சிந்து வெளியில் தமிழ்

சிந்து வெளியில் தமிழ்: 5000 ஆண்டுகள் தொன்மையான முத்திரைகளின் சான்று

முன்னுரை

தமிழ் மொழியின் தொன்மையும், பண்பாட்டு வளமும் உலக அளவில் பேசப்படும் ஒரு பொக்கிஷமாகும். தமிழ் மொழியின் பழமையை உறுதிப்படுத்தும் பல சான்றுகள் இதுவரை கிடைத்துள்ளன. ஆனால், சிந்து வெளி நாகரிகத்தில் தமிழ் மொழியின் பெயர் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது என்பது ஒரு புரட்சிகரமான கண்டுபிடிப்பாகும். சிந்து வெளி நாகரிகம், கிமு 3000 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட ஒரு பழமையான நாகரிகமாகும். இதன் முத்திரைகளில் தமிழ் என்னும் பெயர் இடம்பெற்றிருப்பது, தமிழ் மொழியின் தொன்மையை மட்டுமல்ல, அது சிந்து வெளியில் பரவலாக வழங்கியிருக்கலாம் என்பதையும் உறுதிப்படுத்துகிறது. இந்தக் கட்டுரையில், பாகிஸ்தான் சேமிப்புத் தொகுப்பில் உள்ள மொகஞ்சதாரோ முத்திரைகளில் (Seal No: M-677) தமிழ் என்னும் பெயர் பதிவு செய்யப்பட்டிருப்பதை ஆராய்வோம்.

முத்திரைகளின் கண்டுபிடிப்பு

சிந்து வெளி நாகரிக முத்திரைகளை ஆய்வு செய்யும் போது, அஸ்கோ பர்போலா மற்றும் சையத் குலாம் முஸ்தபா ஷா ஆகியோர் தொகுத்த *Corpus of Indus Seals and Inscriptions* (1991) என்ற நூலின் இரண்டாம் தொகுதியில், மொகஞ்சதாரோவைச் சேர்ந்த M-677 என்ற முத்திரையைக் கண்டேன். இதற்கு முன்னர் ஐராவதம் மகாதேவன் அவர்களின் தொகுப்பில் இல்லாத இந்த முத்திரை, சிந்து எழுத்தில் "தமிழ்" என்னும் பெயரைப் பதிவு செய்துள்ளது. முன்னர் நான் பதிவு செய்த மற்றொரு முத்திரையான "தமிழத்தள்" (மொ-2068) என்ற முத்திரையைப் போலவே, இந்தப் புதிய முத்திரையும் தமிழ் மொழியின் பெயரை உறுதிப்படுத்துகிறது.

முத்திரைகளின் எழுத்து வடிவம்

சிந்து எழுத்து முறையில், எழுத்து ஒலி மாற்றங்கள் (Phonetic Variations) பொதுவாக இருந்திருக்கலாம். இந்த முத்திரைகளில் "தமிழ்" என்னும் சொல் சற்று மாறுபட்ட வடிவங்களில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. உதாரணமாக:

1. முத்திரை 1 (M-677):  

   இதில் உள்ள எழுத்துகளை "ட மி ழா ள ய் மூ இரு நட ஆ" என்று பிரிக்கலாம்.  

   இதன் பொருள்:  

   - "தமிழாளய்" = தமிழ் + ஆள் + அய் → தமிழுக்குரிய இறைவன் (அய்யன்).  

   - "மூ இரு நட ஆ" = மூத்த கருநிற நடனன், பசு.  

   இதனால், இது ஒரு ஆண் கடவுளை (தமிழுக்குரிய அய்யன்) குறிக்கிறது.

2. முத்திரை 2 (மொ-2068):  

   இதில் உள்ள எழுத்துகளை "க் ஆ ட்டள் ழ மி த" என்று பிரிக்கலாம்.  

   இதன் பொருள்:  

   - "தமிழத்தள்" = தமிழ் + அத்து + அள் → தமிழுக்கு உரியவள் (பெண் கடவுள்).  

   - "ஆக்கள்" = பல உயிரினங்கள் அல்லது ஆக்கங்கள்.  

   இதனால், இது ஒரு பெண் கடவுளைக் குறிக்கிறது.

எழுத்து ஒலி மாற்றங்கள்

இந்த முத்திரைகளில் "ட" மற்றும் "த" போன்ற எழுத்து ஒலி மாற்றங்கள் காணப்படுகின்றன. உதாரணமாக, "தமிழாளய்" என்று இருக்க வேண்டிய இடத்தில் "டமிழாளய்" என்று பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இது ஒரு குறைபாடு அல்ல, மாறாக, புதிய எழுத்து முறையை உருவாக்கும் ஆரம்ப கட்டத்தில், முத்திரை செய்யும் தொழிலாளர்களுக்கு உரிய பட்டறிவு இல்லாததால் ஏற்பட்ட ஒலி மாற்றமாகக் கருதலாம். இதே போன்ற எழுத்து ஒலி மாற்றங்கள் சங்கத் தமிழ் மற்றும் சோழர் காலக் கல்வெட்டுகளிலும் காணப்படுகின்றன. உயிர்மெய், குறில்-நெடில் வேறுபாடுகள் சிந்து எழுத்து முதல் தமிழ் எழுத்து முறைகள் வரை தொடர்ந்து இருப்பதை இதன் மூலம் அறியலாம்.

சிந்து எழுத்தின் தன்மை

சிந்து எழுத்து முறையைப் பொதுவாக படவுரு (Pictographic) எழுத்து முறை என்று கருதினாலும், இந்த முத்திரைகளில் உள்ள எழுத்துகள் ஒலி நிலை (Phonetic) அடிப்படையில் அமைந்தவை என்பது தெளிவாகிறது. சிக்கலான கூட்டெழுத்துகள் அல்லது படவுருக்கள் இல்லாமல், எளிமையான ஒலி அடிப்படையிலான எழுத்துகளால் "தமிழ்" என்னும் பெயர் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இது, சிந்து வெளி மக்கள் தங்கள் மொழியின் பெயரை பெருமையுடன் பதிவு செய்தனர் என்பதை உணர்த்துகிறது. மேலும், சிந்து எழுத்து முறை படவுரு மட்டுமல்ல, ஒலி நிலை எழுத்தையும் உள்ளடக்கியது என்பதை இது நிரூபிக்கிறது.

பாகிஸ்தான் பலுசிஸ்தானில் தமிழின் தடயங்கள்

மொகஞ்சதாரோவுக்கு அருகே, சுமார் 250 கிமீ தொலைவில் உள்ள பாகிஸ்தான் பலுசிஸ்தான் பகுதியில், வட திராவிட மொழியான பிராகூயி மொழி இன்றும் வழங்குகிறது. இந்த மொழியில், பன்மையைக் குறிக்க "-க்" என்ற விகுதி பயன்படுத்தப்படுகிறது. உதாரணமாக, "தேள்" என்ற சொல்லின் பன்மை "தேள்க்" என்று பேசப்படுகிறது. இது, தமிழில் உள்ள "-கள்" என்ற பன்மை விகுதியின் தோற்ற நிலையாக இருக்கலாம். இதன் மூலம், சிந்து வெளி நாகரிக மொழி திராவிட மொழிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது என்பதற்கு மேலும் ஒரு சான்று கிடைக்கிறது.

இறைவன் மற்றும் இறைவியின் பெயர்கள்

இந்த இரு முத்திரைகளும் மற்றொரு சிறப்பை வெளிப்படுத்துகின்றன. முதல் முத்திரை "தமிழாளய்" என்று ஒரு ஆண் கடவுளையும் (தமிழுக்குரிய அய்யன்), இரண்டாவது முத்திரை "தமிழத்தள்" என்று ஒரு பெண் கடவுளையும் குறிக்கின்றன. இதன் மூலம், இறைவன் மற்றும் இறைவி ஆகிய இருவரும் தமிழுக்கு உரியவர்கள் என்பது தெளிவாகிறது. "ஆள்" என்ற சொல் ஆண், ஆண்டவன், இறைவன், அரசன் போன்ற பொருள்களைக் குறிக்கும். இதனால், "தமிழாளய்" என்பது தமிழுக்குரிய இறைவனைக் குறிக்கிறது.

சிந்து வெளியும் தமிழகமும்

சுமேரியர்கள் சிந்து வெளியை "மெலுகா" என்று அழைத்தனர். இதை மேலும் ஆராய்ந்தால், "தமிழகா" என்ற சொல், முதல் "த" ஒலியை முற்றாக ஒலிக்காததால், "மெழகா" → "மெலுகா" என்று பரிணமித்திருக்கலாம். இதில் "இ-எ" ஒலி மாற்றமும் (எ.கா: நிறைய → நெறைய) நிகழ்ந்திருக்கலாம். ஆகவே, சிந்து வெளி பண்டைக் காலத்தில் "தமிழகம்" என்றே அழைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். "தமிழ் வழங்குமிடம் தமிழகம் அல்லவா?" என்ற பழமொழியைப் போல, சிந்து வெளியில் தமிழ் மொழி வழங்கியதால், அது தமிழகம் என்று பெயர் பெற்றிருக்கலாம்.

 முடிவுரை

சிந்து வெளி முத்திரைகளில் "தமிழ்" என்னும் பெயர் பதிவு செய்யப்பட்டிருப்பது, தமிழ் மொழியின் 5000 ஆண்டுகள் தொன்மையை உறுதிப்படுத்துகிறது. சுமேரிய, எகிப்து, மினோவான், சீன எழுத்து முறைகளில் அவர்களது மொழியின் பெயர் இடம்பெறாத நிலையில், சிந்து எழுத்தில் கிமு 3000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே "தமிழ்" என்ற பெயர் பதிவு செய்யப்பட்டிருப்பது பெருமைக்குரியது. இந்த முத்திரைகள், சிந்து வெளி நாகரிகம் தமிழ் மொழியையும், தமிழ் பண்பாட்டையும் கொண்டிருந்தது என்பதை உறுதிப்படுத்துகின்றன. தமிழ் மொழியின் பழமையையும், பரவலையும் உலகுக்கு எடுத்துரைக்கும் இந்தக் கண்டுபிடிப்பு, தமிழர்களுக்கு மேலும் பெருமிதம் சேர்க்கிறது.

குறிப்பு

தமிழ் மொழியின் தொன்மையை ஆராயும் பயணத்தில், இது ஒரு முக்கிய மைல்கல். மேலும் ஆய்வுகள் மூலம், சிந்து வெளியின் மொழி மற்றும் பண்பாட்டு தொடர்புகளை முழுமையாக வெளிக்கொணர முடியும். "தமிழ்" என்ற பெயர் சிந்து வெளியில் பதிவு செய்யப்பட்டிருப்பது, தமிழர்களின் பழமையான பண்பாட்டு வேர்களை உலகுக்கு அறிவிக்கும் ஒரு மகத்தான சான்றாகும்.

---

கட்டுரையாளர்:

எச்.முஜீப் ரஹ்மான்

தமிழ் மொழி மற்றும் பண்பாட்டு ஆய்வாளர்