இருத்தலியத்தின் அபஸ்ரங்கள்

இருத்தலியத்தின் அபஸ்ரங்கள்

ஜே.பிரோஸ்கான் (இலங்கை) கவிதைகளை முன்வைத்து

1

இது ஒரு மோசமான தேர்வு. 

நிராகரிப்புகள் எனக்குள் நினைவிருக்கிறது, நான் அவற்றை நினைவில் வைத்திருக்கிறேன் என்று நீங்கள் வாதாடுகிறீர்கள்.

எனவே நான் இங்கே உட்கார்ந்து அதை பற்றி இந்த கவிதையில் எழுதுகிறேன்.

பயப்பட வேண்டாம்

நான் ரகசியம் பேணுபவன்.

விரக்தி, துரோகம், நம்பிக்கை இழப்பு போன்ற ஆழமான உணர்வுகளை இந்தக் கவிதை பிரதிபலிக்கிறது.  பரீட்சைகள் அல்லது சவால்களில் தங்களின் அனுபவம் ஏமாற்றமளிக்கிறது என்றும், அவர்கள் தங்கள் நிலைமையைப் பற்றி சிந்திக்க விட்டுவிட்டார்கள் என்றும் கவிக்குரல் தொடங்குகிறது.  "நிராகரிப்புகள்" என்ற குறிப்பு, படிமம் தொடர்ச்சியான பின்னடைவுகளை எதிர்கொண்டிருப்பதைக் குறிக்கிறது, மேலும் அவர்கள் இந்த வேதனையான நினைவுகளை தங்களுக்குள் வைத்திருப்பதாக அவர்கள் வாதிடுகின்றனர்.  "நான் ரகசியம் பேணுபவன்" என்ற வரி தனிமை , தன்னம்பிக்கை உணர்வைக் குறிக்கிறது.

 கவிதை முன்னேறும்போது, ​​​​கவிக்குரல் பிறரால் அவர்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட "துக்கத்தையும் தோல்வியையும்" குறிப்பிடுகிறது, இது அவர்கள் வெளிப்புற சக்திகளால் சுமையாக இருப்பதைக் குறிக்கிறது.  இந்த சவால்கள் அவர்களை வழிநடத்தும் என்று அவர்கள் பரிந்துரைக்கின்றனர், ஆனால் கஷ்டங்கள் இருந்தபோதிலும், அவர்கள் நம்பிக்கையின் கடைசி எச்சங்களை ஒட்டிக்கொள்கிறார்கள்.  இருப்பினும், இந்த நம்பிக்கையின் மினுமினுப்பு கூட மங்கிவிட்டது என்பதை அவர்கள் உணர்கிறார்கள், மேலும் அவர்களின் கனவுகளை நிறைவேற்றுவதற்கான வாய்ப்புகள் அல்லது வாய்ப்புகள் இல்லை என்று கவிக்குரல் இப்போது உணர்கிறது.

 கவிக்குரல் துரோகத்தின் ஆழமான உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறது, குறிப்பாக அவர்கள் நம்பிய ஒருவரால்.  "இன்று எனக்குள் இருந்த சிறு நம்பிக்கையை நீங்கள் கொன்றீர்." என்ற வரி, இந்த துரோகம் எடுத்த உணர்வுப் பூர்வமான பாதிப்பை வெளிப்படுத்தி, அவர்கள் கனவு காணவோ, நல்ல எதிர்காலத்தை எதிர்பார்க்கவோ முடியாமல் போய்விட்டது.  கவிக்குரலின் இறுதி அறிக்கை, "நான் இனி யாரையும் நம்பமாட்டேன்" என்பது இறுதி உணர்வையும், மேலும் காயப்படுத்துவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளிலிருந்து தங்களை மூடிக்கொள்ளும் முடிவையும் தெரிவிக்கிறது.

 இத்தனை உணர்ச்சிப் போராட்டங்கள் இருந்தபோதிலும், கவிக்குரல் அவர்களின் உள் கொந்தளிப்பைப் பற்றி ரகசியமாகவும் அமைதியாகவும் இருக்கிறது, தீர்க்கப்படாத பதற்றத்தை பரிந்துரைக்கிறது என்ற எண்ணத்துடன் கவிதை முடிகிறது.  கவிதையின் ஆழம் அதன் பாதிப்பின் வெளிப்பாடு, துரோகத்தின் உணர்ச்சிகரமான எடை , நம்பிக்கையிலிருந்து ஏமாற்றத்தை நோக்கிய பயணத்தில் உள்ளது.

இந்த கவிதை உள் கொந்தளிப்பு, நம்பிக்கை இழப்பு , உணர்ச்சி ஏமாற்றம் ஆகியவற்றின் கடுமையான பிரதிபலிப்பாகும்.  கவிக்குரலின் அனுபவம் வெளிப்புற , உள் சக்திகளால் வடிவமைக்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது, இது அவர்களை ஆழ்ந்த உணர்ச்சி சோர்வு நிலைக்கு இட்டுச் சென்றது.  "நிராகரிப்புகள்" , "தோல்விகள்" பற்றிய தொடர்ச்சியான குறிப்புகள் தொடர்ந்து முறியடிக்கப்படும் உணர்வை சுட்டிக்காட்டுகின்றன, அதே நேரத்தில் இந்த வேதனையான அனுபவங்களை தனக்குள்ளேயே வைத்திருக்கும் முடிவு ("நான் இரகசியங்களைக் காப்பவன்") சுய-பாதுகாப்பு , தனிமைப்படுத்தலின் உணர்வைக் குறிக்கிறது.  .

 ஆரம்ப வரிகள் அவர்கள் எதிர்கொள்ளும் சவால்களை தத்துவ ரீதியாக ஏற்றுக்கொள்வதை வெளிப்படுத்துகின்றன, இந்த தடைகள் ஒரு பெரிய, ஒருவேளை முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட பயணத்தின் ஒரு பகுதியாகும்.  மற்றவர்கள் தங்களுக்கு துக்கத்தையும் தோல்வியையும் அளித்துள்ளனர் என்பதை கவிக்குரல் ஒப்புக்கொள்கிறார், இருப்பினும் இந்த துரதிர்ஷ்டங்களுக்கு களைய செய்வதற்கான அடிப்படை உணர்வு உள்ளது, அவை தனிப்பட்ட வளர்ச்சிக்கான கருவிகள் அல்லது தாங்க வேண்டிய பாடங்கள்.  இருப்பினும், கவிதை விரைவில் உடைக்கும் புள்ளியை வெளிப்படுத்துகிறது - நம்பிக்கையின் கடைசி தடயமும் மறைந்து போகும் தருணம்.  வெளியே போய்விட்ட ஒரு நம்பிக்கையின் உருவம் கவிக்குரலின் ஏமாற்றத்தின் இறுதித் தன்மையைக் குறிக்கிறது.

 கவிதையின் இதயம் கவிக்குரல் உணரும் துரோகத்தில் உள்ளது.  தோல்வி அல்லது நிராகரிப்பு மட்டும் வலியை ஏற்படுத்தவில்லை, ஆனால் அவர்கள் நம்பிய ஒருவரால் அவர்கள் நம்பிக்கையைப் பறித்துவிட்டார்கள் என்பதே உண்மை.  இந்த காட்டிக்கொடுப்பு செயல் "என்னுள் இருக்கும் சிறிய நம்பிக்கையை" கொல்வதாக விவரிக்கப்படுகிறது, இது கவிக்குரல் அனுபவிக்கும் உணர்ச்சி பேரழிவை உள்ளடக்கிய ஒரு உருவகம்.  ஒரு காலத்தில் நெகிழ்ச்சியாக இருந்த நம்பிக்கை இப்போது அழிந்து, கவிக்குரலை உணர்ச்சிவசப்பட வைக்கிறது.

 "நான் இனி யாரையும் நம்பமாட்டேன்" என்ற வரியானது கவிக்குரல் மற்றவர்களிடம் இருந்து உணர்ச்சிப்பூர்வமாக விலகுவதைப் பற்றிய சக்திவாய்ந்த அறிவிப்பாகும்.  துரோகம் ஒரு ஆழமான மட்டத்தில் மக்களுடன் தொடர்பு கொள்ளும் அவர்களின் திறனை சீர்செய்ய முடியாத வகையில் சிதைத்துவிட்டது என்பதை இது குறிக்கிறது.  நம்பிக்கை என்பது ஒரு பலவீனமான விஷயம் அல்ல, ஆனால் எளிதில் அழிக்கக்கூடிய ஒன்று என்பதை அவர்கள் கற்றுக்கொண்டது போல் உள்ளது, அது அவர்களை நிரந்தரமாக வடுவாக விட்டுவிடும்.

 கவிதையின் முடிவில், கவிக்குரல் கவிதையின் "முடிவின்மை" பற்றி குறிப்பிடுகிறார், அவர்கள் கடந்து வந்த பயணம் இன்னும் தொடர்கிறது, ஆனால் அது தீர்க்கப்படாமல் உள்ளது.  கவிதையே ஒரு பெரிய கதையின் ஒரு துண்டாக இருக்கிறது, அதை முழுமையாக வெளிப்படுத்தவோ புரிந்துகொள்ளவோ ​​முடியாது.  இந்த வெளிப்படையான முடிவு, நேர்த்தியாக தொகுக்கப்படவோ அல்லது விளக்கவோ முடியாத ஒரு உணர்ச்சிப் போராட்டத்தின் உணர்வை எதிரொலிக்கிறது, கவிக்குரலின் தனிமை உணர்வையும் அவர்களின் அனுபவங்களின் உணர்ச்சிகரமான செலவையும் வலுப்படுத்துகிறது.

 இந்த கவிதை,  நம்பிக்கை, நாணயம் , உணர்ச்சிப்பூர்வமான உயிர்வாழ்வின் சிக்கல்களின் ஆழமான ஆய்வு ஆகும்.  பிடிப்பதற்கும் விடுவதற்கும் இடையிலான உள் சண்டையின் தெளிவான சித்திரத்தை இது வரைகிறது, மேலும் துரோகம் ஒருவரின் சுய உணர்வு , உலகத்தின் மீது ஏற்படுத்தக்கூடிய பேரழிவு தரும் தாக்கம் ஆகும்.  அதன் வேட்டையாடும் படிமங்கள் , மூல உணர்ச்சிகள் மூலம், கவிதை வாசகர்களை நம்பிக்கை, இழப்பு , நம்பிக்கையின் பலவீனம் ஆகியவற்றுடன் தங்கள் சொந்த அனுபவங்களைப் பிரதிபலிக்க அழைக்கிறது.

2

எழுதிய பின்

என் வாழ்வை நான் எழுதியதில்லை.

என் மகிழ்வை நான் உண்டுபண்ணியதில்லை.

என் காயங்களை நான் ஏற்படுத்தியதில்லை.

எதையும் நான் நானாக ஏற்படுத்தவும் முடியாது.

அந்தப் பறவைகள்

அந்த றெக்கைகளுடன் தான் பயணிக்கிறது.

வாழ்க்கை, விதி , தங்கள் சொந்த பாதையை கட்டுப்படுத்த அல்லது உருவாக்க இயலாமை பற்றிய கவிக்குரலின் சிந்தனையை இந்த கவிதை பிரதிபலிக்கிறது.  கவிக்குரல் அவர்கள் தங்கள் சொந்த வாழ்க்கையையோ, மகிழ்ச்சியையோ அல்லது வலியையோ எழுதவில்லை அல்லது உருவாக்கவில்லை என்பதை ஒப்புக்கொள்வதன் மூலம் தொடங்குகிறது.  அவர்களின் வாழ்க்கை அவர்களின் கட்டுப்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்ட சக்திகளால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை அவர்கள் குறிப்பிடுகிறார்கள், இது அவர்களின் சொந்த விதியை நிர்ணயிப்பதில் உதவியற்ற உணர்வைக் குறிக்கிறது.

 "பறவைகள்" , "கயிறுகள்" ஒன்றாகப் பயணிப்பதைப் பற்றிய குறிப்பு தனிப்பட்ட நிறுவனத்தை விட, சக்திகள் அல்லது சூழ்நிலைகள் அவர்களை வழிநடத்தும் யோசனையைக் குறிக்கிறது.  கவிக்குரல், "இந்தப் பாதையை வரைந்தது யார்?"  இது கட்டுப்பாட்டில் இல்லாத அவர்களின் விரக்தியை பிரதிபலிக்கிறது.  அவர்கள் உடல் திறன் - கால்கள், கண்கள் , கைகள் இருந்தாலும் - அவர்கள் விரும்பும் வழியில் பயணிக்கவோ, பார்க்கவோ அல்லது வாழ்க்கையில் பங்கேற்கவோ முடியாது.

 அவர்கள் தங்கள் சொந்த வாழ்க்கையை "எழுத" முடியாது என்று கவிக்குரல் மேலும் வெளிப்படுத்துகிறது, அவ்வாறு செய்வதற்கான கருவிகள் அவர்களிடம் இருந்தாலும்.  இது ஒரு ஆழ்ந்த  உணர்வையும், வாழ்க்கை எப்போதும் நம்மால் வடிவமைக்கவோ கட்டுப்படுத்தவோ முடியாது என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறது.  மற்றவர்களின் கருத்துக்களின்படி, அவர்களின் வாழ்க்கையில் எதுவும் உருவாக்கப்படவில்லை, உதவியற்ற தன்மை , அவர்களின் இருப்பு வெளிப்புற சக்திகளால் வரையறுக்கப்படுகிறது என்ற உணர்வை வலுப்படுத்துகிறது என்று கவிக்குரல் முடிக்கிறது.

 "எழுதுவதற்குப் பிறகு, இங்கே, நீங்களும் நானும், அவர்களும்" என்ற இறுதி வரியின் சாராம்சம், ஒருவேளை வாழ்க்கையின் உண்மையான அர்த்தம் அல்லது புரிதல் பிரதிபலிப்பு அல்லது அனுபவத்திற்குப் பிறகுதான் வர முடியும், ஆனால் கூட, கவிக்குரல் அதிலிருந்து துண்டிக்கப்பட்டு நீக்கப்பட்டதாக உணர்கிறார்.  பிரதிபலிக்கும் அல்லது எழுதும் திறன் ஒருவருக்கு இருந்தாலும், உண்மையான நிறுவனம் அல்லது கட்டுப்பாடு இன்னும் மழுப்பலாக உள்ளது என்பதை உணர்ந்துகொள்ள இது விளங்குகிறது.

 எனவே, கவிதை ஒரு ஆழமான சக்தியற்ற உணர்வையும், வாழ்க்கையை கேள்விக்குள்ளாக்குவதையும், ஒருவரின் பயணத்தை வடிவமைப்பதில் மற்றவர்கள் வகிக்கும் பாத்திரங்களையும் வெளிப்படுத்துகிறது.  சுயாட்சிக்கான ஏக்கத்தை இது பிரதிபலிக்கிறது, அதே நேரத்தில் அதை அடைவதில் உள்ள சிரமத்தை ஒப்புக்கொள்கிறது.

இந்தக் கவிதை கட்டுப்பாடு, அடையாளம் , மனித முகமையின் முரண்பாடு பற்றிய ஆழமான இருத்தலியல் கேள்விகளை ஆராய்கிறது.  கவிக்குரல் ஒரு கடுமையான உணர்தலுடன் தொடங்குகிறது: அவர்கள் தங்கள் சொந்த வாழ்க்கையையோ, மகிழ்ச்சியையோ அல்லது துன்பத்தையோ எழுதவில்லை.  அவர்களின் வாழ்க்கை அவர்களின் புரிதல் அல்லது கட்டுப்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்ட சக்திகளால் எழுதப்பட்ட கதையாக இருப்பது போல், அவர்கள் மீது சுமத்தப்பட்டதாகத் தோன்றும் அனுபவங்கள் இவை.  இது இருத்தலியல் ஏமாற்றத்தின் ஆழமான உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறது - வாழ்க்கை முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்டதாக அல்லது வெளிப்புற தாக்கங்களால் வடிவமைக்கப்பட்டதாக உணர்கிறது, மேலும் கவிக்குரல் இதை எதிர்கொள்ளும் போது சக்தியற்றவராக உணர்கிறது.

 "பறவைகள்" , "கயிறுகள்" ஒன்றாகப் பயணிக்கும் உருவகம் இயக்கம் அல்லது வாழ்க்கைப் பயணம் பற்றிய யோசனையைக் குறிக்கிறது, ஆனால் அது கவிக்குரலின் சொந்த உருவாக்கம் அல்ல.  பறவைகள், பெரும்பாலும் சுதந்திரம் , கயிறுகள், பொதுவாக கட்டுப்பாட்டுடன் தொடர்புடையவை, ஒன்றாக ஒரு முரண்பாட்டைக் குறிக்கின்றன: பயணம் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது , கவிக்குரலின் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை.  ஒருவரின் வாழ்க்கையை வழிநடத்தும் வெளிப்புற சக்திகள் , அவற்றை முன்னோக்கி தள்ளும் இயற்கை உள்ளுணர்வுகள் அல்லது ஆசைகளுக்கு இடையிலான பதற்றத்தை இது குறிக்கிறது.  "இந்தப் பாதையை வரைந்தது யார்?" என்ற கேள்வி.  கவிக்குரலின் விரக்தியின் மையத்தைப் பற்றி பேசுகிறது - அவர்கள் ஏன் இந்த குறிப்பிட்ட பாதையில் நடக்கிறார்கள்?  அவர்கள் ஏன் தங்கள் சொந்த பாதையை உணராத ஒரு பாதையை பின்பற்றுகிறார்கள்?

 உடல் கருவிகளான கால்கள், கண்கள் , கைகள் இருந்தபோதிலும், கவிக்குரல் தங்கள் சொந்த விதிமுறைகளில் வாழ்க்கையில் ஈடுபட இயலாமையால் முடங்கிவிட்டது.  அவர்கள் விரும்பும் வழியில் "பயணம் செய்யவோ, பார்க்கவோ அல்லது பங்கேற்கவோ" முடியாது என்ற கூற்றால் இந்த துண்டிப்பு வலியுறுத்தப்படுகிறது.  இந்த திறன்கள் மனித அனுபவத்திற்கு இன்றியமையாதவை, ஆனால் அவர்கள் தங்கள் கைகளில் இல்லாத ஒரு இருப்பை எதிர்கொள்ளும் போது அவை இயலாமையாக உணர்கின்றன.  இது தன்னாட்சியுடன் வாழ்க்கையில் செல்ல பரந்த மனித போராட்டத்தை குறிக்கிறது, இருப்பினும் எப்போதும் சூழ்நிலைகளால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது.

 தங்கள் சொந்த வாழ்க்கையை "எழுத" இயலாமையால் கவிக்குரலின் விரக்தியானது, சுதந்திரமான விருப்பத்திற்கு எதிராக நிர்ணயவாதத்தின் ஆழமான தத்துவக் கருத்தை சுட்டிக்காட்டுகிறது.  அவர்கள் தெரிவுகளைச் செய்வதற்கும் அர்த்தத்தை உருவாக்குவதற்கும் கருவிகளைக் கொண்டிருக்கும்போது, ​​அவர்களது நிறுவனம் முடக்கப்பட்டதாக உணர்கிறது.  வாழ்க்கை என்பது அவர்களின் விருப்பங்கள் அல்லது செயல்களைப் பொருட்படுத்தாமல் வெளிப்படும் ஒரு கதையாகத் தோன்றுகிறது, மனித திறன்கள் இருந்தபோதிலும், விளையாட்டில் தனிநபரை விட பெரிய சக்திகள் உள்ளன என்ற கருத்தை வலுப்படுத்துகிறது.

 "என் வாழ்க்கையில் எதுவும் உருவாக்கப்படவில்லை" என்ற கவிதை சாராம்சம் , இருத்தலியல் வெற்றிடத்தின் உணர்வை வலுப்படுத்துகிறது.  இது பயனற்றது என்ற கருத்தை எதிரொலிக்கிறது - கவிக்குரல் வாழலாம், சுவாசிக்கலாம் , இருக்கலாம், ஆனால் அர்த்தமுள்ள அல்லது கணிசமான எதுவும் உருவாக்கப்படவில்லை என அவர்கள் உணர்கிறார்கள்.  அலட்சியமாகவோ அல்லது முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்டதாகவோ உணரும் உலகில் ஒருவரின் நோக்கத்தைக் கண்டறிவதில் அல்லது உறுதிப்படுத்துவதில் உள்ள சிரமத்தைப் பற்றிய விளக்கமாக இது இருக்கலாம்.

 "எழுதுவதற்குப் பிறகு, இங்கே, நீங்களும் நானும், , அவர்களும்" என்ற இறுதி வரி சாராம்சம், பிரதிபலிப்பு மூலம் அல்லது பின்னோக்கிப் பார்த்தால் மட்டுமே அர்த்தம் அல்லது புரிதல் வெளிப்படும் என்று பரிந்துரைக்கிறது.  இருப்பினும், இந்த புரிதல் முழுமையற்றதாக இருக்கலாம் என்பதையும் இது குறிக்கிறது, வாழ்க்கையின் விவரிப்பு என்பது உண்மைக்குப் பிறகு மட்டுமே புரிந்துகொள்ளக்கூடிய ஒன்று.  "எழுதுதல்" வாழ்க்கையின் யோசனை, இருத்தலின் மீது அர்த்தத்தைத் திணிக்கும் முயற்சியை அறிவுறுத்துகிறது, ஆனால் அவ்வாறு செய்வதன் வரம்புகளையும் அது சுட்டிக்காட்டுகிறது.  அனைத்து பிரதிபலிப்புகளுக்குப் பிறகும், "நீங்கள்," "நான்" , "அவர்கள்" இன்னும் துண்டிக்கப்படுகிறார்கள் - அர்த்தம் மழுப்பலாக உள்ளது, ஒருவேளை வாழ்க்கையின் உண்மையான நோக்கம் மறைக்கப்பட்டதாகவோ அல்லது அணுக முடியாததாகவோ இருக்கலாம்.

 ஒரு ஆழமான மட்டத்தில், வாழ்க்கை என்பது ஒரு தனிப்பட்ட அனுபவம் , முரண்பாடாக, பகிரப்பட்ட ஒன்று, நம்மால் கட்டுப்படுத்த முடியாத சக்திகளால் வடிவமைக்கப்பட்டது என்ற விழிப்புணர்வோடு வரும் ஆழமான அந்நியப்படுதலை கவிதை படம்பிடிக்கிறது.  கவிக்குரல் அவர்களின் வாழ்க்கையை முழுமையாக வாழவோ அல்லது அவர்களின் விருப்பங்களுக்கு ஏற்ப வடிவமைக்கவோ இயலாமை, நிறுவனம் , விதி, கட்டுப்பாடு , சரணடைதல் ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான பதற்றத்துடன் உலகளாவிய மனித போராட்டத்தை பிரதிபலிக்கிறது.  சுயாட்சிக்கான விருப்பத்திற்கும் வெளிப்புற சக்திகள்-சமூகமாகவோ, குடும்பமாகவோ அல்லது பிரபஞ்சமாகவோ-ஒருவரின் பயணத்தை வடிவமைப்பதில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கை வகிக்கின்றன என்பதை உணர்ந்துகொள்வதற்கும் இடையே உள்ள பதற்றத்தை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது.  கவிதை, அதன் அப்பட்டமான எளிமையில், இந்தப் போராட்டத்தின் சாராம்சத்தைப் படம்பிடிக்கிறது: கட்டுப்பாடு மழுப்பலாகத் தோன்றும் உலகில் அர்த்தத்தைத் தேடுவது, அடையாளம் என்பது சுயமாக நிர்ணயிக்கப்பட்டதாகவும் திணிக்கப்பட்டதாகவும் இருக்கிறது.

3

எனை நெருங்குகின்றவர்களே

இயற்கையான இச்சையுடன் போதுமாக்கிக் கொள்ளுங்கள்

எதற்கு மேற்கத்திய குதிரைகளை

மேய விடுகிறீர்கள்.

என் தொண்டைக்குழி வாடிப் போய் கிடக்கிறது

மதுசார நெடியுடன் நெருங்காதீர்

பசியில் காய்ந்து கிடக்கும் வயிறு

பிதற்றுகிறது.

கடவாயில் வழியும் வீணியால்

அசிங்கம் பண்ணாதீர்கள்

நாகரீகமாக உங்களின் பூனை நகங்களை நெஞ்சில் பதியுங்கள்

இக்கவிதை கவிக்குரலின் உள் மோதல், அடையாளம் , பெண்களைப் பற்றிய சமூக உணர்வுகளுடனான போராட்டத்தின் சக்திவாய்ந்த வெளிப்பாடாகும்.  கவிக்குரல் தன்னை இருளைத் தழுவி, மர்மம், சுதந்திரம் அல்லது மற்றவர்கள் விரும்பத்தகாத விஷயங்களை ஏற்றுக்கொள்வதைக் குறிக்கிறது.  "கருமை நிறமுள்ள பெண்" , "உருகும் மெழுகு" நிறத்தில் ஆடை அணிவது பற்றிய குறிப்பு, வழக்கமான அழகு தரநிலைகள் அல்லது எதிர்பார்ப்புகளை அவர் நிராகரிப்பதை வலியுறுத்துகிறது.

 கவிக்குரல் தனது தோற்றத்தை அல்லது நடத்தையைப் பார்க்கும்போது மற்றவர்கள் உணரக்கூடிய அசௌகரியத்தை ஒப்புக்கொள்கிறது.  அவளுடைய அலங்காரங்களைப் பார்த்து மற்றவர்கள் எப்படிச் சிரிக்கலாம் என்று அவள் குறிப்பிடும்போது, ​​அவளுடைய வார்த்தைகளில் கிளர்ச்சி உணர்வு இருக்கிறது, ஆனாலும் அவள் "சிவப்பு விளக்கு" ஒளியில் மறைந்து கொள்ளத் தேர்வு செய்கிறாள், அவள் பாதுகாப்பாக உணரக்கூடிய இடத்திற்கு பின்வாங்குவதைக் குறிக்கும் ஒரு உருவகம்.  தீர்ப்பிலிருந்து பாதுகாக்கப்படுகிறது.  இது பெண்களை அவர்களின் தோற்றம் அல்லது நடத்தையின் அடிப்படையில் வகைப்படுத்தும் சமூகப் போக்கைக் குறிக்கும்.

 அவள் மற்றவர்களைப் போலவே சுதந்திரம் , இயல்புநிலைக்கான ஆழ்ந்த விருப்பத்தை வெளிப்படுத்துகிறாள்-கடற்கரையில் ஒரு நாள் அல்லது அவள் மீது வைக்கப்பட்டுள்ள எதிர்பார்ப்புகளிலிருந்து ஓய்வு பெற விரும்புகிறாள்.  சமூகம் அவளை எவ்வாறு புறக்கணிக்கிறது , அவள் சில பாத்திரங்களுக்கு இணங்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பது குறித்து கவிக்குரல் விரக்தியடைகிறார்.  அவளது "தொண்டை வறண்டு" , "எரியும் வயிறு" பற்றிய குறிப்பு உள் அசௌகரியத்தின் உணர்வை பிரதிபலிக்கிறது, இது தொடர்ந்து ஆய்வு செய்யப்படுவதன் உணர்ச்சி , உடல் ரீதியான எண்ணிக்கையைக் குறிக்கிறது.

 சமூக நெறிமுறைகளின் பாசாங்குத்தனத்தை கவிக்குரல் அழைப்பதால் கவிதை முழுவதும் ஒரு எதிர்க்கும் தொனி உள்ளது.  மக்கள் ஏன் பெண்களிடம் விலங்குகளைப் போல இழிவான முறையில் நடந்து கொள்கிறார்கள் என்று கேட்கிறார்.  அவளுடைய தலைமுடி , உடலைப் பற்றிய குறிப்பு, அவளது தனிப்பட்ட இடத்தில் மற்றவர்கள் ஊடுருவுவதை எடுத்துக்காட்டுகிறது, ஆக்கிரமிப்பு , அவமரியாதையை உணரும் விதத்தில் அவளைப் புறநிலைப்படுத்துகிறது.  கவிக்குரல் வெறும் ஆசைப் பொருளாகக் குறைக்கப்படுவதை விரும்பவில்லை, மேலும் அவள் உடல் நடத்தப்படும் விதம் , மற்றவர்களின் இன்பத்திற்கான ஒரு பொருளாக அவள் எவ்வாறு பார்க்கப்படுகிறாள் என்பதற்கு எதிராக அவள் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கிறாள்.

 "சிகரெட் துண்டுகள்" தனது தலைமுடியில் வீசப்பட்டு, "ஒரு மாதிரி வடிவில்" வலுக்கட்டாயமாகத் திணிக்கப்படும் வடிவத்தில் சமூக எதிர்பார்ப்புகளின் வன்முறையைப் பற்றியும் அவள் பேசுகிறாள்.  மற்றவர்களின் இலட்சியங்களுக்கு ஏற்றவாறு தன் உடல் வடிவமைக்கப்படுவதை அவள் எதிர்க்கிறாள், குறிப்பாக அது சீரழிவு , சுரண்டலை உள்ளடக்கியது.  "உயர்தர மதுபானம்" என்ற உருவகம் இன்பம் , கட்டுப்பாடு பற்றிய யோசனையை இணைக்கிறது-அவள் விரும்பத்தக்கவளாக இருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது, ஆனால் அவளுடைய விதிமுறைகளின்படி அல்ல.

 இறுதி வரிகள் மரியாதை , பெண்மையின் ஒரு பரிமாணக் கருத்துக்களுக்குச் சுருக்கப்படாமல் ஒரு பெண்ணாக வாழ்வதற்கான ஒரு அமைதியான, அவநம்பிக்கையான வேண்டுகோளை பரிந்துரைக்கின்றன.  அவளை "அமைதியாக உறங்க" விடுங்கள் , "பெண்மை பற்றிய எண்ணங்களை" விட்டுவிடுங்கள் என்ற கவிக்குரலின் அழைப்பு, சமூக எதிர்பார்ப்புகளில் இருந்து தப்பிக்க விரும்புவதையும் உண்மையான சுயாட்சி , கண்ணியத்திற்கான ஏக்கத்தையும் அறிவுறுத்துகிறது.  அவள் பாலினம் அல்லது பாலுணர்வால் வரையறுக்கப்படாமல், ஒரு முழுமையான தனிநபராக அங்கீகாரம் பெற விரும்புகிறாள்.

 ஒரு ஆழமான அர்த்தத்தில், இந்த கவிதை பெண்களின் புறநிலைப்படுத்தல் , ஓரங்கட்டப்படுவதை விமர்சிக்கிறது, அழகு , நடத்தை தரநிலைகளுக்கு இணங்குவதற்கான வெளிப்புற அழுத்தங்கள் , இது எடுக்கும் உள் உணர்ச்சிகரமான எண்ணிக்கை ஆகிய இரண்டையும் நிவர்த்தி செய்கிறது.  தெளிவான படங்கள் , உருவகம் மூலம், கவிக்குரல் ஒரு சிக்கலான உணர்ச்சி நிலப்பரப்பை வெளிப்படுத்துகிறது, அங்கு வலி, எதிர்ப்பு , மரியாதைக்கான ஏக்கம் ஆகியவை ஒன்றிணைகின்றன.  சமூகத்தில் பெண்கள் எவ்வாறு நடத்தப்படுகிறார்கள் என்பதை மறுபரிசீலனை செய்ய இது வாசகருக்கு சவால் விடுகிறது , அவர்களின் அடையாளங்களை நாம் எவ்வாறு பார்க்கிறோம் , மதிக்கிறோம் என்பதில் மாற்றத்தை கோருகிறது.

சிகப்பு வெளிச்சப் பெண்

நான் இருட்டை ப்ரியம் கொண்டவள்

கறுப்பு நிறத்துடையவள்

உருகும் மெழுகுவர்த்தியின் நிறத்தில் ஆடை அணிந்தவள்

நீங்கள் கூச்சலிட நான் என்

பெருத்த கொங்கைகளை வைத்திருப்பவள்.

எனக்கும் உங்களைப் போல

ஒரு விடுமுறை நாளிலாவது

கடற்கரைக்கு சென்று

மகிழ ஆசையுடையவள்தான்.

என் அலங்காரத்தை கண்டு

நீங்கள் சிரித்து விடுவீர்கள்,என்பதாலயே

சிகப்பு வெளிச்சத்தில் ஒதுங்கி விடுகிறேன்.

இக்கவிதை பாலினம், அடையாளம் , பெண்கள் மீது வைக்கப்பட்டுள்ள சமூக எதிர்பார்ப்புகள் பற்றிய கச்சாத்தனமான, நியாயமற்ற ஆய்வாகும்.  ஒரு ஆணாதிக்க சமூகத்தில் பெண்களின் புறநிலைப்படுத்தல், பண்டமாக்கல் , மனிதாபிமானமற்ற தன்மை ஆகியவற்றை தெளிவான, அடிக்கடி அமைதியற்ற படங்களின் மூலம் கவிக்குரல் விமர்சிக்கிறார்.  கவிதையின் தொனி மறுப்பு, பாதிப்பு , அமைதியான விரக்தி ஆகியவற்றுக்கு இடையே மாறுகிறது, அவள் வாழும் அடக்குமுறை சூழலுக்கு கவிக்குரலின் சிக்கலான உணர்ச்சிபூர்வமான பதிலை வெளிப்படுத்துகிறது.

 தொடக்க வரிகள் கவிக்குரலை இருளுடன் அடையாளம் காணும் ஒருவராக அறிமுகப்படுத்துகின்றன, இது பல வழிகளில் விளக்கப்படலாம்.  "நான் இருளை நேசிப்பவன்", சமூகம் அசௌகரியம் அல்லது பயம் காணக்கூடிய இடங்களில் ஒரு ஆறுதலைப் பரிந்துரைக்கிறது.  இந்த இருள், சமூகம் எதிர்பார்க்கும் பெண்மையின் இலட்சியப் பதிப்பை அவள் நிராகரித்ததை அடையாளப்படுத்தலாம்—அந்த இலகு, தூய்மை, , தெரிவுநிலை போன்ற குணங்கள், பெண்கள் அடிக்கடி வெளிப்படும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.  தன்னை ஒரு "கருமையான பெண்" என்று விவரிப்பதன் மூலம், அவள் தன் அடையாளத்தைப் பற்றிய ஒரு மாறாத உண்மையை முன்வைக்கிறாள்-வழக்கமான அழகு தரநிலைகளுக்கு இணங்காத ஒன்று.  "உருகும் மெழுகுவர்த்தியின் நிறம்" அணிவதைக் குறிப்பிடுவது நிலையற்ற தன்மை , பாதிப்பின் உணர்வைத் தூண்டுகிறது, ஏனெனில் உருகும் மெழுகு பலவீனம் , நிலையற்ற தன்மையுடன் தொடர்புடையது.  குறைபாடற்ற தோற்றத்தில் சமூகத்தின் நிலைப்பாடு இருந்தபோதிலும், உண்மையான , முகமூடியின்றி இருப்பதற்கான அவளது விருப்பத்தையும் இது குறிக்கலாம்.

 கவிக்குரலின் சுயநினைவு , மற்றவர்கள் தன்னைப் பற்றிய கருத்துக்களைப் பற்றிய அவரது விமர்சனம் கவிதை முழுவதும் சிறப்பிக்கப்படுகிறது.  மக்கள் அவளது அலங்காரங்கள் அல்லது தோற்றத்தைப் பார்க்கும்போது அவள் கேலியை எதிர்பார்க்கிறாள், ஆனால் அவளுடைய பதில் எதிர்மறையாக இருக்கிறது-அவள் பாதுகாப்பிற்காக "சிவப்பு விளக்கு" க்குள் பின்வாங்குகிறாள், இது தீர்ப்பு மந்தமான அல்லது அவள் கட்டுப்பாட்டை மீட்டெடுக்கும் இடத்தில் மறைந்திருப்பதற்கான ஒரு உருவகமாக இருக்கலாம்.  சிவப்பு விளக்கு எதிர்ப்பின் ஒரு இடத்தையும் அடையாளப்படுத்தலாம், கேலி , புறநிலைப்படுத்தப்பட்டாலும் கூட அவள் தன்னை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளும் இடம்.  இது சமூக எதிர்பார்ப்புகளுக்கும் ஒருவரின் அடையாளத்தில் சுயாட்சிக்கான தேவைக்கும் இடையிலான பதற்றத்தை பிரதிபலிக்கிறது.

 கவிதை முன்னேறும்போது, ​​கவிக்குரல் அவளது அடிப்படை மனித ஆசைகளுக்கு குரல் கொடுக்கிறது, சுதந்திரத்திற்கான அவளது ஏக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறது , அவள் மீது வைக்கப்பட்டுள்ள கட்டுப்பாடுகளிலிருந்து தப்பிக்கிறது.  அவளுடைய "விடுமுறை நாளில்" கடற்கரைக்குச் செல்லும் ஆசை, அன்றாட வாழ்க்கையின் அழுத்தத்திலிருந்து தப்பிக்க ஒரு உலகளாவிய மனித விருப்பத்தை பிரதிபலிக்கிறது, இருப்பினும் அவளது ஏக்கம் புறநிலையின் எடையால் கறைபட்டது.  இந்த ஏக்கம் உடல் அசௌகரியத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது - வறண்ட தொண்டை , எரியும் வயிறு ஆகியவை தொடர்ந்து ஆய்வு , புறநிலைப்படுத்தப்படுவதால் வரும் உணர்ச்சி , உடல் ரீதியான எண்ணிக்கையை பரிந்துரைக்கின்றன.  இந்த உணர்வுகள் ஒரு அடக்குமுறை சூழலின் உட்புற விளைவுகளைப் பிரதிபலிக்கின்றன, அங்கு உடல் உண்மையில் ஒருவருடையது அல்ல.

கவிக்குரல் தனது உடலின் சீரழிவை நேரடியாக எதிர்கொள்கிறார், மக்கள்-குறிப்பாக ஆண்கள்-அவளை எப்படி ஒரு பொருளாக நடத்துகிறார்கள் என்பதை சுட்டிக்காட்டுகிறது.  "மேற்கத்திய குதிரைகளை ஏன் சுதந்திரமாக உலாவ விடுகிறீர்கள்?"  காலனித்துவ , ஆணாதிக்க அமைப்புகளின் விமர்சனமாக பார்க்க முடியும், அவை வரலாற்று ரீதியாக பெண்கள் , அவர்களின் உடல்கள் மீது தங்கள் தரத்தை திணித்தன.  கவிக்குரல் தனது உடலை மற்றவர்கள் கட்டுப்படுத்தக்கூடிய அல்லது அவர்களின் திருப்திக்காகப் பயன்படுத்தக்கூடிய ஒன்று என்ற கருத்தை நிராகரிக்கிறது.  "எரியும் வயிறு" , "தொண்டை வறண்டு" போன்ற வார்த்தைகளின் பயன்பாடு சமூகம் , தனிப்பட்ட ஆக்கிரமிப்பு அல்லது சுரண்டல் ஆகிய இரண்டும் பெண்களின் உடலில் செலுத்தப்படும் வன்முறைக்கான உருவகங்களாகக் காணப்படுகின்றன.

 "சர்க்கரை-இனிப்பு அமிர்தம்" , "பசியில் எரிந்த உடல்" ஆகியவற்றின் உருவப்படம் வெளிப்புற தோற்றத்திற்கும் உள் கொந்தளிப்பிற்கும் உள்ள வேறுபாட்டை மேலும் வலியுறுத்துகிறது.  உலகின் எதிர்பார்ப்புகளால் தொடர்ந்து நுகரப்படுகிறவளாக அவள் சித்தரிக்கப்படுகிறாள், ஆனாலும் அவள் ஆசைப் பொருளாக தன் பாத்திரத்திற்கு அப்பால், ஒரு தனிநபராக அங்கீகாரம் , மரியாதைக்காக பட்டினி கிடக்கிறாள்.  "உயர்தர மதுபானம்" என்ற உருவகம் பெண் உடலின் பண்டமாக்கலைக் குறிக்கிறது, அங்கு பாலியல் படங்கள் விற்பனை செய்யப்பட்டு நுகரப்படுகின்றன, ஆனால் கீழே உள்ள நபர் ஒருபோதும் முழுமையாகப் பார்க்கப்படுவதில்லை அல்லது மதிக்கப்படுவதில்லை.

 அமைதி , சுயாட்சிக்கான கவிக்குரலின் வேண்டுகோள் கவிதையின் மிகவும் கடுமையான கூறுகளில் ஒன்றாகும்.  மற்றவர்கள் "பெண்மை பற்றிய உங்கள் உயர்ந்த எண்ணங்களை என் படுக்கையில் விட்டுவிட வேண்டும்" என்ற ஆசை, மரியாதை , தனியுரிமைக்கான கோரிக்கையாகும், எளிமையான , இழிவுபடுத்தும் ஒரே மாதிரியான கொள்கைகளுக்கு அவளைக் குறைப்பதை நிறுத்துவதற்கான அழைப்பு.  சிக்கலான உணர்ச்சிகள், ஆசைகள் , பெண்மையின் பாரம்பரிய வரம்புகளைத் தாண்டிய தனித்தன்மையுடன், அவளது சொந்த உரிமையில் ஒரு நபராக அங்கீகரிக்கப்படுவதற்கான அழுகை இது.

 இந்த இறுதி வேண்டுகோள் தனிப்பட்ட சுயாட்சிக்கான ஆழ்ந்த விருப்பத்தை சுட்டிக்காட்டுகிறது - சமூக அழுத்தங்களால் தொடர்ந்து அச்சுறுத்தப்படும் சுயாட்சி , அவரது உடலின் நிலையான புறநிலைப்படுத்தல் ஆகும்.  கவிக்குரல் ஒரு பெண்ணாக இருப்பதற்கான அனுமதியைக் கேட்கவில்லை, மாறாக மற்றவர்களால் திணிக்கப்பட்ட வெளிப்புற எதிர்பார்ப்புகள், ஆசைகள் அல்லது வரையறைகளுக்குச் சுருக்கப்படாமல் இருப்பதற்கான உரிமையைக் கேட்கிறது.

 ஆகவே, இந்தக் கவிதை, பெண்கள் சமூக விதிமுறைகள் , எதிர்பார்ப்புகளால் வடிவமைக்கப்படும் விதங்கள் , அவர்கள் எவ்வாறு அடிக்கடி தங்கள் உடல்களாகவோ அல்லது மற்றவர்களின் பார்வையில் அவர்களின் பாத்திரங்களாகவோ குறைக்கப்படுகிறார்கள் என்பதைப் பற்றிய சக்திவாய்ந்த, தூண்டக்கூடிய விமர்சனமாகும்.  கவிக்குரலின் உள் முரண்பாடு-சுதந்திரத்திற்கான ஆசை , சமூகத் தீர்ப்பின் கட்டுப்பாடுகளுக்கு இடையில்-பெண்களை கட்டுப்படுத்தவும், பண்டமாக்கவும், புறநிலைப்படுத்தவும் விரும்பும் ஒரு கலாச்சாரத்திற்குள் தங்கள் சொந்த அடையாளத்தை வழிநடத்துவதில் பெண்கள் எதிர்கொள்ளும் அழுத்தங்கள் பற்றிய அழுத்தமான வர்ணனையாக செயல்படுகிறது.  மரியாதை, தனித்துவம் , வெளிப்புற, ஆணாதிக்க தீர்ப்பின் எடை இல்லாமல் இருப்பதற்கான சுதந்திரத்திற்கான அழைப்பு கவிதை.  பெண்மையின் சிக்கலான தன்மை, பெண்களை புறநிலைப்படுத்துதல் , பெண்களின் குரல்களை அடிக்கடி மௌனமாக்கும் உலகில் தன்னாட்சிக்கான தற்போதைய போராட்டம் ஆகியவற்றைப் பிரதிபலிக்க இது வாசகரை அழைக்கிறது.

4

தந்திரோபாயம்  என்ற தலைப்பிலான இந்தக் கவிதை, பயம், கையாளுதல் , உளவியல் பதற்றம் ஆகியவற்றின் கருப்பொருளை நுணுக்கமாகப் பின்னுகிறது.  இது ஒரு பொறியை அமைக்கும் அல்லது மற்ற நபரின் (ஒருவேளை ஒரு காதலன் அல்லது எதிரியாக இருக்கலாம்) ஒரு கையாளுதலைத் திட்டமிடும் கவிக்குரலின் மனதில் ஆராய்வது போல் தெரிகிறது.  கவிக்குரல் ஒரு பதட்டமான சூழலை உருவாக்கி, "இரவை" கையாள்வதன் மூலம் மற்ற நபரின் நடத்தையில் செல்வாக்கு செலுத்துவதால், கட்டுப்பாடு , சக்தி உணர்வு கவிதை முழுவதும் தெளிவாகத் தெரிகிறது.

 கவிதை தொனி இரவின் மீது கட்டுப்பாட்டைக் கோருவதன் மூலம் தொடங்குகிறது, அவர்கள் தங்கள் விருப்பத்திற்கு இருளை வடிவமைப்பதாகக் கூறுகிறது: "இந்த இரவை கட்டியமைக்கிறேன்" .  கவிக்குரல் மற்ற நபரின் சூழ்நிலையை அல்லது உணர்ச்சிகளை எவ்வாறு கையாளுகிறது என்பதை இது அடையாளப்படுத்துகிறது, பயம் , பாதிக்கப்படக்கூடிய இடத்திற்கு அவர்களை கட்டாயப்படுத்துகிறது.  மற்ற நபர் துன்பத்தில் இருப்பதாகவும், "பயத்தில் நடுங்குவதாகவும்" விவரிக்கப்படுகிறது, ஏனெனில் இந்த கட்டப்பட்ட இடத்திற்குள் அவர்கள் பெருகிய முறையில் அசௌகரியம் அடைகிறார்கள்.

 "மிருகம்" , "வேட்டை நகங்கள்" ஆகியவற்றின் படங்கள் ஒரு அமைதியற்ற, கிட்டத்தட்ட கொள்ளையடிக்கும் சூழலைக் குறிக்கிறது.  இரவே இருளின் உயிரினமாக உருவகப்படுத்தப்பட்டு, அதைச் சுற்றியுள்ள அனைத்தையும் உட்கொள்கிறது.  இந்தப் படம் வெளிச் சூழலில் மட்டுமல்லாது, விளையாடும் உளவியல் போரிலும் வன்முறை , ஆக்கிரமிப்பு உணர்வைத் தூண்டுகிறது.  மற்ற நபர் "பொறியில்" இருந்து தப்பிக்க முயற்சிக்கிறார், ஆனால் அவர்கள் தொனியின் வடிவமைப்பின் கையாளுதலில் சிக்கியதால் அவர்கள் தப்பிப்பது பயனற்றதாகத் தெரிகிறது.  நகங்களிலிருந்து விழும் இரத்தமானது, பொறி அமைக்கப்பட்டதன் விளைவுகளைக் குறிக்கிறது, இந்த கையாளுதலின் ஒரு பகுதியாக ஏற்படும் வலி அல்லது சேதத்திற்கான காட்சி உருவகம் ஆகும்.

 இருப்பினும், இந்த சூழ்நிலையில் தொனிக்கு வெளிப்படையான அதிகாரம் இருந்தபோதிலும், மற்ற நபரை நெருங்குவதற்கு ஒரு உந்துதல் உள்ளது.  கவிக்குரல் அழைக்கிறது: "வா மிக அருகில் வா" .  இந்த முரண்பாடான அழைப்பிதழ் ஒரு ஆழமான உளவியல் விளையாட்டைக் குறிக்கிறது - மற்ற நபரை ஒரே நேரத்தில் கட்டுப்பாட்டிற்குள் வைத்திருக்கும் அதே வேளையில் பாதுகாப்பு உணர்வுக்கு இழுக்கிறது.  பயம் வெல்லப்பட வேண்டும் ("பயம் துடைக்கப்பட்டது") என்ற கருத்து, கவிக்குரல் மற்றவரின் எதிர்ப்பை நிராயுதபாணியாக்க முயற்சிக்கிறது, ஒருவேளை அந்தரங்கம் அல்லது உணர்ச்சிபூர்வமான தொடர்பை உறுதியளிப்பதன் மூலம் உண்மையானதாகத் தோன்றினாலும் இறுதியில் கையாளக்கூடியதாக இருக்கலாம்.

 இறுதி வரியின் சாரம், "இவ் அனிச்சை மிகு அச்சத்தை / துடைத்தழிக்கும் சர்ப்பப்புனைவிது" (இந்த பயம், நிலையற்ற தன்மையால் நிரப்பப்பட்டது, பாம்பின் ஏமாற்றத்தால் துடைக்கப்படுகிறது), ஏமாற்றுதல் , மாற்றத்தின் ஒரு அற்புதமான படத்தை வழங்குகிறது.  "பாம்பின் வஞ்சகம்" என்பது கையாளுதல் , காட்டிக்கொடுப்பின் உன்னதமான சின்னமாகும், மேலும் இது மற்ற நபர் உணரும் பயம் , பதற்றம் இறுதியில் தவறான பாதுகாப்பு உணர்விற்கு வழிவகுத்து, கவிக்குரலின் வலையில் அவர்களை மேலும் அழைத்துச் செல்லும் என்று அறிவுறுத்துகிறது.

 ஆழ்ந்த மட்டத்தில், கவிதை உளவியல் கையாளுதல், பயம் , உறவுகளில் சக்தி இயக்கவியலின் சிக்கல்கள் பற்றிய வர்ணனையாகக் காணலாம்.  கவிக்குரல் நிச்சயமற்ற சூழ்நிலையை உருவாக்கி, மற்ற நபரின் உணர்ச்சிகள் , பதில்களைக் கட்டுப்படுத்தி, அதே நேரத்தில் அவர்களுக்கு பாதுகாப்பு என்ற மாயையை வழங்குகிறது.  கவிதையில் உள்ள பதற்றம் வெளிப்புற இருளிலிருந்து மட்டுமல்ல, உள் உளவியல் கொந்தளிப்பு , கையாளப்படுவோமோ அல்லது சிக்கிக் கொள்ளவோ ​​பயப்படுவதோ இருந்து வருகிறது.  உள்ளுறுப்பு, ஆக்ரோஷமான படங்களின் பயன்பாடு நெருக்கத்தின் கவர்ச்சியுடன் முரண்படுகிறது, இது பெரும்பாலும் நச்சு உறவுகள் அல்லது அதிகாரப் போராட்டங்களில் இருக்கும் ஈர்ப்பு , பயத்தின் இரட்டைத்தன்மையை விளக்குகிறது.

 ஆகவே, தந்திரோபாயம் பயம், கட்டுப்பாடு , கையாளுதல் ஆகியவை பின்னிப்பிணைந்த நுட்பமான , நயவஞ்சகமான வழிகளை ஆராய்கிறது, இறுதியில் பாதிக்கப்பட்டவரை அவர்களின் விருப்பம் சமரசம் செய்து, அவர்களின் பாதுகாப்பு உணர்வு சிதைந்துவிடும் நிலைக்குத் தள்ளுகிறது.

5

இந்த கவிதை, சூல் இருத்தலியல் பிரதிபலிப்பு, அர்த்தத்திற்கான தேடல் , உலகில் சுயத்திற்கும் அதன் இடத்திற்கும் இடையிலான உள் மோதல் ஆகியவற்றின் கருப்பொருள்களை ஆராயும் ஆழமான உள்நோக்கத் துண்டு ஆகும்.  கவிக்குரல் தங்கள் சொந்த உணர்வின் சிக்கலான தன்மையை ஒப்புக்கொண்டு தொடங்குகிறது, அவர்களின் சுய விழிப்புணர்வு பற்றி அறிய முடியாத அல்லது அடைய முடியாத ஒன்று இருப்பதாகத் தெரிவிக்கிறது—“தன்னுணர்வுக்கு புலனாகாதபடி அதிர்வுறுகின்றன / என் எலும்புகளுக்குள்ளொரு வாதை” (என் எலும்புகளுக்குள் ஒரு வாதை”  .  இந்த வரி கவிதைக்கான தொனியை அமைக்கிறது, எளிதில் புரிந்துகொள்ளவோ ​​அல்லது வெளிப்படுத்தவோ முடியாத ஒரு அமைதியின்மை அல்லது உள் மோதல் உணர்வை வலியுறுத்துகிறது.

 "கரு இல்லாத ஆண் வயிற்றில்" ("கர்ப்பப் பையில்லாத ஆண் வயிற்றில் / சூல் கொள்ளும் அமானிஷியமென") உருவம் ஒரு வெறுமையின் உணர்வை அல்லது உருவாக்கத்திற்கான ஏக்கத்தை தூண்டுகிறது, நிரப்ப முடியாத ஒரு பற்றாக்குறை ஆகும்.  இது இன்னும் ஏதோவொன்றிற்கான ஏக்கத்தை அடையாளப்படுத்தலாம், அது நிறைவேறாமல் இருக்கும் வாழ்க்கை அல்லது நோக்கத்திற்கான ஆழமான தொடர்பு.  "ஆன்மா" (சூல்) ஒரு "மனிதாபிமானமற்ற இருப்பு" என்று குறிப்பிடுவது ஒரு அமைதியற்ற, அன்னியக் கருத்தை அறிமுகப்படுத்துகிறது, இது கவிதையின் அடையாளம் , சொந்தம் பற்றிய உணர்வை சீர்குலைக்கிறது, ஆன்மா என்பது பிரிக்கப்பட்ட, அந்நியமான அல்லது அவர்களின் சொந்த இருப்புடன் சமரசம் செய்வது கடினம் என்று பரிந்துரைக்கிறது.

  "உன் பெரும் நம்பிக்கையில் இருகி..." என்பது இன்னொருவரால் சுமத்தப்படும் செல்வாக்கு அல்லது எதிர்பார்ப்புகளைக் குறிக்கலாம்—ஒருவேளை கவிக்குரல் உள்வாங்கப் போராடிக்கொண்டிருக்கும் ஒரு சமூக, ஆன்மீகம் அல்லது உறவுமுறை அழுத்தம் ஆகும்.  இந்த வெளிப்புற செல்வாக்கு கவிக்குரலின் சந்தேகம், பயம் , சுய புரிதல் ஆகியவற்றுடன் முரண்படுகிறது, இது அவர்களின் இருப்பிலேயே அதிர்வுறும் பதற்றத்தை உருவாக்குகிறது.

 அவர்களின் இரத்தம் "தூய்மையான" அல்லது புனிதமான வாசனையைக் கொண்டிருக்கவில்லை என்று கவிக்குரல் ஒப்புக்கொள்கிறார்—"என் ரத்த மணம் / நிச்சயமாக பரிசுத்தமானதல்ல"—இது அபூரண உணர்வுகளையோ அல்லது பாரம்பரியமான தூய்மை அல்லது புனிதம் பற்றிய கருத்துக்களில் இருந்து துண்டிக்கப்படுவதையோ பரிந்துரைக்கலாம்.  ஒரு வேளை தார்மீக, ஆன்மீகம் அல்லது இருத்தலியல் அர்த்தத்தில் அவை வழக்கமான தூய்மைத் தரங்களுக்குப் பொருந்தவில்லை என்று ஒப்புக்கொள்ளப்படுகிறது.

  “நானெழுதும் இறுதி அஞ்சலிக் கவிதை இதுவென” (இது நான் எழுதும் இறுதி பிரார்த்தனைக் கவிதை) கவிதை அவர்களின் கடைசி வார்த்தைகள் அல்லது எண்ணங்களை கவிதை வடிவில் வழங்குவது போல, மூடல் அல்லது இறுதி உணர்வைக் குறிக்கிறது.   பிரியாவிடை அல்லது ஆன்மீக வெளியீடு.  வார்த்தைகள் அவர்களுக்குள் "எரிகிறது" என்ற எண்ணம்—“எரிக்கிறது என்னிந்தயிரவை” (இது என் எலும்புகளை எரிக்கிறது)—ஆழ்ந்த உள் மோதலையும், வெளிப்பாட்டிற்கும் அடக்குமுறைக்கும் இடையேயான போரையும், உள்ளுக்குள் இருக்கும் கொந்தளிப்பை எதிர்கொள்ள வேண்டிய ஒரு பெரும் தேவையையும் குறிக்கிறது.

  "நான் பிரத்யேகமாக கவிதையொன்றுக்குப்பதிலாக / இசையொன்றை பரிசளிக்கிறேன்" , கவிக்குரலின் தகவல்தொடர்பு முறையில் மாற்றத்தை அறிமுகப்படுத்துகிறது.  சொற்களைப் பயன்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, கவிக்குரல் இசையை வழங்குகிறது, ஒருவேளை மொழிக்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு ஆழமான, மிகவும் உள்ளுணர்வு வெளிப்பாடு வடிவத்தை பரிந்துரைக்கிறார்.  இசை, ஒரு கலை வடிவமாக, வார்த்தைகளைப் பிடிக்கத் தவறிய உணர்ச்சிகளையும் உண்மைகளையும் வெளிப்படுத்த முடியும், மேலும் இசையை வழங்குவதில், கவிக்குரல் தங்கள் உள் குழப்பத்திற்கு ஒரு கடையை நாடலாம் அல்லது எழுதப்பட்ட மொழியின் வரம்புகளுக்கு அப்பால் ஏதாவது தொடர்பு கொள்ள முயற்சி செய்யலாம்.

 ஆகவே, சூல் என்பது சுயத்தின் சிக்கலான தன்மைகளை-அதன் உள் முரண்பாடுகள், வெளிப்புற எதிர்பார்ப்புகளுடனான அதன் போராட்டங்கள் , பொருள் , வெளிப்பாட்டிற்கான தேடல் ஆகியவற்றை ஆராய்கிறது.  கவிக்குரல் தொடர்பு , புரிதலுக்கான உள் ஏக்கத்திற்கும் இந்த உணர்வுகளை சமரசம் செய்ய இயலாமையின் வேதனையான யதார்த்தத்திற்கும் இடையில் சிக்கியதாகத் தெரிகிறது.  இசை, அதன் தூய்மையான வடிவத்தில், பேசப்படாதவர்களுக்கு ஒரு வாகனமாகிறது, ஆன்மாவின் அமைதியின்மையின் இறுதி வெளிப்பாடாகும்.

6

இந்த கவிதை, மது சாரா நெடி , காதல், ஆசை, ஏமாற்றம் , ஆன்மீக ஏக்கம் ஆகியவற்றின் சிக்கலான கலவையை பிரதிபலிக்கிறது.  இணைப்பு , பற்றின்மை, காதல் , துரோகம், அத்துடன் மனித உணர்வுகள் , உறவுகளுக்குள் உள்ள உள்ளார்ந்த முரண்பாடுகள் ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான இருவேறுபாட்டை ஆராய கவிக்குரல் உருவக மொழியைப் பயன்படுத்துகிறது.

 தொடக்க வரிகள்—"நேசிப்பை அதிகம் வைத்திருந்தேன் / விரும்பி வளர்க்க எண்ணாத / அந்த ஆண் பூனையைப் போல" (எனக்கு ஒரு பெரிய காதல் இருந்தது, நான் வளர்க்க நினைக்காத ஆண் பூனை போல)-- தற்செயலான பாச உணர்வை அறிமுகப்படுத்துகிறது.  கவிக்குரல் அவர்களின் அன்பை பூனையுடன் ஒப்பிடுகிறது, இது பெரும்பாலும் சுதந்திரம் , தனிமையுடன் தொடர்புடைய ஒரு விலங்கு ஆக.  அவர்களின் பாசம் வேண்டுமென்றே வளர்க்கப்படவில்லை, ஆனால் சில இயற்கை சக்தியால் வளர்ந்தது என்பதை இந்த படம் தெரிவிக்கிறது.  ஆண் பூனையின் பயன்பாடு அடக்கப்படாத ஆசையின் உருவத்தையும் தூண்டுகிறது, இது ஒரு அன்பை சுட்டிக்காட்டுகிறது, அது ஒருவேளை இருக்க விரும்பவில்லை, ஆனால் பொருட்படுத்தாமல் வலுவாக மாறியது.

 இதேபோல், "பிரியத்தை எனக்காய் நீ வைத்திருந்தாய் / முற்பகுதியில் கட்டப்பட்டிருக்கும் / நேசிக்கப்படாத நாய் போல" (நீங்கள் என்னைக் காதலித்தீர்கள் / கடைசியில் கட்டப்பட்ட ஒரு நாய் போல, அன்பற்றது) என்ற வரியின் சாராம்சம் பூனையின் முந்தைய உருவகத்தை முரண்படுகிறது.  நாய், பெரும்பாலும் விசுவாசமான , சார்புடையதாகக் காணப்படுகிறது, இப்போது பரஸ்பரம் அல்லது ஒருதலைப்பட்சமான அன்பைக் குறிக்கிறது.  கவிக்குரல் அனுபவித்த அன்பு கட்டுப்படுத்தப்பட்டதாகவும், அவர்களின் கட்டுப்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்ட சக்திகளால் பிணைக்கப்பட்டதாகவும், திரும்பப் பெறாததாகவும் உணர்கிறது.  இங்கே ஒரு ஏமாற்றத்தின் உணர்வு உள்ளது - ஒரு காலத்தில் இலவசமாக வழங்கப்பட்ட காதல் இப்போது சிறையில் அடைக்கப்பட்டதாகவும், பாராட்டப்படாததாகவும் உணர்கிறது.

 "இதிலொன்றும், மாயையெதுவுமில்லை. / வித்தைகளும் மெய்யறிவுடையதுதானே."  (இதில் மாயை இல்லை; தந்திரங்கள் உண்மையான அறிவில் அடித்தளமாக உள்ளன) கவிக்குரல் நிலைமையை தெளிவாகப் பார்க்கிறது என்று தெரிகிறது.  மாயைகள் அல்லது இதயத்தின் தந்திரங்களால் அவர்கள் ஏமாறுவதில்லை.  "உண்மையான அறிவை" ஒப்புக்கொள்வது காதல், ஆசை , கையாளுதல் ஆகியவற்றின் இயக்கவியல் பற்றிய ஆழமான புரிதலைக் குறிக்கிறது.

 அடுத்தடுத்த வரிகள் போதை தரும் அனுபவத்திற்கு கவனம் செலுத்துகின்றன, இது இந்த சிக்கலான உணர்ச்சிகளிலிருந்து பெறப்பட்ட இன்பத்தை அடையாளப்படுத்துகிறது: "மீதமானவைகளை அருந்துவது சாத்தான்கள். / நாம் தான் மீதம் வைக்காமல் / அருந்தப்பழகியிருக்கிறோமே, / அது கய்யாமின் உயர்தர மதுவானாலும் சரி."  (எஞ்சியிருப்பது பேய்களால் குடித்தது. / நாமும் எஞ்சியிருப்பதைக் குடித்துள்ளோம், / அது  உயர்தர மதுபானமாக இருக்கலாம்.) இது தடைசெய்யப்பட்ட , கவர்ச்சிகரமானதாகக் கருதப்படும் ஆசைகளில் ஈடுபடுதல் அல்லது சரணடைதல் போன்ற உணர்வைக் குறிக்கலாம்.  "பேய்கள்" மனித இயல்பு அல்லது சலனத்தின் இருண்ட அம்சங்களைக் குறிக்கலாம், அதே சமயம் "உயர்தர மதுபானம்" என்பது ஆடம்பரமான ஆனால் இறுதியில் தீங்கு விளைவிக்கும் அனுபவத்தைக் குறிக்கிறது.  இது தார்மீக அல்லது ஆன்மீக சமரச உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறது, அங்கு பூமிக்குரிய இன்பங்களில் ஈடுபடுவது வெற்று திருப்திக்கு வழிவகுக்கிறது.

 ரூமியின் கவிதையின் குறிப்பில் காணப்பட்ட ஆன்மீக ஏக்கம் அல்லது உண்மைக்கான ஏக்கத்தின் உணர்வை அடுத்த பகுதி அறிமுகப்படுத்துகிறது: "ரூமியின் பாடல் வரிகளில் / ஒரு சூஃபி இசையை கேட்க ப்ரியம் / பின்னால் வருகிறேன்."  (ரூமியின் பாடல்களின் வசனங்களில், நான் ஒரு சூஃபி மெல்லிசையைக் கேட்கிறேன், / அன்புடன் பின்னால் வருகிறேன்).  ஒரு முக்கிய சூஃபி கவிஞரான ரூமி, தெய்வீக அன்பையும் இணைப்பையும் தேடும் ஆன்மீகப் பாதையை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறார்.  கவிக்குரல் ஆழ்நிலைக்கான ஆழமான, கிட்டத்தட்ட மாயமான விருப்பத்தை வெளிப்படுத்துகிறார், பூமிக்குரிய ஆசைகளில் சிக்கிக்கொண்டாலும் உயர்ந்த அழைப்பைப் பின்பற்ற முயற்சிக்கிறது.

 இருப்பினும், கவிக்குரல் இன்னும் வாழ்க்கையின் புலன் இன்பங்களுக்குள் சிக்கியிருப்பதை உணர்கிறது: "நீ சப்பித்துப்பிய ஆட்டு மந்தைகளின் / எழும்புகளில் மொய்த்துக்கிடக்கும் ஈக்களைப் போல."  (நீங்கள் சுற்றி சலசலக்கும் ஈக்கள் / வியர்வை, கழுவப்படாத கால்நடைகளைப் போன்றவர்கள்).  இந்த உருவகம் முந்தைய ஆன்மீக ஏக்கத்தை உடல் , அழுக்குக்கு இழுக்கப்படும் "ஈக்களின்" ஒரு அடிப்படை, மிகவும் விலங்கு உருவத்துடன் வேறுபடுத்துகிறது.  கவிக்குரல் ஆன்மீக நிறைவுக்காக ஏங்கினாலும், அவர்கள் இருப்பின் தூய்மையற்ற அம்சங்களான இவ்வுலகில் திசைதிருப்பப்படுகிறார்கள் அல்லது சிக்கிக் கொள்கிறார்கள் என்று அது அறிவுறுத்துகிறது.

 ஒரு வெளிநாட்டு மொழியில் உரையாடும் நபர்களின் உருவத்துடன் கவிதை முடிவடைகிறது ("பாரசீகம் பேசிக்கொண்டு") - கவிதை குரலுக்கும் வெளி உலகத்திற்கும் இடையிலான தொடர்பைத் துண்டிக்கும் ஒரு உருவகம், ஆழமான, அதிக ஆன்மீக மட்டத்தில் மற்றவர்களுடன் உண்மையிலேயே தொடர்பு கொள்ளத் தவறியது.  ஆயினும்கூட, இந்தக் குழப்பத்தின் மத்தியில், கவிக்குரல் இன்னும் தொலைதூர மெல்லிசை அல்லது உயர்ந்த அழைப்பின் இருப்பை உணர்கிறார்: "நீ மதுசார நெடி வீச / எழுந்து கொள்கிறாய், / தூரத்தில் கேட்கிறது ஒரு றப்பான் இசை."  (மது சார நெடியை சிதறடிக்கிறாய், / அதை எடுக்க எழும்புகிறாய், / தூரத்தில் ஒரு புல்லாங்குழல் ஒலிக்கிறது).  "மது சார நெடி" என்பது ஒரு இனிமையான அல்லது தெய்வீகமான ஏதோவொன்றின் உருவகமாக இருக்கலாம், அது பரப்பப்படும் அல்லது நிராகரிக்கப்படுகிறது, கவிக்குரல் அதை அடைய பாடுபடுகிறது.  தொலைதூர புல்லாங்குழல் இசை, கவிக்குரல் ஈர்க்கப்பட்டாலும், முழுமையாகப் புரிந்து கொள்ள முடியாத, எட்ட முடியாத, நிதர்சனமான உண்மையைப் பரிந்துரைக்கிறது.

 ஆகவே, மதுசார நெடி என்பது உலக ஆசைகளுக்கும் ஆன்மிக ஏக்கங்களுக்கும் இடையிலான பதற்றத்தை ஆராயும் கவிதை.  கவிக்குரல் காதல், பக்தி , சுய விழிப்புணர்வு ஆகியவற்றின் சிக்கல்களைப் பிரதிபலிக்கிறார், அதே நேரத்தில் பௌதிக உலகின் கவனச்சிதறல்கள் , சோதனைகளை ஒப்புக்கொள்கிறார்.  ஒரு உயர்ந்த இணைப்புக்கான ஆழ்ந்த ஏக்கம் உள்ளது, ஆனால் கவிதை வாசகருக்கு தீர்க்கப்படாத பதற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறது, கவிக்குரலின் உள் போராட்டத்தை பிரதிபலிக்கிறது.

7

றப்பான் இசை  என்ற கவிதையானது இசையின் அதீதமான , ஒன்றிணைக்கும் சக்தியை ஆராய்கிறது, குறிப்பாக "றப்பான் இசை", ஆப்பிரிக்க , அரபு கலாச்சாரங்களில் வேரூன்றிய ஒரு பாரம்பரிய ஒலி ஆகும்.  மொழி , பாடல் வரிகளுக்கு அப்பால் இசை எவ்வாறு ஆழமான உணர்ச்சிகளையும் பகிரப்பட்ட வரலாற்றையும் தொடர்பு கொள்ள முடியும் என்பதை கவிக்குரல் பிரதிபலிக்கிறது.  இது கலாச்சார செழுமை , காலமற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்துகிறது, இசையின் முதன்மையான , உள்ளுணர்வு தன்மையைக் கொண்டாடுகிறது, மேலும் நேரம் , இடம் முழுவதும் மக்களை இணைக்கும் அதன் திறனைக் கொண்டாடுகிறது.

 அறிமுகமில்லாத பாடலை ஆப்பிரிக்க மெல்லிசையுடன் ஒப்பிடுவதன் மூலம் கவிதை தொடங்குகிறது, "றப்பன் இசை" போன்ற சில இசை வார்த்தைகளை மீறுகிறது , அதன் உணர்ச்சி அதிர்வு மூலம் புரிந்து கொள்ள முடியும்.  கவிக்குரல் இசை மொழியை விட ஆழமானதாக இருக்க முடியும் என்பதை வலியுறுத்துகிறது, சில இசை வடிவங்கள் வார்த்தைகளால் வெளிப்படுத்த முடியாத உண்மைகளைத் தெரிவிக்கின்றன.  "வரிகளைவிடவும், மொழியைவிடவும் / மிகவும் ரசனைமிக்கது றப்பானிசை"என்ற வரி, இசையின் சாராம்சம் நேரடி அர்த்தத்தில் இல்லை, ஆனால் அது தூண்டும் அனுபவத்திலும் உணர்விலும் உள்ளது என்ற இந்தக் கருத்தைத் தெரிவிக்கிறது.

 இந்த இசையின் கலாச்சார , ஆன்மீக முக்கியத்துவத்தையும் கவிதை ஆராய்கிறது.  "பல நூறு வருட பழமையையும் / பல் வேறு தலைமுறையையும் கொண்ட சமூகத்தின்" (பல நூற்றாண்டுகளின் வரலாறு , பல தலைமுறைகளைக் கொண்ட சமூகம்) குறிப்பு, றப்பான் இசை பாரம்பரியம் , பாரம்பரியத்தின் எடையைச் சுமந்து, ஒரு மக்களின் கூட்டு நினைவகம் , உணர்ச்சிகரமான வரலாற்றை உள்ளடக்கியதாகக் கூறுகிறது.  இந்த இசை, வார்த்தைகள் இல்லாவிட்டாலும், தலைமுறைகளை இணைக்கும் புரிதலின் ஆழத்தை வெளிப்படுத்தும், அதன் கேட்போர் பழமையான , உலகளாவிய ஒன்றைத் தட்ட அனுமதிக்கிறது.

 "ஆட்டிடையனும் அழுப்பறியா / பாடலினூடே மந்தைகளை மேய்ப்பதும்" அன்றாட வாழ்வில் இசையின் எளிமையான , ஆழமான பங்கை தூண்டுகிறது.  இது தொடர்பு, சமூகம் , மகிழ்ச்சிக்கான ஒரு கருவியாகும், இது இவ்வுலக , புனிதத்தின் எல்லைகளை மீறுகிறது.  மிகவும் தாழ்மையான சூழ்நிலையிலும் கூட இந்த இசை ஒரு ஆழ்ந்த கொண்டாட்ட உணர்வை உருவாக்க முடியும் என்று கவிதை அறிவுறுத்துகிறது.

 "அரேபிய உலகின் / அதிசிறப்பு கொண்டாட்டங்களின் / முதல் இசையென ஒலிக்கும் / றப்பானிசையை."  (அரபு உலகின் கொண்டாட்டங்களில், ராப்பன் இசை முதல் இசையாக ஒலிக்கிறது) ஒற்றுமை உணர்வைத் தூண்டி, கலாச்சாரக் கொண்டாட்டத்தைப் பகிர்ந்து கொள்கிறது.  பாலைவன இரவுகளில் அல்லது சமூக சடங்குகளில் ஆன்மீக , மதச்சார்பற்ற சூழல்களில் இசை எதிரொலிக்கிறது, மேலும் தனிப்பட்ட , கூட்டு வெளிப்பாட்டிற்கான வழிமுறையாக செயல்படுகிறது.

 "அயலவர் சேர்ந்து மிக மிக / சப்தமாக இசைக்கும் றப்பானிசையில்" இசையில், அயலவர்கள் சேர்ந்து, ஒலியின் ஒலியை உருவாக்குவது என்ற குறிப்பு பகிரப்பட்ட இசை மூலம் ஒற்றுமை உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறது.  இது இசையின் கூட்டு அம்சத்தைக் கொண்டாடுகிறது - இது பல்வேறு தரப்பு மக்களை ஒன்றிணைத்து சமூக உணர்வை உருவாக்குகிறது.

 சமய எல்லைகளைக் கடந்த ராப்பன் இசை உலகளாவியவர் என்பதை இந்தக் கவிதை வலியுறுத்துகிறது.  "எல்லா மதத்துக்குமான இசையென / றப்பானிசையிருக்கும். / இல்லையென எந்த மனதும் / தூர விலகிப் பாடாது" என்ற வரிகள்.  (அனைத்து மதத்தினருக்கும் இசையாக ராப்பன் இசை இருக்கும். எந்த இதயமும் அதை மறுக்காது) பின்னணி அல்லது நம்பிக்கைகளைப் பொருட்படுத்தாமல் மக்களை ஒருங்கிணைக்கும் ஆற்றல் இசைக்கு உண்டு என்பதை வலியுறுத்துகிறது.  இது மனித அனுபவம் , உணர்ச்சிகளின் உலகளாவிய தன்மையைப் பற்றி பேசுகிறது, இசை என்பது அவர்களின் வேறுபாடுகளைப் பொருட்படுத்தாமல் அனைவரும் புரிந்துகொள்ளக்கூடிய ஒரு ஆன்மீக மொழி என்று பரிந்துரைக்கிறது.

 இறுதியாக, இந்த இசை எல்லாவற்றிலும் பெரியது என்ற கருத்துடன் கவிதை முடிகிறது.   "தூக்கிக் கொண்டாடும் உலக இசைகளில் / சிறந்ததென ஆகும்."  (உலகின் இசையில் இது மிகப் பெரியதாக இருக்கும்) றப்பான் இசை, இசை வெளிப்பாட்டின் உச்சமாக நிற்கிறது, ஆவியை உயர்த்தி, மகிழ்ச்சி , கொண்டாட்டத்தின் ஆழ்ந்த உணர்வை உருவாக்கும் திறன் கொண்டது ஆகும்.

 ஆகவே, றப்பான் இசை என்பது இசையின் உலகளாவிய இயல்பு, குறிப்பாக றப்பான் இசை, தொடர்பு , ஆன்மீக வெளிப்பாட்டின் ஒரு அதீத வடிவமாக தியானம் ஆகு..  இது இசையின் உணர்ச்சி ஆழம் , கலாச்சார முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது, இது வார்த்தைகளுக்கு அப்பாற்பட்டது, கேட்கும் அனைவருக்கும் இணைப்பு, மகிழ்ச்சி , ஒற்றுமை உணர்வை வழங்குகிறது.  இசை, குறிப்பாக றப்பான் இசை, காலம், இடம் , கலாச்சார வேறுபாடுகளைக் கடந்து மக்களை ஒன்றாக இணைக்கக்கூடிய ஒரு சக்தியாக இருக்கிறது என்ற கருத்தை கவிதை கொண்டாடுகிறது.

8

ஜே. பிரோஸ்கானின் கவிதைகள் தனிப்பட்ட அடையாளம், இருத்தலியல் பிரதிபலிப்புகள், ஆன்மீகம் , இசை , மொழியின் ஆற்றல் ஆகியவற்றின் கருப்பொருள்களுடன் ஆழ்ந்த ஈடுபாட்டை பிரதிபலிக்கின்றன.  ஒவ்வொரு கவிதையும் வெவ்வேறு உணர்ச்சி , தத்துவ பிரதேசங்களை ஆராய்கிறது, தெளிவான படங்கள், தனிப்பட்ட அனுபவங்கள் , கலாச்சார குறிப்புகளைப் பயன்படுத்துகிறது.  அவரது கவிதைகளின் ஒப்பீட்டு விமர்சனம் பற்றி பார்ப்போம்:

 1. "இது ஒரு மோசமான தேர்வு"

 இக்கவிதை தோல்வி, இழப்பு, ஏமாற்றம் ஆகியவற்றின் உள்நோக்க அனுபவத்தைக் கையாள்கிறது.  கவிக்குரல் அவர்களின் தலைவிதியை மாற்றுவது சாத்தியமற்றது , சிதைந்த நம்பிக்கைகளின் வலியை பிரதிபலிக்கிறது.  ஒருவரின் விதியைக் கட்டுப்படுத்த இயலாமையை வலியுறுத்தும் தொனி அமைதியானது .  "நம்பிக்கையை இழப்பது" , வாழ்க்கையின் கடுமையான யதார்த்தங்களை எதிர்கொள்வது ஆகியவை உள் போராட்ட உணர்வை பிரதிபலிக்கின்றன.

 கவிதை தத்துவமானது , நம்பிக்கை , அவநம்பிக்கைக்கு இடையிலான பதற்றத்தை மையமாகக் கொண்டுள்ளது.  தனிப்பட்ட அதிர்ச்சி , துரோகம் பற்றிய இருண்ட, உள்நோக்கிய பிரதிபலிப்பை வழங்குவதன் மூலம் சேகரிப்பில் உள்ள மற்ற படைப்புகளுடன் இது முரண்படுகிறது.  இழப்பின் ஒரு பொதுவான இழை உள்ளது, ஆனால் இந்த கவிதை உதவியற்ற தன்மை , தோல்வியின் வேதனையின் மீது பெரிதும் சாய்ந்து, வாழ்க்கையின் சிரமங்களை ஆராய்வதில் மிகவும் தீவிரமானது.

 2. "எழுதிய பின்"

 இந்தக் கவிதை வாழ்க்கையின் விவரிக்க முடியாத தன்மையையும், கவிக்குரல் அதிலிருந்து துண்டிக்கப்படுவதையும் ஆராய்கிறது.  மகிழ்ச்சி , வலி உட்பட அனைத்தும் ஒரு வெளிப்புற சக்தியால் எழுதப்பட்டதைப் போல் எப்படி உணர்கிறது என்பதைப் பற்றிய ஒரு பிரதிபலிப்பு உள்ளது.  இக்கவிதை முகமை இல்லாமை , ஒருவரின் இருப்பு மீதான கட்டுப்பாட்டின் மாயை ஆகியவற்றைக் குறிக்கிறது.

 இங்கே உதவியற்ற தன்மையின் கருப்பொருள் "இது ஒரு மோசமான தேர்வு" உடன் எதிரொலிக்கிறது, ஆனால் அது இருத்தலியல் நிச்சயமற்ற தன்மை , ஒரு உடலைக் கொண்டிருப்பது முரண்பாடாக விரிவடைகிறது ஆனால் ஒருவரின் பயணத்தின் மீது கட்டுப்பாடு இல்லை.  இரண்டு கவிதைகளும் உள் முரண்பாட்டைக் கையாள்கின்றன, ஆனால் "எழுதிய பின்" சுயத்திலிருந்து ஏறக்குறைய மனோதத்துவ பற்றின்மையை வலியுறுத்துகிறது, அதேசமயம் "இது ஒரு மோசமான தேர்வு" தனிப்பட்ட துன்பம் , துரோகத்தை அதிகம் பிரதிபலிக்கிறது.

 3. "சிகப்பு வெளிச்சப் பெண்" 

 சமூக எதிர்பார்ப்புகளுக்கும் அவளது சொந்த ஆசைகளுக்கும் இடையில் சிக்கிய ஒரு பெண்ணின் அடையாளம், பாலுணர்வு , தனிப்பட்ட அனுபவத்தின் கருப்பொருளை இந்தக் கவிதை ஆராய்கிறது.  கவிக்குரல் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுவதைப் பற்றிப் போராடுகிறது, புறநிலையாக இருக்காமல் தனிமையில் பின்வாங்குவதைத் தேர்ந்தெடுக்கிறது.  சிவப்பு ஒளியின் பயன்பாடு கவர்ச்சி , ஆபத்து ஆகிய இரண்டையும் தூண்டுகிறது, ஆசை , அதை விட்டுக்கொடுப்பதன் விளைவுகளுக்கு இடையிலான பதற்றத்தை சமிக்ஞை செய்கிறது.

 முந்தைய படைப்புகளுடன் ஒப்பிடும் போது, ​​"சிகப்பு வெளிச்சப் பெண்" அதிக சிற்றின்ப , உறுதியான நிலைப்பாட்டை எடுக்கிறது

4. "தந்திரோபாயம்" (வியூகம்)

 கையாளுதல், பயம் , கட்டுப்பாடு ஆகியவற்றின் படிமங்கள் நிறைந்த இந்த கவிதை, ஒரு உளவியல் போரை சித்தரிக்கிறது, அங்கு கவிக்குரல் ஒரு பொறியை வைக்கிறது அல்லது  உத்திகளைப் பயன்படுத்துகிறது.  பயம் , கையாளுதலின் சூழ்நிலையை உருவாக்குவதை கவிக்குரல் விவரிக்கையில், தொனி இருண்டது , பதற்றம் நிறைந்தது.

 "தந்திரோபாயம்" என்பது "இது ஒரு மோசமான தேர்வு" என்பதில் உள்ள மிகவும் செயலற்ற உதவியற்ற தன்மையுடன் முரண்பட்டு, கட்டுப்பாட்டின் கருப்பொருளுக்கு மிகவும் வேண்டுமென்றே, கணக்கிடப்பட்ட அணுகுமுறையை எடுக்கிறது.  இங்கே, கவிக்குரலின் விழிப்புணர்வு , மூலோபாயத்தின் பயன்பாடு  செய்வதற்குப் பதிலாக செயலில் ஈடுபடும் தொனியை மாற்றுகிறது.

 5. "சூல்" 

 இக்கவிதை அடையாளத்தின் தன்மை , கவிக்குரல் தனது சொந்த வாழ்க்கை , உடலிலிருந்து உணரும் அந்நியப்படுதலை பிரதிபலிக்கிறது.  இருத்தலியல் நெருக்கடியின் ஆழமான கருப்பொருள்களை இது ஆராய்கிறது, அங்கு கவிக்குரல் உலகில் அவற்றின் சாரத்தையும் இடத்தையும் கேள்விக்குள்ளாக்குவது போல் தெரிகிறது.  சுய விழிப்புணர்விலிருந்து துண்டிக்கப்படுவதற்கான தெளிவான உணர்வு உள்ளது, இது உடலுக்கு வெளியே அனுபவத்தைப் போன்றது.

 "சூல்" மற்றும் "எழுதிய பின்" , "இது ஒரு மோசமான தேர்வு."  இருப்பினும், இந்தக் கவிதை அதிக ஆன்மீக , மனோதத்துவ திருப்பத்தை எடுக்கிறது, மற்ற கவிதைகளின் தனிப்பட்ட, தனிப்பட்ட போராட்டங்களுடன் மாறுபட்டு, உடலிலும் உலகிலும் ஆன்மாவின் இடத்தைப் பற்றி சிந்திக்கிறது.  இது வெளிப்புற மோதல்களில் இருந்து விலகி ஆழமான உள் பிளவுக்குள் செல்கிறது.

 6. "மதுசாரா நெடி" 

 இந்த கவிதை அதன் குறியீட்டில் மிகவும் சிக்கலானது, காதல், ஆசை , ஆன்மீக ஆய்வு ஆகியவற்றைக் கலந்து.  இது ஏக்கத்தின் சிக்கல்களை நிவர்த்தி செய்வதற்கும், அனுபவத்தின் மூலம் அர்த்தத்தைத் தேடுவதற்கும் கலாச்சாரக் குறிப்புகள் , மதப் படங்களைப் பயன்படுத்துகிறது.  "ரூமியின் பாடல்கள்" , "உயர்தர பானம்" பற்றிய குறிப்புகள் ஆன்மீக ஏக்கத்துடன் சிற்றின்ப இன்பத்தை இணைத்து, பூமிக்குரிய ஆசைகளுக்கும் உயர்ந்த ஆன்மீக நோக்கங்களுக்கும் இடையே ஒரு பதற்றத்தை உருவாக்குகிறது.

  "மதுசாரா நெடி" முந்தைய பல கவிதைகளை விட தத்துவ , ஆன்மீக அணுகுமுறையை எடுக்கிறது.  இது மற்ற படைப்புகளில் உச்சரிக்கப்படாத மாயவாதம் , கலாச்சார குறிப்புகளின் கூறுகளை நெசவு செய்கிறது.  முந்தைய கவிதைகள் தனிப்பட்ட துன்பம் , அடையாளத்தை அதிகம் கையாளும் அதே வேளையில், இந்த கவிதை சிற்றின்பத்தை ஆன்மீகத்துடன் கலக்கிறது, பரந்த, கலாச்சார ரீதியாக வளமான முன்னோக்கை வழங்குகிறது.

 7. "றப்பான் இசை" 

 இந்த கவிதை இசையின் சக்தியைக் கொண்டாடுகிறது, குறிப்பாக " இசை", பாரம்பரிய ஆப்பிரிக்க , அரபு இசை வகை, அதன் உலகளாவிய முறையீடு , ஆழ்நிலை குணங்களை எடுத்துக்காட்டுகிறது.  ஆன்மீக , வகுப்புவாத கொண்டாட்டங்களில் அதன் பங்கை வலியுறுத்தி, தலைமுறைகள் , கலாச்சாரங்களில் மக்களை ஒன்றிணைக்கும் இசையின் திறனை இது பாராட்டுகிறது.

 "றப்பான் இசை" இசையின் கூட்டு, உலகளாவிய அனுபவத்தில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் முந்தைய கவிதைகளின் தனிப்பட்ட , பிரதிபலிப்பு தன்மையிலிருந்து தனித்து நிற்கிறது.  இக்கவிதை மற்ற கவிதைகளில் உள்ள துன்பம் அல்லது ஆன்மீக ஏக்கத்தின் தனிப்பட்ட பிரதிபலிப்புடன் இருக்கிறது

 ஜே. பிரோஸ்கானின் கவிதைகள் இருத்தலியல் அவநம்பிக்கை , தனிப்பட்ட அடையாள நெருக்கடிகள் முதல் கலாச்சார பிரதிபலிப்புகள் , இசையின் ஆற்றல் வரை பரந்த உணர்ச்சி , தத்துவ வரம்பைக் கொண்டுள்ளன.  "இது ஒரு மோசமான தேர்வு" , "எழுதிய பின்" போன்ற   ஆன்மீக , கலாச்சார பரிமாணங்கள் "சூல்" , "மதுசார நெடி" ஆகியவற்றில் இன்னும் முழுமையாக வெளிப்படுகின்றன, மேலும் "றப்பான் இசை" இசையின் ஒருங்கிணைக்கும் , அதீத சக்தியைக் கொண்டாடுகிறது.

 எனது, பிரோஸ்கானின் பணியானது உள் போராட்டங்கள் , இருத்தலியல் கேள்விகளிலிருந்து வகுப்புவாத அனுபவங்கள் , ஆன்மீக ஆய்வுகளின் ஆழமான பாராட்டுக்கான பயணமாக பார்க்கப்படுகிறது.  கவிதைகள் தொனியில் வேறுபடுகின்றன-அமைதியான , உள்நோக்கத்திலிருந்து கொண்டாட்டம் , மாயமானது-மனித நிலையைப் பற்றிய செழுமையான , சிக்கலான ஆய்வை உருவாக்குகிறது.

மேலும் ஜே. பிரோஸ்கானின் கவிதைகளின் ஒப்பீட்டு சுருக்கத்தின் விரிவான விரிவாக்கம் குறித்து பார்ப்போம் :

 பிரோஸ்கானின் கவிதைகள் உணர்ச்சி , தத்துவ நிலைகளின் பரந்த அளவிலானவை.  "இது ஒரு மோசமான தேர்வு"  , "எழுதிய பின்" போன்ற ஆரம்பகால படைப்புகளில், கவிக்குரல் உதவியற்ற தன்மை, தனிப்பட்ட துன்பம் , இருத்தலியல் ஏமாற்றம் போன்ற உணர்வுகளுடன் போராடுகிறது.  இந்தக் கவிதைகள் உள் மோதலை ஆழமாக ஆராய்கின்றன, அங்கு கவிக்குரல் வெளிப்புற சக்திகளால் மூழ்கடிக்கப்பட்ட உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறது, அவர்களின் தலைவிதியை மாற்ற முடியவில்லை, , அவர்களின் கட்டுப்பாட்டின் வரம்புகளை எதிர்கொள்கிறார்.  இந்த வேலைகளில், விரக்தியும் இழப்பு தொனியில் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன.

 மறுபுறம், "சிகப்பு வெளிச்சப் பெண்"  , "தந்திரோபாயம்" (வியூகம்) போன்ற கவிதைகள் அதிக வெளிப்புற மோதல்களுக்கு கவனம் செலுத்துகின்றன-குறிப்பாக சக்தி இயக்கவியல், கையாளுதல் , சமூக எதிர்பார்ப்புகள் உள்ளன.  "சிகப்பு வெளிச்சப் பெண்" பெண்களின் புறநிலை , தீர்ப்பை ஆராய்கிறது, அவர்களின் உள் ஆசைகளை வெளிப்புற உணர்வுகளுடன் வேறுபடுத்துகிறது.  கவிக்குரல் தங்கள் சுய உணர்வைப் பாதுகாக்க சமூக எதிர்பார்ப்புகளிலிருந்து விலக வேண்டிய அவசியத்தை பிரதிபலிக்கிறது.  இதேபோல், "தந்திரோபாயம்" உளவியல் கையாளுதல் , கட்டுப்பாட்டை ஆராய்கிறது, அங்கு கவிக்குரல் பயம் , அதிகாரப் போராட்டங்களை வழிநடத்துவதற்கான மூலோபாய நடவடிக்கைகளில் தீவிரமாக ஈடுபடுகிறது.

 முந்தைய கவிதைகள் விரக்தி , உதவியற்ற தன்மையின் உள், உள்நோக்கத்தை ஆராய்வதை பிரதிபலிக்கின்றன, அதே சமயம் பிற்கால படைப்புகள் வெளிப்புற போராட்டங்களுடன் ஈடுபடுகின்றன, பெரும்பாலும் செயலில் எதிர்ப்பு அல்லது மூலோபாய சூழ்ச்சியின் கூறுகளுடன்.  செயலற்ற உள் மோதலில் இருந்து அதிகாரம் , அடையாளத்துடன் கூடிய வெளிப்புற மோதல்களுக்கு மாறுவது கவிதைகள் முன்னேறும்போது தெளிவாகத் தெரிகிறது.

 "இது ஒரு மோசமான தேர்வு" , "எழுதிய பின்" ஆகியவற்றில், தனிப்பட்ட அடையாளத்தின் கருப்பொருள் தோல்வி , சுய சந்தேகத்தின் பின்னணியில் ஆராயப்படுகிறது.  கவிக்குரல் தனது விருப்பங்களும் செயல்களும் ஒரு வெளிப்புற சக்தியால் எழுதப்பட்டதைப் போல, தங்கள் சொந்த வாழ்க்கையிலிருந்து பிரிக்கப்பட்டதாக உணர்கிறது, இது சுயத்திலிருந்து அந்நியமான உணர்வை ஏற்படுத்துகிறது.  ஒருவரின் அடையாள உணர்வை வடிவமைக்க வெளிப்புற சூழ்நிலைகள் , உள் உணர்வுகள் எவ்வாறு குறுக்கிடுகின்றன என்பதை கவிதைகள் ஆராய்கின்றன, ஆனால் இந்த தொடர்புகளின் இருண்ட பக்கத்தை மையமாகக் கொண்டு - சக்தியற்ற, இழந்த , ஒருவரின் வாழ்க்கையின் கதையை மாற்ற இயலாது.

 மாறாக, "சிகப்பு வெளிச்சப் பெண்" பாலியல், ஆசை , சமூகத் தீர்ப்பு ஆகியவற்றின் கருப்பொருளில் நேரடியாக கவனம் செலுத்துகிறது.  கவிக்குரல், குறிப்பாக அவர்களின் உடல் எவ்வாறு பார்க்கப்படுகிறது , புறநிலைப்படுத்தப்படுகிறது என்பது பற்றிய அவர்களின் விமர்சனத்தில், அடையாளத்துடன் மிகவும் உறுதியான மோதலை முன்வைக்கிறார்.  இந்தக் கவிதையில் வரும் பெண், வெளிப்புறத் தீர்ப்புகளால் பாதிக்கப்பட்டாலும், அவற்றைச் செயலற்ற முறையில் ஏற்றுக் கொள்ளாமல், தன் கண்ணியத்தையும் சுயாட்சியையும் காப்பாற்றிக் கொள்ளக்கூடிய ஒரு வெளியில் தீவிரமாக பின்வாங்குகிறாள்.

 முந்தைய கவிதைகள் தோல்வி , இயலாமையின் லென்ஸ் மூலம் அடையாளத்தை ஆராயும் போது, ​​"சிகப்பு வெளிச்சப் பெண்" புறநிலைப்படுத்தலின் முகத்தில் ஒருவரின் அடையாளத்தை மீட்டெடுப்பதற்கான அதிக அதிகாரமளிக்கும் பார்வையை வழங்குகிறது.  செயலற்ற சுய-சந்தேகத்திலிருந்து சமூகத்தின் எதிர்பார்ப்புகளுக்கு, குறிப்பாக பெண்கள் மீது வைக்கப்படும் எதிர்ப்பிற்கு எதிராக செயலில் உள்ள எதிர்ப்புக்கு இங்கு மாற்றம் உள்ளது.

 பிரோஸ்கானின் படைப்புகள் ஆன்மீகப் பரிமாணத்தைப் பெறுகின்றன, குறிப்பாக "சூல்" (ஆன்மா) , "மதுசார நெடி" (மதுரை நூல்) போன்ற கவிதைகளில், கவிக்குரல் இருப்பின் தன்மை, சுய விழிப்புணர்வு , உடல் , ஆன்மீக பகுதிகளுக்கு இடையிலான தொடர்பைப் பற்றி சிந்திக்கிறார்.  .  "சூல்" என்பது ஒருவரது உடலிலிருந்தும், அடையாளத்திலிருந்தும் பிரிந்து, சுயத்தின் இயல்பைக் கேள்விக்குள்ளாக்கும் கருத்தை ஆராய்கிறது.  கவிக்குரல் இருத்தலியல் விழிப்புணர்வின் நெருக்கடியை வெளிப்படுத்துகிறார், ஒருவேளை உள் மோதல் அல்லது வெளிப்புற ஒடுக்குமுறை காரணமாக அவர்கள் தங்கள் சொந்த இருப்பிலிருந்து எவ்வாறு விலகி இருக்கிறார்கள் என்பதைப் பிரதிபலிக்கிறது.

 இருப்பினும், "மதுசார நெடி", ஆன்மீகத்தை சிற்றின்பத்துடன் கலக்கிறது.  பூமிக்குரிய இன்பங்களுக்கும் ஆன்மீக நிறைவுக்கும் இடையிலான பதட்டத்தை ஆராய ரூமியின் கவிதை , சூஃபி மாயவாதம் போன்ற கலாச்சார கூறுகளை இது அறிமுகப்படுத்துகிறது.  இங்கே, கவிக்குரல் உலக இன்பங்களின் (மது , இசை போன்ற) இன்பத்தை ஒரு உயர்ந்த ஆன்மீகத் தேடலுடன் சமரசப்படுத்துகிறது.

 இரண்டு கவிதைகளும் ஆன்மீகக் கருப்பொருள்களை ஆராய்கின்றன, ஆனால் "சூல்" ஆன்மாவிலிருந்து துண்டிக்கப்பட்ட உணர்வைப் பிடிக்கும் போது, ​​"மதுசார நெடி" உலக அனுபவங்களுடன் ஆன்மீகத்தை ஒருங்கிணைக்கும் ஒரு இணக்கமான பார்வையை முன்வைக்கிறது.  முந்தையது இருத்தலியல் குழப்பத்தில் மூழ்கியுள்ளது, அதே சமயம் பிந்தையது தன்னையும் பிரபஞ்சத்தில் அதன் இடத்தையும் ஆராய்வதற்கான ஒரு வழியாக ஆன்மீக , சிற்றின்ப இன்பங்களை அனுபவிக்க முடியும் என்று அறிவுறுத்துகிறது.

 பிரோஸ்கானின் பிற்கால படைப்புகளின் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க அம்சங்களில் ஒன்று, உலகளாவிய , ஆழ்நிலை அனுபவமாக இசையில் கவனம் செலுத்துவதாகும்.  "றப்பான் இசை" இல், மொழி, கலாச்சாரம் , நேரத்தையும் கூட கடந்து செல்லும் இசையின் ஆற்றலைப் பாராட்டுகிறார்.  இந்தக் கவிதை ஆப்பிரிக்க , அரேபிய இசை மரபுகளை, குறிப்பாக "ரப்பான் இசை" (ரப்பான் இசை) ஆகியவற்றை, கலாச்சாரங்கள் முழுவதும் மக்களை இணைக்கும் வெளிப்பாட்டின் வடிவமாக எடுத்துக்காட்டுகிறது.  ஒருவருடைய பின்னணியைப் பொருட்படுத்தாமல், கூட்டு மகிழ்ச்சியை உயர்த்தவும், ஒன்றிணைக்கவும் , ஒரு உணர்வை வழங்கவும் இந்த இசை விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.

 "மதுசார நெடி"யில், இசையும் குறிப்பிடத்தக்க பங்கை வகிக்கிறது, ஆனால் இங்கே அது சிற்றின்பம் , ஆன்மீக ஏக்கத்துடன் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டுள்ளது.  கவிதை சூஃபி இசையின் ஒலிகளைக் குறிப்பிடுகிறது, புனிதமான , சிற்றின்பத்திற்கு இடையே ஒரு ஆழமான தொடர்பைக் குறிக்கிறது, மேலும் இசை எவ்வாறு இந்த பகுதிகளுக்கு இடையே ஒரு பாலமாக செயல்படுகிறது.

இரண்டு கவிதைகளும் இசையின் அதீத சக்தியைப் பாராட்டினாலும், "றப்பான் இசை" அதன் கூட்டு , ஒருங்கிணைக்கும் தன்மைக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது, பல்வேறு கலாச்சாரங்களைச் சேர்ந்த மக்களை ஒன்றிணைக்கும் உலகளாவிய மொழியாக சித்தரிக்கிறது.  மறுபுறம், "மதுசார நெடி" இசையை ஏங்குதல் , ஆன்மிகத் தாண்டிய கருப்பொருள்களுடன் பின்னிப் பிணைந்துள்ளது, தெய்வீகத்துடன் இணைவதற்கான வழிமுறையாக இசையின் தனிப்பட்ட , நெருக்கமான பார்வையை வழங்குகிறது.

 பிரோஸ்கானின் கவிதையானது அடையாளம், இருத்தலியல் மோதல் , ஆன்மீகக் குழப்பம் ஆகியவற்றின் ஆழமான தனிப்பட்ட ஆய்வுடன் தொடங்குகிறது.  "இது ஒரு மோசமான தேர்வு" , "எழுதிய பின்" கவிதைகள் வாழ்க்கையின் பெரும் நிச்சயமற்ற நிலைகளுடன் தனிமனிதனின் போராட்டத்தை பிரதிபலிக்கின்றன.  கவிக்குரல் தங்கள் சொந்த விதியை வடிவமைக்க இயலாமை பற்றி சிந்திக்கிறார், உள் பிரதிபலிப்பு , உணர்ச்சி துயரத்தின் சுழற்சியில் சிக்கிக்கொண்டார்.

 கவிதைகள் முன்னேறும்போது, ​​ஆற்றல், கையாளுதல் , சிற்றின்பத்தின் கருப்பொருள்கள் "சிகப்பு வெளிச்சப் பெண்" , "தந்திரோபாயம்" போன்ற படைப்புகளில் வெளிவரத் தொடங்குகின்றன, அங்கு கவிக்குரல் தங்கள் அடையாளத்தை வடிவமைக்க முயற்சிக்கும் வெளிப்புற சக்திகளை தீவிரமாக எதிர்கொள்கிறார்.  இங்கே, கவிக்குரல் ராஜினாமாவிலிருந்து தங்கள் சொந்த கதையில் செயலில் பங்கேற்பதற்கு நகர்கிறார், ஏஜென்சியை மீட்டெடுப்பதற்கான எதிர்ப்பு உத்திகளைப் பயன்படுத்துகிறார்.

 "சூல்" , "மதுசார நெடி" போன்ற பிற்கால கவிதைகளில், பிரோஸ்கான் ஆன்மீகம், கலாச்சார குறிப்புகள் , இசை ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியதாக தனது கவனத்தை விரிவுபடுத்துகிறார்.  இந்த படைப்புகள் ஆன்மீக , சிற்றின்பத்தின் ஒருங்கிணைப்பை ஆராய்கின்றன, மேலும் மொழி, கலாச்சாரம் , அடையாளத்தின் எல்லைகளை மீறுவதற்கான வழிமுறையாக இசை எவ்வாறு செயல்படுகிறது.  இறுதியாக, "றப்பான் இசை" கூட்டுக் கொண்டாட்டத்தின் கருத்தை உள்ளடக்கியது, அங்கு இசை மக்களை ஒன்றிணைக்கும் உலகளாவிய இணைப்பாக மாறுகிறது.

 பிரோஸ்கானின் கவிதை, சுயபரிசோதனை சுய-சந்தேகத்திலிருந்து அடையாளம், சக்தி, ஆன்மீகம் , கூட்டு அனுபவங்களின் பரந்த ஆய்வுக்கு உருவாகிறது.  பிற்கால கவிதைகள் கலாச்சார , ஆன்மீக வெளிப்பாட்டின் மூலம் நம்பிக்கை , ஒற்றுமை உணர்வைக் கொண்டுவருகின்றன, மனித இருப்பு பற்றிய விரிவான பார்வையை வழங்குகின்றன.  தனிப்பட்ட விரக்தியிலிருந்து கூட்டுக் கொண்டாட்டத்திற்கு மாறுவது கவிஞரின் பயணத்தின் முன்னேற்றத்தைக் குறிக்கிறது, தனிப்பட்ட அடையாளம் , கூட்டு அனுபவங்கள் இரண்டும் மனித நிலையின் ஒருங்கிணைந்த பகுதிகள் என்பதை அங்கீகரிப்பதில் முடிவடைகிறது.