கு "போதிய சுகம்" அளிக்காததால் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது, இது பெண்ணை ஆணின் பாலியல் தேவைகளுக்கு அடிபணியும் ஒரு பொருளாகக் குறுக்குகிறது. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, செலினின் சுயாட்சி மறுக்கப்பட்டு, அவளது அடையாளம் தர்மாவின் ஆண்மை மற்றும் உளவியல் தோல்விகளால் வரையறுக்கப்படுவது தெளிவாகிறது. இதேபோல், நேஹாவின் பாத்திரம், தர்மாவின் காதலால் மனநிலை பாதிக்கப்பட்டு, இறுதியில் தற்கொலை செய்துகொள்ளும் ஒரு பாத்திரமாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. இது, பெண்களை ஆணின் செயல்களுக்கு உணர்ச்சி ரீதியாக பாதிக்கப்படுபவர்களாகவும், அவர்களது வாழ்க்கை ஆண் மையவாத நிகழ்வுகளால் தீர்மானிக்கப்படுவதாகவும் காட்டுகிறது.

  

   தர்மாவின் வன்முறைப் பயணம்—பன்றிகளை கொல்வது முதல் மனிதர்களை டார்ச்சர் செய்வது வரை—மற்றும் அதற்கு அவனது சிறுவயது அனுபவங்கள் காரணமாக அமைவது, ஆண்மையின் ஒரு வெளிப்பாடாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. ஆனால், இந்த வன்முறையில் பெண்கள் பெரும்பாலும் பாதிக்கப்பட்டவர்களாகவோ அல்லது தர்மாவின் வன்முறையைத் தூண்டும் கருவிகளாகவோ தோன்றுகின்றனர். உதாரணமாக, ஒரு பெண்ணின் கடிதம், தனது உடல் மீது ஆண்களால் திணிக்கப்பட்ட வன்முறைகளை விவரிக்கிறது, ஆனால் இந்தக் கடிதம் தர்மாவின் உளவியல் ஆய்வுக்கு ஒரு கருவியாகவே பயன்படுத்தப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, பெண்களின் அனுபவங்கள் தர்மாவின் ஆண்மையை வலுப்படுத்துவதற்கு அல்லது அவனது வன்முறைத் தேவைகளை நியாயப்படுத்துவதற்கு பயன்படுத்தப்படுவது வெளிப்படுகிறது. இது, பெண்களின் உடல் மற்றும் அனுபவங்களை ஆண் மையவாத நோக்கில் பொருள்படுத்தும் ஆணாதிக்க அரசியலை வெளிச்சமிடுகிறது.

   நாவலின் மொழி மற்றும் பகடிகள், சாருநிவேதிதாவின் வழக்கமான பாணியில், ஆண் மையவாத கண்ணோட்டத்தை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகின்றன. உதாரணமாக, தர்மாவின் தொழிலை ஒரு "கேட்டமைட்" என்று ஆழ்வார் எளிமையாக எடுத்துக்கொள்ளும் காட்சி, ஆண்மையின் ஒரு வெளிப்பாடாக வன்முறையை இயல்பாக்குகிறது. மேலும், பெண் பாத்திரங்கள்—செலின், நேஹா—பற்றிய விவரிப்புகள், அவர்களை உணர்ச்சி ரீதியாகவோ அல்லது உடல் ரீதியாகவோ ஆணின் தேவைகளுக்கு அடிபணியும் பாத்திரங்களாகவே சித்தரிக்கின்றன. தகர்வமைப்பு இந்த மொழியை உடைக்கும்போது, பெண்களின் குரல் மௌனிக்கப்பட்டு, அவர்களின் அனுபவங்கள் ஆண் மையவாத கதைசொல்லலுக்கு அடிபணிவது தெளிவாகிறது.

  

   நாவலில் பெண்கள் தங்கள் உடல் மற்றும் மனதால் அனுபவிக்கும் வதைகள்—நேஹாவின் தற்கொலை, செலினின் பிரிவு, மற்றும் பெயர் குறிப்பிடப்படாத பெண்ணின் கடிதம்—தர்மாவின் உளவியல் பயணத்திற்கு ஒரு பின்னணியாகவே பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இந்தப் பெண்களின் துன்பங்கள், தர்மாவின் ஆண்மையையும், அவனது வன்முறைத் தேவைகளையும் ஆராய்வதற்கு ஒரு கருவியாக மட்டுமே உள்ளன. தகர்வமைப்பு இந்த அமைப்பை உடைக்கும்போது, பெண்களின் அனுபவங்கள் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தப்பட்டு, ஆண் மையவாத கதைசொல்லலுக்கு அடிபணிவது வெளிப்படுகிறது. இது, ஆணாதிக்க அரசியலின் ஒரு முக்கிய அம்சமாக, பெண்களின் குரலை மறைத்து, ஆணின் அனுபவங்களை மையப்படுத்துவதை வெளிச்சமிடுகிறது.

தேகம் நாவல், மேற்பரப்பில் வன்முறையின் சமூக மற்றும் உளவியல் தன்மையை ஆராய்வது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அதன் ஆணாதிக்க தொனியை வெளிப்படுத்துகிறது. தர்மாவின் ஆண் மையவாத பயணம், பெண் பாத்திரங்களின் பொருள்படுத்தல், வன்முறையில் ஆண்மையின் இயல்பாக்கல், மற்றும் பெண்களின் அனுபவங்களின் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தல் ஆகியவை, நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது தெளிவாகின்றன. இந்த அம்சங்கள், தேகம் நாவல் ஆணாதிக்க அரசியலை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துவதாகவும், பெண்களின் குரலை மௌனிக்கச் செய்து, ஆண் மையவாத கதைசொல்லலை முன்னிறுத்துவதாகவும் அமைகிறது. இதன் மூலம், நாவல் ஆணாதிக்க தொனி நிறைந்த ஒரு பிரதியாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

எஸ்.ராவின் இடக்கை நாவல்,  மதச்சார்பற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்துவது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இதனை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் பாத்திரங்களைப் பற்றிய மறைமுகமான எதிர்மறை சித்தரிப்பு வெளிப்படுகிறது. உதாரணமாக, நாவலில் முஸ்லிம் பாத்திரங்கள் குறிப்பிட்ட கலாச்சார புனைவுகளுடன் இணைக்கப்பட்டு, அந்நியப்படுத்தப்படுகின்றனர். இந்த சித்தரிப்பு, மேற்பரப்பில் நடுநிலையான கதைசொல்லலாகத் தோன்றினாலும், முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக முன்னிறுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு, இந்த மறைமுக வெறுப்பை வெளிப்படுத்தி, பிரதியின் மையக் கருத்து மதச்சார்பின்மையை உடைத்து, அதன் அடியில் உள்ள பாகுபாட்டை வெளிச்சமிடுகிறது.

எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் இடக்கை நாவல், மேற்பரப்பில் ஒரு வரலாற்று மற்றும் சமூகப் பின்னணியைக் கொண்டு, திருநங்கை பாத்திரமான அஜ்யா பேகத்தை மையப்படுத்தி, அவளது உணர்வு பூர்வமான அனுபவங்களையும், ஒளரங்கசீப் மன்னனுடனான நெருக்கமான உறவையும் சித்தரிக்கிறது. இருப்பினும், தகர்வமைப்பு கோட்பாட்டின் (deconstruction) வழியே இந்நாவலை ஆய்வு செய்யும்போது, மறைமுகமாக முஸ்லிம் வெறுப்பு அரசியலை முன்னிறுத்துவதாகக் கருதப்படலாம். இந்த ஆய்வு, நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, அதில் உள்ள மறைந்திருக்கும் அதிகார அமைப்புகளையும், முஸ்லிம் சமூகத்தைப் பற்றிய எதிர்மறை சித்தரிப்புகளையும் வெளிப்படுத்த முயல்கிறது.

இடக்கை நாவல், ஒளரங்கசீப் மன்னனின் ஆட்சிக் காலத்தைப் பின்னணியாகக் கொண்டு, அவரது அரசவையில் திருநங்கையான அஜ்யா பேகத்தின் வாழ்க்கையை ஆராய்கிறது. அஜ்யா ஒரு சிக்கலான, உணர்வு நிறைந்த பாத்திரமாக உருவாக்கப்பட்டிருந்தாலும், நாவலின் கட்டமைப்பு மற்றும் முஸ்லிம் அரசவையைச் சித்தரிக்கும் விதம், மறைமுகமாக முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு பொதுமைப்படுத்தப்பட்ட பார்வையை முன்னிறுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, இந்நாவலின் மேற்பரப்பு மதச்சார்பின்மையை உடைத்து, முஸ்லிம் அரசவையை எதிர்மறையாகவோ அல்லது அந்நியப்படுத்தும் வகையிலோ சித்தரிக்கும் போக்கை வெளிப்படுத்துகிறது. 

உதாரணமாக, ஒளரங்கசீப் மன்னனின் பாத்திரம், ஒரு புறம் உணர்வு நிறைந்தவராகவும், மறுபுறம் அவரது ஆட்சியில் நிகழ்ந்த குற்றங்கள் மற்றும் மன்னிக்க முடியாத செயல்களை அஜ்யாவின் நினைவுகள் மூலம் வெளிப்படுத்துவதாகவும் சித்தரிக்கப்படுகிறார். இந்த சித்தரிப்பு, ஒளரங்கசீப்பின் ஆட்சியை ஒரு சிக்கலான, ஆனால் எதிர்மறையான பிம்பமாக முன்னிறுத்துகிறது. இது, முஸ்லிம் ஆட்சியாளர்களைப் பற்றிய ஒரு பொதுமைப்படுத்தப்பட்ட எதிர்மறை உருவகத்தை வலுப்படுத்துவதாக அமைகிறது. தகர்வமைப்பு இந்த மையக் கருத்தை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் மன்னர்களின் ஆட்சி மற்றும் அவர்களது அரசவை கலாச்சாரத்தை எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது.

மேலும், அஜ்யா பேகத்தின் பாத்திரம், ஒரு திருநங்கையாக அரசவையில் உயர்ந்த இடத்தைப் பெற்றிருந்தாலும், அவளது அடையாளம் முஸ்லிம் அரசவையின் பின்னணியில் அந்நியப்படுத்தப்படுகிறது. அவள் சிறையில் அடைக்கப்படுவதும், அவள் மீது வன்முறை பயன்படுத்தப்படுவதும், முஸ்லிம் ஆட்சியின் கொடூரமான தன்மையை மறைமுகமாக பிரதிபலிக்கும் வகையில் சித்தரிக்கப்படுகிறது. இந்த சித்தரிப்பு, முஸ்லிம் அரசவையை ஒரு அடக்குமுறை அமைப்பாகவும், அதில் உள்ள திருநங்கைகள் உள்ளிட்ட பிற சமூகங்களை அந்நியப்படுத்தும் ஒரு இடமாகவும் காட்ட முயல்கிறது. தகர்வமைப்பு இந்த அமைப்பை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக வெறுப்பு அரசியல் வெளிப்படுகிறது, இது நாவலின் மையக் கருத்து மதச்சார்பின்மையை கேள்விக்கு உட்படுத்துகிறது.

நாவலில் ஒளரங்கசீப்பின் உயில் மற்றும் அதைச் சுற்றிய மர்மம், கதையை சுவாரஸ்யமாக முன்னெடுக்கிறது என்றாலும், இந்த மர்மம் முஸ்லிம் ஆட்சியின் ரகசியங்கள் மற்றும் சூழ்ச்சிகளை மையப்படுத்துவதாக அமைகிறது. இது, முஸ்லிம் அரசவைகளை சந்தேகத்திற்கு உரியதாகவும், அதிகாரத்திற்காக நடக்கும் சூழ்ச்சிகளின் மையமாகவும் சித்தரிக்கிறது. தகர்வமைப்பு இந்த சித்தரிப்பை உடைக்கும்போது, முஸ்லிம் ஆட்சியை எதிர்மறையாக பொதுமைப்படுத்தும் ஒரு போக்கு வெளிப்படுகிறது, இது முஸ்லிம் வெறுப்பு அரசியலை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகிறது.

மேலும், அஜ்யாவின் துயரமும், அவளது அனுபவங்களும், முஸ்லிம் அரசவையின் அடக்குமுறைத் தன்மையை மையப்படுத்தி சித்தரிக்கப்படுகின்றன. அவளது கதை, மேற்பரப்பில் உணர்வு பூர்வமாகவும், மனிதாபிமானத்துடனும் சித்தரிக்கப்பட்டாலும், அவளது துயரத்திற்கு முஸ்லிம் ஆட்சியின் கட்டமைப்பே காரணமாக அமைகிறது. இது, முஸ்லிம் சமூகத்தை ஒரு கொடூரமான, அந்நியப்படுத்தும் அமைப்பாக சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு இந்த மையக் கருத்தை உடைக்கும்போது, நாவல் முஸ்லிம் சமூகத்தை எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை முன்னிறுத்துவதாகத் தெளிவாகிறது.

எனவே, இடக்கை நாவல், அஜ்யா பேகத்தின் பாத்திரத்தை மையப்படுத்தி, ஒரு திருநங்கையின் வாழ்க்கையை உணர்வு பூர்வமாக சித்தரித்தாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாட்டின் வழியே ஆய்வு செய்யும்போது, முஸ்லிம் அரசவையையும், முஸ்லிம் ஆட்சியையும் எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. இந்த சித்தரிப்பு, முஸ்லிம் சமூகத்தைப் பற்றிய பொதுமைப்படுத்தப்பட்ட, எதிர்மறை உருவகங்களை வலுப்படுத்துவதாக அமைகிறது. இதன் மூலம், இடக்கை முஸ்லிம் வெறுப்பை மறைமுகமாக முன்னிறுத்தும் ஒரு நாவலாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழலின் குரல் ஒரு தத்துவார்த்தமான நாவலாக, இந்து மரபுகளையும், ஆன்மிகத்தையும் ஆராய்கிறது. இந்நாவல் மேற்பரப்பில் மனித அனுபவங்களை உலகளாவிய பார்வையில் அணுகுவது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இதனை உடைக்கும்போது, சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. இந்து மரபுவாதத்தை உயர்த்திப் பேசும் இந்நாவல், மறைமுகமாக மற்ற மதங்களையும், குறிப்பாக சிறுபான்மை மத அடையாளங்களையும் ஒதுக்கி வைக்கிறது. உதாரணமாக, நாவலில் இந்து மரபு ஒரு உயர்ந்த ஆன்மிக நிலையாக சித்தரிக்கப்படும்போது, பிற மதங்களின் அடையாளங்கள் புறக்கணிக்கப்படுகின்றன அல்லது எதிர்மறையாக சித்தரிக்கப்படுகின்றன. தகர்வமைப்பு, இந்தப் பிரதியின் மையக் கருத்தை உடைத்து, சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான மறைமுக எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது.

ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழலின் குரல் நாவல், சோவியத் யூனியனின் சிதைவு, போல்ஷெவிக் புரட்சி, ஸ்டாலின் காலகட்டத்தின் மாஸ்கோ விசாரணைகள், மற்றும் நிகலாய் புகாரின் கொலை ஆகியவற்றை வரலாற்றுப் பின்னணியாகக் கொண்டு, இணையாக கன்யாகுமரி மாவட்டத்தில் ரப்பர் தொழிற்சங்கத்தில் நிகழும் அதிகார மாற்றங்கள் மற்றும் அருணாச்சலத்தின் குடும்பச் சூழலை விவரிக்கிறது. மேற்பரப்பில் இந்நாவல் இலட்சியவாதம், அறம், மற்றும் கருத்தியலுக்கும் அதிகாரத்திற்கும் இடையிலான முரண்பாடுகளை ஆராய்வது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே ஆய்வு செய்யும்போது, இந்நாவல் சிறுபான்மையினரான கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிரான ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாட்டை முன்னிறுத்துவதாக வெளிப்படுகிறது.

தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, பிரதியின் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, அதில் மறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள் மற்றும் அதிகார அமைப்புகளை வெளிப்படுத்துகிறது. பின் தொடரும் நிழலின் குரல்  நாவலில், மேற்பரப்பில் அறத்தின் தொடர்ச்சி, இலட்சியவாதத்தின் இழப்பு, மற்றும் கருத்தியல் அடக்குமுறை ஆகியவை ஆராயப்படுவது போல தோன்றினாலும், இந்தக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது, கிறிஸ்தவ சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பு வெளிப்படுகிறது. இந்நாவலின் கட்டமைப்பு, குறிப்பாக அதன் கருத்தியல் விவாதங்கள் மற்றும் படிமங்கள், கிறிஸ்தவ மதத்தை மறைமுகமாக ஒதுக்கி வைக்கும் அல்லது எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் ஒரு போக்கை வெளிப்படுத்துகிறது.

   நாவலில், கிறிஸ்தவ மதத்தின் முக்கிய படிமமான ஏசுவின் உயிர்த்தெழுதல் குறித்து ஒரு சிறுகதை விவரிக்கப்படுகிறது. இந்த சிறுகதை, அறத்தின் முடிவின்மையைப் பேசுவது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையை ஒரு குறியீட்டு மட்டத்தில் மறைமுகமாக கேள்விக்கு உட்படுத்துவது தெளிவாகிறது. ஏசுவின் உயிர்த்தெழுதல், கிறிஸ்தவ மதத்தின் மையக் கருத்தாக இருந்தாலும், இந்நாவலில் அது ஒரு கற்பனை அல்லது இலட்சியவாதத்தின் புனைவாக மட்டுமே சித்தரிக்கப்படுகிறது. இது, கிறிஸ்தவ மதத்தின் ஆன்மிக முக்கியத்துவத்தை இரண்டாம் நிலைப்படுத்தி, அதை ஒரு வரலாற்று அல்லது கருத்தியல் விவாதத்திற்கு அடிபணியச் செய்கிறது. இந்த அணுகுமுறை, கிறிஸ்தவ மதத்தை மறைமுகமாக குறைத்து மதிப்பிடுவதாக அமைகிறது.

   நாவலின் மையக் கருத்து, இந்து மரபு மற்றும் இந்திய கலாச்சாரத்தின் இலட்சியவாதத்தை மையப்படுத்தி, கருத்தியல் மற்றும் அறத்தை ஆராய்கிறது. இதற்கு மாறாக, கிறிஸ்தவ மதம், குறிப்பாக அதன் அற மற்றும் ஆன்மிக அம்சங்கள், புறக்கணிக்கப்படுகின்றன அல்லது ஒரு குறியீட்டு மட்டத்தில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்படுகின்றன. உதாரணமாக, அருணாச்சலத்தின் மனைவியால் அவன் மனநிலைப் பிறழ்விலிருந்து மீள்வது, இந்து குடும்ப அமைப்பின் மையத்தில் உள்ள பெண்ணின் புனிதத்தை உயர்த்திப் பேசுவதாக அமைகிறது, ஆனால் இதே நாவலில் கிறிஸ்தவ மதத்தின் பங்களிப்பு அல்லது அதன் அற மரபுகள் பற்றிய எந்தவொரு ஆழமான விவாதமும் இல்லை. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மையும், கிறிஸ்தவ மதத்தை ஒதுக்கி வைக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பும் வெளிப்படுகிறது.

   நாவலில், கிறிஸ்தவ மதத்தைப் பின்பற்றும் கதாபாத்திரங்கள் அல்லது கிறிஸ்தவ கலாச்சாரத்தின் தாக்கங்கள் குறிப்பிடத்தக்க வகையில் இல்லை. இது, கன்யாகுமரி மாவட்டத்தின் சூழலில், கிறிஸ்தவ சமூகம் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க சிறுபான்மை சமூகமாக இருந்தாலும், அவர்களின் அடையாளத்தை மறைமுகமாக புறக்கணிக்கிறது. தகர்வமைப்பு இந்த மௌனத்தை உடைக்கும்போது, கிறிஸ்தவ சமூகத்தின் அனுபவங்கள் மற்றும் அவர்களின் அற மரபுகள் நாவலின் கருத்தியல் விவாதங்களில் இருந்து விலக்கி வைக்கப்பட்டிருப்பது தெளிவாகிறது. இது, கிறிஸ்தவ சமூகத்தை அந்நியப்படுத்தி, இந்து மையவாத கதைசொல்லலை முன்னிறுத்துவதாக அமைகிறது.

   நாவலின் கட்டமைப்பு, புகாரின், வீரபத்ரபிள்ளை, மற்றும் அருணாச்சலத்தின் வாழ்க்கையை இணைத்து, அறத்தின் தொடர்ச்சியைப் பேசுவது போல தோன்றினாலும், இந்த அற விவாதங்கள் பெரும்பாலும் இந்து மரபின் பின்னணியில் அமைகின்றன. கிறிஸ்தவ மதத்தின் அற மரபுகள் அல்லது அதன் தாக்கங்கள் இந்த விவாதங்களில் இடம்பெறவில்லை. மேலும், ஏசுவின் உயிர்த்தெழுதல் குறித்த சிறுகதை, ஒரு குறியீட்டு அம்சமாக மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு, கிறிஸ்தவ மதத்தின் ஆழமான அற மற்றும் ஆன்மிக முக்கியத்துவம் புறக்கணிக்கப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு இந்த கட்டமைப்பை உடைக்கும்போது, கிறிஸ்தவ மதத்தை ஒரு இரண்டாம் நிலை அல்லது அந்நியப்படுத்தப்பட்ட அம்சமாக மட்டுமே சித்தரிக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பு வெளிப்படுகிறது.

பின் தொடரும் நிழலின் குரல் நாவல், மேற்பரப்பில் இலட்சியவாதம், அறம், மற்றும் கருத்தியல் அடக்குமுறை ஆகியவற்றை ஆராய்வது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அதன் மறைமுகமான கிறிஸ்தவ எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. கிறிஸ்தவ படிமங்களின் எதிர்மறை சித்தரிப்பு, இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மை, கிறிஸ்தவ சமூகத்தின் அந்நியப்படுத்தல், மற்றும் கருத்தியல் விவாதங்களில் கிறிஸ்தவ மதத்தின் புறக்கணிப்பு ஆகியவை, இந்நாவல் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிரான ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாட்டை முன்னிறுத்துவதாக வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த அம்சங்கள், நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது தெளிவாகி, இது கிறிஸ்தவ சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான ஒரு பிரதியாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

கோணங்கியின் பாழி மற்றும் பிதுரா நாவல்கள், சாதி மற்றும் சமூக அமைப்புகளை விமர்சிப்பது போல தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இவற்றை ஆய்வு செய்யும்போது, தலித் வெறுப்பு எனும் அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. பாழியில், தலித் பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் சமூகத்தின் ஓரத்தில் ஒதுக்கப்பட்டவர்களாகவோ அல்லது பரிதாபத்திற்குரியவர்களாகவோ சித்தரிக்கப்படுகின்றனர். இது, மேற்பரப்பில் சமூக நீதியைப் பேசுவது போல தோன்றினாலும், தலித் அடையாளத்தை மேலும் அந்நியப்படுத்துகிறது. பிதுராவில், சாதி முரண்பாடுகளை ஆராயும் போக்கு இருந்தாலும், தலித் பாத்திரங்கள் மேல் சாதி பார்வையால் வரையறுக்கப்பட்டு, அவர்களின் சுயாட்சி மறுக்கப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு இந்தப் பிரதிகளை உடைக்கும்போது, மேற்பரப்பு விமர்சனத்தின் கீழ் மறைந்திருக்கும் மேல் சாதி மையவாதத்தையும், தலித் வெறுப்பையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

கோணங்கியின் பிதிரா நாவல், நிலத்தை உடலாகவும், இனக்குழுக்களை குரோமோசோம்களாகவும் உருவகப்படுத்தி, பால் மாறுதல், அடையாளம், மற்றும் வரலாற்றின் சிக்கலான பரிணாமங்களை ஆராய்கிறது. மேற்பரப்பில், இந்நாவல் தெலுங்கானாவின் துயரமிக்க பின்னணியில் தொடங்கி, ஈழம், முல்லைப் பெரியாறு போன்ற சமகால உணர்வுகளைத் தொடும் ஒரு புனைவாகத் தோன்றுகிறது. ஆனால், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு (deconstruction) வழியே இந்நாவலை ஆய்வு செய்யும்போது, தலித் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு மறைமுக அரசியல் நிலைப்பாடு வெளிப்படுகிறது. தகர்வமைப்பு, நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைத்து, அதில் மறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள், அதிகார அமைப்புகள், மற்றும் தலித் அடையாளங்களை அந்நியப்படுத்தும் அல்லது எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் போக்கை வெளிச்சமிடுகிறது.

பிதிரா நாவல், நிலம், உடல், மற்றும் பால் மாறுதல் ஆகியவற்றை உருவகமாகப் பயன்படுத்தி, ஒரு உலகளாவிய மற்றும் நித்தியமான பயணத்தை சித்தரிக்கிறது. இருப்பினும், இந்த உருவகங்களும், கதாபாத்திரங்களின் சித்தரிப்பும், தலித் சமூகத்தை மறைமுகமாக ஒதுக்கி வைக்கும் அல்லது எதிர்மறையாக புனைவாக்கும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்துகிறது. தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, நாவலின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைக்கும்போது, தலித் அடையாளங்கள் மற்றும் அவர்களின் அனுபவங்கள் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தப்பட்டு, மேல் சாதி மையவாத கண்ணோட்டத்தால் வரையறுக்கப்படுவது தெளிவாகிறது.

   நாவலில், கிளிமுகப் பயணி மற்றும் உப்பு நூல் யாத்ரிகன் போன்ற பாத்திரங்கள், பால் மாறுதல் மற்றும் அடையாள மாற்றத்தின் உருவகங்களாக சித்தரிக்கப்படுகின்றனர். ஆனால், இந்தப் பாத்திரங்களின் பயணம், தெலுங்கானாவின் துயரமிக்க பின்னணியில் தொடங்கினாலும், தலித் சமூகத்தின் குறிப்பிட்ட அனுபவங்கள் அல்லது அவர்களின் வரலாற்று அடக்குமுறைகள் ஆழமாக ஆராயப்படுவதில்லை. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, தலித் சமூகத்தின் அடையாளங்கள், நாவலின் உருவகங்களில் ஒரு பொதுவான, உலகளாவிய பயணத்தின் பகுதியாக மட்டுமே இணைக்கப்பட்டு, அவர்களின் தனித்துவமான அனுபவங்கள் மறைக்கப்படுவது வெளிப்படுகிறது. உதாரணமாக, "கீழறுப்பு செய்யப்பட்ட ஆதிக் குடிகள்" என்று குறிப்பிடப்படும் இடங்களில், தலித் சமூகத்தின் அனுபவங்கள் ஒரு குறியீட்டு மட்டத்தில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு, அவர்களின் வரலாற்று மற்றும் சமூக உண்மைகள் புறக்கணிக்கப்படுகின்றன. இது, தலித் அடையாளங்களை அந்நியப்படுத்தி, மேல் சாதி மையவாத கதைசொல்லலுக்கு அடிபணியச் செய்கிறது.

   நாவல், நிலத்தை உடலாகவும், இனக்குழுக்களை குரோமோசோம்களாகவும் உருவகப்படுத்துகிறது. இந்த உருவகம், மேற்பரப்பில் உலகளாவிய மற்றும் கவித்துவமானதாகத் தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, தலித் சமூகத்தின் நிலத்துடனான உறவு—குறிப்பாக, அவர்களின் அடக்குமுறை மற்றும் நில வெளியேற்றத்தின் வரலாறு—புறக்கணிக்கப்படுவது வெளிப்படுகிறது. நாவலில், தலித் சமூகத்தின் துயரங்கள், "கீழறுப்பு செய்யப்பட்ட ஆதிக் குடிகள்" என்ற பொதுவான குறிப்பில் மட்டுமே தோன்றி, அவர்களின் குறிப்பிட்ட சமூக மற்றும் வரலாற்று அனுபவங்கள் ஆழமாக ஆராயப்படுவதில்லை. இது, தலித் அனுபவங்களை ஒரு உருவகமாக மட்டுமே பயன்படுத்தி, அவர்களின் உண்மையான துயரங்களை இரண்டாம் நிலைப்படுத்துவதாக அமைகிறது. இந்த அணுகுமுறை, மேல் சாதி மையவாத கண்ணோட்டத்தை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகிறது.

   நாவலில், கிளிமுகப் பயணி மற்றும் உப்பு நூல் யாத்ரிகனின் பால் மாறுதல் மற்றும் அடையாள மாற்றம், ஒரு உலகளாவிய மற்றும் ஆன்மிகப் பயணத்தின் உருவகமாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. ஆனால், இந்தப் பயணத்தில், தலித் சமூகத்தின் அடையாளங்கள் மற்றும் அவர்களின் பால் மாறுதல் அனுபவங்கள்—குறிப்பாக, அவர்களுக்கு எதிரான சமூக அடக்குமுறையின் சூழலில்—புறக்கணிக்கப்படுகின்றன. உதாரணமாக, "ஆணைப் பெண்ணாக மாற்றும் தையல் வேலை" மற்றும் "விருட்ச யோனியில் கிளி அலகு சிவந்த இயற்கை" போன்ற படிமங்கள், கவித்துவமாக இருந்தாலும், தலித் சமூகத்தின் உடல் மற்றும் அடையாள அனுபவங்களை ஒரு பொதுவான உருவகத்தில் கரைத்து, அவர்களின் தனித்துவமான அனுபவங்களை மறைக்கின்றன. தகர்வமைப்பு இதனை உடைக்கும்போது, தலித் அடையாளங்கள், நாவலின் கவித்துவ மற்றும் உருவகக் கட்டமைப்பில் ஒரு கருவியாக மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு, அவர்களின் உண்மையான சமூக உண்மைகள் மறைக்கப்படுவது வெளிப்படுகிறது.

   நாவலின் கவித்துவமான மொழி மற்றும் உருவகங்கள், இந்து மரபு மற்றும் ஆன்மிகத்தின் பின்னணியில் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. இந்து மரபின் குறியீடுகள், குறிப்பாக "விருட்ச யோனி", "மஞ்சள் அடைந்து உதிர்தல்", மற்றும் "பால் மாறுதல்" போன்றவை, நாவலின் மையக் கருத்தாக அமைகின்றன. ஆனால், இந்த உருவகங்களில், தலித் சமூகத்தின் மரபுகள், அவர்களின் ஆன்மிக அனுபவங்கள், அல்லது அவர்களின் அடையாளங்கள் இடம்பெறவில்லை. தகர்வமைப்பு இந்த மையக் கருத்தை உடைக்கும்போது, இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மையும், தலித் சமூகத்தின் அடையாளங்களை புறக்கணிக்கும் ஒரு மறைமுக எதிர்ப்பும் வெளிப்படுகிறது. இது, தலித் சமூகத்தை ஒரு உருவக அம்சமாக மட்டுமே பயன்படுத்தி, அவர்களின் உண்மையான சமூக மற்றும் வரலாற்று அனுபவங்களை மறைப்பதாக அமைகிறது.

பிதிரா நாவல், மேற்பரப்பில் நிலம், உடல், மற்றும் பால் மாறுதலின் உருவகங்களை ஆராயும் ஒரு கவித்துவமான புனைவாகத் தோன்றினாலும், தகர்வமைப்பு கோட்பாடு அதன் மறைமுகமான தலித் எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. தலித் அடையாளங்களின் அந்நியப்படுத்தல், அவர்களின் அனுபவங்களின் இரண்டாம் நிலைப்படுத்தல், பால் மாறுதல் உருவகங்களில் தலித் உண்மைகளின் மறைப்பு, மற்றும் இந்து மையவாதத்தின் மேலாண்மை ஆகியவை, இந்நாவல் தலித் சமூகத்திற்கு எதிரான ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துவதாக வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த அம்சங்கள், நாவலின் மையக் கருத்துகளை உடைக்கும்போது தெளிவாகி, பிதுரா தலித்துக்களுக்கு எதிரான ஒரு பிரதியாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

தகர்வமைப்பு கோட்பாடு, இந்த நாவல்களின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைத்து, அவற்றில் மறைந்திருக்கும் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை வெளிப்படுத்துகிறது. சாருநிவேதிதாவின் ஜீரோ டிகிரி மற்றும் தேகம் ஆணாதிக்கத்தை முன்னிறுத்துகின்றன; எஸ்.ராவின் இடக்கை முஸ்லிம் வெறுப்பை மறைமுகமாக வெளிப்படுத்துகிறது; ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழலின் குரல் சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான அரசியலை முன்னிறுத்துகிறது; கோணங்கியின் பாழி மற்றும் பிதுரா தலித் வெறுப்பை மறைமுகமாக உறுதிப்படுத்துகின்றன. இந்த ஆய்வு, இந்நாவல்களின் மையக் கருத்துகளை உடைப்பதன் மூலம், அவற்றில் உள்ள அதிகார அரசியலை வெளிச்சமிடுகிறது, இவை தமிழ் இலக்கியத்தில் ஆழமான சமூக மற்றும் அரசியல் விவாதங்களைத் தூண்டுகின்றன.எனவே, தகர்வமைப்பு கோட்பாடு இந்த எழுத்தாளர்களின் பிரதிகளில் உள்ள மையக் கருத்துகளையும், மறைந்திருக்கும் அதிகார அமைப்புகளையும் உடைத்து, அவற்றின் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை வெளிப்படுத்துகிறது. சாருநிவேதிதாவின் ஆணாதிக்கம், எஸ்.ராவின் முஸ்லிம் வெறுப்பு, ஜெயமோகனின் சிறுபான்மையினர் எதிர்ப்பு, மற்றும் கோணங்கியின் தலித் வெறுப்பு ஆகியவை பிரதிகளின் மேற்பரப்பு அர்த்தங்களை உடைப்பதன் மூலம் தெளிவாகின்றன. இந்த ஆய்வு, இவர்களின் எழுத்துகளில் மறைந்திருக்கும் அதிகார அரசியலை புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது.